^ Μην έχεις ενοχές hopeto, να βάλεις
Μπράβο btw, χρήσιμο τόπικ !
Ας πω και την παπαριά μου.
Πόσο θεοί είναι κάτι τύποι που τραγουδούν και παίζουν και κιθάρα. Σιγά τα ωά θα μου πείτε.
Στο “τεχνικό” μέταλ εννοώ. Κάτι τύποι σαν τον Darren Travis των Sadus, τον John Connelly των Nuclear Assault, τον Dave τον Mustaine κ.α.
Μου φαίνεται ακατόρθωτο σε μένα που δεν παίζω κάποιο μουσικό όργανο αυτό που κάνουν.
Frontmen που παίζουν παπάδες και τραγουδάνε ταυτόχρονα. Και με άνεση κιόλας ! Πώς μπορούν?
Καλά, πολλούς ξέχασα. Ανέφερα κάποιους ενδεικτικά αλλά όντως μέγιστη παράλειψη.
Ισχύει όντως και στη μουσική το "κάθε πράμα στον καιρό του (κι ο κολιός τον Αύγουστο) ".
Κάθε είδος μουσικής θέλει την ώρα του. Μπορεί μέχρι και να βγάλεις λάθος συμπέρασμα για κάποια μουσική/δίσκο/μπάντα αν την ακούσεις λάθος στιγμή.
Τώρα με τις ζέστες που λες, εγώ δεν μπορώ να ακούσω πχ κάτι βαριά doom/drone που μου αρέσουν, δε την παλεύω.
Καλά αυτό ισχύει,μπορεί να ακούσεις λάθος στιγμή άλμπουμ και να σου φανεί βαρετό ή να μη σου τραβήξει τη προσοχή και όταν το ξανακάνεις να πεις “μα τι άλλαξε από την προηγούμενη φορά?”.Το έχω πάθει με το Kind of Blue του Davis που είναι μεγάλη αγάπη πλέον.
Κι εγώ καλοκαίρι συνήθως ακούω πιο groovy πράγματα σαν τα από πάνω,και πιο σκληρά.
Κάποιες φορές και πιο “ανάλαφρα”,πιο καλοκαιρινά…Περιμένω όπου να’ναι να μου σκάσει η επιθυμία για Screaming Trees και Black Label Society.
Εγώ παθαίνω κάτι άλλο κατά καιρούς.
Δεν έχω τη διάθεση και δεν μπορώ να αφομοιώσω καινούργιες μουσικές, είτε πρόκειται για νέες κυκλοφορίες για να ακολουθώ τις εξελίξεις, είτε για παλιά πράματα που δεν έχω ακούσει. Σα να μην έχει χώρο το κεφάλι μου για νέες περιπέτειες…Θέλει αγρανάπαυση ;p
Μένω λοιπόν σε κλασικά και αγαπημένα ακούσματα για αποτοξίνωση.
[SPOILER]Το παθαίνω και με τις ταινίες αυτό. Είναι διαστήματα που δεν βλέπω καθόλου και διαστήματα που θα δω πολλές μαζεμένες.[/SPOILER]
Δεν το είχα πάρει είδηση από την αρχή αυτό το θρεντ…
Περιττό να γράψω hopeto πως το αρχικό σου ποστ θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ λέξη προς λέξη.
Νομίζω πως έχει να κάνει και με το γεγονός πως από νωρίς (τις δεκαετίες του '60 και '70), πέρα από τους παράγοντες της γλώσσας που γράφει και ο Hokam και της χούντας, βρεθήκαμε στην “Βρεταννική σφαίρα μουσικής επιρροής”. Ϊσως γιατί οι εδώ διαμορφωτές της “κοινής γνώμης” εκείνα τα χρόνια ήταν προς τα εκεί προσανατολισμένοι…
Ίσως και γιατί εδώ πολύς κόσμος δεν αξιοποίησε αρκετά την επαφή με την Αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία κατά τον ψυχρό πόλεμο (προσωπικά μεγάλωσα κοντά σε Αμερικάνικη βάση και πιάναμε τον σταθμό της με πολύ καλό ήχο!) αντίθετα με τους Γερμανούς (όπου υπάρχει μάλλον το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό κοινό για τα είδη που γράφει ο Hopeto).
Έτσι φτάσαμε να ασχολούμαστε τόσο με τους Oasis και καθόλου με τους Drive by Truckers…[-X
χα!αυτο το παθαινω και εγω τα καλοκαιρια συνηθως.ειμαι στην απολυτη νιρβανα,και ακουω μονο παλια και αγαπημενα.επισης τον τελευταιο καιρο εχω μελετη και ακουω συγκεντρωμενα μουσικη μονο πριν κοιμηθω,αλλα με παιρνει πολλες φορες ο υπνος στη μεση του δισκου.
Η ποιότητα των μουσικών δεν το αφήνει να γίνει χάλια, αλλά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Πάντως χωρίς πλάκα, για καταστάσεις μεσημεριανού ύπνου μια χαρά είναι
Έχω χάσει λίγο την μπάλα τελευταία με τις καινούργιες κυκλοφορίες αφού βγαίνουν μαζεμένες αυτές που με ενδιαφέρουν περισσότερο. Kreator, Grand Magus, Marduk, Helltrain, Moonspell “βγήκαν” με διαφορά λίγων ημερών, χώρια οι όποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις βρίσκω εδώ μέσα. Ακόμα δεν έχω ακούσει Burzum που έχει βγει εδώ και μήνες. Αυτό βασικά δεν το σηκώνει και ο καιρός ακόμα. Και όχι οι καταιγίδες δεν είναι ιδανικός καιρός για Burzum
Salutations from the Ghetto Nation
The edges of twilight
Ceremony
Shake your Money Maker
Lucifuge
Humanimal
One dize fits all
Powertrip
Dogman
Dirt
Superunkonwn
και καλά, το καλό hard rock τέλειωσε στα 80s
και μη βάλουμε kyuss, trouble και λοιπούς που στην ουσία εξέλιξη του hard rock είναι
