Επειδη κατι λεγαμε για Κολοκυθες λιγα ποστ πριν, το Victim Of Fate απο Kiske ΚΑΙ ΜΟΝΟ. End of story.
Ακομα το συζηταμε ρε παιδες ?? 8)
- [I]“Revelations”[/I] από το [B]“Live After Death”[/B] (η καλύτερη μέταλ ερμηνεία έβερ ίσως)
- [I]“Diamonds And Rust”[/I] στη στούντιο εκδοχή και όχι στο [B]“Unleashed…”[/B]
- [I]“The Antichrist”[/I] από [B]“Live Undead”[/B]
- Και τα τέσσερα κομμάτια από το live του [B]“Umma-gumma”[/B] σε σχέση με τις στούντιο βέρσιονς, αλλά δε νομίζω να διαφωνεί και κανείς σώφρων ακροατής σε αυτό.
- [I]“The Sound Of Silence”[/I] στην αρχική μορφή του [B]“Wednesday Morning, 3AM”[/B] και όχι το μπασταρδεμένο του ομώνυμου δίκου (που μιξαρίστηκε και εν αγνοία του Paul Simon).
κ εγω προτιμω αυτην την εκδοση, +1
[SPOILER]ρε, ειχα πολυ καιρο να ακουσω Tankard… :-k [/SPOILER]
Το Saucerful of Secrets από το Πομπέη, πραγματικά δεν υπάρχει αυτό το πράμα.
Και το Walk on Hot Coals του Gallagher από το Irish Tour.
:!:
Brocas Helm - Skullfucker
100 φορες στην εκδοση απο το single παρα την καπως πιο δυσκινητη εκδοση του Defender of the Crown…
To Morning Bell απο Radiohead το προτιμω στο Amnesiac
To Fell on Black Days των Soundgarden το προτιμω στην εκδοση του Songbook απο τον Chris Cornell
To Concertina απο Mars Volta δεν μπορω να αποφασισω ποιο ειναι καλυτερο. Το original με την φοβερη κιθαρα και τα ντραμς ή το alternate με την κραυγη πριν το ρεφρεν
Το Shesmovedon απο Porcupine Tree το προτιμω στο XMII
Το Jolene απο White Stripes το προτιμω στο Under Blackpool Lights
To On a Plain απο Nirvana το προτιμω Unplugged
Πρωτη σκεψη με το που ειδα τον τιτλο --> [B]Invaders Must Die (Liam H’s Re-Amped Version)[/B]
Πολυ πιο γαματο, πολυ πιο ρυθμικο, πολυ πιο δυνατο, πολυ πιο λαηβ (γι’ αυτο και παιζεται αυτη η εκδοση).
Αλλα, ντακς, αν παμε σε διαφορετικες εκδοσεις σε Prodigy, χανεται η μπαλα με τα μιξακια.
Επισης, προτιμω [B]αυτή[/B] την εκδοση του This Is Not A Love Song των PiL απο [B]αυτή[/B].
(νομιζω στο δισκο βρισκοταν η δευτερη)
ΥΓ.: Δε νομιζω οτι το θρεντ, παντως, αναφερεται σε λαηβ εκδοσεις κομματιων.
Το Shesmovedon υπαρχει ενα καρο επανεκτελεσεις που φαινεται να αρεσουν στο κοσμο αλλα εμενα μ αρεσει μονο ως studio γιατι το solo εκει ειναι απλα θεικο. Απο live παντως προτιμω με ανεση το ‘‘Last Chance to Evacuate…’’ στην εκτελεση του Warszawa.
απλα αυτα που εβαλα εχουν κυκλοφορησει και σε αλμπουμ
Στο Lightbulb ή στο Deadwing ;
Δεν το 'πα για σενα.
Απλα, ειδα στις προηγουμενες σελιδες κατι [I]Unleashed In The East[/I] και[I] Live After Death[/I] και λεω οτι δεν πιστευω οτι εχει νοημα να κανουμε κατι τετοιο.
Για σενα, το μονο που μπορω να πω ειναι οτι δεν μπορει να μην προτιμας το “Fell On Black Days” απο Soundgarden. 
E, τα Live undead και Unleashed in the East δεν τα λες και ΤΟΣΟ live. Πάντως θα έπρεπε να μετράνε, πολλά λάιβ είναι φίλερς δισκοθήκης, να φανούν και τα άξια.
