Εγώ μια φορά γνώρισα άααααπειρα παιδιά που δεν ήταν κάγκουρες.
Πόσο δίκιο…Πολλές φορές ένα τέτοιο ερέθισμα είναι που μπορεί να διαμορφώσει όλη την πορεία της ζωής σου που συνδέεται με μουσική.Αν π.χ. η μάνα μου δεν είχε αγαπημένο της τραγούδι το “Soldier of fortune” να μου το τραγουδάει όταν ήμουν πιτσιρίκα παίζει να μην ήξερα καν ποιοι είναι οι Deep Purple (τρόπος του λέγειν κάτι τέτοιο δεν γίνεται απλά!)
Ασχετο αλλα όταν άκουγα φανατικά Μέιντεν και καμιά φορά έβαζα το Hey You ερχόταν η μανα στο δωμάτιο και μου έλεγε με υφάκι
“Μμμ τι έγινε;;Αυτά τα ακούγαμε εμείς πού είναι τα άλλα τα δικά σου;;”
Εμένα με ρωτούσε αν είναι σατανιστές \μ/
Χαχαχα,εμενα ο πατερας μου καμια φορα οταν ακουγα τιποτα Witchcraft μου ελεγε “αυτα τα ακουγαμε εμεις πριν 40 χρονια”
Τα απλά τραγούδια πολλές φορές νιώθεις πως έχουν πιο πολύ βάθος από άλλα με δέκα κιθάρες και πλήκτρα και μπιμπλίκια.
Ζητώ να μου χαρίσουν μισό κιλό χασίσι + το καινούργιο om και ένα μέρος για να αποσυρθώ για λίγο από τα εγκόσμια.
Κανείς? (το om το έχω κατεβάσει)
E καμια ακρη δεν εχεις εκει πανω για καλη φου?
Εκτος αν το θες τζαμπα 8)
Κατηφορησε προς Μελιβοια.Ολο και κανα πονοψυχο μπαρμπα θα βρεις…
Θυμήθηκα μια φορά που είχε πιάσει φωτιά κοντά στην Μελιβοία και είχαν μαζευτεί όλα τα πυροσβεστικά τις Θεσσαλίας, Αν είχε προχωρήσει η φωτιά, θα είχαμε το μεγαλύτερο ιστορικά καταγεγραμμένο ντουμάνι όλων των εποχών
Το οποίο συνέβη όταν πήρε φωτιά η περιοχή του Αγ.Όρους που συνορεύει με τα κοντινά χωριά.Τρεις μέρες χαμόγελο ως τα αυτιά.Καλημέριζα μέχρι και τις κότες στο κοτέτσι.:hippy:
Πόσο γαμάτη χώρα ο Καναδάς γαμώ το κέρατο μου! Μετρημένες και ποιοτικότατες μπάντες σε όποιο μουσικό παρακλάδι και αν ενασχολήθηκε! Από τους ιστορικούς The Band με το folk-country rock τους (ευλογώ τα γένια του hopeto) και τον Neil Young στο εξαιρετικό hard rock των Mahogany Rush, BTO, Moxy, Charlee και Max Webster, από τους θεούς Rush στο κορυφαίο prog rock των Pollen και Harmonium και στο prog-jazz rock των Sloche και Maneige, από τους θεούς κιθαρίστες Trower και Travers στο heavy metal των Anvil, από το speed metal των Exciter και Annihilator στο thrash των Voivod και Razor, και από την ευφυία των Tea Party και την μούρλα του Devin Townsend στο post rock των Godspeed You Black Emperor! Απλά respect…
Πσσσσσσς,όσα θα ανάφερα κι εγώ μάλλον τα έχεις συμπεριλάβει.Είναι εκπληκτικό το φαινόμενο του Καναδά.
O Τrower όμως ρε συ…Άγγλος δεν είναι?
άμα έβαζες και τους [B]NoMeansNo [/B]θα ήσουν (σχεδόν) κομπλε
Ναι, Άγγλος είναι. Κατά τα άλλα το post του νεαρού υπερψαγμένου ήταν πλήρες.
edit: οκ, ξέχασε τους Triumph, αλλά τους εννοούσε.
Κεκτημένη ταχύτητα! :oops:
Πολυ σωστος για Καναδα. Εχει γεννησει τεραστιους μουσικους και συγκροτηματα. Θα ηθελα απλα να προσθεσω στην ατελειωτη αυτη λιστα τον τεραστιο Leonard Cohen, ο οποιος νομιζω οτι ειναι αξιος αναφορας και ενας απο τους μεγαλυτερους Καναδους μουσικους. Κατα τα αλλα σε πιο “φλωρε” (:p) ακουσματα θα μπορουσαμε να πουμε τους Arcade Fire ή την Feist και βεβαια στα post-rock/experimental τους θεους Do Make Say Think.
ακουω never say die και μεσα στον ενθουσιασμο αναρωτιεμαι υπαρχει κακο sabbath album?
Λεγοντας Sabbath προφανως σαν εχεφρων ανθρωπος εννοεις τα Ozzy years και σε πληροφορω πως οχι δεν υπαρχει κακο αλμπουμ,εκτος απο το Tεκνικαλ Εκστασι το οποιο ειναι τοσο κακο που μας αναγκαζει να αρνουμαστε την υπαρξη του
Μην προκαλείς φιλάρα… υπάρχει ή μάλλον υπάρχουν…
απλά τα “σωστά” “δεν υπάρχουν”. 