Στίχοι που μας εκφράζουν

Διάφορα
#3525

[B]Venceremos ( Θα νικήσουμε )[/B]

Αποκομμένος απ? όλους κι απ? όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ? ακουμπά
στον παράξενό μου χρόνο.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ? αγκαλιάσω να μ? αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ? αγαπήσω να μ? αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες.

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου την ψύχρα.

Θες ν? αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ? όξω απ? τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ? αγκαλιάσω να μ? αγκαλιάσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ? αφήνει.

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω, μωρέ
μ? αυταπάτες πια δεν έχω.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ? ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos.

[SPOILER]…χωρίς να κρίνω τίποτα…καμιά σχέση με σύνθημα που ακούστηκε πρόσφατα στην Ομόνοια[/SPOILER]

:):!:

#3526

Νικόλας Άσιμος
Αγαπάω Κι Αδιαφορώ

Στίχοι:
Νικόλας Άσιμος

Αγαπάω κι αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό
το λοιπόν θα αγαπάω και μένα
όπως εσένα

Μην παρανοείς τα λόγια που `χω πει
είναι η πιο απλή του κόσμου συνταγή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν? πανάκριβο σ? το λέω ν? αγαπάς

Κοίτα με στα μάτια με υπομονή
διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν? πανάκριβο σ? το λέω ν? αγαπάς

Αγαπάω κι αδιαφορώ
και μαζί σου το `χω μάθει και αυτό
παραδόξως ν? αγαπάω και μένα
όπως εσένα

Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ
ούτε μέσα στη σκιά του θα χαθώ
μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά
κάνεις πάλι κύκλους σ? άλλη αγκαλιά

Και μη μας τρομάζουν φως μου οι πληγές
στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν? πανάκριβο στο λέω ν? αγαπάς

Αγαπάω κι αδιαφορώ
κι έχω φτιάξει έναν καινούργιο εαυτό
τώρα πια με αγαπάω και μένα
όπως εσένα

:):!:

#3527

[SIZE=3]“She Is Suffering”[/SIZE]

Beauty finds refuge in herself
Lovers wrapped inside each others lies
Beauty is such a terrible thing
She is suffering yet more than death

She is suffering
She sucks you deeper in
She is suffering
You exist within her shadow

Beauty she is scarred into man’s soul
A flower attracting lust, vice and sin
A vine that can strangle life from a tree
Carrion, surrounding, picking on leaves

She is suffering
She sucks you deeper in
She is suffering
You exist within her shadow

Beauty she poisons unfaithful all
Stifled, her touch is leprous and pale
The less she gives the more you need her
No thoughts to forget when we were children

She is suffering
She sucks you deeper in
She is suffering
Nature’s lukewarm pleasure

#3528

Διάφανα Κρίνα
Το Βλεμμα Σου Σακατεψε Τη Μοιρα Μου

Είχες το βλέμμα που σακάτεψε τη μοίρα μου
και μια σιωπή που τη στοιχειώναν μυστικά
ένα κατώφλι που περίμενες το τίποτα
και μια γάτα που τη λέγαν Σύλβια Πλαθ

Είχες μια χούφτα σκόνη αστέρια στην παλάμη σου
έτσι όπως γύριζες στον ύπνο σου γλυκά
μια κουρασμένη αγάπη, κρύα, λεία στην αγκάλη σου
κι ένα θάνατο αργό στα γιασεμιά

Κι εγώ που δεν σε γνώριζα μα πάντα σ? αγαπούσα
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα

:):!:

#3529

[I]Προσπαθώ να ξεχάσω
όμως κάτι συμβαίνει
ό, τι όμορφο πιάσω
να το δεις περιμένει[/I]

#3530

[I]Do these mornings ever come?
Will we ever see these days again?
And can we speed it up again
And watch it really slow?
Can we run it backwards
To the place where it begins?
Do these moments ever come?

Will they come?[/I]

#3531

Όχι, για το θεό, όχι, όχι, STAY AWAY FROM THE LIGHT

#3532

too late too late

"Αν σ? αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ? αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν? ανέβεις.

#3533

Could a star’s forgotten light,
A child’s devotion
Embrace eternal night
In shallow graves?

As we watch from distant heights,
No breath or motion,
Still every ghost must haunt in its own way
[I]Sleep beneath my dreams
Safe within my hands
Where I never under…
Never under…
Never under…
Never understand.
[B]Never understand.[/B][/I]

Προβλέψιμη επιστροφή; I fooking care not. Τα σκαλώματα και τα διαμάντια είναι παντοτινά.

#3534

Yeah, somebody somewhere
Must have hurt you
You must have been really abused
A victim of your raising
Isn’t that your excuse, towering fool

In a dream, I watched you inflict yourself
On everyone within reach
Now frozen in time I see it still like a movie

How long has it been
Since you shook the hand
Of those who fell under your feet?
And how long has it been
Since you washed yours clean
From the blood and the dirt of the street?

[B]Did you really think
You could just fly away
Fly right out of those blues?
Did you towering fool?[/B]

Don’t you know greatness comes
To those who can hold it
Did it slip right through your hands
Did it brush your sleeve as it passed you by
Do you compare yourself now to then?

All this pent up anger
Don’t you feel alone ranger
Don’t you towering fool

So you use every ounce of your energy
To keep those around you down
But there is a tear in the eye of the ring master
And a smile on the face of the clown

Yeah, you couldn’t see
Through your own arrogance
To what the whole world already knew
You had to keep pushing it past the point
Till it all crumbled down on you
Didn’t you towering fool?

#3535

Είμαι γράμμα
Κοινότυπο κι αφελές
Που χλωμιάζει σε απίστευτες, πρότερες διάδρομες
Γράμμα άγνωστο, στων σχέσεων τις εργαστηριακές δοκιμές
Γράμμα άγνωστο σε εξισώσεις χημικές

Είμαι γράμμα που μελετάει τη γεωγραφία των αναπνοών
Τη γεωγραφία των αγγιγμάτων
Είμαι γράμμα λοιπόν
Αστείο ίσως, ίσως κι αφελές
Που με της ομορφιάς θέλει να γραφτεί
Τις συλλαβές

τι να πεις παραπάνω

#3536

Με σιχαίνονται οι μέρες με σιχαίνονται
με κοιτάνε σαν να βλέπουν κάποιο τέρας
κι όλες τρέχουνε Θεέ μου, κι όλες τρέχουνε
όλες τρέχουνε να κρυφτούν μακριά από μένα

Με σιχαίνονται κι οι νύχτες με σιχαίνονται
με κλωτσάνε έξω από τα ωραία τους λημέρια
κι όλα καίγονται Θεέ μου, όλα καίγονται
όλα καίγονται μαζί με μένα

απλά πράγματα μέσα σε ένα λεπτό

#3537

“Though I may seem callous” cried old Thomas Malthus,
"Paupers are better off dead.
That we have to feed them is something we need
Like a musket shot straight through the head."
Not much of a smiler - our man Wat Tyler
(Died for the working man’s fight).
Was daring such a treason a justified reason
For ending his days with his head on a spike?

In order to see pearly factory gates -
We all learn our places (pre-destined fates).
God fearing people with minimal goals,
Led to the slaughter - “tools with souls”.

Save us from hellfire -
Save us from dancing the Brimstone Ballet.

When the church and its leaders sought new ways to bleed us -
It didn’t take them long to find,
Fear of perdition beats nuclear
Fission at making the mill-wheels grind.
Ban contraception - a shrewd move says I
Plenty of slaves born to suffer and die.
Say “Go forth and multiply” when you want more.
When you’ve too many just send them to war.

History’s wounds will not heal overnight -
They pray for my soul as they set me alight.
Remember the maxim “Arbeit Macht Frei” -
Thought up by a christian with God on his side

It’s a hell made by christians with God on their side.

The work goes on in Βabylon -
Enslaving us from birth,
With promises of paradise -
They’ve made a hell on earth.

Save us from hellfire -
Save us from dancing the Brimstone Ballet.

Well I think that Satan was God’s best creation -
He’s kept him in business for years.
It’s not common sense making mankind repent -
But eternal damnation it fears.
They’re not slow to realise - they know every trick.
Drive human donkeys with God on a stick.
Tom Torquemada - he sings like a dream,
Lucrecia Borgia plays lead tambourine.

In order to see pearly factory gates -
We all learn our places (pre-destined fates).
God fearing people with minimal goals,
Led to the slaughter - “tools with souls!”

Save us from hellfire -
Save us from dancing the Brimstone Ballet.

Α γαμήσου ρε Walkyier πια

#3538

μια μπύρα στον απο πάνω.

#3539

Στίχοι:
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική:
Αλκίνοος Ιωαννίδης

Έλα πρωί μου
ξύπνα καλή μου
μέσα στη μέρα που σκάει
Μύρισε ο δυόσμος
άνοιξε ο κόσμος
κι ένα αεράκι φυσάει

Κι όταν μεθύσεις
να μου χαρίσεις
ένα τραγούδι που σπάει τα χείλη σου
και ξεψυχάει

Έλα μαζί μου
όλη η ζωή μου
απ? όνειρο σ? όνειρο πάει
Πήρα τη μέρα
στη φόρεσα βέρα
στο δάχτυλο να σε πονάει

Κι αν μ? αγαπήσεις
μη με κρατήσεις
γιατί στο τέλος του Μάη
θα γίνω πουλί που πετάει

:):!:

