Συμφωνω στο τελικο συμπερασμα σου αλλα θα μπορουσαν τα ελληνικα πανεπιστημια παραλληλα με τα δωρεαν τμηματα να καθιερωσουν και καποια τμηματα επι πληρωμη για τους φοιτητες που δεν πετυχαν τη βαση εισαγωγης τους. Ετσι και τη δυνατοτητα θα εδιναν σε περισσοτερ κοσμο να σπουδασει στη σχολη της επιλογης του και θα αυξαναν τα εσοδα του πανεπιστημιου.
Η Ελβετια που φερνεις ως παραδειγμα εχει μεν καποια πολυ καλα πανεπιστημια (4 στη 200αδα της λιστας της Σαγκαης) αλλα εχει απιστευτα υψηλο βιωτικο επιπεδο, οποτε δεν μπορουμε να την παρουμε ως γενικο παραδειγμα. Η δε Γαλλια, με την τεραστια πολιτιστικη κληρονομια της εχει παρουσια μονο 4ων στα 200 πρωτα πανεπιστημια (και αυτα μονο στο Παρισι ( λιστας της Σαγκαης) που δε νομιζω πως ειναι και μεγαλη επιτυχια.
Κακα τα ψεματα, μιας και η εκπαιδευση εχει γινει εμποριο, το βρετανικο μοντελο παραμενει το κυριαρχο και τα χωρις-διδακτρα πανεπιστημια δεν μπορουν να συναγωνιστουν με τα επι-πληρωμη πανεπιστημια. Απο εκει και περα τα πλουσια πανεπιστημια δεν μπορουν να απειληθουν απο τα λιγοτερα πλουσια και παει λεγοντας.
Στην Αμερικη τιποτε δεν ειναι τζαμπα.Οτι το Berkeley ειναι δημοσιο δε σημαινει πως ειναι δωρεαν. Το ΜΒΑ του κοστιζει σε εναν ντοπιο 41.680$/ετος ενω τα πτυχιακα ξεκιναν απο τα 12.500$/ετος. Με αυτες τις τιμες δε νομιζω πως το οικονομικο επιπεδο των φοιτητων του ειναι και πολυ χαμηλο.
Τις λίστες μη τις εμπιστεύεσαι. Δε λένε και πολλά. Η Γαλλία μπορεί να μην έχει πολλά πανεπιστήμια ψηλά, αλλά η αιτία είναι πως έχει πολλά ερευνητικά κέντρα που δεν εμφανίζονται σε καμία λίστα. Όμως κι αυτά κάνουν masters, phD, έρευνα,κλπ και μάλιστα υψηλότατου επιπέδου. Δεν έχει τόση βαριά βιομηχανία η Γαλλία από σπόντα. Οι λίστες βγαίνουν με βάση κάποια κριτήρια. Τα πανεπιστήμια που είναι στην κορυφή, είναι στην κορυφή γιατί παλεύουν να ικανοποιούν αυτά τα κριτήρια. Ένα πανεπιστήμιο που τα γράφει στα παλιά του τα παππούτσια (γιατί π.χ. είναι δημόσιο και δεν το ενδιαφέρει το ίδιο να είναι στην κορυφή και γι αυτό π.χ. δεν προσλαμβάνει 5θεσίτες ακαδημαϊκούς για να προστίθονται τα papers τους, etc) είναι αναμενόμενο να είναι πιο χαμηλά στις κατατάξεις. Και τα ελληνικά πολυτεχνεία είναι απίθανο να βρεθούν στο τοπ 50. Παρόλο που το επίπεδο των αποφοίτων είναι αρκετά υψηλό και π.χ. στους Μηχανικούς παράγουμε Μηχανικούς με ευρύ πεδίο γνώσεων σε αντίθεση με πολλά από τα τεχνικά πανεπιστήμια των λιστών που είναι πιο πάνω από εμάς.
