Σκηνές που σημάδεψαν την 7η τέχνη!

Το σκεφτόμουν καιρό, έψαξα αλλά δε βρήκα τέτοιο θέμα για αγαπημένες ή καλύτερες κατά τη γνώμη μας σκηνές, που σημάδεψαν ή άλλαξαν τον κινηματογράφο, και γενικότερα αξέχαστες σκηνές. Αν και θα μπορούσα να βάλω 100, βάζω 5 που μου κατέβηκαν για αρχή. Βάζουμε σκηνή, μετά ταινία, και λέμε και 2 λογάκια.

Dawn of man (Oδύσσεια 2001):

Για την αφεντιά μου, μαζί με μερικές του Αιζενστάιν, μία από τις 5 καλύτερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου. Μουσική Τάδε έφη ζαρατούστρα από Ρίχαρντ Στράους, ο πίθηκος ανακαλύπτει το εργαλείο της εργασίας και αρχίζει να γίνεται άνθρωπος. Η μαγική κάμερα του Κιούμπρικ μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα εξηγεί ολόκληρη την εξέλιξη των ειδών και συμπυκνώνει όλη την υλιστική θεωρία /τρόπο σκέψης σε μερικά καρέ. Αριστούργημα.

Ezekiel 25:17 (Pulp Fiction):

Συνταρακτικός μονόλογος από τον εκπληκτικό Samuel L. Jackson, θεός Ταραντίνο, και μια τρομερά ενδοσκοπική ματιά στη φύση της ανθρώπινης εξουσίας. Απλά πανέξυπνη.

The ecstasy of gold (O καλός, ο κακός και ο άσχημος)

Noμίζω πως η συγκεκριμένη σκηνή του Σέρχιο Λεόνε άλλαξε όλη την έννοια του όρου Soundtrack. Χάρη στη θεϊκή μουσική του Μορικόνε φυσικά, που είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Forth Eorlingas (LOTR: Two Towers)

Εντάξει, μεταξύ μας, δεν άλλαξε τίποτα, αλλά είναι αγαπημένη (έτσι dude?) Μπορεί να είναι διαφορετική από το βιβλίο του Τόλκιν, αλλά με τη μουσική του Ηοward Shore και τη σκηνοθεσία του χοντρού, στάζει ηρωισμό, έπος, και ΚΑ*ΛΑ! Μεγαλείο…

Freedom
- Τhe execution (Braveheart)

Στο ίδιο στυλ με την αποπάνω, η σκηνή είναι τόσο επική που κάνει τα αγοράκια να κλαίνε…Yπέρτατη μουσική James Horner. Mπόνους η τελευταία σκηνή με το μπανοκμπερν (Thorgal approved!)

μετά από αμέτρητες (πραγματικλα αμέτρητες όμως) φορές που το έχω δει, η ατάκα
"You have bled with Wallace, now bleed with me" συνεχίζει να προφέρει ανατριχίλες. μακράν η πιο συγκινητική στιγμή της ταινίας για μένα.

Τρεις σκηνές τόσο κλασικές που τις έχουμε δει σε εκατοντάδες παραλλαγές και μεταφορές απο τότε που έγιναν…

[B]Τα σκαλιά της Οδησσού[/B] - Θωρηκτό Ποτέμκιν

Η κλασικότερη σκηνή της ταινίας που σημάδεψε την ιστορία του κινηματογράφου… Οι στρατιώτες, η σφαγή στη σκάλα, το απίστευτο μοντάζ, η εναλλαγή σε γενικά και κοντινά/ψυχολογικά πλάνα, η μάνα, η κούνια που πέφτει απο τη σκάλα, τα πρόσωπα που παρατηρούν τη σκηνή… Ανατριχίλα.

[B]Rosebud[/B] - Citizen Cane

H μυστήρια, σχεδόν εξώκοσμη εισαγωγή του Πολίτη Κέιν… Ο μεγιστάνας Κέιν, μόνος στη βίλα του, απομονωμένος απ’τον κόσμο, η γυάλα με το σπιτάκι και τα χιόνια που κρατάει στο χέρι του, και η μόνη λέξη που ψιθυρίζει πριν το τέλος: Rosebud.

