Εγω 16 ειμαι αλλα ενα πραγμα σκεφτομαι για να βρω τι μου ταιριαζει Επαγγελματικα!Απο τα 18 μεχρι 65 που θα βγω στη συνταξη ΚΑΘΕ ΜΑ ΚΑΘΕ μερα θα ασχολουμε με ενα πραγμα!Στην αρχη θα “το σπουδασω” και μετα καθε μερα θα ξυπναω στις 8 και θα πηγαινω στη δουλεια μου οπου θα εργαζομαι πανω σε ενα συγκεκριμμενο “αντικειμενο”!Κατα τη γνωμη μου ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κανεις κατι που δεν σου αρεσει(επαγγελματικα) γιατι για 50 χρονια θα ταλαιπωρεις τον εαυτο σου!Εγω θελω να ασχοληθω με τους υπολογιστες!Αυτο ειναι το κολλημα μου και πραγματικα δεν θα με πειραζει καθε μερα να ξυπναω στις 8 και να πηγαινω να φτιαχνω σαιτ,η προγραμματα η οτιδηποτε!Οσο για το σχολειο,εμενα στο σχολειο μου το ΣΕΠ ηταν ΜΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ!Μας εφερνε κατι ερωτηματολογια τα οποια δεν ειχαν σχεση με τη δουλεια αλλα με το χαραχτηρα μας και γενικα αυτο που καναμε δεν ηταν ΣΕΠ ηταν ψυχολογια.Γενικα δεν πιστευω οτι το ΣΕΠ στο σχολειο βοηθαει !Στη μεση της χρονιας εφυγε κι η καθηγητρια και σχολαγαμε εξαωρα :lol:
σχετικα με την πολεμικη αεροπορια ξερει κανεις συνθηκες εκπαιδευσης και σχολης η τι ακολουθει μετα?υπαρχουν συνεχεις μεταθεσεις?η ποτε μπορεις να πας στην πολη σου κτλπ.
To βασικο papardela ειναι να εισαι οσο το δυνατον πιο καλος στα μαθηματα σου, με οσο γινεται υψηλοτερους βαθμους και απο εκει και περα να διαλεξεις μια σχολη που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να αρεσει σε σενα κι υστερα στους γονεις σου και σε ολους τους αλλους.Με επιμονη και υπομονη ολα θα γινουν απλα χρειαζεται να παρεις τη σωστη αποφαση και αυτο μπορεις να το κανεις ΜΟΝΟ εσυ αλλιως αν κανεις κατι που δεν το θελεις θα εισαι δυστυχισμενος.Παντα φυσικα να εισαι προσγειωμενος στις αποφασεις σου και με γνωμονα οτι ζεις στην Ελλαδα να συνειδητοποιησεις πως καποια πραγματα οπως η μουσικη τα εχεις περισσοτερο ως χομπι και οχι ως επαγγελμα, ειναι πολυ δυσκολο εως αδυνατο να ζεις μονο απο αυτο.
Ενα λινκ σχετικα με την πολεμικη αεροπορια, δεν ξερω αν βοηθησει…
http://www.thiteia.org/index.php?option=com_content&view=article&id=67&Itemid=74
Ναι και να παιζει κιθαρα στους δρομους για να βγαλει κανα ευρω.
Εγω θα σου ελεγα για αρχη παπαρδελα να ψαξεις κανα προγραμμα σπουδων, πχ στους μηχανολογους που λες και να δεις αν σε “εξιταρει” κανας τιτλος μαθηματος (γιατι σε αυτη τη φαση, μονο απο τον τιτλο μπορεις να κρινεις. Το περιεχομενο θα το δεις αργοτερα:p)
Το ΣΕΠ χεσ’το, εγω ολο κατι μαλακιες τεστ καναμε θυμαμαι και συμπληρωναμε βιογραφικα(15 χρονων παιδια)για να δουμε πως ειναι.
Γενικα στο πισω μερος του μυαλου σου πως φανταζεσαι τον εαυτο σου σε 10 χρονια;
ξερεις ομως ποσοι λιγοι απο αυτους εχουν τις γνωσεις να δουλεψουν επαγγελματικα πανω σε αυτο?
στα υπολοιπα συμφωνω με μανο
Λοιπον, ακουσε με για να ξερεις.Υπαρχει μια μεριδα ανθρωπων η οποια ξερει τι θελει απο μικρη 
Υπαρχει και η αλλη βεβαια, η μεγαλυτερη, που πειραματιζεται και ψαχνεται για χρονια.Συμβουλη: Μην κατσεις και αγχωθεις για το τι θα κανω, που παω σ’αυτη τη ζωη, θελω δουλεια με λεφτα και να μ’αρεσει και μπλα μπλα.Κανε ο,τι νιωθεις ΤΩΡΑ και αργοτερα βλεπεις.Εγω εκανα και τεστ επαγγελματικου προσανατολισμου και οχι οτι με βοηθησε ιδιαιτερα.Απλα προσπαθω να κανω αυτο που αγαπω χομπι και αυτο που μου αρεσει δουλεια…
(Γιατι αυτο που αγαπω δεν σε κανει ανετο οικονομικα…:p)
σε 10 χρονια απο τωρα θελω να ειμαι ενας ανθρωπος που θα πηγαινει στη δουλεια του με ορεξη καθε μερα και δεν θα χει τη παραμικρη αμφιβολλια για το αν εκανε τη σωστη επιλογη.