#3540

I know the feeling
It is the real thing
The essence of the truth
The perfect moment
That golden moment
I know you feel it too
I know the feeling
It is the real thing
You can’t refuse the embrace…
It’s like the pattern below the skin
You gotta reach out and pull it all in
And you feel like you’re too close
So you swallow another dose
The pinnacle of happiness
Filling up your soul
You don’t think you can take any more
You never wanna let go
To touch the roots of experience
The most basic ingredients
To see the unseen glitter of life
And feel the dirt, grief, anger and strife
Cherish the certainly of now
It kills you a bit at a time
Cradle the inspiration
It will leave you writhing on the floor…
This is so unreal, what I feel
This nourishment, life is bent
Into a shape I can hold
A twist of fate, all my own
Just grit your teeth, make no sound
Take a step away and look around
Just clench your fist and close your eyes
Look deep inside, hypnotize
The whisper is but a shout
That’s what it is all about
Yes, the ecstasy, you can pray
You will never let it slip away
Like the sacred song that someone sings through you
Like the flesh so warm that the thorn sticks into
Like the dream you know one day will come to life
Try to hold on just a little longer, stronger
It’s the jewel of victory
The chasm of misery
And once you have bitten the core
You will always know the flavor
The split second of divinity
You drink up the sky
All of heaven is in your arms
You know the reason why
It’s right there, all by itself
And what you are, there is nothing else
You’re growing a life within a life
The lips of wonder kiss you inside
And when it’s over the feeling remains
It all comes down to this
The smoke clears, I see what it is
That made me feel this way…
This is so unreal, what I feel
Flood, sell your soul, feel the blood
Pump through your veins, can’t explain
The element that’s everything
Just clench your fist and close your eyes
Look deep inside, hypnotize
Yes, the ecstasy, you can pray
You will never let it slip away
Like the echoes of your childhood laughter, ever after
Like the first time love urged you to take it’s guidance, in silence
Like your heartbeat when you realize you’re dying, but you’re trying
Like the way you cry for a happy ending, ending…
I know

Play it again, Sam.

#3541

Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας

Η μοναξιά του σχοινοβάτη

Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου `χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν? αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες

:):!:

#3542

Ξανά. Και αυτή τη φορά οριστικά και αμετάκλητα.

#3543

Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας

Τις Κυριακές Από Παιδί Τις Σιχαινόμουνα

Λοιπόν, τις Κυριακές ξυπνώ αργά
και πίνω τον καφέ μου μοναχός μου.
Mε τον ηλεκτρικό στον Πειραιά,
χαζεύω τα εκτός και τα εντός μου.

Κοιτάζω γύρω δε με βλέπω πουθενά,
μες στο μυαλό μου όλα ένα μάτσο.
Δεν ξέρω αν λυπάμαι ή αν χαίρομαι,
να σηκωθώ να φύγω ή να κάτσω.

Διάφορα μούτρα, βαποράκια, ναυτικοί.
Ποιοι να `ναι οι κλέφτες και ποιοι οι πολισμάνοι;
Ύστερα χώθηκα σε κάποιο σινεμά,
δίπλα μου κάθονταν πεντέξι Πακιστάνοι.

Σβήνουν τα φώτα και δεν είμαι πια κανείς.
Γυμνές γυναίκες αστράφτουν στην οθόνη.
Κανείς δεν νοιάζεται αν πεθαίνω ή αν ζω.
Το χέρι μου γλιστράει στο παντελόνι.

Κομμένη ανάσα, αγωνία μη σε δουν.
Ούτε που ξέρω πως βρέθηκα εδώ πέρα.
Μες στης βδομάδας το άθλιο πορνό,
η Κυριακή είν? η χειρότερή μου μέρα.

Στέκω στην πόρτα, ψάχνω για κλειδί.
Μες στο μυαλό μου όλα ένα μάτσο.
Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα.
Τραβάω την καρέκλα για να κάτσω.

Της Κυριακής Τα Όνειρα
…στίχοι μουσική Νίκος Ζούδιαρης
…ερμηνία Αλκίνοος Ιωαννίδης

Τυχαία λέει σε συναντώ,
στου ονείρου μου τους δρόμους,
σαν ορκισμένο αερικό,
μου είπες σ? αγαπώ.

Της Κυριακής τα όνειρα, ζουν ως το μεσημέρι,
σαν παίρνει το απόγευμα, κανένα τους δε βγαίνει.
Σάββατο βράδυ να εύχεσαι, σαν πέφτεις και κοιμάσαι,
της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι.

Νυχτώνει, φεύγει η Κυριακή,
νυστάξαν οι ελπίδες,
ξαναγυρίζω στη σιωπή,
εκεί που έχεις χαθεί.

:):!:

#3544

Μη μας αφήσεις να χαθούμε
Σε απρόσωπες παρέες με φαντάσματα
Που πριν το τέλος γελάνε