Όταν ξεκίνησα να ακούω μουσική δεν υπήρχαν και πολλοί τρόποι να ακούσεις μουσική. Φτηνό κασετόφωνο μια κασσέτο-συλλογή και λιώσιμο. walkman δεν είχαν πολλοί και όσοι είχαν σπάνια τα έπαιρναν μαζί τους ακόμα και στο σουπερ μαρκετ για να αγοράσουν μακαρόνια ξέρω γω.
Αργότερα ήρθε το άγιο cd και ξεκίνησε η ιεροτελεστία του να βάλεις το δισκάκι να παίζει και ταυτόχρονα να ξεφυλλίζεις το βιβλιαράκι (τουλάχιστον 4-5 ξεφύλλισμα μέχρι να ξεκινήσεις να δίνεις σημασία στους στίχους). Με βινύλιο δεν έτυχε να ασχοληθώ.
Σήμερα το στερεοφωνικό έχει αντικατασταθεί από το winamp και τα waklman από τα mp3 player. Η ερώτηση είναι πως και που ακούτε μουσική λοιπόν σήμερα. Κάθε πότε ανοίγεται το στερεοφωνικό (αν έχετε) πόσο συχνά κουβαλάτε μαζί σας το mp3. Αν η μουσική πλέον έρχεται μέσα από ένα σετ ακουστικών η 2 πραγματικά μεγάλα ηχεία που κάνουν τα τζάμια να τρίζουν.
Προσωπικά τα τελευταία 2 χρόνια όλο και περισσότερο ακούω μουσική από τα ακουστικά. Μιας και τα πιο πολλά πράγματα που έχω είναι από κατεβασμένα αρχεία και επειδή τα ηχεία του υπολογιστή δεν είναι και ότι πιο δυνατό μπορεί να υπάρξει (by the way καμία καλή συμβουλή για φτηνά και καλά ηχεία σε υπολογιστή δεν θα ήταν και άσχημη ).
Αλλά ρε γαμώτο δεν μπορώ να έχω κλειστό το ένδοξο στερεοφωνικό που έχω πάνω από δέκα χρόνια. Πρέπει κάποια στιγμή να το ανοίξω έστω και αν έχω να αγοράσω cd κανέναν χρόνο.
35% της μουσικής που ακούω είναι στο pc (με ηχεία καλούτσικα έξτρα/εξωτερικά),
35% βυνίλια σε πικ απ (καλό πικ απ, καλός ενίσχυτης, μέτρια μεγάλα ήχεια),
15% cd σε μικρό στερεοφωνικό με δύο κομπλέ ηχειάκια που χω στο γραφείο,
15% ipod σε διαδρομές.
Θέλω να αυξήσω το δεύτερο ποσοστό (και να μειώσω τ’ άλλα), αλλά θέλω και λεφτά πολλά για να το κάνω αυτό:p:p:p
Κάποτε cd player, τα μπ3’ς μπήκαν στη ζωή μας οπότε ακούμε και απο κει [κυρίως όταν είμαι στο δρόμο/ταξίαδια κλπ], αλλά cd’s ακούω ακόμα απ’ το σιντάφωνο 8)
Συνήθως ακούω μουσική το βραδάκι, όταν δεν έχω τι άλλο να κάνω (π.χ. να βγω ή να διαβάσω). Φτιάχνω μια playlist στο winamp ανάλογα τα κέφια, ή βάζω κάποιον συγκεκριμένο δίσκο που αγόρασα πρόσφατα ή απλά μου ήρθε να τον ακούσω και λιώνω μπροστά στο πισί.
Ή από το ipod το οποίο το έχω πάντα μα πάντα μαζί μου και ακούω μουσική στο τρένο/μετρό/λεωφορείο για να αποφύγω τη φασσαρία από τον κόσμο και τα αυτοκίνητα και όλα αυτά που με αγχώνουν πάρα πολύ. Τόσο πολύ που αν το ξεχάσω, αισθάνομαι χειρότερα από το αν ξέχναγα να πάρω κάρτα απεριορίστων και πάσο.
Αυτά…
Μεγάλωσα με την κασέτα.
Ανδρώθηκα με το cd.