[B]Σφαγή στο Ντους[/B] - Ψυχώ

Η κλασικότερη ίσως σκηνή τρόμου στην ιστορία του κινηματογράφου… Δε νομίζω πως χρειάζεται να περιγράψω περισσότερο.

εδω

η συγκεκριμενη σκηνη ηταν ιδεα του brando και η schneider δεν γνωριζε τιποτα γι αυτην. μετα απ αυτη την ταινια το ριξε στα ναρκωτικα.

[B]Begbie Pub Brawl - Trainspotting[/B]


ο πιο αλητης σκοτσεζος που υπαρχει στην πιο ατσαλινη σκηνη της ταινιας. θα μου μεινει για παντα η φραση while the others used to do drugs, begbie used to do people
[B]The Dude Dance - Big Lebowski[/B]

απλα ο ορισμος της μεταμοντερνας ψυχεδελειας στο σινεμα! η καλυτερη σκηνη της καλυτερης ταινιας τον κοεν οπου απλα ο μπριτζης δινει ρεστα! φουλ σουρεαλισμος με σανταμ και μποουλινγκ
[B]Final Scene - Requiem for a Dream[/B]

σκληρη σκηνη και ρεκβιεμ για το που οδηγουν τα ναρκωτικα, θεμιτα και αθεμιτα στις ζωες των ανθρωπων. τα 4 μερη (ψυχολογικα / μπαρστυν, σωματικα / λητο, ανθρωπινα / ουαιανς και υπαρξιακα / κονελυ και η απιστευτη σκηνη οπου ολοι τελικα κλεινονται στον εαυτο τους με τη σταση μικρου παιδιου
[B]Mickey Mouse - Full Metal Jacket[/B]

απ-τις τελειοτερες σκηνες κλεισιματος! δειχνει καθαρα μηνυμα του κιουμπρικ περι πολεμου και ηλιθιοτητας των απο πανω που αποφασιζουν!
[B]Final Scene - Fight Club[/B]

ισως το πιο τελειο τελος ταινιας!
η πιο χαλαρη στιγμη νορτος μποναμ καρτερ με το πως δουλευουν οι ανθρωπινες σχεσεις φθανει στην αποκορυφωση της και η μουσικη των πιξις θα μεινει για παντα στο κλεισιμο να σε κανει να ονειρευεσαι

[B]heeere is johnny[/B] και το απολυτο βλεμμα της παρανοιας
http://www.youtube.com/watch?v=X_C4f7JKVfQ&feature=related

Ωραιο θρεντ !

Καποιες που μου ηρθαν στο μυαλο αμεσως.

εντ.κλικ στα υπογραμμισμενα.

[B][I][U]the rules - FIGHT CLUB[/U][/I][/B] .Ο savealekos εβαλε την τελικη σκηνη (φοβερη και αυτη) ,αλλα εμενα μου χει μεινει η υπερκλασσικη πλεον ,με την απαγγελια των κανονων.

[B][I][U]Curb Stomp - AMERICAN HISTORY X[/U][/I][/B].Aπο τις σοκαριστικοτερες ταινιες που εχω δει και μια σκηνη που μου χε μεινει στο μυαλο για παρα πολυ καιρο οταν την ειχα δει πρωτη φορα.

[B][I][U]Αl Pacino’s “inch by inch” speech - ANY GIVEN SUNDAY[/U][/I][/B].Aπο τις πιο αδικημενες ταινιες του Πατσινο γενικα.Ισως επειδη καταπιανεται με το Αμερικαν φουτμπολ.Η σκηνη αυτη εγινε αντικειμενο απειρων συζητησεων για το ποσο inspirational ηταν ο λογος του Πατσινο (επειδη στον λογο του θεωρει πως το φουτμπολ ειναι ενα παιχνιδι ιντσων).Απλα απιστευτη ερμηνεια λεω εγω,σε “πιανει” και ας εισαι ασχετος με το αθλημα.

