Και μερικές ακόμα για να συμπληρώσω μια καλή πεντάδα.
Pulp Fiction
Αν και γενικά δεν είμαι και τρελος φαν του Ταραντίνο, οι τανίες μου φαίνονται απλα οκ συνηθως. Αυτή όμως μου φάνόταν πάντα βαρετή. 2-3 καλές ατάκες και αυτό ήταν. Πότε δεν κατάλαβα τον θόρυβο γύρω από αυτη την ταινία.
Amores Perros
Ίσως να φταίει που η πρωτη μου επαφη ήταν με το 21grams αλλα όταν την είδα βαρέθηκα πολύ γρήγορα. Δεν μου φάνηκαν όλες οι ιστορίες ενδιαφέρουσες και η νοητική σύνδεση μεταξύ τους δεν ήταν πάντα επιτυχής. Το βαβελ θα έλεγα πως ήταν κάτι σαν ριμεικ αυτης της ταινίας. Έχουν τα ίδια ελλατώματα για μενα.
Schindler’s List
Αυτή βασικά είναι ταινία με πολλούς εχθρούς αλλα συνήθως την βλεπώ ψηλά σε λιστες με τις καλύτερες ταινίες. Στην ουσία προκειται απλά για κακό μελόδραμα και τίποτα παραπάνω. Αν δεν είχε υπογραφή του Σπιλμπεργκ δεν θα την θυμόταν κανείς.
The Deer Hunter
Η αρχικη σκήνή του γάμου είναι σίγουρα η πιο βαρετή σκηνή στην ιστορια του κινηματογράφου. Από εκεί και περα για μενα προκειται για μια απο τις πιο συγκεκαλυμμένες προπαγανδιστικές πατριωτικές πολέμικες ταινιες του Χολιγουντ ever.
Με το που είδα τον τίτλο του thread αμέσως μου’ρθαν στο μυαλό τα Gone With The Wind & Space Odyssey …
… ειδικά στο 2ο πίστευα ότι θα μου πέσει το σαγόνι αλλά απ’το πρώτο πεντάλεπτο μου’χε έρθει ΤΡΕΛΗ νύστα.
Γενικά στις ταινίες δεν αρέσκομαι σε “δύσκολα” πράγματα όπως στη μουσική, είμαι περισσότερο της λογικής να δω κάτι “άμεσο” όπως ένα blockbuster για να περάσει ένα δίωρο ευχάριστα ας πούμε παρά να δω “ποιότητα”. Με αυτό δεν εννοώ ότι μεγάλες ταινίες όπως του Cubrick πουλάνε “δήθεν” κουλτούρα κι έτσι, καμία σχέση, απλά είναι τέχνη που δεν θέλω να μπω στον κόπο να κατανοήσω.
Στο άλλο άκρο, πρόσφατα έπεσαν στα χέρια μου DVDs με κλασσικά γουέστερν του Eastwood και από περιέργεια έβαλα να δω το Two Mules For Sister Sara. Για κάποιο λόγο, ενώ πίστευα ότι θα βαρεθώ εντελώς, καραγούσταρα.
Δεν σύγκρινα τις δύο ταινίες απλά επειδή τις έβαλα στο ίδιο ποστ…το Predator το ανέφερα κυρίως επειδή ακούω από αρκετό κόσμο ότι το θυμάται στα καλύτερα έργα που έχει δεί για το είδος αυτό, είχε επιτυχία όταν βγήκε, κτλ. Ε, προσωπικώς το θεωρώ στη καλύτερη περίπτωση μετριότητα, όπως και το Shinning
το gone with the wind!!! μεγάλη απογοήτευση και βαρεμάρα!!! και όλοι το θεωρούν ταινιάρα…τέσσερις ώρες δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει…απίστευτα γλυκανάλατο και κέρδισε και 8 oscar…μα γιατί???:-k
Εμ δε σου αρεσει το ΕΠΟΣ, εμ το γραφεις με 2 n! Εκτος αν εννοεις αυτο
Αινυγουαιυ, τα παν και οι υπολοιποι, γουστα ειναι αυτα. Εμενα δεν μου αρεσε και τοοσο το House of Flying Daggers, δεν ξερω κατα ποσο θεωρειται μεγαλη ταινια…
Δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο θεωρείται μεγάλη ταινία το American Psycho, αλλά όταν το είχα δει δεν την πάλεψα με τίποτα. Ο λόγος απλός: ο πρωταγωνιστής είναι ΓΛΟΙΩΔΗΣ, ελεεινός, τρισάθλιος, ο τύπος ανθρώπου που αγαπώ να μισώ. Θυμάμαι την φάση που μισεί τους συναδέλφους του επειδή έχουν πιο όμορφες και ακριβές επαγγελματικές κάρτες και μου έρχεται να ξεράσω αίμα, χολή και γαστρικό υγρό. Βέβαια, αν το δεις από μια άλλη άποψη, το γεγονός ότι κατάφερε να τον μισήσω τόσο σημαίνει ότι είναι ηθοποιάρα. Όμως και ο χαρακτήρας του American History X π.χ. είναι τέρμα μισητός αλλά παρ’όλα αυτά η ταινία μου άρεσε. Τέλος πάντων, το έχω δει και μόνο μια φορά, ίσως ξαναπροσπαθήσω κάποτε.