Αλλά πλέον ακούω μουσική σ’ ένα ποσοστό 90% σε μορφή mp3. Είτε από τον υπολογιστή είτε από mp3 player, που γενικά το κουβαλάω μαζί μου αρκετά τακτικά (αν και όχι συνέχεια). Η εξέλιξη είναι αμείλικτη, και δε μ’ αγγίζουν λογικές “ιεροτελεστίας”. Όταν ακούω μουσική πάντα ή σχεδόν πάντα κάνω και κάτι άλλο παράλληλα, οπότε αυτό συνήθως μεταφράζεται σε σερφάρισμα στα ίντερνετς την ώρα που παίζει ένα album στο winamp. Ακόμα όμως κι όταν βάζω cd να παίξει, θα ξαπλώσω π.χ. στο κρεβάτι και θ’ αρχίζω να διαβάζω κάτι.
Επίσης μία από τις αγαπημένες μου στιγμές είναι όταν βάζω ένα album να παίζει, είτε στον υπολογιστή είτε στο cd player, και ξαπλώνω να πέσω για ύπνο. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κοιμάσαι από ακούγοντας τη μουσική που αγαπάς και αφήνοντάς την να σε οδηγήσει στον ύπνο μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη.
Το μόνο για το οποίο ψιλομετανιώνω είναι ότι όταν ανοίχτηκε μπροστά μου ο μαγικός κόσμος των torrents και των file sharing hosts, μην έχοντας πολλές γνώσεις, κατέβαζα albums χωρίς να πολυπροσέχω τί κατέβαζα. Είναι γεμάτος ο σκληρός μου από μέτρια ως κακά ριπς, 128 - 192kbps. Κάποια στιγμή πρέπει να κάνω μια μαζική εκκαθάριση και να βρω όλα αυτά τα albums σε 320 ή έστω 256kbps. Εννοείται ότι μέχρι τότε ό,τι καινούριο το ψάχνω πρώτα απ’ όλα μ’ αυτά τα κριτήρια.
Κάτι άλλο που με πονάει είναι ότι αυτή τη στιγμή είμαι χωρίς κασετόφωνο κι έτσι δεν μπορώ ν’ ακούω τις κασέτες μου, με πολλές από τις οποίες είμαι πολύ δεμένος συναισθηματικά. Πρέπει ν’ αλλάξω στερεοφωνικό κάποια στιγμή, σύντομα.
Πρός και από τη δουλειά στο φτηνιάρικο mp3 player μου τα φτηνιάρικα ακουστικά μου. Συνήθως ένα άλμπουμ το πρωί και ένα το απόγευμα.
Στη δουλειά ακούω από winamp αυτά που έχω για τσεκάρισμα με τα ίδια φτηνιάρικα ακουστικά.
Στο σπίτι μιας και το cd-player του στερεοφωνικού έχει χαλάσει, τα βάζω (τα cd) στο ps3. Μια χαρά ήχο βγάζουν τα ηχεία της τιβί πάντως. Πού και πού βάζω και τις κασετούλες μου και γουστάρω.
Από τη στιγμή που πήρα το PC μου και έβαλα τη γρήγορα σύνδεση, κακά τα ψέματα, έχω αρκετά κατεβασμένα. Άμεση πρόσβαση σε ότι θελήσω.
Τα βράδια ξεχύνομαι στο youtube και ψάχνω για μπάντες που δεν τους είχα δώσει και τόση σημασία, μπάντες που δεν ξέρω καθόλου, και πολλά άλλα, κάνοντας συγχρόνως chat με ένα δικό μου άτομο με τα ίδια πάνω-κάτω γούστα. Έτσι, μπορούμε να προτείνουμε ανά πάσα στιγμή νέα κομμάτια ο ένας στον άλλο και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας.
Από την άλλη όμως, δεν έχω κόψει εντελώς τις αγορές CD, έστω και αν αυτές γίνονται πλέον περισσότερο από το play (και λιγότερο από κάποιο δισκάδικο).
Τώρα επειδή είμαι και ερασιτέχνης δρομέας, χρησιμοποιώ αρκετά συχνά και ipod, για να μπορώ να νικώ τη βαρεμάρα (το μεγαλύτερο δηλαδή εχθρό του τρεξίματος), ενώ το έχω πάντα και στο γραφείο, για να μην ακούω τις συζητήσεις των γυναικών γύρω μου, οι οποίες δεν είναι και πάντα τόσο ενδιαφέρουσες.
Βέβαια, η πρώωωωωωωωωωτη επαφή με το ροκ κ μεταλ είχε γίνει με την κλασική μέθοδο της αντιγραφής κασετών, τις οποίες έχω να ακούσω δυστυχώς αρκετά χρόνια.
