Μαλλον εχω προβλημα στον γραπτο μου λογο γιατι νομζω πως δεν εγραψα αυτο…
Οταν λεω οτι δεν ασχολουμε λεω οτι δεν με περνει γιατι δεν μπορω να ασχοληθω και θελει πληρη αφοσιοση αυτο.
Οι μοντερνοι δυναστες μας μια χαρα ασχολουνται με την παρτη μας και προφανως διαμαρτηρομαι. Εαν ημουν αφρικανος οταν με γαζωνανε ‘ανταρτες’ για τα διαμαντια μου προφανως θα διαμαρτηρομουν.
Ελπιζω να καταλαβες που παει το ‘δεν με ενδιαφερει’.
Λοιπόν φίλε tylerdurden η κρίση αξιών και συνείδησης που αναφέρεις είναι αλληλένδετη με τα οικονομικά και κατ επέκτασιν πολιτικά προβλήματα. Εδώ υπάρχει ένας φαύλος κύκλος που δεν μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε την αρχική αιτία, δηλαδή, αν η κρίση αξιών προηγείται της οικονομικής ή η οικονομικοπολιτική κρίση έχει σαν αποτέλεσμα την αμφισβήτηση και ακόλουθη κρίση των παραδοσιακών αξιών. Πάντως το πρόβλημα που διακρίνεις δεν είναι σημερινό, υπάρχει σε όλες τις ιστορικές περιόδους και απόδεικνύεται αυτό από τις συνεχείς εναλλαγές των κοινωνικών-οικονομικών-πολιτικών συστημάτων είτε με ομαλό τρόπο είτε συνήθως με ανώμαλο όπως οι πόλεμοι, οι επαναστάσεις και οι φυσικές καταστροφές.
Η πολιτική δύναμη του καθενώς έτσι όπως είναι το σύστημα τυπικά, έχει τον ίδια αξία με όλων των υπολοίπων, εφόσον βέβαια είσαι διατεθειμένος να συμμετάσχεις στις διαδικασίες. Η αποχή ακυρώνει αυτόματα οποιαδήποτε δυνατότητα επηρεασμού της πραγματικότητας. Πρακτικά ισοδυναμεί με οικιοθελή ενσυνείδητη ή ασυνείδητη παράδοση της αυτοτέλειας και της αντίστοιχης συλλογικότητας που προκύπτει από αυτήν.
Εδώ ερχομαι στην ουσία των πραγμάτων που είναι η βούληση και η ελευθερία της βούλησης ώστε να υπάρξει αντίδραση σε αυτή την κατάσταση που εσύ με συνοπτικά περιγραφικό τρόπο αναφέρεις ώς “βούλιαγμα στα σκατά”. Αφού βλέπουμε ότι βουλιάζουμε στα σκατά δεν πρέπει να κάνουμε κάτί ώστε να ξεφύγουμε; Δεν είναι παράλογο να περιμένουμε να μπει και το κεφάλι μέσα μέχρι να πνιγούμε; Από εκεί προκύπτει και η επιμονή στην προσπάθεια αλλαγής, από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που οδηγεί στην επιβίωση ακόμα και όταν δεν την ευνοούν οι συνθήκες. Επομένως το ανησυχητικό δεν είναι αυτό, ανησυχητική είναι η μοιρολατρία και η ηττοπάθεια από την οποία έχουν εμποτιστεί αρκετοί ενώ “δεν έχει ακουστεί ακόμη η πρώτη πιστολιά”. Η ήττα του “μυαλού” είναι ανησυχητική γιατί από κει ξεκινάνε όλα. Άμα σου πειράξουν το “μυαλό” τότε μπορούν και να σε κουμαντάρουν.
Η ατομοκρατία είναι βασικότατο χαρακτηριστικό της κοινωνίας σήμερα και αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε δυνατότητα συνεργασίας είτε σε κοινωνικό επίπεδο είτε σε διακρατικό. Ίσως κάποια εποχή να αποτέλεσε τον κινητήριο μοχλό για την πρόοδο της ανθρωπότητας αλλά αυτή τη στιγμή είναι το βασικό εμπόδιο. Και επειδή συντηρεί την κατάσταση για αυτό το λόγο διαφημίζεται από την ελίτ ως ένα από τα κυρίαρχα πλεονεκτήματα που πρέπει να διαθέτει ένας άνθρωπος για να θεωρείται ικανός για την επιτυχία, όπως αυτή ορίζεται από τις επικρατούσες τάσεις.
