Neil Young - Tell Me Why
Tell me lies later,
come and see me
I’ll be around for a while.
I am lonely but you can free me
All in the way that you smile
Tell me why, tell me why
Neil Young - I’m the Ocean
I’m not present, I’m a drug that makes you dream
I’m an aerostar, I’m a cutlass supreme
In the wrong lane, trying to turn against the flow
I’m the ocean, I’m the giant undertow
Ξεφύλλιζα ένα από τα τελευταία τεύχη του terrorizer και διάβασα για μια μπάντα Sabazious που έχουν γράψει το μεγαλύτερο τραγούδι σε διάρκεια ever. 11 ολόκληρες ώρες παρακαλώ. Δεν ξέρω ποιος παλαβός θα μπορούσε να το ακούσει ολόκληρο αλλά υπάρχει στο youtube. Το πιο κουφό είναι πως στην αρχή το προόριζαν για 24 ώρες κομμάτι αλλά αποφάσισαν λέει να κάνουν edit
http://www.youtube.com/watch?v=PrmBnN7aQ9s
[B]edit:[/B] θεικό σχόλιο στο youtube
[I]In the time it takes to listen to this, you could listen to Napalm Death’s ‘You Suffer’ 30,861 times.[/I]
When love is just too hard to say
Silence is pain
Tι είναι τελικά αυτή η μουσική?? Γιατί 3-4 νότες μπορούν να σε κάνουν να πετάς ή να πέφτεις στο πάτωμα?.? Είναι οι μελωδίες αυτές καθ΄αυτές? Μήπως φταίνε οι στίχοι? Και αν ναι τότε γιατί το να ακούς μια μελωδία λίγων δευτερολέπτων τότε μπορεί να σου θυμίζει ένα εκατομμύριο πράγματα? Μάλλον η μουσική είναι αυτή που είναι γιατί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η σύνδεση. Με γεγονότα, με καταστάσεις, με πρόσωπα. Με χαρούμενες στιγμές και με στενάχωρες. Ακούς το Highway to Hell και αυτόματα θυμάσαι την εποχή που το πρωτοάκουγες, πάνε 10 χρόνια από τότε. Χτύπαγες δυο ξυλάκια στον ρυθμό των ντραμς αντί να διαβάζεις και δεν σε ένοιαζε καθόλου, η ανάταση που σου έδινε το άλμπουμ, η πόρωση ήταν αρκετές για να σβήσουν έννοιες από το μυαλό. Και ακόμα είναι. Θυμάσαι την φορά που συνέδεσες μια μελωδία ενός φαινομενικά άσχετου τραγουδιού που από τύχη δεν είχε βρει τον δρόμο της μέχρι τότε(Οl΄55) με ένα πρόσωπο. Πανέμορφα και τα δύο, τόσο γαμημένα απλά. Θυμάσαι την αθώα ηλικία που ένα Brothers of Metal σήμαινε πολλά για σένα, γιατί το heavy metal ξαφνικά γινόταν πολύ σημαντικό για σένα. Γιατί μέσα στα παιδικά σου μάτια οι γύρω ήταν εχθροί, δεν ένιωθαν αυτό που σε έκαιγε, σε κοιτούσαν περίεργα αλλά εσύ ήξερες την αλήθεια. Εσύ ήξερες πως δεν θα παρατούσες ποτέ το heavy metal (κι ας το παραμέρισες αργότερα για τα άλλα, τα κουλτουριάρικα). Θυμάσαι τις φορές που ήθελες να νιώσεις ωκεανός, που ήθελες να γεννάς όνειρα και επιθυμίες (Ι΄m the Ocean). Θυμάσαι τις φορές που ένιωθες πως θες κουράγιο και ένα γαμημένα όμορφο Heart of Steel στο έδινε. Θυμάσαι πως ζήλεψες την έκφραση των πιο όμορφων συναισθημάτων γιατί ήθελες να τα πεις κι εσύ αλλά δεν έβρισκες τα λόγια (Αύγουστος). Θυμάσαι πως η αγάπη κρύβεται πίσω από δύο μάτια (Last Place that Love Lives). Και μπορεί να έρθουν και να παρελθούν πολλές αλλά πάντα θα θυμάσαι τα δικά της. Θυμάσαι να νιώθεις κουρασμένος, να νιώθεις πως θέλεις ηρεμία, και να ακούς το Rοckin΄ Chair και να λυγίζεις. Aκoύς το The River και το Ηarvest και θυμάσαι όλα αυτά τα απογεύματα που χωρίς λόγο και αιτία ήσουν μελαγχολικός και αυτά σου κρατούσαν συντροφιά. Θυμάσαι την αποτυχία, την αίσθηση πως απογοήτευσες τους γύρω σου και τους στίχους I΄ve failed my life and I΄ve failed others…Που ακόμα κι αν δεν ίσχυαν σε τσάκιζαν τότε. Θυμάσαι να χάνεται ένας αγαπημένος μουσικός και να νιώθεις πως χάνεις συγγενή, φίλο κολλητό (Dio). Και θυμάσαι τον Στάθη που σου έγραψε το Sacred Heart, στο χωριό. Του οποίου τα ελάτινα δάση περπάτησες 1000 φορές με το Songs From the Wood. Aναμνήσεις του καθενός είναι η μουσική. Καταλήγω και αποχωρώ.
