lyrics [SPOILER]In my world there are sorrows
I’d rather drown in happiness
Come the morning when the darkness through
That story’s bound to change
And in my world and in my world
It’s all the same
And nothings ventured, nothing’s gained
And nothings lost and nothing’s changed
Go and jump aboard the train of freedom
It’s a one way fare
You can find out now that when the tunnels through
Your tickets vanished, forgotten you
And in my world and in my world
It’s all the same
And nothings ventured, nothing’s gained
And nothings lost and nothing’s changed
Turn up the TV, make the music loud
Better to ignore the rabid dog baying at your door
Draw the blind, change the channel if you dare
Better to say, I don’t care
And in my world and in my world
It’s all the same
And nothings ventured, nothing’s gained
And nothings lost and nothing’s changed
You hear the bell, you know it’s time to jump off
’Cause there’s nothing at the platforms edge again
It’s too late, it’s over to you
[/SPOILER]
…κριμα να τους ξερουν μονο απο το ‘‘beds are burning’’ [-X
[B]When we’re coming close to this familiar place
That has not lost its appeal.
Fears we need to face:
To break out of these cycles
We must rebuild this all from scratch.
Start all over again.[/B]
[B]to live the life you want
you’ve abandoned those in need
a necessary casualty
or so you believe
your wake will always travel
and well up in the eyes
of those that you sacrificed
in order to survive
i’m that aimless arrow
lost from my very start
violence without purpose
born of broken hearts
no one will ever guide me
as i sail through the air
now i just bring sadness
in those who choose to care
i know the tears they’re weeping
and the damage they will take
it’s the curse of restlessness
and the weight of your mistakes
they are those that love you
and those that need you more
then the sense of gravity
banging down your door
i’m that aimless arrow
lost from my very start
violence without purpose
born of broken hearts
no one will ever guide me
as i sail through the air
now i just bring sadness
to those who choose to care
aimless arrow
aimless arrow
aimless arrow
lost from the start[/B]
[SPOILER]Συνηθως αναφερομαστε σε μια γυναικα. Δεν περναει από το νου μου τουτη τη στιγμη πλασμα πιο τυχερο από τη μουσα. Και πιο προικισμενο. Με ομορφια, λαμψη, αισθησιασμο, πνευμα. Που μπορει να εμπνεει τον ποιητη, τον ζωγραφο, τον γλυπτη, τον τραγουδοποιο, τον κάθε καλλιτεχνη, να δημιουργει και η δημιουργια του να αγαλλιαζει την ψυχη των αλλων που δεν ειχαν την τυχη να γνωρισουν τη μουσα από κοντα. Τυχερο πλασμα η μουσα, λοιπον, σαν απλοχερα προικισμενο, μα και απροσιτο. Ποιος απλωνει τα χερια του στη μουσα του, ποιος τολμα να αγγιξει και να μιάνει την τελειοτητα της; Πλασμα για να το θαυμαζεις από μακρια. Και να το ποθεις χωρις να δυνασαι να το εχεις. Η ομορφια είναι κατι το μη κατακτησιμο τελικα? Μαλλον. Υπαρχει για την «ποιηση» (=τη δημιουργια) και την απορρεουσα απολαυση των αισθησεων αλλα όχι για να ικανοποιουμε τα ανθρωπινα, ζωωδη ενστικτα μας. Γιατι, οποιος τολμησει και την πλησιασει κατά αυτόν τον τροπο, οποιος γευτει τις χάρες της, αυτοματως την υποβαθμιζει από το ιδεατό στο χειροπιαστο. Από το ασυνηθιστο στο καθημερινο. Από θεϊκή μουσα σε απλη γυναικα.[/SPOILER]
Όλα αυτά μου ηρθαν στο νου ακουγοντας τουτο το τραγουδακι. Δεν ξερω, μπορει να τα αντιληφθηκα και λαθος. Πολλες φορες αντιλαμβανομαστε λαθος τα πραγματα, αυτό συμβαινει σε ολους?
Σωστά τα αντιλήφθηκε και τα περιέγραψε η συμφορουμίτισα, από πάνω μου:p, κοιτούσε τον καθρέφτη, της ψυχής της, άραγε και της βγήκαν τόσο εύκολα…? Η μούσα τυχερή που κατέχει όλα αυτά που περιγράφεις, πιο τυχερός αυτός που διάλεξε να είναι μαζί του. Καθότι μισούν τη σκλαβιά και τη καταπίεση, δε θα μπορούσαν να συνυπάρξουν με κάποιον που δεν αγαπούν και νοιάζονται πραγματικά, όπως και τα παρακάτω πλάσματα αψεγάδιαστης ομορφιάς.
[I][SPOILER]Δωσ? μου το φως κι ας κάνω πως δεν είδα
δωσ? μου νερό να σβήσω τα βαριά
ό,τι έχει μείνει μέχρι εδώ απ? το κερί μου
είναι τα μάτια σου που καίνε σαν φωτιά…[/SPOILER][/I]
Hey there Lord it’s me
I wondered if you’re free
Or not asleep
This just won’t keep
It seems I just don’t see
Why all the things we asked
Or prayed would come to pass
Have gone unheard
Like silent words
That slip into the past
'Cause Lord they’re not schemes
Can’t you tell dreams
Why do you let them slip by
Never even tried
It isn’t you don’t hear
There’s far too many tears
Or can’t you feel
Are we unreal
To one who knows no peers
You say we must pay dues
But still I am confused
I need to walk
And with you talk
Instead of to statues
'Cause Lord they’re not schemes
Can’t you tell dreams
Why do you let them slip by
Never even tried
'Cause you take all the fame
But who’ll accept the blame?
For all the hurt
Down here on earth
Unnecessary pain
Surely you must care
Or are you only air?
Built in our minds
When we’re in binds
Never really there
Can we be tired of you?
Is that something we’re allowed to do
For even the blind change their views
And it’s time we tried something new
So I’ve pled my case
I’ll now pull my escape
Didn’t mean to doubt
What it’s all about
Seems I forgot my place
But if you find the time
Please change the story line
Or give a call
Explain it all
I’ll even leave the dime…
