Είναι στην διακριτική ευχέρεια του διδακτικού προσωπικού και των συλλογικών οργάνων του κάθε ιδρύματος να καθορίσει το περιεχόμενο και τον τρόπο οργάνωσης των σπουδών.
Καλύτερα που ο νόμος δεν παρεμβαίνει σε θέματα που άπτονται με τα προγράμματα σπουδών. Aυτό θα ήταν 100 φορές χειρότερο από την κατάργηση του ασύλου.
Καλή επιτυχία στο παιδί για την απόφαση, που πήρε. Αλλά συγγνώμη κιόλας, αν δεν την έκανε αυτός, ποιός θα την έκανε; Φαίνεται, ότι το παιδί - η οικογένειά του δηλαδή - έχει την οικονομική ευχέρεια, να σπουδάσει στο εξωτερικό. Και για αυτό μιλάει εκ του ασφαλούς και ‘‘σνομπάρει’’ τα ελληνικά πανεπιστήμια. Αν ήταν κάποιος άλλος, που δεν είχε το χρήμα, θα έκανε δηλώσεις ‘‘του τύπου’’: ‘‘φεύγω, γιατί εδώ δεν λειτουργούν τα πανεπιστήμια’’ και άλλα τέτοια ‘‘ωραία’’; Και για άλλα παιδιά το να σπουδάσουν, να εργαστούν ή ακόμη και να μείνουν μόνιμα στο εξωτερικό είναι ‘‘όνειρο ζωής’’ ή μάλλον, μία επιθυμία, που γεννήθηκε λόγω των συνθηκών. Μία σκέψη, που ‘‘θέριεψε’’ μέσα μας και μας έκανε να πιστεύουμε ότι βγαίνοντας έξω θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα ως δια μαγείας. Δε νομίζω ότι και δω να έμενε ο συγκεκριμένος, θα χε πρόβλημα με το ‘‘μετά’’. Εννοώ, δηλαδή, ότι δε θα χανόταν…
Δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, καλός ή κακός μαθητής, έξυπνος ή χαζός. Υπάρχουν επιμελείς και λιγότερο - έως και καθόλου - επιμελείς μαθητές. Όταν λοιπόν κάποιος, που ‘‘απέτυχε’’ εδώ, βγαίνει έξω, θέλοντας και μη, αναγκάζεται να προσαρμοστεί με τους ‘‘εκεί’’ ρυθμούς. Τα πράγματα δεν είναι παίξε-γέλασε, άμα τους γράφεις σε γράφουν και αυτοί. Πέραν αυτού, είναι και το οικονομικό. Τόσα έξοδα είναι, δε μπορεί να είναι στην ‘‘κοσμάρα του’’ και να κάνει τη ‘‘ζωάρα του’’, ειδάλλως ας κάτσει σπίτι του…δεν χρειάζεται να επιβαρύνει τους δικούς του.
Τί εννοείτε όταν λέτε ότι οι ‘‘αριστούχοι’’ γίνονται γρανάζι του σάπιου συστήματος;
Στην Γερμανική Σχολή πήγαινε,επειδή έχουμε συνεργαστεί με την συγκεκριμένη σχολή από το Λύκειο μου,νομίζω τα παιδιά εκεί έχουν την δυνατότητα να δώσουν παράλληλα και για εξετάσεις στην Γερμανία.
Το νομοσχέδιο στο σύνολο του, και οι αντιδράσεις που θα ακολουθήσουν περιγράφουν ΠΟΛΥ γλαφυρά την πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Μπάβο σε όλους μπάβο.
Το παραμυθάκι με τις αλλαγές μου φέρνει αναναγούλες πλέον.
Και το '07 χημικά έφαγα και το 08 χημικά έφαγα και το 11 μια από τα ίδια.
Το στρατιωτικό μου το έκανα σε άλλη χώρα, το πρόστιμο από 30 ευρώ πήγε 300 στην εφορία
Έχω νιώσει απόλυση λογω περικοπών, έχω μείνει άνεργος και έχω μείνει νυστικός
… και γενικά μου γαμούντονκωλί πολλά χρόνια χωρίς σταματημό.
Καλή τύχη σε εσάς παρόλαυτα.
Θα βριστούμε σε κάποια εξεταστική που εγώ θα θέλω να δώσω και εσείς δεν θα με αφήσετε αλλά καλή καρδιά, θα σας κουνήσω το χαρτί από το αερορδόμιο σε κανα χρόνο.
