Μου κάνει τρομερή εντύπωση που δεν υπάρχει τέτοιο thread ακόμα. Ίσως και αυτό να λέει κάτι απο μόνο του.
Πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα.
Δύναμη αντίστασης για μένα. Τεράστα δύναμη αντίστασης, ίσως η μόνη που δεν μπορεί να πειραχθεί.
Γενικά σε αυτό το θέμα έχω την άποψη μου αλλά σίγουρα αν αναλύσω το σκεπτικό μου θα καταλήξουμε σε κομματόσυζήτηση την οποία δεν έχω καμμία διάθεση να ακούσω και να ασχοληθώ.
Απλά θέλω να δω απόψεις…
Tyler δε μας τα λες καλά. Ανοίγεις θρεντ για ένα θέμα αλλά αποφεύγεις να το αναλύσεις, επειδή λέει δε θες “κομματοσυζήτηση”, οπότε απλά θες να δεις απόψεις, αλλά σε τελική ανάλυση μόνο όσες είναι λίγο πολύ “ακομμάτιστες”;
Ε μα τί σκατά κουβέντα να γίνει με τέτοιο εισαγωγικό ποστ;
Δεν έχεις άδικο αλλά νομίζω η φράση που άφησα είναι αφορμή για συζήτηση.
Εξάλλου τώρα ετοιμάζομαι να φύγω οπότε για αυτό και το γρήγορο του post.
Τα πολιτικά συζητούνται αλλού, εδώ αν και όλα είναι αλυλένδετα θέλω να συζητήσω την δική σου ευθύνη, την δική μου ευθύνη και όλων.
Πως εννοείς tyler την καταναλωτική συνείδηση?
Προτιμώ να ψωνίζω απ’την κεντρική αγορά του Δήμου μου γιατί 1ον είναι κοντά μου, 2ον όλα τα μαγαζιά είναι σε πεζόδρομους άρα είναι εύκολη η πρόσβασή τους, 3ον έχουν τα περισσότερα απίστευτες τιμές, 4ον βρίσκω πάντα ποικιλία οπότε κάνω το ψάξιμό μου και παίρνω το καλύτερο για μένα.
Γενικά χρειάζεται προσοχή μην παρασυρθούμε απ’τον ενθουσιασμό όταν πιάνουμε μισθό+δώρο στα χέρια μας. Π.χ. βάζω πάντα ένα ποσό στην τράπεζα και υπολογίζω τα έξοδα του μήνα να δω πως θα τα βγάλω πέρα.
Σύντομα γιατί βιάζομαι. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω, ίσως μιλήσω σε πολύ θεωρητικό επίπεδο, το β ενικό για έμφαση.
Κατ’αρχάς επαναπροσδιορισμός των φυσικών αναγκών. Ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες για να ζω. Ζεις με το 1/5 των χρημάτων που ξοδεύεις ήδη σήμερα. Δεν επιβιώνεις, ζεις.
Έννοιες όπως μόδα, status, κοινωνική θέση, life style, ρεύμα (όχι ηλεκτρικό), εναλλακτικό κτλ δεν υπάρχουν.
Για να συντηρηθεί ένα καπιταλιστικό σύστημα χρειάζονται δύο μέρη και για να υπάρξουν υπερκέρδη (πέρα απο κυβερνητικές παρεμβάσεις, πολιτικές πιέσεις κτλ) πρέπει εσύ ο αγαπητός καταναλωτής να έχεις δεχτεί να αγοράσεις κάτι που κοστίζει x, 10x.
