Μουσικές Μπουρδολογίες

Διάφορα
#141

Σε αλλα νεα, χθες ειχα μια αμιγως Paradise Lost βραδια. Ειχα καιρο να ακουσω και ενιωθα μια αναγκη να ξανακουσω υστερα απο καιρο. Απο Gothic μεχρι Draconian τα πηρα με την σειρα, ξαπλωμενος στο κρεβατι, ηρεμος. Ωραια πραγματα!

:thumbup::thumbup:

#142

Σιγα μην δεν γουσταρε Entombed o hopeto ρε.
Αφου ειναι αλητηριος.

#143

Ψηλε τα ειπες ολα!Γουσταρω ανθρωπους που συνδεουν μουσικες και τραγουδια με τις σημαντικες στιγμες της ζωης τους ή ακομα και με ολοκληρες περιοδους.Δεν με ενδιαφερει τι ακουει ο αλλος,αρκει αυτο που ακουει να του ΄μιλαει’.

#144

[CENTER][B]Ωκεανός.[/B][/CENTER]

Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι διαρκώς την ποσότητα μουσικής που δημιουργείται καθημερινά σε ολόκληρο τον κόσμο. Προσωπικά, θα έλεγα ότι διατηρώ σχέση μ’ ένα μόνο -ευρύ κατά τ’ άλλα- μουσικό είδος, κι έπειτα από 9 ολόκληρα χρόνια μπορώ επίσης να πω ότι έχω καταστάλαξει στον ήχο και το ύφος των συγκροτημάτων που μου αρέσει να ακούω, να βλέπω και να στηρίζω. Και παρ’ όλα αυτά, ενώ ξέρω ακριβώς πώς και πού να ψάξω μουσική, ανακαλύπτω καθημερινά, από κάποιο στόμα ή από κάποιο περιοδικό, μία κυκλοφορία που μου έχει διαφύγει ή μία μπάντα της οποίας μέχρι πρότινος δεν είχα αντιληφθεί την ύπαρξη. Κι ενώ χαίρομαι πραγματικά που όλο και περισσότερος κόσμος καλύπτει την βαρεμάρα του, και διοχετεύει ενέργεια, φαντασία, και οργή, παίζοντας μουσική, από την άλλη ξενερώνω γιατί πολύ απλά δεν βρίσκομαι πάντοτε εκει, για να απολαύσω και να ζήσω το αποτέλεσμα, να γουστάρω με αυτό και να το ψάξω περαιτέρω ή αντιθέτως να το προσπεράσω με συνοπτικές διαδικασίες. Μου τη σπάει, πώς το λένε? Από την μία γλυτώνω τα κατεστραμμένα μου αυτιά από τόνους καθημερινής σαβούρας (ή και τρέλας?), από την άλλη όμως αγνοώ την ύπαρξη αληθινών μουσικών διαμαντιών τα οποία θάβονται καθημερινά στη δική μου, προσωπική, ιστορία. Μήπως κυρίες και κύριοι μουσικάντιδες να κάναμε όλοι κράτει, και να σταματάγαμε αυτό το αστειάκι του “πιάνω ένα όργανο, φτιάχνω μία μπάντα, και παίζω μουσική”? Και τελοσπάντων, μήπως παραέγινε εύκολο το να ηχογραφήσεις και να κυκλοφορήσεις την δική σου μουσική εν έτη 2012? Δηλαδή οι παλιότεροι τζάμπα, ύπο άθλιες συνθήκες, έκαναν το σκατό τους παξιμάδι, για να δημιουργήσουν ένα μουσικό σύνολο έκφρασης, το οποίο στην καλύτερη θα είχε την τύχη να ακουστεί όπως του αρμόζει, δέκα τουλάχιστον χρόνια μετά? Και τώρα, που θεωρητικά είναι εύκολη η διάδοση της μουσικής, τι κατάφεραμε? Υπόγεια αριστουργήματα, και άλμπουμ φαινόμενα πνίγονται σ’ έναν γιγάντιο ηχητικό ωκεανό, ενώ μπάντες πανέξυπνες, με αληθινή έμπνευση, διαλύονται η μία μετά την άλλη (για να δώσουν φυσικά την σκυτάλη σε άλλες μπάντες, που πολλές φορές μοιράζονται τα ίδια μέλη). Σε όλα τα προηγούμενα, είναι προφανές πως υπάρχει τεράστια δόση χιούμορ. Αστειεύομαι, καθώς δεν υπάρχει τίποτα πιο υγιές, για μία νεολαία, αλλά και μία κοινωνία γενικότερα, από το να εκφράζονται και να εξωτερικεύουν συναισθήματα, βιώματα, και προβληματισμούς μέσα από το μεγαλείο και την ομορφιά της μουσικής. Δεν είναι όμως αμαρτία για έναν φουκαρά -σαν και μένα-, από μία κωλόχώρα στην άκρη του κόσμου, να μπορεί να γευτεί ένα μόνο μέρος όλης αυτής της έκφρασης?