Δεν είπα ότι δεν το αξίζει, αλλά προφανώς έχει και την οικονομική ευχέρεια να το κάνει. Φοιτούσε στη Γερμανική Σχολή, ε δε νομίζω λοιπόν να αντιμετώπιζε κάποιο ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα. Περισσότερο, με την έννοια αυτή, το’πα. Κατά τ’άλλα, καλά κάνει και μαγκιά του, αλλά δε νομίζω ότι όλες οι ‘‘διάνοιες’’ έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν έξω και κυρίως λόγω οικονομικών λόγων. Οκ, είναι με υποτροφία…υπάρχουν όμως και κάποιοι, που ενώ έχουν τα ‘‘προσόντα’’, δε σπουδάζουν καν. Αν μη τί άλλο, μία ‘‘άνεση’’ την έχει…τέλος πάντων…
Υ.Γ. Γενικά, είμαι υπέρ του ‘‘έξω’’, έχοντας βιώσει κάποιες καταστάσεις, που με έχουν κάνει να πιστεύω ότι μπορεί να σου προσφέρει αρκετές ευκαιρίες και διευκολύνσεις όσον αφορά πολλά πράγματα…
Προφανώς δεν είναι και κανάς στούρνος το παιδί για να πάρει υποτροφία, αλλά από την άλλη πόσοι εκτός Γερμανικής Σχολής θα είχαν την ευκαιρία να πάρουν μια υποτροφία για τη Γερμανία σε προπτυχιακό επίπεδο; Και, για να το δούμε και λίγο διαφορετικά, πόσοι Έλληνες αριστούχοι παίρνουν κάποια ουσιαστική υποτροφία για σπουδές; Αν ο αριστούχος ήταν από κανά ακριτικό νησί του Αιγαίου, θα του έδιναν λεφτά για να κάνει σπουδές στην Αθήνα;
Τέλος πάντων, ένας άνθρωπος, μια απόφαση. Περισσότερη σημασία έχει η είδηση για τον τρόπο που παρουσιάζεται. Στην αρχή του κειμένου η απόφαση του μαθητή αφορά τις πελατειακές σχέσεις και την αδυναμία επαγγελματικής αποκατάστασης στην Ελλάδα (ορθόν), τελειώνει όμως με την έλλειψη οργάνωσης στα πανεπιστήμια και της καταλήψεις (που όντως μπορεί να εμποδίσουν κάποιον να τελειώσει στην ώρα του, αλλά δεν είναι αυτές που κόβουν από την αγορά εργασίας).
Να το πούμε και αλλιώς: ακόμα κι αν το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου μπορούσε να δημιουργήσει εκ του μηδενός το ιδανικό πανεπιστήμιο, ο ιδανικός απόφοιτος θα προτιμήσει πάλι να δουλέψει στο εξωτερικό αντί για την Ελλάδα όσο η αγορά εργασίας είναι αυτή που είναι. Όπως έλεγε και ο Sobotka: We used to make shit in this country, build shit. Now we just put our hand in the next guy’s pocket.
Η μαγκιά που ανέφερα παραπάνω είναι στο να στρώσεις το κώλο σου κάτω, να διαβάσεις και να χτυπήσεις υποτροφία. Και έχω φίλο, από επαρχία, χωρίς μεγάλη οικονομική άνεση και παρ’ όλα αυτά σπουδάζει Αρχιτέκτονας στο Παρίσι. Με επιδόματα και υποτροφίες που του δίνει το γαλλικό κράτος. Οπότε δε χρειάζεται να 'σαι κανά πλουσιόπαιδο για να σπουδάσεις έξω [σε Ευρώπη αναφέρομαι προφανώς, η Αμερική άλλο κεφάλαιο]
Είχε (η οικογένειά του) την οικονομική δυνατότητα να τον στείλει σε ένα σχολείο που εξασφαλίζει υποτροφίες στους αριστούχους του. Στο σχολείο εδώ δίπλα στα εξάρχεια δε νομίζω να γίνεται κάτι τέτοιο.
Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό, έβγαλε 48.000 μόρια και μπράβο του, το γελοίο είναι ότι στα 18 του νομίζει ότι ξέρει την κατάσταση του ΕΜΠ και των ελληνικών πανεπιστημίων ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας πουθενάς που παπαγαλίζει όσα του μαθε ο μπαμπάκας του.
Ωραία. Διαβάζεις, βγάζεις 19500, μπαίνεις ΕΜΠ για παράδειγμα, κάνεις αίτηση για υποτροφία, τη παίρνεις, φεύγεις. Γίνεται. Προφανώς και δεν είναι η πλειοψηφία αλλά δεν είναι και κάτι τελείως ανέφτικτο. Και φυσικά θέλει κόπο, έτσι;