Καθοριστική χρονιά το 1969. Πριν τα 60’s γίνουν 70’s, κυκλοφόρησαν κάποιοι δίσκοι που οι τι΄τλοι τους είναι χαραγμένοι με χρυσά γράμματα στη μουσική ιστορία.
KING CRIMSON-In the court of the crimson king
Εύκολο… μάλλον…
In the court of the crimson king με μεγάλη διαφορά.-
Κ όχι μονο του 69’…Mαζί με το Selling England by the pound, all time favourite… 
1)The Beatles-Abbey Road
2)The Velvet Underground-The Velvet Underground
3)Led Zeppelin-Led Zeppelin
4)Miles Davis-In A Silent Way
5)The Rolling Stones-Let It Bleed
6)Frank Zappa-Hot Rats
7)Διονυσης Σαββοπουλος-Το Περιβολι Του Τρελλου
8)Santana-Santana
9)Κιng Crimson-In The Court Of The Crimson King
10)George Benson-Shape of Things to Come
Kαποιες απο τις δισκαρες εκεινης της εποχης που γουσταρω πολυ!!!
Να ζητήσω συγγνώμη από τον Neil Young που δεν κατάφερα τελικά να χωρέσω το τεράστιο “Everybody Knows This Is Nowhere”.
αυτό 
Η ψήφος μου θα πάει με δυσκολία στο “in the court…” το οποίο κερδίζει στο νήμα το “abbey road”. Και τα δύο πάντως είναι από τα λίγα ΤΕΡΑΣΤΙΑ άλμπουμ…
Άλλη δισκάρα της εποχής το αδικημένο “on time” των grand funk, proto stoner με εντυπωσιακά για την εποχή κομμάτια.
Ummagumma ρε !
Grand Funk ρε σεις,πως τους ξεχασα.
Μπραβο ρε συ Μοοn!!!
Παιδιά με το συμπάθειο αλλά νομίζω ότι όλοι σας δεν έχετε αναφέρει κάποια συγκλονιστικά album. Κάποια από αυτά βρίσκονται στην παρακάτω λίστα (δίχως σειρά αξιολόγησης):
Deep Purple - Concerto for group & orchestra
Beatles - Abbey Road
Frank Zappa - Hot Rats (μα κανένας);
Grand Funk Railroad - On time (bravo Moon)
Pink Floyd - Ummagumma (bravo Ignorant_pig) & More
Crosby Stills & Nash - Crosby Stills & Nash
Blood, Sweat & Tears - Blood, Sweat & Tears
The Who - Tommy
The Allman Brothers Band - The Allman Brothers Band
Jethro Tull - Stand Up (πως τους ξεχάσατε αυτούς);
Scott Walker - Scott 3 & Scott 4
Fleetwood Mac - Then Play On (δισκάρα ρε, δισκάρα)
MC5 - Kick out the Jams
Led Zeppelein - I & II
και φυσικά
Neal Young & Crazy Horse - Everybody knows this is nowhere
Αναμφίβολα αριστουργηματικά το Let It Bleed των Rolling Stones και το In A Silent Way του Miles Davis, παρόλα αυτά θεωρώ ως τον πιο ξεχωριστό δίσκο του 1969 το Dusty In Memphis της Dusty Springfield. Η Soul μουσική στην πιο εκπλεπτυσμένη και εκλεκτική εκδοχή της.
Γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να ξεδιαλέξει κανείς κάποιους δίσκους από το 1969, οι απουσίες των Hot Rats, Santana, Kick Out The Jams, Space Oddity και Allman Brothers Band “φωνάζουν”. Επίσης αγαπημένα από τη χρονιά τα Five Leaves Left και liege & Leaf.
Η ψήφος μου στο In The Court…
για μένα το 1969 (παραδόξως) είναι εύκολη χρονιά να ξεχωρίσω albums (αντίθετα το 1968 και 1970 είναι αδύνατον) .