Σε καμία περίπτωση δεν σε νουθετώ να ακολουθήσεις την πρακτική των “αγανακτισμένων”. Απλώς τους ανέφερα ως παράδειγμα για το ποιά είναι η ανακλαστική αντίδραση της εξουσίας όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με δυναμικές συλλογικότητες ακόμα και μειωμένης ή ανύπαρκτης ιδεολογικής συγκρότησης όπως οι “αγανακτισμένoi”. Τις χτυπάει αποφασιστικά και χωρίς τύψεις.
Το κοινωνικό σύνολο δεν είναι ένας ενιαίος φορέας με ακριβή χαρακτηριστικά και βούληση όπως και η έννοια της κοινής γνώμης είνα ένας μύθος ωραία πλασαρισμένος από τα κόμματα και τα μέσα μαζικής εξημέρωσης. Περισσότερο είναι ένας μπούσουλας για να έχουμε τη σχετική γνώση ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Υποθετικά θεωρούμε ότι υπάρχει ένας μέσος όρος ανθρώπων που προσεγγίζει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τις βασικές αρχές που προυποθέτουν την έννοια της συμβίωσης έτσι ώστε αυτή να είναι δυνατή. Για να θεωρείς οτι δε συμβαδίζεις με το κοινωνικό σύνολο σημαίνει ότι το δικό σου σύστημα αξιών απέχει παρασάγκας από αυτό των υπολοίπων. Μου φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι και τόσο δυνατό όσο και να θέλεις να μας πείσεις. Ιδεολογικές διαφορές μπορεί να υπάρχουν αλλά η πλήρης αντίθεση με την τεράστια μάζα του κοινωνικού συνόλου μου είναι αδιανόητη, εκτός και αν έχεις έρθει από άλλο πλανήτη ή από άλλη διάσταση…
Μα η προσπάθεια αλλαγής της κατάστασης που με έχει φέρει μέσα στα σκατά ουσιαστικά είναι η δική μου αλλαγή. Όταν βλέπω ότι κανείς δεν αλλάζει τίποτα ΟΥΣΙΑΤΙΚΟ στον εαυτό του και περιμένει την μεγάλη αλλαγή ναι δεν συμφωνώ. Τώρα ο τρόπος που θα αλλάξω αυτό που είμαι σήμερα και είναι υπεύθυνο για τα σκατά αναζητείται για αυτό σου λέω ότι το ψάχνω. Αμφιβάλλεις ότι τεράστιο ποσοστό αποποιείται της ευθύνης του για την κατάσταση εδώ και παγκοσμίως; Εγώ βλέπω ένα πλανήτη που λέει ότι ο κόσμος λόγω μαζικότητας έχει την δύναμη να αλλάξει κάτι, αλλά η μαζικότητα του κόσμου δεν έχει ποσοστό στην αποτυχία του συστήματος. Για μένα αυτό είναι άτοπο. Επίσης ψηφίζω και έχω άποψη. Στην δημοκρατία η ψήφος μου είναι το όπλο μου.
Σωστοτατος. :thumbup::thumbup::thumbup:
Όπως λες και εσύ και βλέπω να συμφωνεί ο Night*Sky, η οικονομική κρίση σε οδηγεί να αλλάξεις τον εαυτό σου γιατί μέσα από αυτό περιμένεις να αλλάξει η γενικότερη κατάσταση. Βλέπεις λοιπόν πως είναι κυκλικό το φαινόμενο; Το ένα πράγμα εξαρτάται από τα άλλο με μια συνεχή σχέση αλληλεξαρτησης της νοηματικής τάξεως αιτίου - αιτιατού. Εδώ πιστεύω ότι συμφωνούμε απόλυτα.