Τώρα για ταινίες που αναφέρθηκαν όπως Space Odyssey, 8 1/2, Rear Window, Pulp Fiction, Cuckoo’s Nest, Big Lebowski, κάντε άλλη μια προσπάθεια ρε παιδιά κρίμα είναι:p:p
Full Metal Jacket
Respect ατελείωτα για την σκηνή της εκπαίδευσης που είναι 100% Κιούμπρικ…
Μετά όμως είναι μια συνηθισμένη βαρετή (αντι)πολεμική ταινία που δεν έχει καμία σφραγίδα του σκηνοθέτη της.
Mean Streets
Αλλες εποχές, αλλά ότι να ναι.
Υστερεί πάρα πολύ σε σενάριο.
Και μετά από λίγο έβγαλε το κορυφαίο Taxi Driver.
Leper J. να το ξαναδείς και γω είχα την ίδια άποψη στην αρχή.
Conan the Barbarian
Οκ, παραδέχομαι ότι είναι ιστορική ταινία.
Απλά δεν ξαναβλέπεται όμως.
Εντελώς ηλίθιες φάτσες και σενάριο - διάλογοι για γέλια.
Αλλά είπαμε, δεν την είδα 10 χρονών την ταινία.
North By Northwest
Φανταστικό ξεκίνημα, κλισέ μέση και τέλος.
Εχοντας δει και το Psycho, που επίσης δεν τρελάθηκα αλλά όχι ότι δεν μάρεσε, ακόμη δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι οι ταινίες του είναι ξεπερασμένες, θα ήταν ιεροσυλία.
Θα δω και άλλες και θα αποφασίσω.
[SIZE=“4”]Mου άρεσαν μεν αλλά δεν θα τις ξαναδώ ποτέ:[/SIZE]
Apocalypse Now
Φανταστική αρχή, απίστευτο τέλος με τον Μάρλον Μπράντο να σε ωθεί να δεις μόνο το τέλος την επόμενη φορά, αλλά η μέση είναι από τις πιο βαρετές στιγμές του κινηματογράφου.
Βέβαια ο Κόπολα αξίζει το ρησπεκτ για τις απέραντες δυσκολίες που είχε κατά την διάρκεια των γυρισμάτων.
Darron Aronofski
Δεν έχω δει το R.F.A.D. και δεν πρόκειται τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον να το κάνω γιατί δεν έχω τα αρχίδια να το δω ακόμη.
Οι ταινίες του οι άλλες μ’άρεσαν, πραγματικά.
Απλά το Pi είναι καμμενιά του κερατά, το Wrestler σκατόψυχο και δεν έχει νόημα να το ξαναδείς , ίσως το Fountain θα ξανάβλεπα τώρα που το ξανασκέφτομαι για να το πιάσω καλύτερα.
Ο τύπος είναι ιδιοφυία και δεν το αρνούμαι καθόλου.
Ε, καλά, κανείς μας δε νομίζω να ταρακουνήθηκε μ’ αυτή την ταινία. Είναι αντίκα, έχει ιστορική σημασία Γι’ αυτό νομίζω πως είναι λίγο άδικο να μπει εδώ. Εκτός αν πιστεύει κάποιος ότι για την εποχή της ήταν μια υπερεκτιμημένη υπερπαραγωγή.