Νόμιζα πως με είχε ρωτήσει και κάποιος άλλος και το είχα γράψει πως έχει δίδακτρα και το πώς ακριβώς δουλεύει. Πέρα από το ότι τα δίδακτρα του είναι αισθητά μικρότερα από τα δίδακτρα στα μεγάλα ιδιωτικά της Αμερικής, το κριτήρια για να σε αποδεχτούν δεν είναι το οικονομικό. Δε θα σου πει κανείς “δεν έχεις τα λεφτά, άρα δεν μπαίνεις”. Θα σου πουν “σε κάναμε αποδεχτό γιατί είσαι αρκετά έξυπνος για εμάς και αν δε τα έχεις τα λεφτά, έλα να μας βρεις και θα σε βοηθήσουμε εμείς οικονομικά με υποτροφίες και part time δουλειά” . Δε θυμάμαι τα νούμερα, αλλά αν πας στο Stanford (το άλλο μεγάλο πανεπιστήμιο στη Sillicon Valley) θέλεις τουλάχιστον τα τριπλάσια. Και το κριτήριο για να γίνεις αποδεκτός δεν είναι πάντα ακαδημαϊκό. Στο Stanford παίζει σημαντικό ρόλο και το κοινωνικό σου προφίλ.
Τέλος, τα ΜΒΑ σε όλο τον κόσμο είναι για αυτούς που θέλουν να αγοράσουν ένα χαρτί και να μπουν εύκολα και γρήγορα σε μια εταιρεία. Ακόμη κι η ΑΣΟΕΕ έχει ΜΒΑ με δίδακτρα. Μην παίρνεις το ΜΒΑ ως παράδειγμα για το κόστος φοίτησης σε ένα πανεπιστήμιο.
Με τροπολογία που έχει προστεθεί στο σχέδιο νόμου που κατατέθηκε στη Βουλή με τίτλο: «Θεσμικό πλαίσιο των πρότυπων πειραματικών σχολείων. Ίδρυση ινστιτούτου εκπαιδευτικής πολιτικής, οργάνωση του ινστιτούτου τεχνολογίας υπολογιστών και εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» και λοιπές διατάξεις» το Υπουργείο Παιδείας καταργεί την κατηγορια υποψηφίων του 10% (χωρίς εξετάσεις) για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Θυμίζουμε ότι η κατηγορία 10% έδινε τη δυνατότητα σε υποψηφίους που είχαν πάρει μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις (τα δυο προηγούμενα χρόνια κάθε φορά πριν από την υποβολή της αίτησης στην κατηγορία του 10%) να πετύχουν την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς να πάρουν μέρος στις εξετάσεις αλλά μόνο με τα μόρια που είχαν συμπληρώσει σε προγούμενη εξέταση.
Στο σχέδιο νόμου αναφέρεται για το 10%:
14. Η διάταξη της περίπτωσης ί της παραγράφου 5α του άρθρου 2 του ν. 2525/1997 (188 Α?), όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 2 του άρθρου 1 του ν. 2909/2001 (90 Α?) και συμπληρώθηκε με τις διατάξεις του άρθρου 25 του ν. 3687/2008 (159 Α?), που αναφέρεται στην εισαγωγή των αποφοίτων Γενικών Λυκείων ή άλλου τύπου Λυκείου σε ποσοστό 10% των θέσεων εισακτέων σε κάθε σχολή ή τμήμα της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του ν. 2525/1997, ισχύει μέχρι και το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012
Για μια στιγμή έπαθα εγκεφαλικό, γιατί ένας φίλος βασίζεται πάρα πολύ στο 10% που θα κάνει του χρόνου, και οικονομικά και λόγω σχολής έχει θέμα με αυτήν που πέρασε, αλλά μετά είδα ότι προλαβαίνει! Ουφ! 8O
Double posting, αλλά πέρασε τόσος καιρός, οπότε πάει στο διάλο.
Έχω κάποιους προβληματισμούς περί σχολής μου (Φιλολογικό) τον τελευταίο καιρό. Το α’ εξάμηνο τσούλησε οκ, αλλά το β’ δεν το βλέπω καλά. Αρχίζει η εξειδίκευση και όλα δείχνουν ότι αν δεν στρώσεις κώλο για τα καλά δεν πρόκειται να βγεις ποτέ από 'κει μέσα. Γενικά αγαπώ τα ευρύτερα θέματα που διδασκόμαστε εκεί, γλωσσολογία, λατινικά, λογοτεχνία (μια μικρή δυσαρέσκεια προς τα αρχαία, αλλά δεν είμαι και hopeless), όμως δεν ξέρω αν θα μπορούσα να στρωθώ να τα μελετήσω στο πρέπον ακαδημαϊκό επίπεδο και πολλοί καθηγητές και η ύλη τους είναι αυτοκτονικά βαρετή. Είμαι και αρκετά τεμπέλης άνθρωπος.