Α, και για να μην ξεχάσω: δυστυχώς λιαν συντόμως θα πρέπει να αλλάξω και στερεο, γιατί αυτό που έχω δεν μας τα λέει καλά τώρα τελευταία. Άρα πάνε τα λεφτάκια…
λεπον κατι δε παει καλα.ηθελα να ανοιξω θεμα για το σιλμαριλιον και το ανοιγει ο ελρικ.σκεφτομουν χθες ν ανοιξω ακριβως αυτο το θεμα,μετα το ξεχασα και το ανοιγει ο ντεντ.:-s
στο θεμα τωρα.ακουω με δυο τροπους.
απο mp3 τις καινουργιες κυκλοφοριες κατα βαση.αλλα φυσικα και πολλες παλιες οι οποιες ειναι περασμενες στο pc.οταν ειμαι σχολη,οταν παω βολτα,αν παω για τρεξιμο κτλ κτλ κτλ
αλλα ολη η μαγεια κρυβεται στο σιντι.το συναισθημα να βαζεις το σιντι στο ντισκ μαν με ακουστικα η εστω στο στερεοφωνικο,να ανοιγεις το βιβλιαρακι,να διαβαζεις τους στιχους,να βλεπεις το αρτγουορκ δεν την αλλαζω με τιποτα.αν και λεφτα για σιντι δε παιζουν πολλα την παλευουμε.
καποτε ισως επεκταθω και σε βινυλιο αλλα μονο σε παλιες κυκλοφοριες.
χμ ισχυει ναι.με την παρουσα κατασταση ειναι σιγουρο.απλα καποια πραγματα ειναι και θεμα προτεραιοτητας.το σιντι ειναι επουσιωδες σχετικα με αλλες αναγκες αλλα πχ εγω προτιμω να θυσιασω μια εξοδο για να αγορασω το αλμπουν ενος καλλιτεχνη που μ αρεσει.σε περιπτωση που μου μεινουν χρηματα ετσι.νομιζω οτι υπαρχει ενα αντιστοιχο θρεντ η οχι?τεσπα.
Πάντως ίσως τα καλύτερα χρήματα που έχω δώσει για μουσική είναι για το στερεοφωνικό μου. Είχα δώσει θυμάμαι γύρω στις 110.000 δραχμές για αγορά με δόσεις. Ακόμα το έχω αν και δεν δουλεύει το cd. Αλλά επειδή δεν ήθελα να το πετάξω μιας και έχει γαμάτα ηχεία ενώ το διπλό κασσετόφωνο δουλεύει μια χαρά το συνέδεσα με ένα παλιό και φτηνό dvd player (όχι pc) που δεν παίζει ταινίες αλλά παίζει τα cd μια χαρά για κάποιο λόγο :lol:
Είναι κάποιες φορές που μου φαίνεται παράξενο να ακούω μουσική συνεχώς από winamp και το κάκιστο mp3 player που έχω. Απλά κάποια στιγμή ΠΡΕΠΕΙ να ανοίξω το στερεοφωνικό και να βάλω ένα cd μέσα.
Μια άλλη αγορά για την οποία είμαι επίσης υπερήφανος είναι το walkman μου. Και αυτό μετράει μια δεκαετία και ακόμα ζει και βασιλεύει. Αν και έχω καιρό να το χρησιμοποιήσω μου φαίνεται θα χώσω καμία κασέτα μέσα έτσι για τις αναμνήσεις. 8)
Η ρουτίνα είναι mp3 στον υπολογιστή ενώ διαβάζω, σερφάρω, παίζω κάνα γκέημ ή γενικά με οτιδήποτε άλλο κάνω. Στις διαδρομές επίσης mp3 στο γαμηστερό μου creative που 5-6 χρόνια τώρα δεν έχει πάθει τίποτα ενώ έχει τραβήξει τα πάντα. Το ιδανικό βέβαια είναι σιντί ή βινύλιο με μπύρα, τσιγάρο και παρέα, το οποίο το κάνω με μια συχνότητα 2-3 φορές το μήνα μαξ πλέον. Χτες βράδυ ας πούμε άκουγα βινυλιάκι Booker T and the MGs και έπινα παγωμένη μπυρίτσα. Μεγάλη απόλαυση.
Πάντως γενικά η πορεία μου είναι παρόμοια με του Γράκχου δηλαδή κασέτα-cd-mp3. Με τη διαφορά ότι έχω ακούσει και πάρα πολύ βινύλιο χωρίς να ήμουν ποτέ μανιώδης συλλέκτης. Με το ζόρι 30 έχω, αλλά έχω ακούσει και άπειρα δανεικά, όσο πήγαινα σχολείο κυρίως.
).
