Γιατί τόσο «ενδιαφέρον»;
Το ιδιαίτερα έντονο ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στη Λιβύη, όπως και η «ανθρωπιστική ευαισθησία» των ιμπεριαλιστών για τα δικαιώματα του λιβυκού λαού δε γεννήθηκαν στο κενό. Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι η Λιβύη είναι η μοναδική περίπτωση όπου βρέθηκαν με όπλα μέσα σε τρεις μέρες μετά την πρώτη διαδήλωση, και χωρίς καν ιδιαίτερη καταστολή, οι αντικαθεστωτικοί, σε αντίθεση με ό,τι συνέβη σε Αίγυπτο - Τυνησία, και όπου έσπευσαν να παρέμβουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, υπό το μανδύα του ΝΑΤΟ, στρατιωτικά. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι ο Καντάφι είναι ο μοναδικός ηγέτης, μέχρι στιγμής, που ανατράπηκε, κυνηγήθηκε μέχρι τέλους και σκοτώθηκε.
Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται το ότι οι χώρες της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου ελέγχουν περισσότερο από το 60% των ενεργειακών αποθεμάτων παγκοσμίως. Εδώ και χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολοένα κλιμακούμενη ενδο-ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση για τον έλεγχο των ενεργειακών αυτών πηγών και δρόμων, που οξύνεται περαιτέρω από την ανάδυση δυνάμεων που καταναλώνουν Ενέργεια π.χ. Κίνα, που ελέγχουν πηγές και δρόμους Ενέργειας π.χ. Ρωσία, και δυνάμεις που ενισχύουν τη θέση τους οικονομικά π.χ. Ινδία, Βραζιλία.
Με δεδομένο ότι η Λιβύη κατατάσσεται στην 9η θέση παγκοσμίως με αποδεδειγμένα πετρελαϊκά αποθέματα 43,6 δισ. βαρέλια (3,5% επί του συνόλου), με 1.500 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, με δεδομένο ότι το εξαγόμενο πετρέλαιο, στη συντριπτική του πλειοψηφία (περίπου 80%) προορίζεται για την ευρωπαϊκή αγορά, ότι είναι καλής ποιότητας και ότι αποφέρει τεράστια κέρδη, καθώς το κόστος εξόρυξής του δεν είναι μεγάλο, είναι προφανές γιατί δεν έπαψε ποτέ να εντάσσεται, είτε με το …καλό είτε με το άγριο, στα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Σε αυτά, θα πρέπει να συνυπολογιστούν τα αποδεδειγμένα αποθέματα φρέσκου νερού, σε πηγάδια δεκάδων χιλιάδων χρόνων κάτω από την έρημο στο νότο της Λιβύης.
Τόσο η βρετανική BP, όσο και η γαλλική «Total» είχαν (η πρώτη το 2007 και η δεύτερη το 2009 ως ανανέωση) εξασφαλίσει μακρόχρονα συμβόλαια εκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου της Λιβύης. Ανάλογα συμβόλαια είχαν επίσης η ιταλική ENI, η ισπανική «Repsol», οι αμερικανικές «Εxxon Mobil», «Chevron», «Occidental Petroleum», «Hess», «Conoco Phillips», η γερμανική RW DIA E. Επιπλέον, το καθεστώς Καντάφι είχε συνάψει συμφωνίες δισεκατομμυρίων με κινεζικές κατασκευαστικές εταιρείες και με ρωσικές στρατιωτικές. Συνολικά, 75 κινεζικές εταιρείες ήταν παρούσες στη Λιβύη μέχρι και το Μάρτη (π.χ. η κινεζική «China National Petroleum Corp.» απορροφούσε πριν την επέμβαση το 11% του λιβυκού πετρελαίου).
Η παρουσία ρωσικών κεφαλαίων ήταν επίσης έντονη και δεν περιοριζόταν στην «Gazprom». Στη Λιβύη δραστηριοποιούνταν και οι εταιρείες «Tatneft» και «Lukoil», μερικές από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές ρωσικές επιχειρήσεις, όπως οι «Tekhnopromexport» και «Monolitspetsstrooi», αλλά και η ρωσική κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων, με συμβόλαια της τάξης των 2,2 δισ. ευρώ. Ας μην ξεχνά κανείς, επίσης, ότι η επέμβαση στη Λιβύη οδήγησε σε κατάρρευση τη ρωσο-λιβυκή συμφωνία για αγορά εξοπλισμού από την Τρίπολη αξίας 2,15 δισ. δολαρίων.
[B]Ο «καλός σύμμαχος» Καντάφι μετατράπηκε σε «αυταρχικό δικτάτορα», όταν άρχισε να προσανατολίζεται και σε συνεργασία με ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως και το έπραξε διά των προαναφερόμενων συμφωνιών με Κίνα και Ρωσία. Η «στροφή» 180 μοιρών συγκεκριμένων ηγεσιών αποτελεί, ίσως, την καλύτερη απόδειξη όχι μόνο του υποκριτικού ανθρωπιστικού τους ενδιαφέροντος, αλλά και της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων όσο περισσότερο εντείνεται η καπιταλιστική κρίση.[/B]
Σε όλα αυτά, θα πρέπει να συνυπολογιστεί και το ότι η Λιβύη συνορεύει με χώρες, όπως η Αλγερία, η Τυνησία, η Αίγυπτος, ο Νίγηρας και το Τσαντ. Η αφρικανική ήπειρος, στο σύνολό της, αποτελεί ένα πρώτης τάξης πεδίο αντιπαράθεσης τόσο για το πλούσιο υπέδαφός της, όσο και για τις μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις της, που αναδεικνύονται ολοένα και πιο κρίσιμης σημασίας, για τη διασφάλιση τροφής παγκοσμίως. Η εξαπόλυση της επίθεσης κατά της Λιβύης είναι ένα πρώτο βήμα για ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις για να αρχίσουν να ξετυλίγουν το νήμα της ανατροπής της κατάστασης που σήμερα έχει διαμορφωθεί στην αφρικανική ήπειρο (χάραξη νέων συνόρων κ.λπ.).
από τους φίλους μας τους Ευρωπαίους.
(Τέλος του οφτόπικ).