Κατω τα χερια απο τους KoRn:!:
Στο θεμα μας… καποιος επρεπε να κοπανησει στο κεφαλι τον Manu Chao οταν πρωτοεπιασε κιθαρα… (ε ρε τι εχω να ακουσω τωρα:D)
Βρίζοντας τον Manu Chao μπορείς πάντα να με υπολογίζεις ως σύμμαχο! 8)
[SPOILER]Και ας σου αρέσουν οι Korn, παιδί των 90’s… :p[/SPOILER]
Μέσα και εγώ για Μάνου Τσάο,και έχει δίκιο ο ΚριςΠ στο θέμα για στόνερ κτλ.Φτάνει πια.
Κατά τα άλλα τον μεγαλύτερο ρόλο εδώ μέσα παίζει να τον έχουν και οι αγαπημένοι μου Pink Floyd.Όπου ατμόσφαιρα(και όχι μόνο) και κακό,τους αναφέρουν πρώτους ασχέτως αν δεν υπάρχει καμία,μα καμία,σύνδεση:roll:
Και εμένα μου αρέσουν πολλές παραφυάδες και similar μπάντες με τους KYUSS, απλά μιλάμε για φαινόμενο με τρομακτικές διαστάσεις.
Και για μένα και για μένα!! Και όχι μόνο οι Korn αλλά και οι αρχιμαλάκες Sepultura που μετά το Arise ώς δια μαγείας/μαλακίας έβαλαν το core στον ήχο τους και άναψε το πράσινο φώς για όλους τους καραγκιόζηδες coreάδες να αρχίσουν να βγάζουν στην παραγωγή ένα από τα πιο μαλακισμένα υβρίδια που περιείχε τη λέξη metal, ούστ κοπρίτες…
Ακούω το Young Team των Mogwai και στα πλαίσια του τόπικ σκέφτομαι πόσο μεγάλη δισκάρα υπήρξε το Spiderland των Slint, αλλά πόσο κακό έκανε μακροπρόθεσμα στην όλη του υπόθεση του post-rock (και ίσως το τελευταίο είναι η μεγάλη χαμένη ευκαιρία των 90’s να χτίσουν μια ξεχωριστή μουσική παράδοση, που τελικά εκφυλίστηκε σε μια ακόμα ταμπέλα κάτω από τη σκέπη της ροκ).
+1 χιλιάδες μπάντες και κυκλοφορίες ακόμη και σε local επίπεδο με την πλειοψηφια κατω του μετριου / απλα βαρετου
δε φταινε ομως οι μπαντες τοσο οσο τα κολλημενα μυαλα των ακροατων:wink:
ναι αλλά
:–
Χαχαχα καλό panagioti αλλά ότι και να κάνουν για μένα κατέστρεψαν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ οι Sepultura, πιο πολλά από όσα δημιούργησαν με τo ανυπέρβλητo Beneath και το Arise σαν απαραίτητο συμπλήρωμα.
Έτσι και αλλιώς, οι Sepultura και το Beneath χρωστάνε πολλά στους Slayer 
Με το που είδα τον τίτλο του θρεντ ένα συγκρότημα μου ήρθε απευθείας στο μυαλό. Joy Division!! Αν και σέβομαι τους ίδιους, σε αυτούς οφείλεται όλη η παρατεταμένη μιζέρια και κλαψομουνίαση της Βρετανικής ροκ από το 80 και μετά.
Χμ, θα ήθελες να αναφερθείς σε κάποια συγκεκριμένα συγκροτήματα που έχεις κατά νου?
(μυρίζομαι καλό πράμα με την απάντηση του Mandrake,που ήδη έχει συζητηθεί λίγο εδώ μέσα,χοχοχοχοχοχο:p)
Προσωπικά περισσότερο από περιέργεια ρώτησα.
Κατα τ’ άλλα σχετικά με το θέμα, κάθε μεγάλη και επιδραστική μπάντα έχει βρει εκατοντάδες μιμητές, επομένως ουσιαστικά ισχύει αυτό
Για μένα το θρεντ αυτό έχει νόημα μόνο αν μιλάμε για τάσεις που έγιναν “μόδα” μετά την επιτυχία ενός συγκροτήματος ας πούμε, επομένως έδωσαν και μεγάλες πατάτες στην πορεία… Αλλά και πάλι έχει να κάνει με τα προσωπικά γούστα. Αν σε κάποιον δεν αρέσει το nu metal, οι Sepultura είναι υπεύθυνοι… Αν σε κάποιον δεν αρέσει το poser των '80s, φταίνε οι Hanoi Rocks και οι Motley Crue. Αν σε κάποιον δεν αρέσει το grunge, φταίνε οι αρνητικές επιδράσεις των Nirvana ή των Sonic Youth…
Κλπ κλπ κλπ. Το θρεντ θα μπορούσε να λέγεται και “Επιδραστικότερα Συγκροτήματα”. Σκέτο.
Κι όμως…Μπορείς να μου αναφέρεις πολλές μπάντες που επηρεάστηκαν από τους Queensryche για παράδειγμα,και είναι χάλια?
Σαφώς και υπήρξαν όμως και απόπειρες progressive που δεν ήταν τόσο πετυχημένες μουσικά. Η διαφορά είναι πως το prog σαν μουσικό είδος δεν ανήκει σε εκείνα που μπορεί να γίνουν “μόδα” ή “κυρίαρχη τάση” μιας εποχής, ενώ πάνω αναφέρομαι σε εκείνα ουσιαστικά.
Nu metal, gothic rock/metal, hair/poser metal, grunge, brit pop, new wave και synthpop των '80s, αυτά για παράδειγμα είναι μουσικά είδη που έγιναν πετυχημένα σε συγκεκριμένες περιόδους και ταυτίστηκαν με αυτές, και σ’αυτά αναφέρομαι.
To prog των 90s δεν θεωρείς πως ήταν μια μόδα που ξεκίνησε κυρίως έπειτα από την επιτυχία του Images…?
[SPOILER]Ίσως κάτι δεν πιάνω…[/SPOILER]
To prog metal απογειώθηκε στα '90ς ναι, μετά την επιτυχία των Theater, αλλά δε μπορώ να το δω σαν “κυρίαρχο ρεύμα” συγκριτικά με τα άλλα μουσικά είδη που ανέφερα.
Το αν ήταν κυρίαρχο ή όχι είναι σχετικό.Προφανώς αφορούσε μικρότερη μερίδα οπαδών.
Και το progressive ήταν κάτι που προυπήρχε του δίσκου αυτού έτσι?Απλά μετά από αυτό δημιουργήθηκε τέτοιο κύμα μιμητών,και όχι μόνο,που αχολήθηκαν με τον ήχο που δε νομίζω πως μας επιτρέπει να το θεωρούμε δευτερευούσης σημασίας.
Μπορώ, αλλά δεν ξέρω αν το να αναφέρω μεμονομένα ονόματα θα έχει κάποιο νόημα. Γιατί με τους περισσότερους από τους Puressence, New Order, This Mortal Coil / Cockteau Twins, Aztec Camera, Bauhaus, My Bloody Valentine,The Jesus & Mary Chain κ.α. που δε μου έρχονται τώρα, δεν έχω κάποιο μίσος. Οι τελευταίοι μάλιστα μου αρέσουν αρκετά. Απλά είναι τόσο πολλοί και κυριάρχησαν τόσο γρήγορα που από το 80 και μετά το Βρετανικό ροκ σταμάτησε να είναι fun! Και είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα έλεγε ότι το ροκ είναι μόνο για διασκέδαση και ξεφάντωμα αλλά πολύ κλάψα ρε παιδί μου! Για να μη μιλήσω για εμφάνιση, σκηνική παρουσία, attitude κτλ
Ακόμα και οι πολυαγαπημένοι μου Porcupine Tree μπαίνουν σε αυτήν την κατηγορία