γιατί δεν αποτελεί σημείο αναφοράς ο Hendrix? 
ποιος το εχει πιο μεγαλο κι ετσι[SPOILER]το σημειο αναφορας![/SPOILER]
Καλά αδιάφορα κομμάτια δεν έχει για μένα.
Επίσης σκέψου πως έγραψα ότι κάποιες σελίδες πίσω το Magical Mystery Tour είναι καλύτερο:wink:
Απλώς ξέρεις μωρέ,ασχέτως αν μας αρέσει ή όχι είναι κάποιοι δίσκοι που απλώς βγήκαν την κατάλληλη στιγμή,λες και το έκαναν επίτηδες,με το κατάλληλο feeling.
Κάτι τέτοιο έγινε και με το Sgt.Pepper’s.Είναι το 1967,ας μην το ξεχνάμε!
Για αυτό και μίλησα και για αντικειμενικότητα,πράγμα που για εμένα στην μουσική κυρίως συνδέεται άρρηκτα με τον κοινωνικό περίγυρο,δηλαδή κατά πόσο επηρέασε.
Για να το λένε όλοι,τόσα χρόνια…υποθέτω έτσι θα είναι. Μέχρι και ο Hendrix 3 μέρες μετά την κυκλοφορία του sgt το έπαιξε ο ίδιος λάηβ σε συναυλία του
Απλά προσωπικά δε θα μπορούσα να σκεφτώ την μουσική με την απουσία του are you experienced…ίσως επειδή ο Χέντριξ υπήρξε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα στη μουσική και έστω αυτό το λίγο επηρέασε τόσο πολύ,ενώ οι μπητλς πέραν αυτού του δίσκου είχαν κάνει πολλά περισσότερα πράγματα και θα μπορούσα να σκεφτώ τη μουσική χωρίς το sgt γιατί είχαν κι άλλες αλμπουμάρες.Αλλά χμ…ισχύει ότι άλλαξαν τη μουσική από κει και πέρα…έγινε πιο τραχιά,πιο πειραματική,πέρασε σε άλλο επίπεδο όπως και να χει.Το παραδέχομαι.Αλλά προσωπικά ψηφίζω Τζίμι 
μα δεν είναι αδιάφορο το fixing a hole και το getting better;
για να μην πω για το good morning good morning…το πιο μαλακία τραγούδι τους ever! Μα καλά…ήθελα να 'ξερα τι σκέφτονταν#-o
Nαι όντως το έπαιξε ο Χέντριξ τρεις ημέρες πριν την κυκλοφορία του,με τον Πωλ στην πρώτη σειρά ο οποίος έπειτα δήλωσε πως “δεν του είχαν κάνει μεγαλύτερη τιμή ποτέ”
Ε όχι και αδιάφορα ρε!Δεν ξέρω εγώ βρίσκω καταπληκτικό τον τρόπο με τον οποίο δένουν τα κομμάτια αυτά του Πωλ με τα άλλα του Τζων κτλ.Κρατιέται μια ισορροπία με μεγάλο ενδιαφέρον8)
Τώρα για το Good Morning,Good Morning,όντως το έγραψε ο Τζων ορμώμενος από μια διαφήμιση των Kellogg’s νομίζω,όπου την έβρισκε σπαστική!Τυχαίο;:lol:
Του άρεσε να γράφει και με ανοικτή τηλεόραση στο βάθος και έτσι έγινε!
τυχαίο;δε νομίζω.Τζον είναι…τί να τον κάνουμε;
αλλά σαν τραγούδι…ε δε λέει μωρέ ούτε για ήχο αφύπνησης δε μπορώ να το βάλω,είναι τρισάθλιο.Πέτυχε τον σκοπό του
Καλά δεν παίζει με τίποτα να διαλέξω. Αν ψήφιζα με βάση το συναίσθημα θα διάλεγα Doors ή Hendrix. Αν ψήφιζα με βάση το τι ταιριάζει πιο πολύ στο ευρύτερο γούστο μου (λολ) θα ψήφιζα Cream. Αν άκουγα τον ψυχεδελά που κρύβω μέσα μου θα διάλεγα Forever Changes ή Velvet Underground, με μάλλον προτίμηση στο δεύτερο. Βέβαια ιδιαίτερη αδυναμία είναι και το Piper. Το Sgt Peppers δεν είναι ο αγαπημένος μου σκαθαροδίσκος αλλά όσο να 'ναι είναι σημαντικός…Γκρρρ. Δεν ψηφίζω ακόμα, θέλει σκέψη.
Α επίσης, νομίζω δεν έχει αναφέρει κανείς ότι το 67 βγήκε και η απίστευτη ομώνυμη δισκάρα των Vanilla Fudge.
