Βασικά το Icon και το One Second είχαν φοβερό artwork μέσα στο βιβλιαράκι (το One Second είχε ένα πολύ μοντέρνο στυλ με φωτογραφίες, που έδιναν μια φοβερή ατμόσφαιρα).
Το πλέον κακό artwork/εξώφυλλο ήταν φυσικά εκείνο του Believe In Nothing (άνοιγες το βιβλιαράκι και έβλεπες ρουθούνια και φρύδια, καθώς και ανύπαρκτους στίχους), το Gothic ήταν απλά συμπαθητικό, το Lost Paradise, ok, λίγο ανώριμο μάλλον (:P), ενώ τα τελευταία χρόνια επανέρχονται ξανά σε μια ωραία αισθητική όσο αφορά τα εξώφυλλα τους…
Τα δύο κορυφαία εξώφυλλα των Lost πάντως δεν είναι άλλα απο το Shades Of God και το Draconian Times…
Γενικώς συμφωνώ με Ελανορ, αν και το Lost Paradise μ’αρέσει.:-s
αν και γενικά βρίσκω το ύφος του Σεθ λίγο “κάπως” (όχι ότι είναι άσχημο έτσι? ο τύπος είναι μάστορας μεγάλος!), το τελευταίο live album τους είχε φοβερό artwork.
Ομως πιο hot εικονογράφος στο metal σήμερα, είναι ο Travis Smith.
Πωω, φοβερές δουλειές. Όσο αφορά το φότοσοπ, το είπαμε, στις μέρες μας πλέον αποτελεί απαραίτητο εργαλείο και αν δουλευτεί σωστά, μπορεί να δώσει αριστουργήματα.
Ο Smith παλιότερα αποτελούσε απο τις μεγάλες μου αγάπες στο χώρο. Για να είμαι ειλικρινής όμως, απο ένα σημείο και μετά ότι δικό του είδα, π.χ. η δουλειά του στους My war με απαγοήτευσε και η αλήθεια είναι ότι ξενέρωσα κάπως με τη πάρτυ του. Απο τα τελευταία μάλλον μόνο η δουλειά του στους Katatonia πραγματικά θέριζε.
Το εξώφυλλο του Lost Paradise είναι εξαιρετικό παρακαλώ, εντελώς μέσα στην αισθητική της εποχής του. Προσωπικός γούσταρα τη δουλειά του Set/h για αυτούς στο Paradise Lost. Πολύ καλός δημιουργός και αυτός, προσωπικός αγαπημένη μου δουλειά απο αυτές που έχει κάνει είναι αυτή για τους Chaostar στο Scarlet Queen. Απλά και αυτός απο ένα σημείο και μετά βρήκε ένα στυλ και έμεινε σε αυτό, κάτι που δεν είναι πάντα θετικό, ακόμη και καλός να είσαι σε αυτό που κάνεις.
o seth τυποποιήθηκε στη black lotus. Εκεί έφτιαχνε εξώφυλλα με το τσουβάλι, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει να πειραματιστεί/εξελιχθεί. Όταν έχεις να φτιάξεις 3 artworks σε μια βδομάδα είναι λογικό να βγουν ίδια. Τώρα που αναλαμβάνει λιγότερες δουλειές, τα εξώφυλλά του είναι αξιοπρόσεκτα. Π.χ. Το τελευταίο septicflesh ξέφευγε αρκετά από το “τυποποιημένο” του στυλ, και αυτό μόνο καλό είναι.
Ένα πρόσφατο δείγμα από σεθ είναι αυτό το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ εξώφυλλο:
Βασικά αν δεν κάνω λάθος αρκετά εξώφυλλα ξεκινάνε στο χέρι και μετά τα επεξεργάζονται στο photoshop, έτσι δεν είναι? Δεν μένει η όλη διαδικασία μόνο στο χέρι ή μόνο στον υπολογιστή, τουλάχιστον στα πιο εικονογραφικά.
Οι waltz δεν έχουν μόνο 4 δίσκους…
Αυτό είναι το εξώφυλλο του Live & Archives.
Προτίμησα αυτά τα 2 γιατί είναι “ζωγραφικά” και όχι “φοτοσοπικά”.
Στη συνέχεια ο Clift πειραματίστηκε με τα ηλεκτρονικά μέσα, με (αρχικά) μέτρια αποτελέσματα (εξαίρεση το bleeding). Aπ’όσο ξέρω, έχει κάνει εξώφυλλα μόνο γι αυτούς.
Μάνο τα “απίστευτα” εξώφυλλα των waltz φαντάζομαι εννοείς στις πρόσφατες επανακυκλοφορίες, έτσι?
Γιατί τα original (πλην social grace, bleeding) μου φαίνονται επιεικώς μέτρια…
@Πυραμίδα: Πολλοί το κάνουν αυτό που λες, αλλά τέτοια crossovers είναι risky, ακόμα και για μεγάλους δημιουργούς. Παράδειγμα: Το ΤΡΑΓΙΚΟ artwork του Something Wicked των Iced Earth (Συνεργασία Mc Farlane - Travis Smith)