Εννοείται θες να ξοδεύεις αλλά να μην παράγεις τίποτε. Πιο μεγάλη αλήθεια απο αυτήν δεν υπάρχει. Για να φας αγαπητέ σουτζουκάκια πολίτικα πρέπει να ζυμώσεις κιμά, να βάλεις μπαχαρικά, να βράσεις το ρύζι, να κάνεις την σάλτσα κτλ κτλ. Πρέπει να δουλέψεις μία ώρα για 10 λεπτά απόλαυσης. Αναλογία 6 προς ένα. Μπορείς όμως να φας και ψωμοτύρι που είναι 2 λεπτά υπόθεση. Διαλέγεις λοιπόν, θες την έξαλλη επώνυμη μπύρα στο τραπέζι σου για να το παίξεις μούρη και ροκάς. Κάποιοι θα δουλέψουν απο πίσω άπειρες ώρες να την βρεις στο στέκι σου, να έχει επικοινωνία ροκ μπύρας κτλ κτλ.
Και εννοείται πως πρέπει να γίνει μία στροφή σε μικρά καταστήματα, σε μη επώνυμα προϊόντα και σε μικρούς παραγωγούς.
Γενικώς η ιδέα είναι ότι όλοι παλεύουν να βάλουν χέρι στο πορτοφόλι σου όσα και αν έχει αυτό. Το σε ποιους θα δώσεις το χρήμα-δύναμη και γιατί πρέπει να είναι απόφαση πολύ ώριμης σκέψης. Τις αναλογίες μεγάλου-μικρού, σημαντικού-ασήμαντου ίσως και να μπορείς να τις αλλάξεις.
Ξαναλέω δεν βγάζω την ουρά μου έξω από το παιχνίδι. Θέλει τρομερό προσωπικό και κοινωνικό κόστος για να έχεις μία τέτοιου είδους συνείδηση σε ένα τέτοιο σύστημα πολιτικό, οικονομικό και κυριώς αξιών (ανθρώπινων). Το δουλεύω όμως πολύ, ελπίζω.
Μου αρεσει το θεμα ομως πως περιμενεις να μην γινει πολιτικου χαρακτηρα συζητηση θετοντας θεματα οπως αυτα στο αποπανω ποστ σου.Οπως και να χει θα σκεφτω και θα απαντησω.
Αγοράζεις μόνο όταν έχεις ανάγκη κάτι, και όχι επειδή είναι της μόδας (π.χ. βγήκε νέο κινητό με ροζ πιτσιλιές στο πορτάκι… πρέπει να το πάρει η χαζογκόμενα, μιας και πληρώνει ο μπαμπάς κλπ).
Αυτό που κάποτε αγόρασες, φροντίζεις να το διατηρείς όσο μπορείς και όχι να το αλλάζεις κάθε τρεις και λίγο.
Επιλέγεις κάτι ποιοτικό που θα αντέξει και στο χρόνο (αν πρόκειται για αντικείμενο και όχι τρόφιμο) και ας πληρώσεις λίγο παραπάνω… γιατί μια αγγλική παροιμία λέει “δεν είμαι τόσο πλούσιος για να αγοράζω φτηνά πράγματα”. Αλλιώς πάρε κινέζικο για 2 μέρες μέχρι να χαλάσει.
Και το βασικότερο αυτοσυγκράτηση.
[SPOILER]Το παράδειγμα κάποιου πριν με την επώνυμη μπίρα κλπ κάπως άκυρο, μιας και είναι θέμα ποιότητας στην διατροφή. Άλλο μια καλή π.χ. τσέχικη μπίρα και άλλο ένα τυχαίο, φτηνό ποδόλυμα :p[/SPOILER]
Αγοράζεις μόνο όταν έχεις ανάγκη κάτι, και όχι επειδή είναι της μόδας (π.χ. βγήκε νέο κινητό με ροζ πιτσιλιές στο πορτάκι… πρέπει να το πάρει η χαζογκόμενα, μιας και πληρώνει ο μπαμπάς κλπ).
