Πρωτη ωριαια 1η γυμνασιου αν και στην πρωτη δεν πηρα πολλες. Δευτερα ειχαμε μια καθηγητρια στα μαθηματικα η οποια τρελαινοταν να βαζει ωριαιες, ειδικα σε μενα κι ενα αλλο παιδι :-s. Πως δεν εμεινα αυτη τη χρονια. Και συνηθως επειδη μιλαγα με τη διπλανη μου #-o
Τριτη γυμνασιου εγινε ο χαμος στις ωριαιες…Κυριως, καλλιτεχνικα, ελενη, κπα (τουλαχιστον 20), σεπ (αλλες 10, με την ιδια καθηγητρια…)…αυτα κυριως
aaaaa
Κάλα δηλαδή τη μισή χρονιά την πέρασες στην αυλή…:lol:
2α λυκείου, μπαίνει μια καθηγήτρια Ιστορίας πρώτη φορά στο τμήμα, εγώ καθόμουν ήσυχα, απλά σε κάποια δόση ρώτησα κάτι τον διπλανό και γι`αυτό μας έβγαλε έξω. Στην αρχή την έθαβα όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, αλλά μετά αποδείχθηκε ότι ήταν εντάξει.
1η γυμνασίου: 63 αδικαιολόγητες απουσίες, μία ημερήσια αποβολή
2α γυμνασίου: 62 αδικαιολόγητες απουσίες, μία δηίμερη αποβολή
3η γυμνασίου: 55-60 αδικαιολόγητες απουσίες (δεν θυμάμαι ακριβώς), μία τριήμερη αποβολή
1η Λυκείου : 45 αδικαιολόγητες απουσίες, ΚΑΜΜΙΑ ωριαία (δεν το συζητώ για αποβολές)
2α λυκείου : 47 αδικαιολόγητες , 2 ωριαίες
3η λυκείου : Πάνω από τα όρια όλες οι απουσίες, χωρίς ωριαίες ή αποβολές, μάλιστα μετά από ένα σημείο, όταν ξεπέρασα και τις 50 δικαιολογημένες για να μπορώ να συνεχίσω να λοίπω χρησιμοποιούσα χαρτί από γιατρό και πιό συγκεκριμένα από τη θεία μου. Έλεγα ότι πρέπει να κάτσω σπίτι να διαβάσω, αλλά κοπροσκύλιαζα.
Ωραία πράματα.
στο γυμνασιο που πηγαινα εβαζαν μουσικη σα διαλλειματα και ακουγοταν σε ολη την αυλη, αλλα εβαζαν βλακιες, κατι χατζηγιαννη και νησιωτικα, ραδιοφωνο και μια φορα εβαλαν και Βισση#-o
και μια μερα την ωρα της προσευχης που ηταν ολοι εξω μπηκα στο γραφειο του διαυθυντη κρυφα και αλλαξα ενα cd του Χατζηγιαννη με ενα slipknot :lol: :lol: :lol:
φανταστειτε τις φατσες των καθηγητων οταν αρχισε στι διαλλειμα να παιζει :lol:
Εγώ είχα αυτές τις πατέντες στο λύκειο, αλλά σε κάποια δόση οι καθηγητές είχαν βάλει Highway Star και Smoke On The Water. Mάλιστα είχα και έναν φυσικό που γούσταρε Rainbow. Έτσι πρέπει…
που πιτσιρικάδες τραβάγαμε τις ψαρόβαρκες που ήταν δεμένες στο λιμάνι και ξαφνικά σε μία μικρή ανάβει το φως και φωνάζει ο ψαράς τρομαγμένος και αρχίζει και μας κυνηγάει…πρέπει να το βλέπατε όλο το σκηνικό…
Θυμάμαι στην τριήμερη της 3ης γυμνασίου που είχαμε βγεί καμιά 4-5 αγόρια στο διάδρομο του ξενοδοχίου με τα εσόρουχα και πηγαινοεχόμασταν στο δωμάτιο τον κοριτσιών.Τελικά εγώ έφαγα χυλόπιτα από την κοπέλα που μου άρεσε,αλλά δεν πειράζει,πλάκα είχε:lol:
Δεν της αρεσε το εσωρουχο σου?:-s
Ε,δεν έμεινα με αυτό όλη τη νύχτα ντέ:lol:
Δεν της αρεσε αυτο με το οποιο εμεινες μολις το εβγαλες το εσωρουχο?
Κέν γιού κάτ δέ κόλντ τζόουκς?
