Off topic: Bleeding το καινούριο σου άβαταρ είναι το καλύτερο που είχες ποτέ. Μην το αλλάξεις ε.
On topic: Δεν ξέρω πόσα εξώφυλλα φτιάχνονται εξ ολοκλήρου στον υπολογιστή και πόσα γίνονται στο χέρι και μετά τα “περνάνε” από φώτοσοπ, αλλά επιμένω ότι η ηλεκτρονική πινελιά (είτε μικρή είτε μεγάλη) είναι ικανή ακόμα και να καταστρέψει μια καλή ιδέα ή έναν εμπνευσμένο συνδυασμό χρωμάτων. Προφανώς το πρόβλημα είναι αυτό που αναφέρθηκε ήδη, ότι οι μεγάλες δισκογραφικές όταν υπογράφουν ένα συγκρότημα το υποβάλλουν στην ίδια ακριβώς διαδικασία δημιουργίας δίσκου, το στέλνουν στα ίδια στούντιο, με τους ίδιους παραγωγούς, πληρώνουν τους ίδιους σχεδιαστές να φτιάξουν το εξώφυλλο κ.τ.λ., οπότε προκύπτει μια τραγική ομοιομορφία και όχι μόνο σε επίπεδο artwork. Είναι πολύ ευρύτερο θέμα, με άλλα λόγια. Γι’ αυτό εγώ γουστάρω και προσπαθώ να παρακολουθώ όσο γίνεται σκηνές όπως του doom, του epic κ.τ.λ., επειδή λόγω της πολύ μικρότερης συγκέντρωσης σε επίπεδο μουσικής βιομηχανίας (με τη σειρά της λόγω του σχετικά λίγου κόσμου που ακούει αυτές τις μουσικές) το περιθώριο για δημιουργικότητα σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένου του εικαστικού/αισθητικού, είναι σαφώς μεγαλύτερο.
Γράκχε, επειδή είμαι άνθρωπος “του χώρου” θα σου πω πως σήμερα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΤΥΠΟ (γενικότερα) που να μην περνάει (έστω και μια μικρή) επεξεργασία από φώτοσοπ. Οι εποχή που ο δημιουργός έφτιαχνε ένα έργο και αυτό τυπωνόταν “φωτογραφικά” ανήκουν στα early 90ς και πίσω. Γενικώς συμφωνώ με όσα λες περί ομοιομορφίας.
Υ.Γ. Θενξ για το σχόλιο για το αβαταρ. Είναι το “γιορτινό” μου για τις “άγιες μέρες” που έρχονται…