Χωρίς παρεξήγηση, η συγκεκριμένη φράση δεν ισχύει σχεδόν για κανέναν σήμερα. Όλοι θέλουμε να το παίζουμε αποστασιοποιημένοι από τη μόδα και τα κοινωνικά/καταναλωτικά ρεύματα αλλά στη πράξη αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πολλές φορές άλλωστε, η αποστασιοποίηση πλασάρεται ως προιόν κι έτσι πέφτεις πάλι στη παγίδα. Ειδικά στις μέρες μας αυτό παίζει πολύ και η λεγόμενη “επανάσταση” έχει εμπορευματοποιηθεί μέχρις εσχάτων. Παράδειγμα, οι κονκάρδες/σημαίες/αφίσες και δε ξέρω και γω τι άλλο του Τσε Γκεβάρα ή τα all-star που αυτοπλασαρίστηκαν ως επαναστατικά και έγιναν μόδα σε όποιον ήθελε να δείξει ότι διαφοροποιείται από τη “μάζα”. Εν τέλει, η μόνη διαφοροποίηση είναι το όνομα: προιόν είναι και το all-star, προιόν είναι και το gucci.
Όσον αφορά τις ανθρώπινες ανάγκες, το θέμα είναι πολύ μεγάλο.
Καταναλωτική συνείδηση ελάχιστοι έχουν σήμερα. Τρανό παράδειγμα: ρίξτε μια ματιά στο σπίτι σας σήμερα, παραμονή πρωτοχρονιάς και θα δείτε δεκάδες ή εκατοντάδες αγαθά που αρμόζουν στο καταναλωτικό όργιο που μάθαμε να ονομάζουμε “χριστούγεννα”. Μελομακάρονα (“να τηρήσουμε τα έθιμα”), δέντρο (“έθιμο είναι και φωτίζει το σπίτι”), άγιος βασίλης σε κουκλάκι ή κάλτσα ή κάτι άλλο γενικά (“ομορφαίνει το σπίτι και δίνει χαρά στα παιδιά”)
Προσέξτε: χαρά στα παιδιά δίνει ο άγιος βασίλης, ή μάλλον τα δώρα του! Με άλλα λόγια μαθαίνουμε από μικροί να καταναλωνουμε. Και φυσικά, το παιδάκι τι θα ζητήσει; Ότι βλέπει, δηλαδή Πόκεμον, Μπάρμπυ κτλ.
Να συνεχίσω; Παίζουμε χαρτιά - αγοράζοντας φυσικά και το Χ περιοδικό για να πάρουμε τις μάρκες του πόκερ (“για το καλό”), τρώμε βασιλόπιτα (“για το καλό”), καταναλώνουμε ποτάμια αλκοόλ (“έλα μωρέ γιορτές είναι”) .
Το αστείο ποιό είναι; Ότι όλα αυτά ΟΝΤΩΣ μας κάνουν χαρούμενους! Κακά τα ψέματα, μας ΑΡΕΣΕΙ να καταναλώνουμε.
Θα συνεχίσω αύριο γιατί έρχεται ο νέος χρόνος και πρέπει να καταναλώσω κάτι φαγητά 
δηλαδή από την στιγμή που γεννιόμαστε μας κάνουν πλύση εγκεφάλου και μας γεμίζουν με μηνύματα υπέρ-καταναλωτισμού
Σε μεγάλο βαθμό δυστυχώς.Το ερώτημα είναι ότι αν υπάρχει καταναλωτική συνείδηση μπορεί να υπάρχει καπιταλισμός?Γιατί τα υπερκέρδη βασίζονται σε μεγάλη κατανάλωση,άρα μπορεί αν όλοι καταναλώνουν συνειδητά,άρα λιγότερο,να συντηρηθεί η κατάσταση αυτή?
^^
για αυτο ειπαν πιο πισω οτι ειναι πολιτικο το θεμα…
Διαβαζοντας μπλογκς στυλ τρομακτικου βλεπεις καθημερινα δημοσιευσεις του στυλ “Κλεφτης ο Κωτσοβολος”,“Απατεωνες στην Ηλεκτρονικη” κτλ. αναλυοντας τις ακριβες τιμες των καταστηματων και πως πιαστηκαν κοροιδα απο τους μεγαλοεπιχειρηματιες.