Οπότε, ψάχνω κάποια βιώσιμη εναλλακτική. Σκέφτομαι το 10% για ψυχολογία που πάντα μου άρεσε, όποιος έχει καλή γνώση, κυρίως του τμήματος του παντείου, ας πει κάτι, αν αξίζει (αν και γενικά έχω ακούσει τα χειρότερα για πάντειο). Από την άλλη βέβαια με ξενίζει η ιδέα να ξεκινάω από την αρχή. Δεν είναι ότι αγαπώ τόσο περισσότερο την ψυχολογία σε σχέση με τη φιλολογία, αλλά ας πληροφορηθώ τουλάχιστον.
Επίσης θα εκτιμούσα αν κάποια “παλιά καραβάνα” του φιλολογικού μου έδινε κάποια προσωπική εμπειρία, κατατοπιστική για τις κατευθύνσεις κυρίως.
χμ, μου φαίνεσαι λίιιιγο μπερδεμένη!
βασικά με τι σκοπεύεις να ασχοληθείς αφού τελειώσεις με τις σπουδές?
και σε ρωτάω γιατί το τμήμα ψυχολογίας της παντείου δεν είναι καλύτερο από το φιλολογικό που είσαι τώρα σε καμία περίπτωση. αν πάντως θέλεις μια σχολή που να μη χρειάζεται να φτύσεις αίμα και να κλειστείς βδομάδες ολόκληρες στο σπίτι για να την τελειώσεις, τα ΕΜΜΕ (Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης) είναι μια καλή λύση. δεν υπάρχει αυτή η εξειδίευση (υπάρχουν μαθήματα γλωσσολογίας, ιστορίας, κινηματογράφου, τέχνης, φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, κοινωνιολογίας κλπ. κλπ.), και βγαίνει εύκολα χωρίς να είναι χαμηλόβαθμη ή να έχει χαμηλό κύρος ή ο,τιδήποτε. δε λέω ότι είναι η καλύτερη σχολή στον κόσμο, και σίγουρα κάποια προβληματάκια τα έχει, αλλά όντας στο τελευταίο εξάμηνο, σίγουρα θα την πρότεινα σε κάποιο άτομο σαν εσένα με τα χαρακτηριστικά που ζητάς.
αλλά δε μπορώ να σου πω αν δεν ξέρω το ακριβές αντικείμενο με το οποίο θες να ασχοληθείς. περαν του ότι θα σου έλεγα να μείνεις στο φιλολογικό και απλά να στρωθείς να διαβάσεις!
Thanx horror!
Βασικά, είμαι ΠΟΛΥ μπερδεμένη, είναι γεγονός. Δεν έχω ακόμα ξεκαθαρίσει με τι θέλω να ασχοληθώ, πάντως δεν με ελκύει καθόλου μα καθόλου η προοπτική της καθηγήτριας! Εκτός αν βρεθώ στην ανάγκη, οπότε τα θέλω παραμερίζονται. Ούτε και της δημοσιογραφίας για να είμαι ειλικρινής, αν και η σχολή σου ακούγεται ενδιαφέρουσα και με πιο ευρύ αντικείμενο (μαθήματα κινηματογράφου, τέχνης, φιλοσοφίας? Good!^.^).
Πρέπει πρώτα να ξέρω τι θέλω, είναι η αλήθεια…! Απλά νιώθω την πίεση να πάρω αποφάσεις ενώ από την άλλη δεν είμαι σε θέση ακόμα να τις πάρω. Δηλαδή, μπουρδούκλωμα! Έχεις κι ένα πόιντ που μου λες να στρωθώ… είμαι πολύ ανεπρόκοπη.
Με βλέπω σε κάνα χρόνο πάλι εδώ, να ψάχνομαι!!:lol:
Μπορω να σου πω για το τμημα Ψυχολογιας της Θεσ/κης που σπουδαζει συγγενης μου (ειναι στο 3ο ετος) ο οποιος λατρευει τη σχολη. Κατα τα λεγομενα του η σχολη ειναι πολυ ενδιαφερουσα (εχει συναντησει ως τωρα μονο 2 βαρετα μαθηματα), με ποικιλια ψυχολογικων μαθηματων, αρκετους ενδιαφεροντες καθηγητες και στη συνεχεια προσφερει 3 διαφορετικα μεταπτυχιακα προγραμματα.