[COLOR=“White”]…[/COLOR]
hopeto είσαι off-topic. Αυτό δεν ήταν μπουρδολογία.
Μπράβο ρε γαμώ, αυτά τα κειμενάκια είναι που μ’αρέσουν. Ποστ με ψυχή.
Μερικές φορές όταν ακούω το Α τελεία μάνθος νιώθω πιο κοντά στην τελειότητα.
είναι βγαλμένη κατευθείαν μέσα από τις πέτρες και τα δέντρα της Θεσσαλίας αυτή η μελωδία.
λογοπαίγνιο κάνουμε με το τελεία και το τελειότητα?
πάντως ναι έχεις δίκιο.
[SPOILER]αν και κάθε φορά που το ακούω νομίζω ότι κάποιος θα μπει κρυφά μέσα στο σπίτι μου:?[/SPOILER]
Rip_noob ποσο ομορφο ειναι το Mount Hope των Pygmy Lush? Απο σενα πρεπει να τους εμαθα, σωραιος
Το old friends είναι ακόμα καλύτερο, κρίμα που δεν είναι hipsters και δεν προωθούνται από τα μέσα γιατί το αξίζουν πραγματικά.
Για όσους δεν τους γνωρίζουν πατήστε [U]εδώ[/U] κλείστε τα φώτα, ανοίξτε την καρδιά και τα αυτιά σας.
Μου αρεσε περισσοτερο το Mount Hope. Μου αρεσε πραγματικα πολυ. Με λυγιζουν καποια κομματια. Να’σαι καλα. cheers
Οι πάνκηδες είστε τα μπάσταρδα ανεπιθύμητα παιδιά, ενός νεκρού κατώτερου θεού.
Πόσοι αράπηδες μεταλλάδες παίζουν συνολικά στις 132 μεταλ μπάντες (metal-archives) της Νότιας Αφρικής;
Εχθροί της πατρίδας και της φυλής, εχθροί της ανδροπρέπειας, εχθροί του ευρωπαϊκού πολιτισμού, εχθροί της λευκής μουσικής, εχθροί της τάξης και του ορθού λόγου.
τι μπετόβλακες ρε είναι αυτοί. Όσοι θέλουν να γελάσουν ας ρίξουν μια ματιά εδώ
Τελικά Sun Knight, o ΑΡΑΠΗΣ μπορεί να παίξει αγνό metal?
http://www.strum-n-comfort.com/images/448_Philip_Bynoe_using_Crossover_Pick_email.jpg
:") :")
Πιστεύεις επίσης πως ο Θωρ αντί για σφύρα είχε σφυροδρέπανο; Η ότι ο Χεϊμνταλ ήταν της αφρικάνικης φυλής;
Μηπως θα επρεπε να πας να συνεχίσεις να ακούς U2 και sex pistols αντί να λερώνεις με τις καταχωρήσεις σου εδώ;
Προς τους δειλούς της κοινότητας με το όνομα του ύμνου των Queensrÿche: Είστε ανύπαρκτοι και ψεύτικοι. Και προπαντός, δεν ήσασταν ποτέ ΒαρυΜέταλλοι.
:):!:
Έχεις διάθεση Κυριακής. Γιαυτό πετάς αυτά τα 2 σε μια playlist και χαλαρώνεις.
Θυμάμαι όταν είχα συνειδητοποιήσει ότι στο εξώφυλλο των Neutral Milk Hotel το κεφάλι δεν είναι μήλο (ή κάποιο έτερο κομμένο φρούτο), αλλά κρουστό, ο κόσμος μου είχε γκρεμισθεί συθέμελα.
Nόμιζα πως είναι φρούτο.
μόνο communist daughter
Για πες μία τι είναι αυτό… Το σατυρίζουν και σε ένα πρόσφατο επεισόδιο family guy.