[B][I][U]you talkin to me ? - TAXI DRIVER[/U][/I][/B].Ισως η κορυφαια ερμηνεια του Ντε Νιρο,στην οποια σιγουρα οφειλει πολλα για τη μετεπειτα καριερα του.Για τη σκηνη τι να πουμε,μονο που βλεπεις το ματι του να γυαλιζει φτανει.Φυσικα και η ατακα εγινε κλασσικη…

[B][I][U]interrogation - BASIC INSTICT[/U][/I][/B] .Ε,απλα κλασσικη σκηνη του σινεμα,τπτ αλλο ! 8)

[B]Έναρξη/Κουβέντα στην καφετέρια - Reservoir Dogs[/B]

Από τις πιο ευρηματικές εναρκτήριες σκηνές. Από που εμπνεύστηκε η Μαντόνα το Like A Virgin και γιατί δεν δίνουμε φιλοδωρήματα στις γκαρσόνες. Απλά μια κάμερα που κινείται κυκλικά γύρω από το τραπέζι. Απλά, αγνά υλικά για να φτιάξεις κάτι το ευφυές. Όταν την πρωτοείδα πραγματικά πρέπει να χτυπιόμουν από τα γέλια. Αυτή μαζί με τη σκηνή από το Pulp Fiction που έχει ποστάρει ο Red Rum, πρέπει να είναι οι λόγοι που έχω λατρέψει τον Ταραντίνο.

[B]Το στρίψιμο του κέρματος - No Country For Old Men[/B]

Μια από τις κορυφαίες ερμηνείες της περασμένης δεκαετίας (Χαβιέ Μπαρντέμ). Ένας διάλογος που έχει γραφτεί από τις πιο χαρισματικές πένες της σύγχρονης λογοτεχνίες (Κόρμακ Μακάρθι). Ανύπαρκτη μουσική, μόνο η φωνή του Κακού να σκορπάει τον τρόμο και να δίνει μάθημα ζωής. Ανεπανάληπτο.

[B]Εκπαίδευση - Full Metal Jacket[/B]

Ερμηνεία ζωής από τον R. Lee Armey. Απίστευτα φλεγματικές ατάκες. Σκηνοθεσία από άλλο πλανήτη από τον Κιούμπρικ. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Μεγάλο το σοκ.

νομίζω μία απο τις κλασσικές είναι η σκηνή στο[I] The Untouchables [/I],αυτή στο σταθμό του τρένου με το καρότσι
(αν και οι περισσότεροι θα θυμάστε την παρώδια της στις Τρελές Σφαίρες :stuck_out_tongue: )

ίσως και αυτή :
[B]http://www.youtube.com/watch?v=UceGF3M56bE&feature=related[/B]

[SPOILER]πάντως ο DeNiro ,o Pacino και Brando θα κάνουν πάρτυ σε αυτό το thread[/SPOILER]

Πω πω θα μπορούσα να γράφω όλη μέρα εδώ μέσα ε. Το κακό είναι πως βαριεμαι να τις ψάχνω στο youtube όλες τώρα αλλά θα βάλω μερικές για αρχή. Χωρίς πολλά σχόλια.

[B]Monty Python - always look on the bright side of life[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=WlBiLNN1NhQ

[B]Heat[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=7oTNNjRuqbE

2 μεγάλοι θρύλοι για πρώτη φορά μαζί (ναι ναι ήταν και στον Νονο 2 αλλά ποτέ στην ίδια σκηνή). Βασικά ήθελα να βάλω 2-3 ακόμα σκηνές εδώ αλλά δεν τις βρήκα. [SPOILER]Η σκηνή στο ξενοδοχείο που ο Neil (De Niro) παρατάει την κοπέλα στο αμάξι όταν βλέπει τον Vincent (Pacino) να έρχεται προ το μέρος του. Και φυσικά το φινάλε [/SPOILER]

[B]Star Wars the empire strikes back[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=h6sj89xgnl4

Ε δηλαδή εδώ τι να πει κανείς;

[B]
You’re Out of Order[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=44sZ2ZZ30_Q

Το έχουν μαζί με μια σκηνή που αποτελεί κακή κόπια δυστυχώς

[B]The Godfather Part II - End Scene [/B]

http://www.youtube.com/watch?v=zcTG3pNqW0I

Όλο το τέλος βασικά αλλά το βλέμμα του Pacino είναι όλα τα λεφτά εδώ.

[B]Platoon ending[/B]

http://www.youtube.com/watch?v=NIJZGR2FaDA
Το πραγματικό σοκ και δεός.

Σταματάω εδώ γιατί θα γεμίζει ο τόπος. Θα επανέλθω δριμύτερος.