Για τη σχολη που εισαι τωρα δεν εχω αποψη αλλα αν σκεφτεσαι να την αφησεις λογω χαμηλης επαγγελματικης απορροφησης σε πληροφορω πως ολες ανεξαιρετως οι σχολες θεωρητικης κατευθυνσης πασχουν σοβαροτατα απο αυτο το προβλημα.
Αρα η ερωτηση μου ειναι, εφοσον δεν καιγεσαι να σπουδασεις μια συγκεκριμενη σχολη ποιος ειναι ο λογος να αφησεις το φιλολογικο για την ψυχολογια απο τη στιγμη που ηδη εχεις κανει το πρωτο απο τα τεσσερα βηματα;
domino, ο τρόπος που αφήνεις τα πράγματα την τελευταία στιγμή και που είσαι αναποφάσιστη μου θυμίζει… εμένα!
η αλήθεια είναι πως στο φιλολογικό όσο περνούν τα εξάμηνα θα πρέπει να διαβάζεις ολοένα και περισσότερο, και να έχεις ανεπτυγμένες ικανότητες στην αποστήθιση. δε σημαίνει βέβαια ότι όταν τελειώσεις τη σχολή σου θα γίνεις καθηγήτρια. όχι μόνο επειδή είναι δύσκολο, και θα αντιμετωπίσεις μεγάλο ανταγωνισμό, αλλά και επειδή δε συνεπάγεται ότι θα ασχοληθείς αυστηρά με το αντικείμενο της σχολής σου. στη δικιά μου σχολή για παράδειγμα, δεν υπάρχουν μόνο άτομα που σκοπεύουν να ασχοληθούν με τη δημοσιογραφία ή την επικοινωνία. και το ίδιο συμβαίνει στις περισσότερες θεωρητικές. στην τελική, η αγορά εργασίας είναι τόσο κορεσμένη σε αυτές τις σχολές, που δε γίνεται να απορροφηθούν όλοι στο ίδιο αντικείμενο.
εφόσον πάντως δεν έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου, θα σου πρότεινα να μείνεις εκεί που είσαι. βρίσκεσαι σε μια πολύ καλή σχολή, και έχεις ήδη κάνει το πρώτο βήμα όπως λέει και ο novitski. αν παρόλα αυτά εσύ η ίδια νιώθεις ότι θες να είσαι κάπου αλλού, τότε προσδιόρισε γρήγορα αυτό το [I]αλλού[/I]. κρίμα είναι να αποφασίσεις τι θέλεις του χρόνου και να χάσεις άλλη μια χρονιά…
Αυτά που λένε και τα παιδιά παραπάνω.
Εμείς “της θεωρητικής” σίγουρα έχουμε κάποιους λόγους απελπισίας παραπάνω σχετικά με το “μετά”.Αλλά πρώτα πρώτα ξεκαθάρισε μέσα σου τι θέλεις,τι σε εμπνέει.Όπου και να πας τα προβλήματα στην αγορά είναι δεδομένα και πάνω κάτω τα ίδια στον κλάδο μας.Επίσης ρώτα κάποιον καθηγητή σου ή κάποιον του κλάδου να σου εξηγήσει,να συζητήσετε για την σχολή και την επιστήμη αυτή γενικότερα καθώς και το τι υπάρχει μετά.Έχεις την τύχη για εμένα να σπουδάζεις μία πολύ στιβαρή και όμορφη επιστήμη,σκέψου σου μιλάει ένας που την είχε στις επιλογές του αλλά αν και μπορούσε να μπει,επέλεξε κάτι άλλο.
Επίσης επειδή ακούγονται πολλά τέτοια,δεν είναι μόνο “καθηγήτρια” και τέλος.Υπάρχουν και άλλα πράγματα πέρα από αυτό που μπορείς να ασχοληθείς,έτσι μου έχουν πει καθηγητές εδώ κάτω τουλάχιστον.