αχ ρε παπαρδελα…
*δείτε το the wire…εκεί θα βρείτε Επαγγελματικό Προσανατολισμό
+1
έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε που τελείωσα το σχολείο, αλλά όντας στην δεύτερη κατηγορία συμβουλεύω γενικά 1)μην κρίνεις τισ σχολές απ’τα μόριά τους, 2)για να βρεισ τι θέλεις φτάσε εν ανάγκη σε επίπεδο παιδικών ονείρων αλλά σιγουρέψου οτι η επιλογή σου είναι καθαρά κάτι που σε εκφράζει και όχι κάτι που σου έχουν περάσει οτι είναι <το καλύτερο για σένα>.
(ήδη μιλάω σαν να βγήκα απ’το inception…)
οφ τοπικ…
DimlyLit δεν ξέρω τι λες αλλά το avatar σου είναι τέλειο.!
Παπαρδέλα, το θέμα όχι απλά είναι τεράστιο αλλά είναι και πανδύσκολο να δώσεις στα τυφλά συμβουλές. Το να κάνεις αυτό που σου αρέσει, πίστεψε με, δεν εξασφαλίζει πως πηγαίνεις στη δουλειά σου με όρεξη . Ίσως εξίσου σημαντικό με το τι κάνεις, είναι το πού το κάνεις.
Αν δουλεύεις καθημερινά 14-16 ώρες, σε ένα χώρο που είσαι αναλώσιμος (γιατί υπάρχουν άπειροι που μπορούν να την κάνουν τη δουλειά σου), δεν έχεις ελπίδες ανέλιξης μέσω σκληρής δουλειάς και στο τέλος δεν κερδίζεις και όσα σου αναλογούν, έχει καμιά σημασία το αν βρίσκεις το αντικείμενο ενδιαφέρον; Κι αν τα κερδίζεις, έχει καμιά σημασία όταν δε θα έχεις τις δυνάμεις και το χρόνο για να τα χαρείς; Όπως η πουτάνα δε χαίρεται αν ο 500ος πελάτης είναι γλυκούλης, έτσι και εσύ δε θα χαίρεσαι με αυτό που κάνεις. Αυτό σου το υπογράφω. Ξέρω πάρα πολύ κόσμο, που πήγε στις πρωτοκλασάτες σχολές των πανελληνίων και έχει βρεθεί στην παραπάνω κατάσταση και δεν ξέρει τι να κάνει. Άλλοι μετανάστευσαν και άλλοι έμειναν να το υπομείνουν ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες.
Εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις από μόνος σου ένα είδος Επαγγελματικού Προσανατολισμού (αφού είναι τόσο γτπ το μάθημα όπως τον κάνουν στην Ελλάδα). Σου προτείνω να πας να δεις από κοντά εργασιακούς χώρους για επαγγέλματα που πιστεύεις πως έχουν μέλλον και να συνεχίσεις να ρωτάς όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο (εγώ π.χ. ευχαρίστως να σου πω για τους Μηχανολόγους αυτά που ξέρω, θετικά και αρνητικά). Εμπιστεύσου επίσης τους μεγαλύτερους. Εμένα κατά ένα μεγάλο ποσοστό, τη σχολή την επέλεξα γιατί εμπιστεύτηκα τον πατέρα μου που ήταν στο χώρο. Μέχρι σήμερα δε το έχω μετανιώσει ούτε στο ελάχιστο. Επίσης, όσο γελοίο κι αν ακουστεί, για το αντικείμενο κάθε σχολής που σου φαίνεται ενδιαφέρουσα, ψάξε και σε καμιά wikipedia για το πού εφαρμόζεται. Για παράδειγμα, πολλοί νομίζουν πως ο Μηχανολόγος Μηχανικός είναι κάποιος που είναι όλη μέρα σε ένα εργαστήριο και σφίγγει βίδες κι εγώ δεν έχω αγγίξει ποτέ κατσαβίδι στη δουλειά μου. Όλη μέρα σε pc δουλεύω.
Τα μαθήματα που κάνεις στο σχολείο, πίστεψε με δε μπορούν να σου δείξουν ούτε το τι θα σου αρέσει, ούτε το σε τι θα είσαι καλός. Επίσης, το πλήθος των επαγγελμάτων για τα οποία οι περισσότεροι είχαμε άποψη στα 16 μας ήταν απογοητευτικά μικρό και σχεδόν αποκλειστικά αυτά με τα οποία έχουμε συχνή επαφή (επαγγέλματα συγγενών, καθηγητές και λίγα ακόμη). Η πραγματικότητα όμως είναι αλλιώς. Στον εργασιακό χώρο υπάρχουν εκατοντάδες ενδιαφέροντα επαγγέλματα, που δεν έχουν κορεστεί, έχουν μέλλον, η αγορά τα ζητάει και πληρώνει για να τις τα προσφέρουν και τα οποία θα σου επιτρέπουν να μη μετανιώσεις ποτέ για την επιλογή που έκανες.
Συμφωνώ γενικά, αλλά:
Όπως?
(γενικότερα)
Ο επαγγελματικός προσανατολισμός δεν είναι για να βρεις ποιο επάγγελμα θα σου εξασφαλίσει είτε σχετική καλή θέση στην αγορά εργασίας, είτε να είσαι ευχαριστημένος κάθε μέρα που πας στη δουλειά σου.
Εγώ έχω σπουδάσει πληροφορική, που είναι μια τεράστια επιστήμη (από άποψης πλήθους γνώσεων) οπότε μπορεί και να υπάρχουν 100 διαφορετικά αντικείμενα. Ακόμα και στην εταιρεία που είμαι δηλαδή υπάρχουν διαφορετικά αντικείμενα.
Γι αυτό όσον αφορά τις σπουδές καλό είναι να είσαι κάπου που αρχικά να σου αρέσει σε γενικό επίπεδο. Πχ γουστάρεις μαθηματικά -> κοιτάς θετικές κτλ.
Μηχανολόγος Μηχανικός ο άνθρωπος οπου ο τσακωνας πήγαινε τούρτες με πεντοχίλιαρα μέσα…στα κουτιά…
ή ηταν πολιτικός μηχανικός…? ποια είναι η διαφορά αραγες?
Επαγγελματα με καλα λεφτα: τεχνικος ιατρικων μηχανηματων, φυσικοθεραπευτης, γραφιστας και σχεδιαστης ιστοσελιδων.
Απο εκει και περα για χοντρα λεφτα,μιας και εισαι σαλονικιος και εισαι ενα βημα απο τα συνορα θα σου προτεινα συνεργασια για εμποριο λευκης σαρκος απο τη Βουλγαρια.
Δύσκολο να το απαντήσω εγώ μιας και δεν είμαι στην Ελλάδα για να έχω άποψη. Μόνο για το τομέα των Μηχανολόγων θα μπορούσα να κάνω εκτίμηση τι θα έχει μέλλον. Με βάση όμως, όσα έχω ακούσει από φίλους, μπορώ να σκεφτώ επαγγέλματα που εμφανίζουν τέτοια προβλήματα.
Αυτό εννοείται. Εξάλλου υποθέτω πως ο Παπαρδέλας δε σκοπεύει να πάρει απο τώρα και αυτή την απόφαση. Αυτό που προέχει είναι να επιλέξει κατεύθυνση και να παλέψει να πάει όσο το δυνατόν καλύτερα για να έχει πολλές επιλογές όταν θα κάνει το μηχανογραφικό του. Τότε θα πρέπει να πάρει την πρώτη απόφαση για το τι σκέφτεται να ακολουθήσει.
'Εντιτ @ Τόλκι. Φίλος είναι τεχνικός ιατρικών μηχανημάτων και δεν περνάει τόσο καλά. Πολλές ώρες δουλειά και παίρνει κάτι παραπάνω από το βασικό, μετά από 3 χρόνια που δουλεύει εκεί.
agreed.
επίσης τα τμήματα που θα έχουν μελλοντικά ζήτηση ελάχιστοι θα ξέρουν να στα υποδείξουν, πρέπει να κάνεισ απο μόνος πολύ χοντρή έρευνα σχετικά με τις τάσεις και τις ‘μόδες’ που έρχονται. ενα τέτοιο τμήμα ήταν (είναι?) αυτό των αναλογιστικών μαθηματικών τησ σάμου.
thnx! δεν είναι σαν να πίνεισ άβα?
σε οποιο επαγγελμα μπει μπροστα το “διεφθαρμενος” , τα λεφτα ειναι εγγυημενα.
ελπιζω να βοηθησα. 
Ισχύει, αλλά είναι από αυτά που πρέπει με κάποιο τρόπο να “πιαστείς”, να αποκτήσεις σωστή πελατεία για να βγάλεις λεφτά. Άρα και θέμα τύχης. Οι σχεδιαστές web-page btw αυξάνονται με υπερταχείς ρυθμούς.
Λολ, από πού προκύπτει αυτό?
για μια περίοδο πριν 4 περίπου χρόνια που είχα ρίξει ένα σχετικό ψάξιμο, είχα βρει οτι για κάποια χρόνια ακόμα οι απόφοιτοι αυτού του (καινούργιου τότε) τμήματοσ θα απορροφώνταν καρφί.
φυσικά δεν πιστεύω ότι βουρ όλοι σε όποιο τμήμα πέσει σύρμα ότι παίρνουν κόσμο μπάτε (π.χ.παιδαγωγικά). αλλά αν κάποιος τότε ψηνόταν με μαθηματικά, ήταν για μένα μια πολύ καλή επιλογή.
Ζιγκολικια ειναι τα καλυτερα λεφτα απλα δεν ξεμπλεκεις μετα.