Στην ίδια λογική με το “Αγαπημένα μας albums (Πως και γιατί)”
Θα θέλαμε μια καθαρά προσωπική ιστορία, παρά ένα “Το Trooper γιατί γαμάει”.
Π.χ.
Ένα καλοκαίρι πριν κάμποσα χρονάκια, σε ένα παραλιακό θέρετρο του νομού Λαρίσης, βρίσκεσαι σε σπίτι κουμπάρων. Μετά από τα μπάνια και τα κοψίδια, ανεβαίνεις στο δωμάτιο με τον γιο της κουμπάρας. Μεγαλύτερος από εσένα και ρεϊβάς (δηλαδή έχω κουμπάρα, μάνα ρέιβερ. Ζήλεια ψώρα :p). Του λες ότι εσύ ακούς Savatage, Maiden, Black Sabbath και Judas Priest (ρε μουνιά). “Α, Και μένα όλοι οι φίλοι μου τέτοια ακούνε. Κάτσε να σου βάλω μια κασέτα που έχω.” Βλέπεις την κασέτα και φωτίζεται το πρόσωπο σου. Queensryche - Operation: Mindcrime γράφει πάνω. Ακριβώς αυτό που είχες στο μυαλό σου. Είχες δει ένα βιντεοκλίπ μ αυτούς και σου είχε αρέσει πάρα πολύ. Ήταν πολύ σκοτεινό (αποδείχθηκε ότι ήταν το Gonna get close to you). Μόλις η κασέτα μπαίνει ακούς μια απίστευτη μελωδία, αλλά αυτό που σε τρελαίνει είναι το ρεφραίν. Speak the world, the world is all of us (νόμιζες ότι) έλεγε. Προλαβαίνεις να ακούσεις και λίγο από το επόμενο κομμάτι (spreading the disease νομίζω το έλεγαν) αλλά δυστυχώς πρέπει να φύγετε. Για κάποιον λόγο δεν ζητάς την κασέτα με σκοπό την αντιγραφή της. Μάλλον θέλεις να το αγοράσεις. Στο δρόμο για τον γυρισμό στο μυαλό σου αντηχεί μόνο ένα πράγμα. Speak the world, the world is all of us.
Flashforward μερικές μέρες μετά.
Αυτό το γαμημένο ρεφραίν δεν λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό σου. Πρέπει να πας Λάρισα να το αγοράσεις επιτέλους. Δεν έχεις αρκετά λεφτά ακόμα. Εκεί όμως που γυρνάς σπίτι από ψώνια (με σκοπό να τσεπώσεις τα ρέστα) βρίσκεις πεταμένο στο δρόμο ένα πεντοχίλιαρο. Αυτό ήταν, την άλλη μέρα είσαι Λάρισα και αγοράζεις το Operation Mindcrime και το Rage for order αφού ο προϋπολογισμός έφτασε και για δεύτερο. Γυρνάς και δίνεις το Rage for order σε έναν φίλο, αφού θέλεις να τα ακούσεις πρώτα το ένα και μετά το άλλο. (Στον φίλο άρεσε μόνο το Walk in the shadows αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία) Η πρώτη ακρόαση σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό (κλισέ) αλλά στο παρόν θρεντ μιλάμε για συγκεκριμένο κομμάτι. Όταν λοιπόν φτάνεις να ακούσεις το Speak διαπιστώνεις ότι το ρεφραίν τελικά λέει Speak the word, the word is all of us. Ξενερώνεις αρχικά για λίγο, αλλά είναι τόσο κομματάρα που το ακούς 5-6 φορές μέχρι να συνεχίσεις στο επόμενο. Πλέον έχεις κολλήσει με άλλο σημείο. Seven years of power, the corporation claw, the rich control the government, the media the law. To make some kind of difference, then everyone must know, eradicate the fascists, revolution will grow…
To playlist ανάμεσα σε χιπ-χοπ της εποχής, ροκ, μέταλ και πολλά άλλα. Χαβαλές, καλή διάθεση και αμπελοφιλοσοφίες πάσης φύσεως. Ξαφνικά από το πουθενά ξεσπάει μια ατελείωτη μάχη μεταξύ μουσικών τάσεων μεταξύ δύο από την παρέα. Μέταλ εναντίον ελληνόφωνου πανκ ροκ.