χαρακτηριστικό της χρονιάς συν τοις άλλοις είναι οτι πολλοί κυκλοφόρησαν 2 album στην ίδια χρονιά .
λοιπόν το 1969 :
κυκλοφόρησε το αγαπημένο μου Free ,το “Highway” ,
το 2ο αγαπημένο James Gang ,“Yer Album” ,
οι o υπερδίσκος του Peter Green μαζί με τους Mac “Then Play on” και μια αμερικάνικη συλλογή με τίτλο English Rose (αλλά και soundtrack να έγραφε για μένα θα ήταν άξιο αναφοράς για το1969)
το “Ssssh” των Ten Years After (τα λόγια περιττεύουν) και δώρο το "Stonedhenge"
και το ιδιαίτερο “Happy Sad” απο τον ιδιαίτερο Tim Buckley.
συν τα 2 Blue Cheer ,το πρώτο του Mike Bloomfield ,το Αllman Brothers ,το ομόνυμο των Free ,το Electric church του Miles ,το μίσο studio-μισό live “Fathers and Sons” του Muddy Waters με τον Bloomfield , βάλε και το τελευταίο των Cream ,το ντεμπούτο των Slade (και του glam rock), σίγουρα το “Beck-ola” κ.α.
μεγάλο χ ανάμεσα σε μπιτλς και κρίμσον, αλλά αφού είναι μακράν πρώτοι οι κρίμσον και δεν έχουν και ανάγκη ιδιαίτερης προβολής μετά από [B]αυτό[/B], η ψήφος θα πάει στα σκαθάρια
έτσι κ αλλιώς in the end the love you take is equal to the love you make
Τα bold + Stooges - s/t γιατι το βλέπω να θάβεται
από πάνε, μάντεψε ποιάνου ήταν η πρώτη ψήφος στο Stooges
[I]Well it’s 1969 okay …[/I]
ευτυχώς που κάποιοι σαν τους κυρίους που γράψανε το παραπάνω τραγούδι δεν είχαν κάτι να κανουν εκείνη την χρονιά, εκτός από το να γράψουν μερικές από τις πιο επιδραστικές και καθοριστικές στιγμές της ροκ. Οι Stooges πήραν τον μινιμαλισμό των Doors και τον έκαναν πιο ωμό, άγριο, jam-αριστό και γκαραζιάραδικο. Αν και θεωρώ ότι το Raw Power είναι η κορυφαία στιγμή της μπάντας, στο ντεμπούτο υπάρχουν συγχορδίες που θα γίνουν αφορμή να δημιουργηθούν εκατομύρια γκρουπς τα επόμενα χρόνια. Απλά προσπαθήστε να απαριθμήσετε πόσα τραγούδια θυμίζουν το I Wanna Be Your Dog, ή πόσες διασκευές έχετε ακούσει στο 1969. Ο Ιγγυ Ποπ είναι ένας παρανοϊκός με το σατανικό δαχτυλιδί στο χέρι. Επίσης είναι ο εκπρόσωπος του [B]σατάν ροκ[/B]. Παρόλο που φοίτησε το 1974 σε ψυχιατρείο του Λος Αντζελες συνεχίζει να διακατέχεται από τρέλα με μόνη διαφορά ότι γνωρίζει και καλλιτεχνική επιτυχία.
Μαζί με το Αbbey Road και το - λάμπω δια της απουσίας μου από το πολλ - Kick out των the Jamz από MC5 οι αγαπημένες μου κυκλοφορίες της χρονιάς.
Και τα δυο, περρισότερο το πρώτο, των Led Zepelin:):!:
Να και ένα που δεν είδα να αναφέρεται, και είναι σίγουρα ο πιο σατανικός δίσκος έβερ.
Zeppelin I για εμενα.
Το abbey road είναι απο τους 4-5 αγαπημένους μου δίσκους γενικά οπότε η απάντηση είναι εύκολη. Το II των Led Zeppelin είναι επίσης τεράστιο αριστούργημα.
Sent from my iPad using Tapatalk