Για κομματια,εννοωντας καποια version της ιδιας της μπαντας(οχι κοβερς δηλαδη).Ειτε demo,ειτε remakes σε κανα compilation,ειτε οτιδηποτε και παντα σε σχεση με το ‘‘κανονικο’’.
Νομιζω δεν υπαρχει τοπικ(εψαξα προχειρα),ακουγα αυτο http://www.youtube.com/watch?v=6NTzu-8HGTs και μου ρθε η ιδεα.Η ατακα-τιτλος ακουγεται συχνα,ψωμι πιστευω θα χει το πραμα,οποτε παμε.
Running Wild - Prisoners of our Time. προτιμω την εκδοση που υπαρχει στο First Years of Piracy παρα την οριτζιναλ εκδοση του στο Gates to Purgatory.
Iron Maiden - Fear of the Dark. χιλιες φορες η λαιβ εκδοση απο αυτη του αλμπουμ…
Destruction - Total Desaster. του ΕΡ μακραν καλυτερη απο την επανηχογραφηση. βασικα εδω ειναι ιδιαζουσα (αηδιαζουσα) περιπτωση, γιατι με τοσο μοντερνο ηχο το κομματι εχει χασει τελειως το φιλινγκ του, ειναι σαν να μιλαμε για αλλο τραγουδι…
Sodom - The Saw is the Law. πολυ καλυτερη η εκδοση του single Κατα τη γνωμη μου.
Holy Terror : Debt of Pain - Agent Steel : Back to Reign. ειναι το ιδιο κομματι βασικα, του κιθαριστα Kilfelt που επαιξε κ στους δυο, αλλα προτιμω την εκδοση των Holy Terror που ειναι πιο “παρτα” και πιστευω του ταιριαζει περισσοτερο.
α, και ΟΤΙ κομματι Helloween εχει ηχογραφηθει με Hansen, οι εκδοσεις με Kiske ειναι μιλια μακρια… μπορει να εχει πολυ πιο καθαρη/δυνατη/ικανη φωνη, αλλα ΔΕΝ εχει την “αλητεια” του Hansen που παει γαντι τα πρωτα… victim of fate με kiske…τι λες ρε ?!
ΤΙ ΛΕΤΕ μωρέ. Αν θέλετε να ξέρετε, ναι, ο Κίσκε έδωσε τις definitive ερμηνείες ΚΑΙ στα κομμάτια που είχε τραγουδήσει πρώτος ο Κάι. Νιρ καλά σε χώνει το Victim με Κίσκε! Κι όχι μόνο αυτό: Ride the Sky? How Many Tears? Judas? You name it. Ο Κάι καλός αλλά απλά δε συγκρίνεται με τον Μιχάλη. Τί αλητείες και μαλακίες, σιγά την αλητεία που είχε στη φωνή του ο Κάι. Βασικά είναι μου φαίνεται το γνωστό φαινόμενο που ο κόσμος έχει συνηθίσει τα τραγούδια από την Χ περίοδο ενός συγκροτήματος με τον Χ τραγουδιστή, υποδεέστερο σε κάθε περίπτωση από τον Ψ τραγουδιστή, οπότε προσπαθεί αυτό να το εξηγήσει με ελάχιστα πειστικά επιχειρήματα. Έχει παρατηρηθεί και στην περίπτωση των Paul Di Anno και Bruce Dickinson να σας θυμίσω. :roll:
πες του, Βικ. οχι ΠΕΣ ΤΟΥ γιατι μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι [U]βραδυνιατικα[/U] :lol:
ρε ανθρωπα, τι εννοεις “σιγα την αλητεια”, συγκρινεται το starlight με κισκε ?? για μενα ΟΧΙ. ενω τα δικα σου πειστικα επιχειρηματα τυπου “αν θελετε να ξερετε” και “καλά σε χώνει το Victim με Κίσκ” ειναι επιστημονικου περιοχομενου
τεσπα, οπως ξανα εγραψα, δεν αμφισβητω (δεν γινεται αλλωστε) οτι η φωνη του Κισκε ειναι [B]ανωτερη [/B] [SPOILER]για παμε παλι
[/SPOILER] αλλα ακριβως σε αυτο το σποιλερ σου εξηγω το λογο της προτιμησης μου. εχει καθαρα να κανει με το feeling των κομματιων απο προσωπικης πλευρας. να σημειωθει οτι πρωτη φορα που ακουσα το Victim of fate ηταν η εκδοση με τον Κισκε. αλλα η ανατριχιλα ηρθε οταν ακουσαν την “αλλη” εκδοση…
Θα σου έδινα γερό χάι φάιβ για το Unleashed in the East αλλά με πότισες φαρμάκι για τον Κάι και δεν θέλω τώρα [-X
Δεν θα πω τίποτα κακό για τον Κίσκε, δεν γίνεται.
Απλά δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης, δεν μπορείς να μου βάλεις τον Κίσκε να πει το Angel of Death για να το χοντρύνω να γίνει κατανοητό το πόιντ. Ο Κίσκε έλαμψε στους ωκεανούς μελωδίας των Keepers, αλλά το Helloween και το WOJ είναι σπιντ καφρίλες (με εντυπωσιακά αρμονικά δεμένες τις μελωδίες -πρωτοποριακά αλλά Ι digress) που θέλουν ΤΣΙΤΑ, ΛΥΣΣΑ και σκρίμινγκ χέβυ μέταλ, δεν πας στον αρμαγεδώνα του Victim of Fate να το καθαρίσεις και να το γυαλίσεις, χάνεται η μισή υπόθεση έτσι. Επίσης, εμείς που έχουμε έφεση στην καφρίλα γενικότερα, θέλουμε το you will burn in HEEEEEEEEEEEEEEEEELLLLLLLLLLLL να τσιρίζει θάνατο και κόλαση και χέβι μέταλ, τι να την κάνω την παρατεταμένη του Kiske που είναι τεχνικώς 200% ανώτερη αλλά από όρχεις 300% πιο ζαρωμένη;
O Και σε θέμα πάθους, με αυτό το γρέζι, την ορμή και το “στα παπάρια μου όλα, φτύνω τον πνεύμονα στο μικρόφωνο”, ε, είναι πιο κατάλληλος, πιο αρμόδιος, πιο σωστός, πιο πρέπον, πιο αναιδής και πράος, τελείωσε.
Και το ακριβώς αυτό ισχύει για τον DiAnno παρεμπιπτόντως. Όχι παντού και σίγουρα όχι τόση τρανταχτή διαφορά αλλά σε κάποια κομμάτια πάει πιο πολύ η πανκοαπλότητα του Πωλ και δεν αλλάζει αυτό, πάει τώρα.
χαχα, σωστότατος. Με αφορμή τον Τσουκαλά και ζητώντας εκ των προτέρων συγγνώμην για την καπηλεία, ο Kai ήταν πάντα γαύρος στο μυαλό μου (και ο Kiske βάζελος, από τους ok, μη ρωτάτε γιατί, συμβαίνει σε όλους μας νομίζω). Όπως καταλαβαίνεις φίλτατε Γράκχε διαφωνώ κι εγώ μαζί σου.
Και είμαι βέβαιος ότι συμφωνούν κάποιοι με το σκεπτικό…
Ontopic, μιλώντας για metal (που το έχω αγνοήσει τελευταία στο φόρουμ) υψίστου επιπέδου:
Αυτό το bonus track με τη χάλια παραγωγή στο The Dungeons Are Calling
είναι ασύγκριτα ανώτερο από το κομμάτι στο Fight For The Rock: