Μεγάλες μπάντες που ποτέ δεν ψάξαμε αρκετά

Εκτός από το ασύλληπτο live Space Ritual, άκου την τριάδα In Search Of Space, Hall Of The Mountain Grill και Warrior On The Edge Of Time και αν γουστάρεις προχωράς!

To προφανες. :wink:

btw, τωρα μολις εμαθα οτι το Lost Johnny ειναι Hawkwind …thanks!

[B]@deadhead[/B]

επειδη δεν καταλαβα τι σ’ αρεσε και τι οχι στις δυο μπαντες, να εχεις υποψιν οτι οι Hawkwind θεωρουνται κατεξοχην space rock, απλα και να μη σου αρεσει το ειδος (εγω πχ δεν το 'χω ψαξει) ειναι αρκετα αρρωστοι για να σου φανουν βαρετοι λογω ειδους, πιστεψε με. :wink:

Τωρα, οι Μοtorhead ειδικα στα πρωτα ειναι ατοφιο ροκ ν ρολλ, μετα σκληραινουν καπως.

Σορρυ νομιζα οτι αναφεροσουν σε ονομα αλμπουμ ή κατι τετοιο #-o
Μαλλον αγαπαω τοσο πολυ την επικη διασκευη που αυτο το εχω αφησει σε καποιο πισω μερος του μυαλου :lol: Για το Λοστ Τζονη τωρα αλλοτε μου αρεσει η μια βερσιον,αλλοτε η αλλη,αλλα το Μοτορχεντ προσωπικο αγαπημενο :smiley:

[B]Thin Lizzy[/B]: ολο λεω θα ακουσω και ολο το αναβαλλω…
[B]Led Zeppelin[/B]: εχω πολυ καλη εικονα απο αυτους και εχω ψαξει καμποσο αλλα οχι οσο βαθεια τους πρεπει.

[SPOILER]μαλλον στο θρεντ της ντροπης επρεπε να το βαλω αυτο :p[/SPOILER]

και μετα παμε σε καλλιτεχνες οπως Bob Dylan, Neil Young(κατι κανω τελευταια με δαυτον), και με πολλα μεγαθηρια της blues σκηνης

Απο Zeppelin ακους oλοκληρα με θρησκευτικη ευλαβεια Ι,ΙΙ,ΙV, τα οποια διεκδικουν ολα τον τιτλο για το κορυφαιο ροκ δισκο ολων των εποχων και μετα επιλεκτικα κομματια απο ΙΙΙ,Physical Graffiti κτλ και πιστευω εισαι απολυτα καλυμμενος :slight_smile:

Τωρα για Thin Lizzy σου εχω δυο λεξεις. [B][I]ROISIN DUBH[/I][/B]. Kαι μετα θα βρεις το δρομο little grasshoper

το Ι απο Led Zep ειναι το αγαπημενο μου. το λιωνω αρκετα συχνα. θα ριξω προσεγμενες αυτιές και στα υπόλοιπα. και Thin Lizzy :slight_smile:

Μα τί λες μωρέ, πας καλά :!:

Μιχάλη μην ακούς τον περίεργο ρε. Το ΙΙΙ το ακούς ΟΛΟΚΛΗΡΟ και το βάζεις στην ίδια μοίρα με τα Ι, ΙΙ, ΙV, καθότι δεν είμαι ο μοναδικός που το θεωρεί ένα από τα καλυτερότερα Led Zeppelin και γενικώς. Καλά εγώ το χω αγαπημένο ροκ δίσκο έβερ αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Το θέμα είναι ότι είναι απαραίτητο άκουσμα για να “μπεις” στους Zeppelin, το ίδιο όπως και το IV για να καταλάβεις, γιατί συνδυάζει καλύτερα από κάθε άλλο δίσκο τους όλες τις διαφορετικές πλευρές τους: και τα διονυσιακά ροκ εν ρολλ ξεφαντώματα, και τις επικοδραματικολυρικές εξάρσεις, και τα μπλουζ κοψοφλεβιάσματα, και τις ακουστικές ενδοσκοπήσεις. Όλα μέσα σε λέω. Μην τολμήσεις να πεις “ε ντάξει έχω ακούσει το II και το IV οπότε για την ώρα είμαι κομπλέ”. Δε θα σαι.
Ούτε με το Physical Graffiti μπορείς να μπεις στη λογική των “μεμονωμένων κομματιών”. Ναι είναι μεγάλο σε διάρκεια, κοντά μιάμιση ώρα, αλλά αυτό ίσα ίσα σημαίνει ότι πρέπει να του δώσεις τη μεγαλύτερη προσοχή για να μπεις στο κλίμα του δίσκου που είναι η συνεχής εναλλαγή διάθεσης και ατμόσφαιρας. Ό,τι και να σου πουν, να το ξέρεις αυτό. Το Physical Graffiti ΔΕΝ είναι “το Kashmir, το Trampled Under Foot, το Rover και το Ten Years Gone, ε και λίγα ακόμα”. Είναι μιάμιση ώρα ροκ υπερθεϊλας. Τέλος.

Όσο για τους Lizzy, οκ μέσα, το Black Rose είναι από τα απαραίτητα, αλλά ίσως ακόμα πιο απαραίτητα είναι τα Jailbreak και Johnny the Fox που έχουν μέσα ένα σκασμό κλασσικά Lizzy κομμάτια. Επίσης κάποια στιγμή για να μην επαναπαυτείς πρέπει να τσεκάρεις και την πρώιμη, όχι και τόσο heavy περίοδό τους που έχει επίσης διαμάντια, με προεξάρχον το Vagabonds of the Western World που έχει μέσα (μόνο αυτό σου λέω) το περίφημο Whiskey in the Jar. Αυτά.

Παντως το ΙΙΙ που ειναι και το μονο Ζεππελιν που εχω ακουσει, ακομα δεν μου κανει αισθηση. Εκτος Immigrant Song, Friends, Since I’ve Been Loving You, το υπολοιπο οκ, δεν με συγκινει ιδιαιτερα.

Ναι, κοίτα, εσύ όταν μπήκες στο φόρουμ έλεγες επίσης ότι δεν μπορείς με τίποτα το death metal και τους Motorhead και μετά από κάνα χρόνο έλιωνες και τα δύο.

από bob dylan σου προτείνω ανεπιφύλακτα να ακούσεις όλο το blonde on blonde. στην αρχή μου 'χε φανεί περίεργο μέχρι να μπω στο κλίμα, αλλά στο τέλος με άφησε με ιδιαίτερες εντυπώσεις.

βλάσφημε μαρσιαν.

Τωρα που το σκεφτομαι ποτε δεν εκατσα να ασχοληθω εντατικα με Φρανκ Ζαππα και γουσταρωντας οσα κομματια του εχω ακουσει και γνωριζοντας το τι υπερσκατοκαφρος ηταν αρχιζω να το θεωρω μεγαλη αμαρτια :-k Για προτεινετε καλοπαιδα!

Άκου το Hot Rats. Αν δεν σου αρέσει ξανάκουσέ το. Νομίζω (και ελπίζω ότι) δε θα χρειαστεί 3η φορά. Μόλις πιάσεις το νόημα ενός από τους σημαντικότερους δίσκους όλων των εποχών, τα We’re Only In It For The Money, Uncle Meat, The Grand Wazoo, One Size Fits All και φυσικά αν ψήνεσαι για ακραία ψυχεδέλεια, τα προφητικά Freak Out! και Absolutely Free σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις. Από εκεί και πέρα υπάρχουν άλλα 7-8 που αρέσουν σε όλους του οπαδούς του Frank και όχι μόνο.

Επίσης από Led Zeppelin ακούμε όλο το Houses Of The Holy και προσκυνάμε.
Μιλάμε για τεράστια ποικιλία στη μουσική. Δηλαδή μιλάμε για κομμάτια όπως Ocean,Rain Song,το υπερέπος No Quarter (θα τα γράψω όλα σε λίγο) τα οποία ακούς και κάθε μα κάθε φορά σκέφτεσαι ότι οι Zeppelin είναι το κορυφαίο συγκρότημα που έβγαλε αυτή η μουσική.

Γενικά από Zeppelin όλα από το Ι μέχρι και το Physical Graffiti είναι 10αράκια ακατέβατα με κάποιους δίσκους να αγγίζουν το 11/10. Γραφικός μεν αλλά αυτή είναι η αλήθεια .

Καθόλου γραφικός. Αυτή είναι η αλήθεια, όντως.

Δεν ειμαι τρελαμενος με Zeppelin, αλλα αυτο ακριβως ειχα κι εγω στο μυαλο μου ως αληθεια :stuck_out_tongue:

Το III παντως και για μενα ειναι το χειροτερο αλμπουμ τους αν εξαιρεσεις presence και in through the out door. Και παλι βεβαια δισκαρα ειναι

Βάλε και το Bad Reputation μωρέ μέσα,τι το ρίχνεις?

