…όταν όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι ζήσαμε ίσως την πιο έντομη στιγμή από ποτέ σε ό,τι έχει να κάνει με το συγκεκριμένο άθλημα αλλά και μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή μας. Μια στιγμή που δε θα ξεχάσω ποτέ. Μια στιγμή η οποία με έκανε να φωνάζω σαν τρελός για αρκετά λεπτά! Τι χαρά ήταν εκείνη; Τι συναίσθημα; Ηδονή! Ανεπανάληπτο…
Φυσικά καταλάβατε σε τι αναφέρομαι…Ήταν το 105ο λεπτό όταν μετά το κόρνερ του Τσιάρτα και την κεφαλιά του Δέλλα…
Γκόοοοοοοοοοολ!!!
Ελλάδα-Τσεχία: 1-0
ΥΓ: Ψιλογραφικό post αλλά όσο σκέφτομαι εκείνη τη μέρα δε μπορώ να μη χαμογελάω…
εμένα μου την έσπασε που ο κάθε άσχετος ασχολήθηκε με ποδόσφαιρο…“και θα το πάρουμε” και κάτι τέτοια,που όποιος γνώριζε από μπάλα ξέρει ότι δεν είναι έυκολα…
τέσπα,φοβερές αναμνήσεις…
Φυσικά και όχι.
Άσε μας μωρέ με τους άμπαλους.
Εύκολα η χειρότερη ομάδα που κατέκτησε ποτέ τίτλο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
11 παίχτες πίσω,όλοι άμυνα.
Μπροστά στην Ελλάδα το κατενάτσιο ήταν τέχνη.
Τυχαίο που όλοι οι παίχτες(με ελάχιστες εξαιρέσεις) εξαφανίστηκαν μετά;
Που πάτε ρε με αρχηγό τον Ζαγοράκη;;;
Παπάρια ήταν.
Συγγνώμη κιόλας.
Τεράστια διαφορά αυτό το πράγμα που έπαιζε η Ελλάδα(διαφορετικό άθλημα από τους υπόλοιπους) και από το αμυντικό παιχνίδι.
Και επίσης τεράστια οι διαφορά στην ποιότητα των παιχτών.
Ούτε τις υποτυπώδεις αντεπιθέσεις δεν κάναμε,μόνο 1-2/αγώνα.
Ήμασταν και είμαστε άμπαλοι.-
Το Euro είναι το πολύ 7 αγώνες.
Στους 2 παίξαμε σκατά.
Στους άλλους μόνο άμυνα.
Έτσι καταστρέψαμε το ποδόσφαιρο των υπολοίπων.
Ακόμη με Ισπανία και Τσεχία που δεν πολυέπιασε το κόλπο ήμασταν απίστευτα κωλόφαρδοι.
Αποτελεσματική η άμυνα,αλλά εντελώς χάλια ως θέαμα και ως ιδιοτροπία.
(αναφέρομαι σε άμυνα και όχι αμυντικό ποδόσφαιρο,έχει μεγάλη διαφορά).
επιμένω ότι μόνο με άμυνα δεν κάνεις τίποτα…κάθε μικρή ομάδα θα έπαιρνε τότε euro και mundial…
το ότι νικήσαμε δύο φορές την Πορτογαλία και μάλιστα με καλό ποδόσφαιρο στον τελικό?
το γεγονός ότι δεν κατάφερε κοτζάμ Γαλλία να μας νικήσει?
την Ισπανία την είχαμε νικήσει και μέσα στην Ισπανία…
μην υποτιμούμε τον άθλο λέγοντας αμυντικό ποδόσφαιρο κλπ
ναι,ok,αλλά μετράνε και οι ικανότητες των παιχτών…
Νικοπολίδης,Δέλλας,Γιούρκας,Καραγκούνης,Στέλιος κλπ έκανα φοβερά παιχνίδια…
Οι υπόλοιπες μικρές ομάδες παίζουν με αμυντική νοοτροπία.
Όλες όμως παίζουν το πολύ με 4 αμυντικούς.
Και βγαίνουν αρκετά συχνα στην επίθεση.
Απλά δεν είναι ψύχραιμοι ή/και έμπειροι για να τελειώσουν τις φάσεις.
Πάρα για παράδειγμα τη Γκάνα.
Πόσες φάσεις έκανε στα παιχνίδια που έπαιξε;
Σε όλα ήταν καλύτερη(θέαμα+απόδοση) από τους αντιπάλους της.
Η Ελλάδα έπαιζε απλά άμυνα.
Όχι αμυντικά,χωρίς συστήματα και άλλα.
Πρέπει να είναι η μόνη σύγχρονη ομάδα που παίζει με 5 :!: αμυντικούς.
Δεν μειώνω τον “άθλο”,απλά μειώνω την ομάδα μας.
Για τους παίχτες που λες:
Νικοπολίδης:Σταθερός,αλλά μετρίων δυνατοτήτων.
Σεϊταρίδης:Πολύ καλός,αλλά έχει να παίξει 2 χρόνια μπάλα.
Γιαννακόπουλος:Ίσως ο καλύτερος Έλληνας.
Καραγκούνης:Ένας μέτριος προς καλός παίχτης.
Δέλλας:ΑΜΠΑΛΟΣ,αστείος.
Φίλε Majesty, sorry κιόλας, όμως τα λόγια σου μου ακούγονται σαν κακίες, μισαλλοδοξίες και αχαριστία. Μη μας πεις ότι δεν πανηγύρισες κιόλας επειδή δεν παίξαμε καλό ποδόσφαιρο.
Υπάρχει αλήθεια κανένας κανόνας που να ορίζει πως θα παίξει η κάθε ομάδα; Σκοπός είναι η νίκη και για να φτάσεις εκεί απλώς εκμεταλλεύεσαι τα ατού σου. Κανένας δεν παίζει και ούτε πρέπει να παίζει με το σταυρό στο χέρι.
Καταρχάς εγώ και με την Πορτογαλία στο πρώτο παιχνίδι και με την Γαλλία μια χαρά μπάλα είδα. Και με την Τσεχία όταν το πιστέψαμε (στην παράταση) είδες τι έγινε. Μονότερμα τους βγάλαμε στα 15 λεπτά.
Και στην τελική ξέρεις πολλές εθνικές ομάδες τα τελευταία 16 χρόνια που να έχουν παίξει μεγάλη μπάλα; Μιλάς για κωλοφαρδία. Θυμάσαι μήπως η Ιταλία πως έφτασε τελικό το 2000 στο Euro (ένα σου θυμίζω: στην κανονική διάρκεια του ημιτελικού η Ολλανδία είχε χάσει δύο πέναλτι!!!); Στο παγκόσμιο το '94; Η Γερμανία το 2002; Είναι και αυτοί άμπαλοι και άχρηστοι; Όχι βέβαια, απλά ήξεραν ότι κυρίως χάρη στην καλή αμυντική λειτουργία πας μπροστά.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο στο ποδόσφαιρο. Πόσο μάλλον να κατακτήσεις το Euro!