Κάτι σαν τις δικές μας σκηνές ανθολογίας κατά κάποιο τρόπο. ΟΚ

[B]Αmerican History X - Ending (http://www.youtube.com/watch?v=oPjJtdqK7UM)[/B]

Aπό τα τέλη ταινιών, που μ’ έχουν ταράξει, αγγίξει, σοκάρει περισσότερο και θα θυμάμαι για πάντα. Πώς η οποιαδήποτε ακραία εμμονή σε φυλετικές διακρίσεις (και όχι μόνο) καθώς και ο φανατισμός που την συνοδεύει, μπορεί κυριολεκτικά να ριζώσει μέσα στον άνθρωπο και να οδηγήσει οποιαδήποτε πλευρά στα άκρα.

Kάτι παρόμοιο είναι και το τέλος του

[B]La Haine -ending- (http://www.youtube.com/watch?v=3Ijjl6t30Kc)[/B]

H κρατική βία στο κόκκινο. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν σε μία καθημερινή εμπόλεμη ζώνη.

Ωραίο θρεντ, ήθελα κι εγώ να το ανοίξω κάποια στιγμή.

[U][B]I was cured, all right![/B][/U]

Ο Αλεξ στην μνημειώδη ταινία του Στάνλεη, από ένα τσογλάνι (πλην τεράστιο παληκάρι) μετατρέπεται σε ένα ήσυχο αρνάκι μετά από απάνθρωπα πειράματα πάνω σε αυτόν της κυβέρνησης. Τέτοια που τον λυπάσαι, όσο τσόγλανος και να ήταν και να μείνεις στο τέλος με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Λύτρωση αλλά και προβληματισμός.

[B]SEVEN[/B]
[I]“What’s in the box?”[/I]

[B]Rosemary’s baby[/B]
[I]“It has its father’s eyes”[/I]

[B]The Silence of the Lambs[/B]
[I]“I ate his liver with some fava beans”[/I]

[B]The Terminator[/B]
[I]“I’ll be back”[/I]

Για όσους δεν την έχουνε δει είναι σπόιλερ, οπότε αν γουστάρετε ένα καλό καλτ γουέστερν τσεκάρετέ το και μην κλικάρετε. Για όποιον κλικάρει το λινκ, ας έχει στο νου του ότι για ένα μεγάλο κομμάτι της ταινίας ο πρωταγωνιστής απλά σέρνει μαζί του ένα φέρετρο χωρίς να αποκαλύπτεται τι έχει μέσα, μέχρι αυτήν την σκηνή:

[B]Django[/B]: http://www.youtube.com/watch?v=vDhSG9tvV9Q

από τις καλτ εποχές του Σαμ Ραϊμι
αφού κατάλαβε ότι δεν του βγαίνει το θρίλερ με το evil dead
επιστρέφει μετά απο 6 χρόνια
έχωντας ένα τεράστιο upgrade στις σκηνοθετικές του ικανότητες
και μας προσφέρει ένα sequel γεμάτο σκηνές ανθολογίας
απελευθερωμένο από τα “άγχη” μιας ταινίας τρόμου
έχωντας αποδεκτεί τη πραγματική του φύση
και με ένα bruce campbell να δίνει ρεσιτάλ σε ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο για την πάρτυ του

μιας απο τις πιο διάσημες σκηνές της ταινίας και γενικά ολόκληρης της τριλογίας

[SPOILER]παρέα πάει σε απόμερη καμπίνα στο δάσος
βρίσκουν το νεκρονομικον και απελευθερώνουν δαιμονικά πνεύματα
αφού πεθαίνουν όλοι πλην του πρωταγωνιστή
ένα από αυτά πάει και “στοιχειώνει” το χερι του…[/SPOILER]

Who’s Laughing Now?

Από τη σκοπιά της εξέλιξης του κινηματογράφου θα πρέπει να αναφερθούν η πρώτη ταινία με ήχο συχγρονισμένο με το σενάριο, O [U]Don Juan[/U] του 1926 και η πρώτη ταινία με ήχο στους διαλόγους, [U]The Jazz Singer[/U] του 1927.
Επίσης, η πρώτη ταινία με χρώμα, [U]Becky Sharpe[/U] (1936), αν και η πιο διάσημη σκηνή της εισβολής του χρώματος στον κινηματογράφο είναι φυσικά [U]αυτή[/U] από τον “Μάγο του Οζ” (1939)
“Toto, I’ ve a feeling we’re not in Kansas anymore… we must be over the Rainbow!”
(σε ένα [U]άλλο [/U]παραμύθι η φωνή συνεχίζει με delay και σκάει το Kill The King… )

