Με επιτραπέζια άρχισα να κολλάω κάπως πρόσφατα, καθώς για πολλά χρόνια (και δη στη χρυσή εποχή τους, που όλοι πηγαίνανε σε playhouse ή λιώνανε σπίτια με παρέες και απανωτά παιχνίδια) τα σνόμπαρα και μου φαινόντουσαν καταναγκαστικό έργο. Παράδοξο κάπως βέβαια, αν σκεφτεί κανείς ότι από σχετικά μικρή ηλικία μέχρι και τώρα παίζω pnp rpgs, αλλά ναι δεν την πάλευα ιδιαίτερα με αυτού του τύπου τα παιχνίδια.
Πριν κανένα δίμηνο, καθώς σπίτι παίζαμε περιστασιακά scrabble και στο τσακίρ κανένα trivial ή cluedo, έπεσε στα χέρια μας το ticket to ride και κολλήσαμε κατευθείαν (2 ζευγάρια που ήμαστε δλδ η κλασσική παρέα), ενώ στα απανωτά ticket to ride, ήρθε να προστεθεί το Dixit και το Catan (το starter pack, από ότι κατάλαβα, του πρώιμου επιτραπεζιάκια).
Τώρα που έχουμε λιώσει με τα παραπάνω 2-3 βράδια την βδομάδα, χτύπησα το παρακάτω τις προάλλες από την Κάισσα
για να κάνουμε σταδιακά και elevate το παιχνίδι μας - συνεργατικό μυστηρίου, με 3 υποθέσεις one-off και διάρκεια κοντά στο 2ωρο+ η κάθε υπόθεση- με στόχο να προχωρήσουμε σε πιο advance mystery-crime παιχνίδια έρευνας σαν εκείνα του Sherlock Holmes (που απαιτούν και 8-10 ώρες για κάθε τους υπόθεση, από ότι γνωρίζω και με πιο advance mechanics)
Πάντως για αρχή, νομίζω το Ticket to Ride και το Catan είναι μονόδρομος
Εμενα το αγαπημενο μου παραμενει το Game of Thrones. Στρατηγικης για μεγαλο καψιμο. Μεγαλη παρεα κ πολλες ωρες. Απο τις πιο ευχαριστες σπαζοκεφαλιες κ διλημματα που θυμαμαι το να σκεφτομαι τι θα κανω τελικα στον εκαστοτε γυρο.
Το Onitama παίζεται εύκολα και με μικρά παιδιά (αυτή την περίοδο είναι το αγαπημένο του εξάχρονου γιού μου).
Για δύο παίχτες λοιπόν:
Πρώτη επιλογή θα έλεγα το Neuroshima hex, παιχνιδαρα με πολύ σκέψη αλλά σχετικά εύκολους κανόνες. (Ο δημιουργός του είναι μάλλον ο αγαπημένος μου σχεδιαστής επιτραπέζιων)
Δεύτερη επιλογή θα έλεγα το mythic battles pantheon, μάχες με θεούς τέρατα και ήρωες από την ελληνική μυθολογία, παιχνιδαρα κι αυτή.
Τρίτη επιλογή θα έβαζα το time stories, φοβερό story driven συνεργατικό.
Τετάρτη επιλογή το summoner wars , υβρίδιο ανάμεσα σε war game και card game.
Πέμπτο θα έλεγα το Scythe, από τα καλύτερα παιχνίδια ever είναι πολύ καλό με δύο αλλά και με τρεις, τέσσερις κτλπ.
Έκτο και τελευταίο, αν σας ψήνει κάτι σε κλειστοφοβικο sci-fi battle (στην κόσμο του warhammer) θα έλεγα το space hulk. Έπος.
Το αγαπημένο μου 2-player game βέβαια τυχαίνει να είναι και το αγαπημένο μου επιτραπέζιο γενικά, λέγεται The Edge Dawnfall είναι υπερεπος αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει κάπου διαθέσιμο.
Αυτά.
ΥΓ το Σέρλοκ καλό είναι, έχει λίγο δύσκολη γλώσσα (και πολύ δύσκολη γραμματοσειρά) στα αγγλικά που το έχω εγώ, αλλά μετά από πέντε, έξι υποθέσεις κάπου αρχίζει να σε χάνει (εμένα τουλάχιστον). Τις έβγαλα όλες αλλά προς το τέλος ένιωθα ότι έκανα αγγαρεία…
Οτιδήποτε επιπλέον θες πες, έχω πολλά δύο παιχτών (τα περισσότερα της συλλογής μου) οπότε ότι ξέρω μπορώ να σου πω.
πωπω έχασα λίγο την μπάλα,
thanks παντως για τον χρόνο σας!
θα δω τι θα κάνω, λογικά θα ξεκινησω απο κάτι απλό και μετά θα μπω στα πιο βαθειά. θα βοηθουσε βεβαια να βρώ κάποιο στα ελληνικά για πιό εύκολη κατάσταση γενικότερα.
Ελαφρύ και κατανοητό είπε ο άνθρωπος, τι του τσαμπουνάς το Scythe Μεγάλη παιχνιδάρα πάντως, είναι απο τα καλύτερα που έχω παίξει.
Χωρίς να το έχω παίξει με δύο παίκτες (με τριάδα ήταν γαμώ), θα ρίξω στο τραπέζι και το Wingspan, το οποίο και έχει βάθος και είναι σχετικά απλό στην κατανόηση/εξοικείωση, ενώ νομίζω έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά.
Κάτσε αδερφέ πιο ελαφρύ και κατανοητό από το DnD είπε όχι , γενικά πολύ ελαφρύ. Επιπλέον δε θεωρώ το Scythe πολύ βαρύ, έχει πολύ σφιχτό action selection με πολύ καθαρές επιλογές σε κάθε action ακριβώς λόγω του layout των προσωπικών ταμπλό. Είναι παιχνίδι που δεν έχει αποτύχει ποτέ μέχρι στιγμής ακόμα και με πολύ καινούργιους και αμαθους παίχτες και έχει το πλεονέκτημα ότι δε θα μπει στην άκρη όταν πάψεις να είσαι αρχάριος. Ως bonus έχει καταπληκτικά expansions και κάνει άψογο scaling σε περισσότερους παίχτες. Δεν πρότεινα μόνο αυτό αλλά επιμένω στην πρόταση μου!