Λοιπόν,ο τίτλος είναι τουλάχιστον προκλητικός,οπότε ας εξηγήσω.
Μόλις τώρα είχαμε μια συζήτηση με τον Hopeto για το πως διάφορα “αγαπημένα” μας συγκροτήματα αποτελούν “επιρροή” για μετέπειτα συγκροτήματα ή και είδη ολόκληρα που δεν μας αρέσουν.
Η όλη κουβέντα ξεκίνησε από τους Rainbow και το πως επηρέασαν το power metal για παράδειγμα,ε και εγώ εκεί άρχισα να κράζω ως γνωστόν:p8),παρόλο που οι Rainbow είναι αγαπημένο συγκρότημα.
Ωραίο θα ήταν μέσα από αυτό να αναδειχθεί μία όμορφη κουβέντα γενικά γύρω τις επιδράσεις που ασκούν διάφορα συγκροτήματα και το πως μεταφράζονται αυτές σε νέα δεδομένα,για παράδειγμα.
Θα μπει και ο Χοπετος και θα εξηγήσει καλύτερα καθώς ήταν δική του ιδέα!8)
@noe13,δεν νομίζω ότι αναφερόμαστε τόσο στο αν είχαν αρνητικά και από αυτά πιάστηκαν οι μετέπειτα(που υφίσταται σε κάποιες περιπτώσεις)αλλά κυρίως πως από αγαπημένα μας συγκροτήματα προέκυψαν είδη κτλ που δεν μας αρέσουν και τόοοσο πολύ.Κάπως έτσι το έχω στο μυαλό μου,πολύ γενικό πράγματι.
Άντε να μπει και Χοπέτος,αυτός βαριόταν και εγώ το άνοιξα,άντε!:lol:
Ε τότε πιο είναι το πρόβλημά σου με το power metal ρε ΦΟΛΣ!
Το bird of prey πρέπει να είναι το πρώτο power metal κομμάτι πλάκα πλάκα.
Τώρα για να μην τρολάρω μόνο, να πω για τους symphony x. Μια χαρά μπάντα. Σίγουρα όχι από τις αγαπημένες μου, αλλά δεν μπορείς να πεις κακιά κουβέντα. Δυστυχώς όμως το πολυαγαπημένο progressive metal έπασχε για καιρό από το σύνδρομο του symponyx-ισμού. Αυτό συνέβη και με τους dream theater στα 90s, αλλά η θετική επιρροή τους είναι πολύ μεγαλύτερη από την αρνητική. Τώρα αν πεταχτεί κανείς και πει, τι μας λες ρε, τέτοιες μπάντες μπορεί να έχεις ποστάρει κιόλας. i ll take the blame, είμαι κολλημένος με το είδος, απλά θα προτιμούσα να μην είχε γίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό.
Κατά τ’άλλα καλά τα είπε ο Floydized.
Για παράδειγμα.
Δεν ξέρω πόσες φορές είχα σιχτηρήσει(παλιότερα βέβαια κυρίως) όλα αυτά τα σουηδικά μελωδικά death (χαχα!) metal group που δήλωναν φαν του Slaughter of the Soul.Το συγκεκριμένο υπήρξε και περίπτωση δίσκου,αφού έμμεσα επηρέασε και αυτό το NWOAHM (ή κάτι τέτοιο),τα παραέκανε σκατά δηλ.Ήθελα να μηνύσω τα αδέρφια Bjorler μιλάμε!
[SPOILER]Και τώρα θέλω αλλά για άλλους λόγους…[/SPOILER]
Φυσικά,πρέπει να σημειώσουμε εδώ πως δεν σημαίνει πως η σκηνή που επηρεάστηκε από τον δίσκο δεν είχε να προσφέρει και κάποιες καλές μπάντες.Απλά υπήρξε τέτοια υπερπροσφορά του ήχου που ήταν αδύνατο να μην καταλήξουμε σε μπάντες που αναμασούσαν ακριβώς τα ίδια πράγματα.Και φυσικά κανείς δεν το έκανε όπως οι At the Gates.Γατάκια!
Άλλες μπάντες που για μένα είχαν (και) αρνητική επιρροή?
Ramones,Iron Maiden,Diamond Head(και τώρα ανεχόμαστε τους Metallira,ντάξει πλάκα κάνω),Pantera,Dream Theater,Judas Priest κτλ.Θα μου έρθουν κι άλλες,αυτές για αρχή.
Οπως και ο hopeto, λατρευω το Slaughter of the Soul των At The Gates, αλλα σιχαινομαι ολο το metalcore / nwoahm συναφι που επηρεαστηκε και πατησε πανω στον ηχο του συγκεκριμενου δισκου.
Διοτι προφανως :
Επισης, μοναδικη μπανταρα οι Stratovarius, αλλα οι κλωνοι τους ειναι ετη φωτος πισω.
Το ευρωπαικο power metal δεν βαλτωσε ποτε, απλα ετσι φανηκε καποια περιοδο λογω αυτων των ‘‘ανυπαρκτων’’ μπαντων - ολες πολυ μικρα ονοματα - που δεν προσεφεραν παρα ελαχιστους δισκους αξιους αναφορας που και παλι δεν μπορουσαν να συγκριθουν με τους Stratovarius.
Συμφωνώ απόλυτα και προσθέτω Helloween για το συρφετό των στρουμφοgay φλώρων που κατέθεσαν ως μουσική άποψη τα πλαστικοποιημένα διπέταλα με ξεφωνημένα ρεφρέν συγκεκαλυμμένα κάτω από εξαιρετικά “πρωτότυπα” και πανομοιότυπα μεταξύ τους concepts με δράκους, σπαθιά και λοιπά αγορίστικα d&d hobbies.
Ωπα να το πουμε σωστα.Αυτες οι μπαντες ειναι επηρεασμενες απο Στραβοκαβλιους που αυτοι με τη σειρα τους μπορει να ειναι επηρεασμενοι απο Helloween,αλλα εχουν διαφορετικο ηχο,πιο πληκτρατο και πιο τσιγκολελετα.Δε γινεται να αντλησεις επιρροη απευθειας απο Jericho η Keepers και να βγαλεις εκτρωμα.- Και για ονομα,μη τα ριχνετε ολα μα ολα πανω τους,ποτε δε καταπιαστηκαν με δρακους και μονοκερους.Ουτε εχουν σχεση με το νεοκλασσικο,το συμφωνικο και το ‘‘φολκ’’ στοιχειο που χωθηκαν στο γιουροαπουερ αργοτερα σε μεγαλο βαθμο.
(και για να γινω πιο συγκεκριμενος,πχ στους Σονατα Αρκτικα η στους Ραπσοντι εγω Χελοουιν δεν ακουω)
^^
Εβαλε τα πραγματα στη θεση τους ο κολοκυθας :!:
Ον τοπικ σιγουρα pantera και paradise lost που εχουν αναφερθει ηδη αλλα γενικα δε μου πολυαρεσει η λογικη του θρεντ,γιατι μπορει ο καθενας να πει ποια σκηνη δεν αντεχει καθολου και απλα να ονοματισει οποιο συγκροτημα την εχει επηρεασει περισσοτερο.
Ωραίο θρεντ! Αν και γενικά δεν γουστάρω τα “αρνητικά” θρεντς το συγκεκριμένο έχει και λόγο ύπαρξης και “ζουμί”
Πέρα λοιπόν από τους Dream Thater, Pantera, Metallica που σωστά αναφέρθηκαν ήδη (και μάλλον με αυτή την σειρά ως προς το πόσο κουραστικοί/άστοχοι ακούγονται οι υποτιθέμενοι “επίγονοι” τους), θέση έχουν δυστυχώς και οι Zeppelin (για μία σειρά από hard rock μπάντες της δεκαετίας του '80 κυρίως που κατάκλεψαν riffs και σκηνική παρουσία) αλλά και ο SRV (για μία σειρά από μεταλάδες/χαρντροκάδες κιθαρίστες που τον ανακάλυψαν μετά τον θάνατο του και πίστεψαν πως μπορούν να παίξουν blues επειδή τεχνικά μπορούσαν να παίξουν νότα προς νότα όσα έπαιζε… :roll:)
Να προσθέσω και τους Motley Crue που ήταν ίσως οι πρώτοι στο είδος τους μαζί με Ratt (οι WASP και οι Sister ΔΕΝ παίζουν poser), που επηρέασαν όλον αυτόν τον late 80s poser glam βιομηχανοποιημένο κονσερβοποιημένο οχετό
Ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης/συγκρότημα έκανε μεγάλη εμπορική επιτυχία όμως, δημιούργησε και μια σειρά αντιγραφέων-κακέκτυπων. Αυτό είναι κάτι αναμενόμενο.
Το ότι βγήκαν όμως πολλά κακέκτυπα των DREAM THEATER δε σημαίνει ότι συνολικά το prog metal ήταν αποτέλεσμα “αρνητικής επιρροής”. Για μια δεκαετία περίπου, μαζί με τους αντιγραφείς, ξεπηδούσαν και μπάντες με άποψη και νέες ιδέες.
Το ίδιο και περισσότερο ισχύει για το “ατμοσφαιρικό” metal και τους PARADISE LOST. Μεταξύ '93-'98, μιλάμε για μια περίοδο με καταπληκτικούς δίσκους από έναν σωρό μπάντες και μάλιστα με πολλές από αυτές να καταθέτουν προσωπικό ήχο.
Για μένα ορισμός της “αρνητικής” επίδρασης είναι δυο περιπτώσεις:
Οι KORN με το σκατένιο funk/rap rock τους. Χωρίς πραγματικά να με ενοχλεί τίποτα γενικά στο funk και τη rap, κατάφεραν να συνδυάσουν τα πιο ακίνδυνα στοιχεία όλων αυτών και να παρουσιάσουν το πιο ξεπλυμένο υβρίδιο έβερ. Η δημοσιότητα που πήραν κιόλας μέσω MTV έκανε το υβρίδιο αυτό επιδημία.
Οι KYUSS και το stoner. Παρότι KYUSS προφανώς γουστάρω αρκετά, αυτό το ρεύμα “μούσια-πουκάμισα-ράθυμη_κιθάρα_που_παιζει_το_ίδιο_βαριεστημένο_ριφφ” έκανε μεγάλο κακό στο heavy rock.
Συμφωνώ και για τα δύο, με την διαφορά πως ενώ τους Korn τους θεωρώ κακή και υπερεκτιμημένη μπάντα και τους ίδιους, τους Kyuss όχι μόνο τους γουστάρω τους ίδιους αλλά η αλήθεια είναι πως μου άρεσαν αρκετά και κάποιες από τις παραφυάδες αλλά και τους αντιγραφείς τους.