Και εν τέλει επειδή είδα σκέφτεσαι ως εναλλακτικές δύο κλάδους που τους μισώ,εντάξει την ψυχολογία όχι τόσο αλλά την δημοσιογραφία πολύ(!),κάτσε εκεί που είσαι:!:
Κατ’ αρχάς, εδώ έχουμε μια ζωντανή απόδειξη της αποτυχίας του συστήματος εισαγωγής (ναι domino, εσύ είσαι αυτή!!). Χωρίς προετοιμασία, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς γνώση περί των σχολών, μας λένε γράψτε έναν κατάλογο πού θέλετε να περάσετε και θα σας πούμε που μπήκατε.
Προσωπικά νιώθω απεριόριστα τυχερός που μπήκα στην 13η επιλογή μου, αλλά βρήκα ένα αντικείμενο που δεν περίμενα ποτέ ότι θα με τραβήξει τόσο.
Αν είσαι πεπεισμένη ότι αυτό που κάνεις εκεί δεν σε αντιπροσωπεύει, τότε να προσπαθήσεις να μετακινηθείς σε κάποια άλλη σχολή. Η ψυχολογία του Παντείου έχει κάποιους καθηγητές για τους οποίους δεν έχω και την καλύτερη άποψη, επιστημονικά και ιδεολογικά, αλλά είναι η μόνη σχολή που σου δίνει ταυτόχρονα και άδεια άσκσης επαγγέλματος ή τουλάχιστον αυτό ίσχυε πριν μερικά χρόνια. Επίσης η σχολή ΜΜΕ, όπως σου είπε και ο χόρορ, θα διευρύνουν τις γνώσεις σου και θα αλλάξουν την άποψή σου για πράγματα με τρόπους που δεν έχεις φανταστεί. Το ίδιο ισχύει και για την Κοινωνιολογία, την Πολιτική Επιστήμη και την Ανθρωπολογία, θα τις πρότεινα εξίσου.
Για το Πάντειο δεν ακούς τα καλύτερα, γιατί είναι υποβαθμισμένο κτιριακά, με παραδοσιακά κακές διαχειρίσεις από Πρυτάνεις κλπ. και πολλούς φοιτητές που είναι αποτυχημένοι άλλων σχολών (Νομικής κλπ.)
Όμως, υπάρχουν σχολές που σου δίνουν μεγάλη ελευθερία ελιγμών στην επιλογή μαθημάτων και με καθηγητές που θα άξιζε να τους παρακολουθεί ο καθένας. Αν έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου μπορείς να ψάξεις τα προσφερόμενα μαθήματα σε κάθε σχολή και να αποφασίσεις. Όχι τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις, αυτό είναι άλλη ιστορία, αλλά τι θέλεις να σε επηρεάζει και να είναι το σημείο αναφοράς σου για τα επόμενα 4-5 χρόνια της ζωής σου.
Όταν λες βιώσιμη εναλλακτική τι εννοείς; Γιατί η θεωρία συνήθως είναι ο συντομότερος δρόμος στην ανεργία. Το μόνο που θα συνεχίσει να λειτουργεί σίγουρα τα επόμενα χρόνια, είναι οι τράπεζες και τα μπουρδέλα. Αν δεν σε ενδιαφέρει κάτι από αυτά, καλό θα ήταν να μην ταυτίζεις τη σχολή που θα τελειώσεις με την επαγγελματική σου αποκατάσταση, κάνε αυτό που σε ενδιαφέρει περισσότερο και κάποια λύση θα βρεθεί.
Καλά τα είπαν οι αποπάνω γενικά.
Να πω κι εγώ για τις ψυχολογίες, που ξέρω.
Κατ’αρχάς, ΜΗΝ πας ψυχολογία αν σου αρέσει έτσι, γενικά και θεωρητικά το αντικείμενο. Η ψυχολογία στην πράξη είναι βρωμοδουλειά του κερατά (αν βρεις, λέμε τώρα). Αν δεν σε παθιάζει, απόφυγέ το. Αν σου αρέσει η ψυχολογία γενικά, διάβασε βιβλία, δεν είναι δύσκολη στο θεωρητικό της κομμάτι.
Από εκεί και πέρα, οι ψυχολογίες στην Ελλάδα είναι 4. Κάθε μία εστιάζει και σε διαφορετικό αντικείμενο, έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Και οι 4 σου δίνουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.