χάι φάιβ της ημέρας για το Tankard, ισχύει σθεναρά. Και το Fat,Ugly and Live επίσης γαμάει, εν αντιθέσει με το Still… που είναι meh.
Χάι φάιβ εβδομάδος για το Kai=θρύλος, Κίσκε=βάζελος (από τους ΟΚ).
Μια που το ανέφερες ξανά, αν εσύ κι ο Ντεκέη δεν αντιλαμβάνεστε πόσο συμφέρει εμένα και πόσο ΔΕ συμφέρει εσάς η εξίσωση ΟΣΦΠ=Κάι/ΠΑΟ=ΚΙΣΚΕ, δεν μπορώ να κάνω κάτι για να σας βοηθήσω. Ωπ περίμενε, μπορώ. Να σας πω ένα θενξ: δε θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα.
H καλυτερη ερμηνεια του ειναι σε δισκο Μπλαιντ Γκαρντιαν και αυτο λεει τα παντα για το τραγουδιστικο του ποιον.
Πάντως δεν το είπα για να μειώσω τον Kiske. Έχω μεγαλώσει με τη φωνή του και την εκτιμώ απεριόριστα, όπως και το πόσο τη διατηρεί ακόμα. Αν φάνηκε ότι το έγραψα έτσι, δε φταίω εγώ…
Lightbulb. Το δευτερο μισο του κομματιου πραγματικα εχει ενα απο τα αγαπημενα μου κιθαριστικα solos γενικα, αν οχι το αγαπημενο. Εχω καθισει ν’ ακουσω το κομματι για το solo και μονο κυριολεκτικα εκατονταδες φορες μεχρι σημερα.
Μπορει ν’ ακουγεται υπερβολικο, αλλα μια δεκαετια ακουω PT στο νερο, οποτε οι ακροασεις μαζευονται.
αφού πιάσαμε τα κολοκύθια, το in the middle of a heartbeat από το high live (κλικ), που όπως λέγαμε με τον pumpkin, είναι σαν βγαλμένο από live των pink cream 69
Δε καταλαβαινω πως σχετιζεται το που εχεις κανει τη καλυτερη στουντιακη ερμηνεια(αν δεχτουμε αυτο που λες)με το τραγουδιστικο σου ποιον.Η μονη κουβεντα που μπορει να γινει με βαση αυτο,ειναι περι vocal lines και συνθεσεων.
Αυτο αν και δε συμφωνω,μπορω να το καταλαβω σαν αποψη εν μερει.Γιατι 89-90 που εκανε τα γκεστ στους bg και τα αμεσως επομενα χρονια ηταν τα τελευταια της πρωτης ‘‘era’’ της φωνης του(δηλαδη αυτο το φουλ νεανικο καβλωμενο πραμα).Και σ’αυτα τα χρονια ετυχε να μην ειναι καπου lead vocalist για να υπαρχει καποιο μετρο συγκρισης.Οταν αυτο ξαναγινε με το LOTF,η φωνη του ειχε γινει ηδη πιο μπασα και γενικα ειχε αλλαξει προς το πιο ‘‘ωριμο’’.Αλλα οταν μιλαμε για ερμηνεια Χανσεν(αν εχω καταλαβει καλα τι σημαινει αυτη η λεξη)και οχι απλα για τις τοπ τσιριδες της καριερας του-που ναι μια απο αυτες ειναι σιγουρα στο Twilight Hall πχ-τοτε ακομα και για τη νεανικη του era μιλωντας,θεωρω ως απολυτες κορυφες τα How Many Tears και Victim of Fate.
Είμαι με τον από πάνω γενικά. Αλλά θέλω να ακούσω για το τραγουδιστικό του ποιόν.
Και μια ερώτηση: Οι Bathory σου αρέσουνε;
δεν ξερω αν το λες για καλο ή για κακο, η εκτελεση του στο High Live παντως με τον κοσμο να τραγουδαει ειναι from beyond… το κομματι ειναι γαντι για την (ακριβως οσο βραχνη πρεπει) φωνη του Deris, το λατρευω…
PS. ψαχνω την μπλουζα που φοραει, την Time of the Oath με τις κολοκυθες, οποιος βοηθησει ειναι αγιος!