Μμμμμ ενδιαφερον.
Πουλαω μια τσιχλα 10.000 ευρω και ο διπλανος μου την πουλαει 1 ευρω (την ιδια τσιχλα).Καποιος ερχεται και την αγοραζει απο εμενα και [B]κατοπιν εορτης[/B] κανει ερευνα αγορας και βλεπει οτι ο διπλα την εχει 1 ευρω.Ερχεται σε εμενα και μου κανει παραπονα οτι ειμαι κλεφτης κτλ κτλ κτλ.Σορι δεν ειμαι κλεφτης.Εσυ εισαι ο μαλακας και το κοροιδο.
α) Ελευθερη αγορα εχουμε
β) ας εκανες ερευνα αγορας πριν την αγορα
γ) δε σε αναγκασε κανενας να αγορασεις μια τσιχλα 10.000 ευρω.εσυ ηρθες σε εμενα οχι εγω σε εσενα.
Ο Ελληνας καταναλωτης ειναι γκασμας με ολη τη σημασια της λεξης.Δεν εχει καταναλωτικη πειδεια.Αγνοει παντελως τον ορο “ερευνα αγορας”.Ειδικα τωρα που στο ιντερνετ βρισκεις το προιον που θες στη χαμηλοτερη δυνατη τιμη.Ετσι αγνοεις τα καταστηματα του στυλ μου (1 τσιχλα 10000 ευρω),τους κλεινεις ή τους αναγκαζεις να ριξουν τις τιμες και να υπαρχει ενας υγειης ανταγωνισμος προς ωφελος του καταναλωτη και της τσεπης του καταστηματος γιατι το κερδος ερχεται απο την καταναλωση και οχι απο την αρπαχτη.
Και επαναλαμβανω.Δεν υπαρχουν κλεφτες καταστηματαρχες.Υπαρχουν ζωα καταναλωτες!
" Δωστε του ολες τις οικονομικες ικανοποιησεις, για να μην εχει τι αλλο να κανει παρα να κοιμαται, να καταβροχθιζει μπριος και να πασχιζει να επιμηκυνει την παγκοσμια ιστορια, παραφορτωστε τον με ολα τα αγαθα της γης και βυθιστε τον στην ευτυχια μεχρι τις ριζες των μαλλιων του : μικρε μπουρμπουληθρες θα σκάζουν στην επιφανεια αυτης της ευτυχιας, οπως στην επιφανεια του νερου."
Fyodor Dostoyevsky, To Υπόγειο.
O mulder εδωσε το στιγμα νομιζω…Αλλωστε δε μπορεις να ορισεις την αντικειμενικη πραγματικη αναγκη…
Ο αλλος θα σου πει οτι ειναι πραγματικη αναγκη να εχει laptop κι pc γιατι ξερω γω οταν πηγαινει στη σχολη δεν εχει τι να κανει…(τυχαιο παραδειγμα)…
St anger…Ποια ειναι η ποιοτητα διατροφης που πραγματικα χρειαζομαστε?Η ταδε τσεχικη μπυρα σε σχεση με την απλη Αμστελ μας χαριζει μεγαλυτερη ικανοποιηση(ισως και απλα επειδη ειναι τσεχικη) αλλα δεν σημαινει οτι αν πιεις Αμστελ θα παθεις κατι…
Τεραστιο θεμα…καλυτερα ο δημιουργος να το ορισει λιγο καλυτερα:)
Κακά τα ψέματα, τα δώρα μπορούν να δώσουν χαρά πάντως. Από ένα απλό χαρτί με ένα στιχάκι μέχρι το παιχνίδι που είχες βάλει στο μάτι από καιρό.
Η κατανάλωση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μιας που δεν γίνεται να τα παράγουμε όλα από μόνοι μας.
Το θέμα είναι ο καθένας να κρίνει καλά πριν αγοράσει και να το ψάξει περισσότερο αντί να κλαίγεται ότι τον “έγδαραν” κλπ.
Χμ χμ χμ. Τα τελευταια χρονια που προσπαθω να μην παιρνω καθολου λεφτα απο γονεις κ ταυτοχρονα να συντηρω το σπιτακι μου, ο καταναλωτισμος με την εννοια “θελω να παρω αυτο” εχει φυγει τελειως απο μεσα μου. Και διαπιστωσα κατι που μου εκανε που εντυπωση, οτι μετα δεν νιωθεις καν την επιθυμια! Σα να ειναι ενα ειδος “εθισμου”.
Ομως. Για να βγω με τα λεφτα που παιρνω απο μια δουλεια, που δεν ειναι σε μια μεγαλη επιχειριση, αλλα σε ενα συνοικιακο μαγαζι, δεν μπορω πιχι, να αγοραζω τα απαραιτητα απο ενα μινι μαρκετ, γιατι η διαφορα τιμης απο ενα σουπερ μαρκετ ειναι μεγαλη. Αν παλι δουλευα καπου που μου εξασφαλιζε τον βασικο μισθο εστω, πιθανοτατα θα μπορουσα. Να τα.
Ο καταναλωτισμος μου την εποχη τουτη, περιοριζεται στις εξοδους, κυριως εκει θα χαλασω λεφτα, σε ποτο δηλαδης. Και επισης, οταν ειναι να κανω δωρο σε καποιον, παλι δεν θα τα σκεφτω. (Και το κανω συχνα πλακα πλακα.) Οι αδυναμιες λοιπον.
Το να επιλεξεις ομως σουτζουκακια αντι για ψωμοτυρι, η την χι τσεχικη μπυρα αντι για αμστελ, δεν ειναι στο πλαισιο του καταναλωτισμου, αλλα στο πλαισιο “ποιοτητα ζωης”, κανεις (οχι καθημερινα, αλλα τη μερα που θα βγεις, που θα κατσεις να μαγειρεψεις) επιλογες που σου προσφερουν καποια απολαυση. Επισης, το να παρεις μια μπαντβαιζερ αντι για μια αμστελ, αφηνει καποιο μεγαλυτερο κερδος στο μαγαζακι που επελεξες, χουρα~!
Ανέφερα το συγκεκριμένο παράδειγμα με αφορμή κάτι σχετικό που είχε γραφτεί. Και όσον αφορά την ποιότητα διατροφής γενικότερα (γιατί χωρίς μπίρα ζει κανείς, δεν είναι πρώτη προτεραιότητα 
), δεν είναι απλά να γεμίζουμε το στομάχι με οτιδήποτε σχετικά ασφαλές, πρέπει να ψάχνουμε και την ποιότητα. Άλλο μεγάλο θέμα από μόνο του.
Καλώς ή κακώς, όλοι εδώ μέσα έχουμε μπει κατά καιρούς στον πειρασμό του καταναλωτισμού. Το θέμα είναι να μπορούμε να το ελέγχουμε και να έχουμε ένα μέτρο (ο καθένας διαφορετικό ίσως), για να μη μας ελέγχει αυτό.
[SPOILER]Και στην τελική, εσύ πίνε Άμστελ και ό,τι άλλο μέτριο φτιάχνουν στην αθηναϊκή ζυθοποιία, εγώ λέω να πεταχτώ μέχρι Πράγα να πιω γνήσια μπίρα… και να χαζέψω καμιά Τσέχα :p[/SPOILER]
Τι κόλλημα είναι αυτό με τις μπύρες…
Τελοσπάντων, επειδή το παράδειγμα υπάρχει, ας θέσω το ερώτημα.
Έχουμε λοιπόν μια τσέχικη μπύρα και μια ελληνική. Οι περισσότεροι από εδώ θα διάλεγαν τη τσέχικη, λόγω ποιότητας και χώρας προέλευσης (γνώστες της καλής μπύρας, πρωτοπόροι κτλ).
Αν πάρουμε τη τσέχικη λοιπόν όπως ακριβώς είναι και της αλλάξουμε την ετικέτα σε Made in China και δίπλα έχουμε την ελληνική, ποιά θα επιλέξουμε;
Μήπως λοιπόν, όλη η επιχειρηματολογία περί ποιότητας και γευσιγνωσίας κτλ, είναι απλά θέμα μάρκετινγκ από την πλευρά των Τσέχων;
Θα πείτε “μα είναι όντως καλύτερη!”. Δεκτό, αν και υποκειμενικό. Παίρνουμε λοιπόν πάλι τις δύο μπύρες, βάζουμε στη Τσέχικη Made in China και δοκιμάζουμε και τις 2 πριν επιλέξουμε.
Θα διαλέξουμε όντως την καλύτερη Τσέχικη; Ή μήπως το Made in China θα αποτελέσει αποτρεπτικό παράγοντα;
ακριβως αυτο, με τη μονη διαφορα πως λογω σχολης ουσιαστικα δεν μπορω να δουλεψω, αλλα προσπαθω να χαλασω οσο λιγοτερα ‘γονεϊκα’ χρηματα μπορω. και πλεον εχω παρατηρησει πως απλα δεν μπαινω καν στον κοπο να σκεφτω αν θελω κατι η οχι. η ακομα και αν μου περασει απο το μυαλο, πλεον παει μονο του στην ακρη, ενω πριν απο καποιο καιρο γινοταν εμμονη ιδεα.
ολα αυτα (κινητα, ακριβα ρουχα, κοκ) ειναι πλασματικες αναγκες.
ακομα και στο φαγητο η τις εξοδους που αναφερεις ως ποιοτητα ζωης και που ουσιαστικα ειναι απο τα ανελαστικα εξοδα (γιατι και το φαγητο χρειαζεσαι για να ζησεις και την παρεα), εχω δει να γινονται οι απιστευτες υπερβολες. παραδειγμα: δε χρειαζεται να τρως σαν ζωο. μικροτερος, εδικα οταν ρωτουσα γιατι πραγγελνετε τοσα πολλα, μου απαντουσαν καλυτερα να περισσεψουν παρα να μη φτασουν η οσον αφορα εξοδους να παραγγελνουν αμετρητες φιαλες σε μαγαζια, που ξερουν πως η τιμη ειναι εξωφρενικα ανεβασμενη, ετσι για τη φαση.
και απλοικα σκεπτομενος πιστευω αυτα ειναι απο τους κυριους λογους που μας εχουν φερει εδω που μας εχουν φερει σαν χωρα. ζουσαμε τοσο καιρο σε μια φουσκα, χωρις να παραγουμε κατι ουσιαστικα, αγοραζαμε ο,τι μας καπνισει, καταναλωτικα και διακοποδανεια ftw, ασχετα απο την οικονομικη δυνατοτητα και χωρις καν ερευνα αγορας (ενω εχω δει σε αυστριακους φιλους που ειχα παει καλοκαιρι και που δεν τους ελειπαν τα χρηματα, να μαζευουν διαφημιστικα φυλλαδια απο supermarket για να επιλεξουν απο που θα αγορασουν, ποια εχουν προσφορες κτλ, στην ελλαδα αυτο το λεμε τσιγκουνια παντως) και η συντριπτικη πλειοψηφια να προσπαθει να κανει μεγαλυτερη μοστρα απο τον διπλανο.
πραγμα και ματαιοδοξια που νταξει δεν ειναι μονο δικο μας γνωρισμα, αλλα λογικα ολου του δυτικου κοσμου.
τεραστιο θεμα, αν και δεν εχω καταλαβει ακομα που ακριβως θες να το εστιασεις tyler