Μεγάλες ταινίες που δεν μας άρεσαν

Ισως εχεις δικιο ρε συ, τι να πω. Ισως καποια στιγμη να βαλω να την δω και να μην καταλαβω πως περασε ο χρονος!

Γκράχε και μένα μ’αρέσει ο Αντονιόνι, αλλά…αλλες του ταινίες γουστάρω.Όχι αυτήν.
[B]Είσαι φανμποης του Μικελάντζελο ε; [/B]Προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσεις (αν είσαι του βιβλίου) τη γαμηστερή συλλογή διηγημάτων του “[COLOR=“DarkSlateBlue”]ΜΠΟΟΥΛΙΝΓΚ ΠΆΝΩ ΣΤΟΝ ΤΙΒΕΡΗ[/COLOR]”(εκδ. [COLOR=“Gray”]Γράμματα[/COLOR]). [I]Θα με προσκυνάς μετά[/I]… :wink:

ΤΟΝ ΡΟΥΜΠΛΙΩΦ 1 φορά κατάφερα να τον δω μεμιάς! Τη 2η και 3η [I](λυπάμαι που το ομολογώ…)[/I] τον είδα αποσπασματικά και ειλικρινά δεν μπορούσα αλλιώς!

Ίσως γι αυτό ΣΠΑΝΙΑ βγαίνουν μεγάλης διάρκειας ταινίες πλέον. Οι παραγωγοί και εταιρείες διστάζουν- κ με το δίκιο τους…


[COLOR=“DarkSlateGray”]εντιτ: κακά τα ψέματα, αν ρωτήσετε κόσμο, οι περισσότεροι σαφώς θα προτιμούσαν να περάσουν ένα ευχάριστο βράδυ με μια ταινία το ΠΟΛΥ 120+ διάρκεια (άντε 150+ ). Π.χ. αν τους προτείνατε μεταξύ δύο υπερκλασσικών ταινίες, το “ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ” του τιτανοτεράστιου Καζάν ([I]με Μπράντο-Βίβιαν Λη[/I]) και το “ΛΟΡΕΝΣ ΤΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ” ([I]έγχρωμο -σκηνές ανθολογίας σινεμά- υπερτέλειο σε ΚΑΘΕ επίπεδο και με ανεπανάληπτες ερμηνείες Τουλ -Κουϊν-κ.α[/I].) αποκαλύπτοντας τη διάρκεια της καθεμιάς, ευλόγως θα διάλεγαν τη 1η…[/COLOR]

Εμμμ όχι δεν είναι αυτός ο λόγος. Αν ήταν, όλες αυτές οι τεράστιες σε διάρκεια ταινίες του παρελθόντος ούτε θα σημείωναν τεράστια επιτυχία, ούτε θα λατρεύονταν, ούτε θα θεωρούνταν οι καλύτερες όλων των εποχών.
Ο λόγος είναι ότι σήμερα δεν υπάρχουν οι δημιουργοί του παρελθόντος, που θα κάνουν ταινίες μεγάλες και σε αξία και όχι μόνο σε διάρκεια.

Βασικά από όλες τις old time classic ταινίες που μπορώ να σκεφτώ και είναι μεγάλες σε διάρκεια το gone with the wind είναι η μοναδική που δύσκολα θα την έβαζα ξανά λόγω διάρκειας. 238 λεπτά είναι αυτά και από όσο θυμάμαι από την τελευταία φορά που την είδα την φλυαρία της την είχε. Anyway συμφωνώ γενικά πως δεν κρίνεις μια ταινία από το πόσες ώρες κρατάει (επίκαιρο θέμα βασικά αφού πολλές μέτριες κριτικές του hobbit αναφέρονται στην διάρκεια) αλλά είναι μερικές φορές που αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα.
Μια άλλη ταινία που ευχαρίστως θα τσεκούρωνα στο μονταζ είναι το dr.zivango αν και δεν είμαι σίγουρος πόσο θα βοηθούσε.

Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου ρε γατάκια που θα μιλήσετε και για μεγάλες σε διάρκεια ταινίες, τις έχει όλες.

:!: Ειδικά Ντέιβιντ Λιν δε θα τσεκούρωνα για κανένα λόγο ε.

Μου αρέσει ο Lean, είναι πολύ μεγάλος σκηνοθέτης αλλά ο ζιβάγκος δεν παλεύεται και δεν είναι μόνο λόγω διάρκειας.

Καλά ο Αγγελόπουλος είναι κατηγορία μόνος του. Το λιβάδι που δακρύζει είναι για να έχεις ξυραφάκια μαζί σου. Αν και πάλι το πρόβλημα δεν είναι η διάρκεια. Τόσο στο λιβάδι όσο και στον ζιβαγκο απλά επιδεινώνουν το πρόβλημα :stuck_out_tongue:

[I]http://www.imdb.com/title/tt0111341/[/I]

7,5 ώρες …

Εδώ είδα χτες το Werckmeister Harmonies του ίδιου σκηνοθέτη που ήταν σχεδόν 2,5 ώρες και με ξέκανε.
Και είχα σκοπό να δω κάποτε το Sátántangó…Για κανένα λόγο!

edit: Έχω κατεβασμένο και το Berlin Alexanderplatz ο αθεόφοβος… (τουλάχιστον αυτό είναι κομματιασμένο)