Ο τρόπος που αλλάζει ο καθένας μέσα του λογικό είναι να μην ξεκινάει από την ίδια αφετηρία με κάποιου άλλου αφου δεν έχουν όλοι την ίδια αντίδραση στα αντίστοιχα ερεθίσματα, αλλά μπορεί όμως να καταλήξει σε μια κοινή συνιστώσα μέσα από φυσικές διαδικασίες της κοινωνικής συνύπαρξης όπως ο διάλογος και η ανταλλαγή ιδεών και επιχειρημάτων. Άρα στην πραγματικότητα έχεις τη δυνατότητα μαζί με τον εαυτό σου να αλλάξεις και τον περίγυρό σου. Το μόνο που πρέπει να σε ενδιαφέρει είναι ο τρόπος που θα το κάνεις αυτό. Οι κοινωνίες έτσι αλλάζουν, σταδιακά με τη συνεχή αλλελεπίδραση των ατόμων. Αυτό άλλωστε δεν είναι και κανένα μυστικό.
Η συντήρηση του συστήματος δεν πιστεύω ότι οφείλεται στην αποδοχή του από τη μαζικότητα αλλά στον πειθαναγκασμό που ασκεί η κυρίαρχη ελίτ. Στον Ιράν αυτό φαίνεται περισσότερο απ’ ότι στη Ελλάδα και στην Αμερική ακόμη λιγότερο. Όταν όμως τα πράγματα δυσκολεύουν τότε φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας. Κατά την άποψη μου λοιπόν η αποτυχία του συστήματος οφείλεται στην ανοχή του από τη μαζικότητα χωρίς όμως αυτή να μετατρέπεται σε συμμετοχή γιατί το ίδιο το σύστημα δεν την απαιτεί. Ανοχή χωρίς συμμετοχή σημαίνει δυσαρέσκεια και η δυσαρέσκεια σημαίνει αντίδραση. Αυτό το πράγμα φοβάται η εξουσία γι’ αυτό θέλει να μας μετατρέψει στα λόγια σε όψιμους συνενόχους πείθοντάς μας οτι “ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ”.
υ.γ. Εγώ θα προσέθετα στην ψήφο, τη συμμετοχή και τη γνώση ως όπλα της Δημοκρατίας.
Χμ…
Σαφως δεν υπαρχει το ιδιο μεριδιο ευθυνης απο την πλευρα του λαου/μαζας και απο την πλευρα της εξουσιας, ομως τι εκανε η συντριπτικη πλειοψηφια του κοσμου οταν εβλεπε οτι οι πολιτικοι και οικονομικοι εξουσιαστες εκλεβαν/αυθαιρετουσαν/παρανομουσαν ???
—> ΤΙΠΟΤΑ. ΑΝΟΧΗ που γραφεις και εσυ…
Περα απο τους ‘‘γραφικους’’ για τα μμε αριστερους και αναρχικους, κανεις αλλος δεν αντιδρουσε γιατι πολυ απλα ο μικροαστος εχει επι δεκαετιες την λογικη ‘‘ας κανει ο,τι λαμογια θελει ο υπουργος, δεν με νοιαζει, αρκει να μου πεταξει και μενα μερικα κοκκαλακια να φαω και εγω’’.
Γι’αυτο και σιχαινομαι να βλεπω τωρα την καθε κυρατσα και τον καθε κωλογερο να κλαιγονται για τους ‘‘αλητες πολιτικους που φαγανε τα λεφτα’’, γιατι πολυ απλα δεν το κανουν απο καποια κοινωνικη συνειδηση, αλλα επειδη αυτη η ανοχη που εδειχναν μεχρι τωρα, επειδη [U]το δικο τους και μονο[/U] πορτοφολι ηταν γεματο, πλεον ειναι ανεξελεγκτη και στην ουσια οι ιδιοι τωρα καλουνται να πληρωσουν το τιμημα αυτης της ανοχης/αδιαφοριας τους.
Το να βλεπω τον κοσμο δηθεν να ‘‘αντιδρα’’ και να ‘‘ξεσηκωνεται’’ μονο και μονο για να υπερασπιστει το ιδιωτικο του συμφερον, ειναι κατι το ανουσιο και ακαρπο βλεποντας το με σφαιρικη ματια.