Στην Πάντειο θα μάθεις άριστα κοινωνική ψυχολογία αλλά λίγο τσάτρα πάτρα από τα άλλα (ό,τι είπε ο eNick βασικά για τους καθηγητές)
Στο Ρέθυμνο έχουν εστιάσει σε νευροεπιστήμες, εφαρμοσμένη ψυχολογία, ψυχολογία υγείας, και είναι δομημένη με εργαστήρια και τέτοια.
Το Καποδιστριακό έχει καλές γενικές γνώσεις, εστιάζοντας σε παιδιά και γνωσιακο/συμπεριφοριστικές κατευθύνσεις. Έχει το πλεονέκτημα ότι δίνει τα μεταπτυχιακά, οπότε αν ψήνεσαι να γίνεις ψυχολόγος έχεις προβάδισμα.
Η Θεσσαλονίκη ντρέπομαι αλλά δεν ξέρω τι λέει, ωστόσο θεωρείται πολύ καλή.
Πάντως, για τσέκαρε και το σκέτο ΦΠΨ (Φιλοσοφική, Παιδαγωγική, Ψυχολογία). Έχει διάφορα αντικείμενα, κάποια στιγμή καλείσαι να επιλέξεις χαλαρά κατεύθυνση, όπως είναι έτσι τα πράγματα στη φιλοσοφική θα μπορείς να παίρνεις επιλογής άλλων σχολών (θεατρολογίες, ιστορίες κλπ), παίζει να σου αναγνωρίσουν μαθήματα και να μπεις στο 2ο έτος, επαγγελματική αποκατάσταση γτπ (και από εκεί φιλόλογος βγαίνεις απ’όσο ξέρω) αλλά αυτά στα είπαν και οι αποπάνοι και ισχύουν παντού.
μιας πάντως και έχει τεθεί επί τάπητος το ζήτημα της ψυχολογίας, να πω απλα ότι τα ΕΜΜΕ έχουν 5 μαθήματα ψυχολογίας. 3 υποχρεωτικά, και 2 επιλογής. :country:
κατά τα άλλα, συμφωνώ 100% με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω.
@ [B]Almighty[/B]: Ναι, το ξέρω ότι είναι βρωμοδουλειά. Μέχρι πριν 3 χρόνια το είχα αποφασίσει ότι εκεί θέλω να πάω, αλλά μετά διάβασα το Δήμιο του Έρωτα του Γιάλομ και μου κόπηκε η όρεξη μαχαίρι. Δεν ξέρω κατά πόσο θα άντεχα. Σαν αντικείμενο όμως εξακολουθώ να το βλέπω με τρυφερότητα. Να φύγω απ’ το φιλολογικό για να πάω στο ΦΠΨ όμως δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Πώς ακριβώς λέγεται το τμήμα του Καποδιστριακού που αναφέρεις?
@ [B]Novitski[/B] 2: Τα λες πραγματικά ωραία, μακάρι να γίνονταν κάποιες, ΣΤΟΙΧΕΩΔΕΙΣ βελτιώσεις στο σύστημα. Τι κάνουμε όμως όταν τα ενδιαφέροντά μας έχουν μηδενικές πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης?
1: "… ποιος ειναι ο λογος να αφησεις το φιλολογικο για την ψυχολογια απο τη στιγμη που ηδη εχεις κανει το πρωτο απο τα τεσσερα βηματα;"
Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ. Και πράγματι, εκτός από το ότι βαριέμαι εύκολα, δεν έχω βρει σοβαρότερη απάντηση.
@ [B]eNick[/B] Το ξέρω πανάθεμά με για την ανεργία, και πολύ λίγοι είναι αυτοί που θα μείνουν ανεπηρέαστοι στα χρόνια που μας έρχονται…
Εσύ Νικ είσαι στη Γερμανία αν δεν κάνω λάθος ε? Care to elaborate a little? -αντικείμενο, πώς βρέθηκες εκεί, όχι πολύ μη βγούμε και οφ τόπικ:p-
@ [B]Floydized[/B]: [U]Δεν[/U] σκέφτομαι την δημοσιογραφία ως εναλλακτική -no offence:p- αλλά κι εμένα με απωθεί. Όσο για το καθηγητηλίκι, είναι μονόδρομος απ’ τη φιλολογία. Ή μάλλον, αν θεωρήσουμε ότι το καθηγητηλίκι είναι ο κυρίως, ασφαλτοστρωμένος δρόμος, τότε οτιδήποτε άλλο είναι ένα δυσδιάκριτο, κακοτράχαλο μονοπάτι. Απόδειξη, οι [I]καθηγητές[/I] που στο παν, γιατί γίνανε καθηγητές? Κι εσύ, εδώ που τα λέμε, γιατί δεν ήρθες αν επιτρέπεται, αφού μας εκτιμάς τόσο? Α?