^ M’ αυτό το σκέφτομαι εδώ και κάμποσα χρόνια να… αναμετρηθώ, αλλά ακόμα δεν το χω τολμήσει. =Ρ

Κι εγώ ομολογώ ότι έχω κάποια χμμμμ… προβληματάκια με τον Ζιβάγκο (ναι, αυτά που φαντάζεστε…), αλλά βλέποντας την ταινία με ανοιχτό μυαλό δεν μπόρεσα να μην αναγνωρίσω το μεγαλείο στη ματιά του Λιν. Πέρα από καημένους κυνηγημένους πρώην αστούς δηλαδή αυτό που θέλει να πει το λέει πραγματικά τέλεια. Το Λιβάδι δεν το χω δει η αλήθεια είναι. Απαράδεκτος; Δεν ξέρω. Κάποια στιγμή θα το κάνω.

…το είδα εγώ. Δεν ξέρω αν είναι για πολλά…ξυράφια, το Λιβάδι, αλλά γεγονός πως έκανα τοτε το λάθος να τη δω σινεμά. 14’ πριν το τέλος, η καλή μου φίλη με σκούντηξε να ξυπνήσω γιατί πήγε το κεφάλι μου να φωλιάσει στον ώμο…ξένης κυρίας.

[I]Αν αυτό σας λέει κάτι…[/I]

[B]Before the Devil Knows You’re Dead[/B] (2007)

Μεγάλη ταινία δεν ξέρω αν θεωρείται (είναι και πρόσφατη) και να με συμπαθάτε αλλά…

ΜΠΟΥΡΔΑ.

δε βλεπω το λογο γιατι να δει καποιος το σαντανταγκο μονοκοπανια. εγω σε τρεις δοσεις το ειχα δει, βεβαια αν δε σου αρεσε καν το βερτσκμειστερ [οχι λογω διαρκειας, σε γενικοτερο πλαισιο εννοω] μαλλον οντως δεν υπαρχει λογος να το δεις. εχει παντως πιο ευκολες ταινιες.

Έλα ρε θηρίο, το έχεις δει ! Σου άρεσε ?
Εγώ μάλλον δεν θα το τολμήσω στο εγγύς μέλλον.
Ίσως δοκιμάσω κάποια άλλη όπως λες (πχ το “The Turin Horse” που είναι και πρόσφατο).

υπερβολή το μπούρδα νομίζω.
οκ ο λουμέτ έχει κάνει πολύ πολύ καλύτερες ταινίες προφανώς, αλλά ήταν και πάνω από 80 όταν έκανε την συγκεκριμένη και γενικά μια χαρά στάθηκε.

Μαριζα Τομεη στα 4 και αντε γεια.-

Ντεντ, ναι, το χα δει οταν εβλεπα ακομα ταινιες :stuck_out_tongue: Μου αρεσε, βασικα ολες οσες εχω δει δικες του μου αρεσαν, αλλα μου αρεσουν γενικοτερα οι πολυ αργες ταινιες και η γκριζιλα οποτε δεν ηταν αναπαντεχο. το τουριν ηορσε ωστοσο δεν το εχω δει ακομα. θα το δοκιμασω αυριο :!:

στα λέει και πιο εμπεριστατωμένα ο κρητικός κινηματογράφου. ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΣ?

Ναι μωρέ, υπερέβαλα για να τσιμπήσει κάποιος εύκολα… =P
Κοίτα, όταν έχεις έναν Lumet που έχει γράψει ιστορία με ταινίες όπως 12 Angry Men, Serpico, Dog Day Afternoon (τις γουστάρει τις ληστείες ο τύπος ε…), Network κλπ, όσο να’ναι έχεις ανώτερες προσδοκίες απ’ό,τι συνήθως.
Αλλά ναι μάλλον ήταν μια “γέρικη” ταινία. Χωρίς να ξέρεις, από την ατμόσφαιρα και το γενικότερο στυλ καταλάβαινες ότι στην καρέκλα του σκηνοθέτη δεν βρισκόταν κάποιος τυχαίος, αλλά γενικά η ταινία δεν μου είπε και πολλά. Δηλαδή, διαβάζοντας σε 2-3 γραμμές από το imdb για την υπόθεση, περίμενα να παίξει μπάλα καλή και να εκμεταλλευτεί ένα τέτοιο ωραίο σενάριο. Δυστυχώς όμως, τα θέματα (ενδο-οικογενειακές σχέσεις κλπ) που πραγματεύτηκε νομίζω πως τα έχω δει σε άλλες ταινίες να αναπτύσσονται πολύ καλύτερα και με περισσότερη εμβάθυνση.
Δεν μπορεί ένας Philip Seymour Hoffman (υποκλίνομαι, από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ηθοποιούς) να φέρει την άνοιξη δυστυχώς.

Χαχαχ, Lupin λακωνικός και σωστός.
Πόσα λεφτά να πήρε άραγε η Marisa γι’αυτό τον πολύ απαιτητικό ρόλο άραγε…

@somn, ναι ρε κι εμένα μου αρέσουν οι αργές ταινίες αλλά όταν έχουν και κάποιο νόημα στο τέλος.
Ήθελα να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο όταν τελείωσε το Βερκμάιστερ… Τεσπα, γράψε κανα σχόλιο άμα δεις το Turin Horse.