Βρήκα ένα παλιό βιβλίο που είχαμε βγάλει στο σχολείο μου, στην α΄Δημοτικού με εκθέσεις δικές μας. Μία από τις εκθέσεις που είχαμε ήταν να γράψουμε μία έκθεση που ξεκινούσε με τη φράση “Ήταν καλοκαίρι. Εγώ και οι φίλοι μου καθόμασταν στο παγκάκι και λέγαμε που θα πάμε στις διακοπές. Ξάφνου ένα πελώριο χέρι βγήκε και μας άρπαξε…”. Όλα τα παιδάκια έγραψαν κάτι στόρι του στυλ “ήταν ένας καλός γίγαντας που ήθελε να παίξουμε” ή “ήταν ένας κακός γίγαντας που μας έκλεισε σε ένα κάστρο, αλλά εμείς τον νικήσαμε και τον σκοτώσαμε”
Κι όμως. Ανάμεσα σε αυτά τα παιδάκια υπάρχει και μια έκθεση που ξεχωρίζει. Το παιδί αυτό (μαντράχαλος πλέον) έχω να το δω κοντά στα 15 χρόνια και πρέπει να είναι ιστορικά ο πρώτος emo!!! 
Μές τις άκρες, η δικιά του έκθεση έλεγε (δικό μου λεξιλόγιο)
"Ήταν καλοκαίρι. Εγώ και οι φίλοι μου καθόμασταν στο παγκάκι και λέγαμε που θα πάμε στις διακοπές. Ξάφνου ένα πελώριο χέρι βγήκε και μας άρπαξε…
Ήταν ένας κακός γίγαντας που μας πήγε σε ένα κάστρο και μας έκλεισε. Εκεί μας είπε πως την επόμενη μέρα θα μας έσφαζε και θα μας έτρωγε.
Οι φίλοι μου και εγώ κλαίγαμε, αλλά ένας από τους φίλους μου είπε πως πρέπει να βρούμε τρόπο να το σκάσουμε.
Όντως, καταφέραμε να το σκάσουμε από το κελί μας και τρέχαμε για να φτάσουμε γρήγορα στο σπίτι μας.
Όμως ο κακός γίγαντας μας κατάλαβε, μας πρόλαβε και μας έπιασε.
Την επόμενη μέρα μας έσφαξε και μας έφαγε"
respect στο συμμαθητή μου!
Ρισπεκτ οντως :lol:
Εγω ειχα γραψει μια φορα (2α δημοτικου) “Φοβαμαι ολα τα μεγαλα και αγρια ζωα. Τις αρκουδες, τις τιγρεις, τις κατσαριδες, τις σφιγγες…” :Ρ:Ρ:Ρ:Ρ
Μια αλλη φορα ειχαν οι δικοι μου σε μια κουπα γαλα και σε μια κουπα μπυρα και αντι για το γαλα πηρα και ηπια την μπυρα και δεν καταλαβα Χριστο :lol:
Ενα κλασσικο που εκανα ηταν να βγαινω στο μπαλκονι τυλιγμενη με μαντιλια και να παιζω μονη μου θεατρο η να τραγουδαω. Στο τελος καθε παραστασης με χειροκροτουσαν οι γειτονες :Ρ
Επισης οταν ακουγα μουσικη χτυπαγα το κεφαλι μου προς τα πισω στον καναπε με δυναμη. Τωρα αρκουμαι στο να το πηγαινω περα δωθε. Λολ.
Ποσους καναπεδες εχεις αλλάξει?
Στις 50 αδικαιολογητες δεν μενεις; :-s
…όταν ήμουν μικρούλα, μεχρι να χτιστεί το σπίτι που μένουμε τώρα μεναμε προσωρινά σε μία πολυκατοικία.
Στον απο πάνω όροφο έμενε μια κοπέλα που τοτε ήταν φοιτήτρια και εγώ τη συμπαθούσα πάρα πολύ…
(εγώ μπουσούλαγα ακόμα ε, μιλάμε πολύ μικρό). Τέλος πάντων εγώ είχα τη συνήθεια να το σκάω απο το σπίτι (είχα μαθει να ανοιγω και την πορτα, αμέ!) και ανέβαινα πάνω… Ε μια μέρα ελειπα κλασσικά απο το σπίτι και νομίζανε οτι εχω παει πανω. Ελα όμως που όταν πηρανε τηλ η Κατερίνα είπε ότι δεν ήμουν εκεί… Καταλαβαίνετε τι παθανε ε, χαμός στην πολυκατοικία. Και τελικά πού με βρήκανε:
Είχα μπει μεσα στο πλυντήριο ρούχων ρε και είχα αράξει ποσες ωρες… :lol: :lol:
Πώς στα κομμάτια το κατάφερα αυτό, ουτε κι εγώ δεν ξερω. Πάντως απο τοτε με βαζανε πανω στο τραπέζι της κουζίνας μεσα σε μια μεγάλη λεκάνη και καθόμουν εκεί. Εχω και φωτο μεσα εκεί, εχει πολύ πλάκα!
Στις 51…
χαχαχαχχαχα
Θεά! :lol: :lol: :lol:
Φενια…την συνιστουν 29 κατασκευαστες πλυντηριων…