@ [B]horror[/B]: Ναι, αλλά αυτά τα θέματα δεν είναι παίξε-γέλασε. Όπως είμαι εγώ τώρα, αν αποφασίσω να φύγω απ’ τη φιλολογία σπασμωδικά, εκμεταλλευόμενη την τελευταία χρονιά 10%, πιθανότατα του χρόνου πάλι θα βρίσκομαι στην ίδια θέση.
Thank you all.
Θα σκεφτώ λίγο ακόμα και πιθανό να επανέλθω με κάτι πιο κατασταλαγμένο ή, έστω, σαφέστερο γιατί τώρα δεν είναι της παρούσης να το σκεφτώ. Πάντως, αν μη τι άλλο αποσαφήνισα λίγο τι [I]δεν[/I] θέλω.
@ Domino - είναι το ΦΠΨ (Προγραμμα Ψυχολογίας).
Για διοικητικούς λόγους, οι ψυχολόγοι του Καποδιστρακού είμαστε οι (ναι αυτο τελείωσα:roll:) "παρένθεση πρόγραμμα"
οι φπψ με κατεύθυνση ψυχολογίας είναι εκτός παρενθέσεως κι έχουν νομίζω παύλα
το πρόγραμμα τελείωσα, δεν ξέρω τι παίζει με τις κατευθύνσης του φπψ, ουτε καν με την κατεύθυνση ψυχολογίας δεν ξέρω τι παίζει… Ξέρω μόνο πως ό,τι κατεύθυνση και να πάρεις βγαίνεις φιλόλογος.
να σου πω πάντως. Ξέρω κάποιους από τους καθηγητές έχουν στη φιλοσοφική, που κάνουν φιλοσοφία.
αν θες φιλοσοφία καθαρή, κανονική, τράβα Πάτρα, με λίγα λόγια
Δύσκολη υπόθεση η Πάτρα. Και βασικά εδώ που τα λέμε, φιλοσοφία καθαρή δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να πάρεις από ένα πανεπιστήμιο. Είναι σκέψη, τα πανεπιστήμια ασχλούνται με τη γνώση(σ’ αυτό στοχεύω άλλωστε). Το τι θα κάνει ο καθένας μόνος του είναι άλλη υπόθεση. Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον. Thanks πάντως!
Γιατί δύσκολη υπόθεση η Πάτρα; Είναι το μόνο τμήμα καθαρής φιλοσοφίας, το οποίο φυσικά επειδή σαν αντικείμενο δεν τραβάει για να το κάνουν πιο ελκυστικό του προσθέσανε μερικά υποχρεωτικά φιλολογικά μαθήματα και πλέον οι απόφοιτοι αυτού του τμήματος διορίζονται ως φιλόλογοι.
Φιλοσοφικά μαθήματα έχουν και άλλες σχολές που δεν το περιμένεις, επειδή βρήκαν εκεί καταφύγιο καθηγητές που δεν έβρισκαν θέσεις στα διάφορα τμήματα φιλοσοφίας.
Νοβίτσκι, η άποψή μου είναι ότι η ιδέα του μηχανογραφικού είναι λάθος, χρειάζεται αλλαγή τρόπου εισαγωγής και αποδέσμευση της λυκειακής γνώσης από το πανεπιστήμιο.
Για δείτε ένα ωραίο σημερινό αρθράκι.
Μάνατζμεντ παντού, αλλά όχι Βιολογία
Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Το πρόγραμμα διδασκομένων μαθημάτων στο υπό διαρκή μεταρρύθμιση λύκειο, όπως έχει γίνει γνωστό, μάς βάζει σε σκέψεις για τη δυναμική της πολύπαθης αυτής σχολικής βαθμίδας. Κατά κοινή ομολογία, το λύκειο αντί να αποτελεί την κορωνίδα της γενικής παιδείας, έχει καταντήσει ένας διάδρομος χωρίς δική του αξία, ένα πέρασμα με απόληξη τις πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, ήδη προβληματικά και ανεπαρκή κι αυτά.