Αν βάλετε να παίξει παράλληλα με την αρχή της ταινίας το “Dark Side Of The Moon” σε εκείνο το σημείο μπαίνει το “Money”, τυχαίο;

Πάμε και σε μερικές μεγαλειώδεις σκηνές:

[U][B]The Great Dictator (1940) [/B][/U]
H απόλυτη σκηνή της ανθρώπινης ματαιδοξίας και τι καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει…

[U][B]The Seventh Seal (1957)[/B][/U]
O ιππότης προκαλεί τον θάνατο σε μια ατέλειωτη παρτίδα σκάκι, την ίδια του τη ζωή.
Μεγάλος Bergman…

[B][U]Fahrenheit 451 (1966)[/U][/B]
Σε ένα υποθετικό μέλλον, όπου τα βιβλία είναι απαγορευμένα, ενώ η τηλεόραση και τα χάπια είναι υποχρεωτικά, ένας από αυτούς που η δουλειά τους είναι να καίνε τα παράνομα βιβλία αρχίζει να έχει ενδοιασμους…
“Do you ever read the books you burn?”

[B][U]Johny Got His Gun (1971)[/U][/B]
Η νουβέλα που έγινε ταινία, η ταινία που έγινε στίχοι του One των Metallica.
‘Daddy, what is Democracy?’
‘I don’t know, son. It seems to have something to do with young men having to go out and kill each other.’
‘But Daddy, what if I don’t want to go?’
‘Son, any man would be proud to give up his child’s life for democracy.’

[U][B]
The Great Network (1976)[/B][/U]

O περίφημος και προφητικός λόγος του Peter Finch γνωστός και ως “Μad As Hell”, απόσπασμα του οποίου έχετε δει στο Zeitgeist. Ο θρεντστάρτερ ας αγνοήσει την αναφορά στους Ρώσους παρακαλώ. Το νόημα είναι επίκαιρο και χρήσιμο.

και το καλύτερο για το τέλος…
[U][B]Rambo 5[/B][/U]
Η ταινία μπορεί να έχει 10 διαλόγους και μερικές χιλιάδες σκοτωμούς, αλλά το νόημα της ζωής το ξέρει ο John Rambo.
“Live for something or die for nothing”

Μια που έγινε η αναφορά στις πρώτες ομιλούσες ταινίες, ας “ξεφύγω” εν μέρει και ας προσθέσουμε εδώ μια άλλη ιστορική στιγμή στην ιστορία του κινηματογράφου, όχι του μεγάλου μήκους ταινιών όμως, αλλά του μικρού μήκους, και συγκεκριμένα, του animation.

Έτος 1928, τίτλος ταινίας, “Steamboat Willie”, η πρώτη ομιλούσα ταινία κινουμένων σχεδίων, και ήρωας της - ποιός άλλος - ο Μίκυ Μάους.

Edward scissorhands

http://www.youtube.com/watch?v=H9AT_JJQ74w&feature=related

Από τις πιο συγκινητικές σκηνές για μένα. Όταν ακούω την λέξη Χριστούγεννα το μυαλό πάει σε αυτή την σκηνή αυτόματα. Βασικά αυτή μαζί με την ανάλογη τελική σκηνή που είναι στον πύργο του και φτιάχνει αγάλματα από πάγο προκαλώντας χιονόπτωση και που δεν μπόρεσα να βρω στο youtube

Πολύ ωραίο thread, αναφέρθηκαν πολλές από τις αγαπημένες μου σκηνές!
ας αναφέρω κι εγώ μερικές

[B]The tunnel - The Shawshank Redemption[/B]

[B]Alex puts his Droogs in place - A Clockwork Orange[/B]

[B]Run Forrest, RUN!!! - Forrest Gump[/B]

και η αγαπημένη μου από το Trainspotting 8)

[B]The Worst Toilet In Scotland - Trainspotting[/B]

ενταξει προσφατη ταινια αλλα η συγκεκριμενη για μενα ανηκει σε ανθολογια

[B]“how about a magic trick?I’m gonna make this pencil disappear!ta taaan!its gone”[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=QehZjjwb7-I