Γι’αυτο η χρεοκοπεια ισως ειναι καλυτερη λυση απο το να μας διατηρουν υποδουλωμενους με δανεια. Ισως αφυπνιστει ο κοσμος, ανοιχτει συνειδησιακα και καταλαβει οτι [U]βοσκους χρειαζονται μονο τα προβατα[/U]…
Ο tylerdurden εχει δικιο στα περισσοτερα που λεει, οπως πχ να βγεις απο αυτο το συστημα (μιας και απο ολους εμας συντηρειται αμεσα και εμμεσα) αλλα εσεις δεν τον καταλαβαινετε και βλεπετε καποιες προτασεις του ως ‘‘παραιτηση απο τον αγωνα της αλλαγης οπως κανουν οι μοναχοι’’ αλλα δεν ειναι καθολου ετσι…
Απλα αυτο που θελει να πει ειναι οτι απο τη στιγμη πχ που καποιος συνειδητοποιησει πως λειτουργει το παγκοσμιο τραπεζικο συστημα, ε ας σταματησει να χρησιμοποιει πιστωτικες καρτες και να παιρνει δανεια ανεξελεγκτα.
Ετσι, οχι μονο δεν συμμετεχεις και δεν συνεχιζεις το παιχνιδι τους, αλλα ταυτοχρονα τους αποδυναμωνεις.
Λεει οτι αν βρισκεσαι μεσα σε ενα αμαξι (καπιταλισμος) με χαλασμενα φρενα που οδευει προς τον γκρεμο, δεν προσπαθεις εκεινη την ωρα να φτιαξεις τα φρενα συζητωντας το μεχρι την ακρη γιατι θα σε παρασυρει και θα πεσεις.
Λεει να βγεις απο το αμαξι και να σκεφτεις (συνειδησιακη αφυπνιση) να χρησιμοποιησεις ενα νεο μεταφορικο μεσο (οργανωση της κοινωνιας με βαση τον ανθρωπο και οχι τα οικονομικα στατιστικα) που δεν θα σε ριξει στον γκρεμο.
Ε, και μεχρι να τελειοποιησουμε αυτο το νεο μεσο μεταφορας, ας περπατησουμε και λιγο με τα ποδια, δεν θα μας κανει κακο. 
Night*Sky συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με όσα λες. Όσο για τον tylerdurten πιθανόν να παρανοήσαμε αυτά που λέει αν και έχω την εντύπωση ότι αυτό που κυριαρχει στη συλλογιστική του και θέλησε εμφανώς να μας τονίσει είναι η ατομικότητα της αντίδρασης απέναντι στο σύστημα ως αποτελεσματικό αντίδοτο στην παθητικότητα του σημερινού ανθρώπου.
Ομολογώ ότι είχα βαρεθεί κάπως αυτή τη συζήτηση, μέχρι που διάβασα αυτό
Και μια που όπως κάποιοι ξέρετε, ψοφάω για παρομοιώσεις που αντιπαρατίθενται σε άλλες παρομοιώσεις :oops:, ιδού τί έχω να πω:
Ο καπιταλισμός είναι ένα αμάξι με χαλασμένα φρένα που οδεύει στο γκρεμό, [U]και μέσα είσαι συ παγιδευμένος, γιατί η ζώνη δεν ξεκουμπώνει από την αγκράφα και η πόρτα έχει κολλήσει.[/U] Η ρεφορμιστική αντίληψη είναι να κοιτάξεις πώς θα φτιάξεις τα φρένα. Η επαναστατική αντίληψη είναι να βρεις τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου, την οποία ίσως δεν ήξερες καν ότι έχεις, να σκίσεις τη ζώνη, να σπάσεις την πόρτα και να πηδήξεις έξω εγκαίρως.
:p:p:p[/SPOILER]
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι να χρησιμοποιήσεις ως φρένα τους συνεπιβάτες σου…:lol:
O καπιταλισμός δεν είναι αμάξι, είναι ο δρόμος. Και ναι, έχει κλισεις και στροφές. Αν δεν οδηγείς καλά ή δεν έχεις συντηρήσει σωστά το αμάξι σου κινδυνεύεις να φύγεις στον γκρεμό. Μπορείς να δεις τα αυτοκίνητα των άλλων που δεν φεύγουν προς τον γκρεμό και να συνειδητοποιήσεις τι κάνεις λάθος. Ή μπορείς να πηδήξεις εν κινήσει όπως προτείνει ο Γράκχος και στην καλύτερη περίπτωση να σακατευτείς.
[SPOILER]Για την ακρίβεια αυτό που προτείνεις Γράκχε είναι ένα -από το σχεδιασμό του- σαράβαλο Wartburg που βρίσκεται ήδη στο βάθος του γκρεμού και σκουριάζει χορταριασμένο εδώ και 22 χρόνια, όταν έκανε την πιό εντυπωσιακή βουτιά… [-X[/SPOILER]
Εμ όταν λέω εγώ ότι τα Trabant ήταν καλύτερα απο τα Wartburg…
Μαλακίες λέτε. Ο καπιταλισμός είναι η εταιρία που σου πούλησε το αμάξι με τα χαλασμένα φρένα και μετά σε υποχρέωσε να φοράς και ζώνη για να σε “σώσει” από το “κακό σου οδήγημα”
Σαν μηχανολόγος, σας θερμοπαρακαλώ να μη δυσφημείτε τη δουλειά μας!
Όσο για τα αυτοκίνητα με τα χαλασμένα φρένα:
Ρε μαλάκες, ήμαρτον πια με τις παρομοιώσεις με αυτοκίνητα και δρόμους, είχε μια πλάκα στην αρχή, τώρα το χετε γαμήσει και ψόφησε.
Πάσα επιπέδου Γιέστε μου έβγαλες Μάνδρακα: To ξέρεις ενδεχομένως -θυμάμαι να το έχω ποστάρει και παλιότερα- πως όπου ισχύουν όσα θέλω εγώ δεν σε υποχρεώνει κανένας νόμος να φοράς ζώνη, κράνος, bluetooth ή ό,τι άλλο αξεσουάρ διαλέξει για σένα ο “μεγάλος αδερφός”…
Είναι δικό σου θέμα τι θα κάνεις, ως ενήλικας πολίτης.
:lol: Δεν έχεις και άδικο!
Ήταν μπαλιά ξυράφι που όποιος την ακουμπούσε θα έβαζε αυτογκόλ.
Αυτά που εσύ θέλεις δεν ισχύουν πουθενά παρά μόνο αποσπασματικά. Όπως και αυτά που θέλω εγώ. Πιθανότατα αν ίσχυαν, όμως, στο συγκεκριμένο σημείο να υπήρχε ταύτιση.
Και εγω βαρεθηκα να διαβάσω μεχρι τέλους την συζητηση για την αφύπνιση κτλ αλλά απλά θα ήθελα να πω δυο πράγματα στον Tyle. Πρωτον, στον καπιταλισμό δεν μπορείς να βγεις “έξω από αυτον” και να ζήσεις “αλλιώς”. Αν μπορούσε να γίνει αυτό τότε ο καπιταλισμός θα ήταν και γαμώ τα συστήματα και προφανως δεν θα θέλαμε να πέσει. Δεύτερον, ακριβως επειδη ισχύει το πρώτο, το αν είσαι βολεμένος, επαναστάτης κτλ κτλ δεν έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής σου μέσα στον καπιταλισμό καθώς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αυτός είναι δεδομένος. Έχει να κάνει με την ΔΙΑΘΕΣΉ σου απέναντι στον καπιταλισμό… Αυτααααα…
Γιατί δε μπορείς να ζήσεις “αλλιώς”; Προφανώς αλλιώς εννοώ εγώ το “αλλιώς” από εσένα αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί δε μπορείς να ζεις αλλιώς. Στο Βερολίνο για παράδειγμα, σχεδόν το 80% των Βερολινέζων ζουν “αλλιώς”.
Ακόμη κι εδώ στη Ζυρίχη (! το κάστρο των τραπεζών και του κεφαλαίου), υπάρχουν πλήθος αναρχοαυτόνομων μαγαζιών/καφετεριών και σχεδόν “θεσμοθετημένες” καταλήψεις κτιρίων και εργοστάσια που βρίσκονται στον έλεγχο των εργατών. Ποιος είναι αυτός που δε θα σου επιτρέψει το να ζήσεις αλλιώς;
(βέβαια, εδώ στη Ζυρίχη αυτοί που ζουν “αλλιώς” παίρνουν και περίπου 1500?/μήνα ως επίδομα, αλλά αυτό φαντάζομαι είναι άλλη συζήτηση :p)