Αντί ο έφηβος μαθητής να ολοκληρώνει τις εγκύκλιες σπουδές του και να αποκτά ουσιαστική γνωριμία με τις επιστήμες και τα γράμματα, εξαναγκάζεται να επιλέξει «κατεύθυνση, και να πέσει με τα μούτρα στα φροντιστήρια και στο εστιασμένο διάβασμα της εξεταστέας ύλης.
Αντί να μαθαίνει, αποστηθίζει και εξετάζεται. Το νέο λύκειο φαίνεται ότι δεν καταφέρνει να θεραπεύσει αυτήν τη μονομέρεια. Πάλι στη Β΄ Λυκείου οι 16χρονοι καλούνται να επιλέξουν «κατεύθυνση», θετική ή θεωρητική, και στη Γ΄ Λυκείου επιλέγουν επιπλέον και τεχνολογική. Ουδέν καταστροφικό μέχρι στιγμής. Τα αλλόκοτα αρχίζουν με το μενού μαθημάτων. Στο νεωτεριστικό λυκειακό μείγμα Δανίας Νότου - Φινλανδίας - ΜΒΑ προκρίθηκαν ως υποχρεωτικά μαθήματα και για τις δύο βασικές κατευθύνσεις οι Αρχές Οικονομίας και Διοίκησης και το Πρότζεκτ-Ερευνητική Εργασία. Αντιθέτως, δεν κρίθηκαν απολύτως αναγκαία τα μαθήματα της Βιολογίας και της Πληροφορικής· ο μαθητής Β΄ Λυκείου καλείται να επιλέξει ένα μόνο εκ των δύο. Αν διδαχθεί Βιολογία, χάνει την Πληροφορική, και αντιστρόφως. Είναι σαφές ότι για το νέο λύκειο το Μάνατζμεντ και το Πρότζεκτ κρίθηκαν υπέρτερα και πιο αναγκαία από τη Βιολογία και την Επιστήμη των Υπολογιστών. Εντούτοις, ο οιοσδήποτε έχει στοιχειώδη σχέση με την εποχή, γνωρίζει ότι οι επιστήμες που εκτοξεύθηκαν στα τέλη του 20ού αιώνα και αυτές που πρόκειται αναμφίβολα να κυριαρχήσουν και στον 21ο αι. είναι η Βιολογία και η Πληροφορική. Και όχι βέβαια μόνο ως επιστημονικά - επαγγελματικά πεδία, αλλά ως γνωστικές περιοχές άμεσα συνυφασμένες με την καθημερινή ζωή, με το περιβάλλον, με την αναδιαμορφούμενη ηθική, με την επικοινωνία, με κάθε μορφή εργασίας και κοινωνικής σχέσης.
Με ποια λογική άρα το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει το λύκειο του 21ου αιώνα, συρρικνώνοντας ή και εξαφανίζοντας τη διδασκαλία των κατ? εξοχήν επιστημών του καιρού μας; Μπορώ να φανταστώ τη χρησιμότητα της εκπαίδευσης στην έρευνα και τις μεθόδους της, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τη σημασία της διδασκαλίας Μάνατζμεντ (και έτσι όπως διδάσκεται?) στον σχηματισμό μιας εγκύκλιας μόρφωσης. Και ήδη μπορώ να φανταστώ 18χρονο απόφοιτο λυκείου που δεν θα έχει ακούσει το όνομα του Δαρβίνου και τη θεωρία της εξέλιξης ή, αντιστοίχως, δεν θα υποψιάζεται καν πώς τα Μαθηματικά, η Λογική και οι γλωσσικές δομές βρίσκονται στον πυρήνα του λάπτοπ, του κινητού του ή του πλεϊστέισον, δηλαδή της καθημερινότητάς του. Πάλι ημιμαθείς «πτυχιούχους» ετοιμάζουμε.
Και από κάτω στα σχόλια δίνεται λινκ για ένα άλλο άρθρο που μιλάει για το πλεονέκτημα των αποφοίτων ‘ανθρωπιστιικών’ σπουδών όταν πρόκειται να προσληφθούν σε εταιρείες ‘αγοράς’.