Όλα όδα αναφέρονται στο πολλ είναι “αγαπημένα” εκτός από τα “The Who Sell Out” και “The Pipper at the Gates of Dawn”. To 'Born Under the Bad Sign" (που παρεπιμπτόντος είναι δισκάρα) δεν έχει καμιά δουλειά σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα για τους γνωστούς λόγους…
Προσωπικοί πολύ αγαπημένοι ροκ δίσκοι από το 1967 είναι οι εξής δύο:
το ψυχεδελικό διαμάντι
[SPOILER][SIZE=“3”]Country Joe & the Fish - [B]Electric Music for the Mind and Body [/B]/ Vanguard 1967[/SIZE]
[/SPOILER]και το πειραματικό/ψυχεδελικό blues-rock αριστούργημα
[SPOILER][SIZE=“3”]Captain Beefheart - [B]Safe as Milk [/B]/ Buddha 1967[/SIZE]
[/SPOILER]
Μπροστά σε αυτά τα δύο (τουλάχιστον), κάτι “Sgt. Peppers…” (το οποίο μου αρέσει!!!) και “Their Satanic Majesties Request”, παίρνουν τη σωστή τους μορφή…[SPOILER][B]ΜΟΥΦΑ ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑ[/B].[-X[/SPOILER]
Όπως ετοιμάζομαι να γράψω και στο αντίστοιχο κείμενο για τα φλάσμπακ του site (που θα ανέβει επικαιρότητας επιτρεπούσης): ό,τι χρειάζεται να ξέρει κανείς για τη ζωή βρίσκεται στο solo του “A House Is Not A Motel”.-
Υ.Γ. Served his time, served it well
ευκολάκι και για μένα, θυμάμαι να με ρωτάνε για τους “5 αγαπημένους δίσκους σου ever” και να ξεκινάω πάντα με αυτόν και μετά να σκέφτομαι τους άλλους 4…
Φυσικά όταν μιλάμε για το 1967 και τη μουσική δεν γίνεται να ξεχνάμε την μπάντα, σήμα κατατεθέν της χίππικης σκηνής του Σαν Φρανσίσκο,…[B]Jefferson Airplane[/B]…και το “[I]Surrealistic Pillow[/I]”, έναν από τους αντιπροσωπευτικότερους ψυχεδελικούς φολκ/ροκ δίσκους της δεκαετίας του '60.
Surrealistic pillow ,με τετοιο ονομα και ροχαλητα ηχογραφημενα να ειχε αυτο θα ψηφιζα η ψυχεδελεια η ιδια…
επισης angel of death παντρεψου με!
Πες τα! 8)
In the year of Sgt.Pepper and "Are You Experienced?"
Strange were the Days…
[SPOILER]
[/SPOILER]
Άτιμο πράμα το ντεμπούτο των Velvet Underground… Και το υπερκλασσικό εξώφυλλο με τη μπανάνα του Warhol και αυτή η τελειότητα του Lou Reed σα συνθέτη και ερμηνευτή και η μελαγχολική φωνή της Nico και η drug culture στο στίχο σ’όλο της το μεγαλείο - όλο το θέμα είναι state of the art. Εδώ όμως μιλάμε για ΤΕΧΝΗ κύριοι. Χωρίς υποκειμενικότητες.
Ένσταση ΣΕ ΟΛΑ.Υποκειμενικά πάντα.
Το συγκεκριμένο album είναι αμφιλεγόμενο,και ίσως αυτός να είναι ο σημαντικότερος λόγος που το κάνει σπουδαίο.
vote for Albert
Ενσταση ΣΕ ΟΛΑ. Αντικειμενικα πάντα.
Το συγκεκριμένο άλμπουμ επηρρέασε ένα σκασμό μπάντες και ίσως αυτός να είναι ο σημαντικότερος λόγος που το κάνει σπουδαίο.
Aπεχθάνομαι το Σολομώντα και τις πρακτικές του, αλλά -αντικειμενικά πάντα- ισχύουν και τα δύο.
Μα, κύριοι , πότε στην ιστορία της μουσικής τα αριστουργήματα αναγνωρίστηκαν στην ώρα τους; Χωρίς να μιλάμε με όρους εμπορικότητας; Σε πολύ λίγες περιπτώσεις… Όσον αφορά πάντως το “Exploding Plastic Inevitable” του Warhol η επιτυχία ήταν μεγάλη και είχε προκαλέσει αίσθηση όπως γράφει ο τύπος της εποχής.
Ετσι,αντικειμενικά ΤΕΧΝΗ ειναι,Φλουντ να μην ειναι μονο επειδη σφαζουμε τις ιερες έγκυες αγελαδες με τον βηματοδότη:!: