Αγαπημένος δίσκος για το 1975

Πολυ καλα τα δισκακια του poll,αλλα που ειναι τα:Budgie:΄΄Βandolier΄΄,ZZTOP:΄΄Fandango΄΄,Τed Nugent:΄΄Τed Nugent΄΄(Λατρεια προσωπικη).

Σιγά μωρέ μαλακία :lol::lol:

Αν εννοείς πάντως την “παγκόσμια” έκδοση βγήκε το 76. Το 75 όμως οι AC/DC βγάλανε τα 2 πρώτα τους album που κυκλοφόρησαν μόνο στην Αυστραλία. Το πρώτο το High Voltage ήταν ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα

Tracklist:

“Baby, Please Don’t Go” ? 4:50
"She’s Got Balls" ? 4:51
"Little Lover" ? 5:39
"Stick Around" ? 4:44
"Soul Stripper" (Angus Young, Malcolm Young) ? 6:25
"You Ain’t Got a Hold on Me" ? 3:31
"Love Song" ? 5:14
"Show Business" ? 4:46

αλλά το TNT που ακολούθησε έφτανε για να χρησθούν το μεγαλύτερο rock συγκρότημα ever

Τracklist:

“It’s a Long Way to the Top (If You Wanna Rock ‘n’ Roll)” ? 5:15
"Rock ‘n’ Roll Singer" ? 5:04
"The Jack" ? 5:52
"Live Wire" ? 5:49
"T.N.T." ? 3:34
"Rocker" ? 2:55
"Can I Sit Next to You Girl" ? 4:12
"High Voltage" ? 4:22
"School Days" (Chuck Berry) ? 5:23

[B]@crabsody
[/B]
Λαθος εκανα.

Στην ουσια και γω για Τ.Ν.Τ. ηθελα να μιλησω…

Δε θυμομουν οτι το 1975 βγηκε η αυστραλιανη εκδοση του High Voltage.

Eγω αναφερομουν στο High Voltage (οπως βγηκε το 1976), που απλα εχει 2 κομματια διαφορετικα.

Οπως και να 'χει και το High Voltage του '75 ειναι καταπληκτικο, αλλα ειδικα το Τ.Ν.Τ. δε δικαιολογειται να λειπει απο το πολλ.

[B]SCORPIONS - In trance[/B] με μικρη διαφορα απο το[B] Rainbow[/B]. :wink:

Με διαφορά το “Born to Run” του Springsteen. Τέτοιοι δίσκοι βγαίνουν μια φορά στα 10 χρόνια. Δίσκος σταθμός για τη μουσική, από κάθε άποψη.

KISS-Dressed to Kill
KISS-Alive!

Οι περισσότερες επιλογές καλές είναι, αλλά μου φαίνεται το poll είναι έτσι φτιαγμένο για να κερδίσουν (και δικαίως) οι Pink Floyd ή οι Led Zeppelin. Όταν το αντίπαλο δέος είναι οι Scorpions:lol::lol::lol: και οι Aerosmith, λογικό φαίνεται.

Λοιπόν από το 1975 αντέχω τώρα να ακούω Neu (Neu!75), Kraftwerk (Radioactivity), Bob Dylan (Blood on the Tracks) και Jethro Tull (Minstrel in the Gallery) μαζί με πολλά πολλά ακόμα.

Aγαπημένο από αυτή τη χρονιά ε; Χμ…Όταν η κουβέντα έρχεται σε '70s γενικά …δύσκολα αλλά σε αυτή τη χρονιά μάλλον έχω προφανείς απαντήσεις.

Στην καρδιά μου κυριαρχούν Blood on the tracks και Born to Run, άλμπουμ για τα οποία νιώθω τόσα πολλά…από πιο τεχνικά ακούσματα Blow by Blow χαλαρά.

Ε εντάξει όταν τα κριτήρια είναι υποκειμενικά δεν νομίζω ότι μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιον επειδή γουστάρει το In Trance από τους Zeppelin…

Ακόμα άμα προσπαθήσουμε να το θέσουμε αντικειμενικά το ζήτημα θεωρώ πως οι Scorpions έχουν θέση όπως και οι Aerosmith,δεν λέω πως έχουν αξιώσεις να κερδίζουν-είναι νωρίς και για τους δύο-όμως αναλογικά και με την προσφορά τους έχουν θέση.

Επίσης το Born To Run είναι δίσκος που όντως αξίζει να θεωρηθεί ο κορυφαίος της χρονιάς εκείνης για πολλούς και διάφορους λόγους.

Επίσης δίσκοι που είναι άξιοι αναφοράς είναι το ομώνυμο των Fleetwood Mac,το It’s My Pleasure του Billy Preston,το ντεμπούτο των Journey…
και εγκχμμμ,τα Agharta και Pangaea του Davis…:roll:

Πραγματικός πλούτος από μουσικής άποψης η χρονιά εκείνη.

ρίξατε τους Sabbath μέσα σε μια παρένθεση. αίσχος και προδοσία. [B]Sabotage[/B]

Γελάς με το “In Trance”?

Ποσο πιο γραφικος…

+1 ChrisP…

Ο κλασσικός ο γκρινιάρης ο Έλληνας! Μακάρι να είχε 100 επιλογές να ικανοποιούνταν όλοι, αλλά αυτό δεν γίνεται, με 9 επιλογές (με την 10η να είναι το δημοκρατικό ‘‘ΑΛΛΟ’’) φυσικά και θα μείνουν και κάποια έξω!

[QUOTE=Country Joe;1210331] Όταν το αντίπαλο δέος είναι οι Scorpions:lol::lol::lol: και οι Aerosmith, λογικό φαίνεται.[QUOTE]
Μαλλον πρεπει να ακουσεις δισκους των εν λογω groups στα 70’s.

Συμφωνησαν Κρισπ και Ναητσκαη σε μουσικο θεμα. Μετανοειτε.

[SPOILER]No offense παιδες![/SPOILER]

[QUOTE=jiopas;1210862][QUOTE=Country Joe;1210331] Όταν το αντίπαλο δέος είναι οι Scorpions:lol::lol::lol: και οι Aerosmith, λογικό φαίνεται.

Μαλλον πρεπει να ακουσεις δισκους των εν λογω groups στα 70’s.

O εν λόγω χρήστης νομίζω πως έχει ακούσει (και το κυριότερο έχει αφομοιώσει) τόσους δίσκους από τα 70’s που νομίζω πως εμείς θέλουμε μια ζωή…όχι που δεν θα έχει ακούσει όλους τους δίσκους των πιο δημοφιλών συγκροτημάτων σαν των Scorpions και Aerosmith.

Γνώμη του είναι, καθ’ όλα σεβαστή.

Συμφωνούμε σε πολλά.
Στα αθλητικά δε συμφωνούμε γιατί είναι κρυφοβάζελος.

Γνώμη του είναι να γελάει με το In Trance και γνώμη μου να γελάω με αυτόν που γελάει με το In Trance.

Δε με νοιάζει πόσους δίσκους έχει ακούσει/αφομοιώσει ούτε ποιον θεωρεί καλύτερο.

Δεν διαφωνώ σε κάτι αγορίνα. Και σεβαστό να γελάσεις και συ, άλλωστε το γέλιο δίνει μακροζωία.

Το πόσους δίσκους έχει ακούσει δεν το ανέφερα για να τον παρουσιάσω σαν ειδήμονα ούτε ότι ξέρει καλύτερα μουσική από τον nightsky ή εσένα, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.

Γενικά τις ευθιξίες δεν τις καταλαβαίνω. Χαλαρές τοποθετήσεις κάνουμε όλοι και ας είναι καμιά φορά και υπερβολικές.

Συμφωνώ απόλυτα για τις ευθιξίες και τις χαλαρές τοποθετήσεις.

Απλώς μου έκανε εντύπωση το να γελάει απαξιωτικά (επισημαίνω αυτό και όχι το τι αρέσει και τι όχι στον καθένα) με το In Trance. Μιλάμε για δίσκο ορισμό του ευρωπαϊκού hard rock που πάνω έχουν πάτησει εκατοντάδες μπάντες, που έχει μια κιθαριστική δουλειά από τον Roth σχεδόν ανυπέρβλητη, εξ’ ου και η απορία μου.

Δεν έγραψε πως το In trance είναι για γέλια ρε συ, ούτε οι Aerosmith…
Αν κατάλαβα καλά το γέλιο πάει στις περιορισμένες επιλογές του πολλ που θεωρεί πως αβαντάρουν Floyd και Zeppelin μέσω όσων δίσκων παραλείφθηκαν.

Και για μένα για παράδειγμα η απουσία του Blow by Blow βγάζει μάτια!