Neil Young έχω την αίσθηση πως τα έχουμε ξαναπεί…:-k

Dylan εννοείται ακούς το Blonde on Blonde όπως είπε ο schuldineralex,Highway 61 Revisited και Bringing it All Back Home.Από το Bringing… ξεκινάει να χρησιμοποιεί ηλεκτρική μπάντα στο μισό άλμπουμ και στη συνέχεια κυκλοφορεί με αντίστροφη σειρά τα υπόλοιπα δύο προτεινόμενα άλμπουμς.

Θα σου έλεγα πως όλα μέχρι το '69 είναι απαραίτητα,αλλά επειδή τα πρώτα είναι ακουστική folk και τα επόμενα πιο country,άστα για μετά.Αν σ’αρέσουν αυτά θα ψαχτείς και μόνος σου.Από εκεί και πέρα έχει πολλά άλμπουμς που είναι τουλάχιστον εξαιρετικά,Βlood on the Tracks,Desire,New Morning (κάποια από αυτά) ενώ σε όλα του τα άλμπουμ,ακόμα και τα πιο μέτρια έχει κάποια τέλεια κομμάτια.Και φυσικά από το 1997 με το Out of Mind και έπειτα παρουσιάζει μια τεράστια συνθετική ανάκαμψη.Όλα πολύ καλά άλμπουμς.

[SPOILER]Μη λέτε αστειότητες για Zeppelin.Ευχαριστώ.[/SPOILER]

Γαμώτο το ξέχασα το Bad Reputation.
Όντως, είναι μέσα στο Λίζζυ τοπ φορ μου.

Και “Thunder And Lightning” απο Thin Lizzy. Δισκος στα ορια του NWOBHM, με εναν λυσσασμενο πιτσιρικα John Sykes στις κιθαρες.

Ον-τοπικ, και μιλωντας για μπαντες που θελω να ακουσω, δεν εχω ψαξει κυριως λογω χρονου τους Rush, εχοντας μεινει σε περιστασιακες και σκορπιες ακροασεις των κλασικων τους κομματιων. Επισης, ποτε μου δεν εκατσα να ακουσω σοβαρα Rolling Stones, εκτος απο ενα best of τους, και μερικες αυτιες σε καποια κλασικα αλμπουμ τους. Αν τωρα το παμε σε 60s καλλιτεχνες, καθως και σε blues η progressive rock πραγματα, εκει ειμαι “μαυρη ‘ν’ η νυχτα στα βουνα”.

Tα 60’s ειναι πραγματικα χρυση εποχη και η ομορφια που εχω βρει μεσα σε 60’s δισκους ή κομματια με λιγα πραγματα συγκρινεται.Παντως σχετικα με τα βαρβατα ονοματα της εποχης θα σε ενημερωσει καποιο απ τα πιο ψημενα παλλικαρια του φορουμ (γιατι εγω τωρα εχω και ενα πονοκεφαλο γαμησε τα απ την πολλη ωρα στο πισι) απλα περα απο τους βασιλιαδες Rush που ανεφερες,σχετικα με το prog ροκ σου εχω μια και μονο λεξη

[SPOILER][SIZE=“4”][B][I][COLOR=“RoyalBlue”]ΕLOY[/COLOR][/I][/B][/SIZE]
Ακους αυτο το κομματι http://www.youtube.com/watch?v=NIeO4IAhpGM ,αναρωτιεσαι μεχρι που να φτανει η ιδιοφυια του ανθρωπου και στην συνεχεια ξεκοκκαλιζεις την δισκογραφια τους. Αν επρεπε με το μαχαιρι στο λαιμο να ξεχωρισω καποιο απ τα αλμπουμ της θρυλικης καριερας τους ως κορυφαια θα ηταν το Power and the passion (κειμηλιο), Ocean, Floating,Time to turn.Για μενα ολα αυτα παιρνουν 10/10 χαλαροτατα.Ισως και να μην ειμαι ο πιο αντικειμενικος κριτης καθως τους θεωρω μια απο τις 4-5 κορυφαιες μπαντες ολων των εποχων,αλλα πιστεψε με,κανενα αλμπουμ τους δεν προκειται να σε απογοητευσει,απλως μερικα μεμονωμενα κομματια οπως αλλωστε συμβαινει σε καθε μπαντα.

Τελος στο prog rock ως ειδος υπαρχουν τοσες απιστευτες μπαντες που πιστευω παλι θα σε φροντισουν οι πιο ψαγμενοι συμφορουμιτες μας :smiley: Αντε,παω να την πεσω και επανερχομαι δριμυτερος…[/SPOILER]