#145

Κικιρίκου

#146

aegean pussycat θες να συναντηθουμε να μου πεις την αποψη σου?

#147

εγώ λέω πως η γαμηστερή μουσική ποτέ δεν υπήρξε για να την ανακαλύψει κάποιος, αλλά για να έχει την ελπίδα -αυτός ο κάποιος- πως ίσως και να την ανακαλύψει κάποτε :!:

#148

χαχα ετσι αφοπλιστικός όπως πάντα. Αρά πρέπει να λήξω αν ματαιοδοξώ ή αν άνηκω σ’ αυτούς που ελπίζουν? χαχαχα

Ενιγουει προβληματισμοί είναι πάντα.

Το σίγουρο είναι πάντως πως ποτέ δε θα χορτάσουμε από μουσική. Και όποιος λέει ότι πλέον δε βγαίνει καλή μουσική κάπως κάπου έχει κάνει λάθος.

#149

ε, προφανώς κάποιος που λέει ότι έχει σταματήσει να βγαίνει καλή μουσική, δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη μουσική πλέον. εφόσον τσαλαβουτήξεις μέσα της, η μουσίκη πλέον είναι περισσότερο εαυτός παρά μουσική. ο τύπος που υποστηρίζει το παραπάνω, όταν ακούει τις παλιές γαμηστερές μουσικές, δεν ακούει μουσική, παρατηρεί τον εαυτό του. μπουρδουμπουρδου.

#150

φρεναρε το, αλάνι. Μουσικες μπουρδολογίες δε λέγεται το τοπικ; Ε πέρασα να γραψω και εγώ μια μπουρδολογια, που κολλάς εσυ τωρα;

#151

α νομιζα πως το εκανες στο μουσικο παιχνιδακι δε σεκοντ σαγκα. Σορυ, μαι φολτ. Παρε πουλο τωρα και πανε παιξε

#152

Ποσο εισαι ρε μαγκίτη, 15;

#153

Μη δινετε σημασια, συνεχιστε

#154

νομιζω ο ωκεανος αυτος δεν ισχυει μονο στη μουσικη αλλα παντου…

αλλα αυτο που εχω να πω ειναι οτι Life is a bitch and certainly not fair.

οποτε κλαιν μαιν look around and choose your own ground:wink:

και ελεος με τους ηλιθιους καβγαδες,αυριο δε θα θυμαστε τιποτα ουτε θα σας επηρεασει στη ζωη σας ποτε καποιος που θα σε βρισει στο φορουμ

φρεντλυ

#155

οσον αφορα το ποστ του worst enemy σε κατι παρομοιο ειχε αναφερθει σε προσφατη συνεντευξη του στο ροκινγκ ο garm,ατομο γενικα που θαυμαζω απεριοριστα για τη μουσικη που εχει προσφερει και συμφωνω γενικα.μεσα απο αυτον τον ωκεανο πληροφορισης χανεται η ουσια στην τελικη.προσωπικα εχω αποδεχτει οτι δεν προκειται να ακουσω τα παντα απο αυτα που θελω.δε μου λεει κατι να ριξω μια αυτια σ ενα δισκο και να παω σε κατι καινουργιο.θελω να δεθω μαζι του κτλ κτλ κτλ

#156

ενταξει η αληθεια ειναι οτι πιστευω πως η ποιοτητα της μουσικης εχει πεσει κι αυτο επειδη τους περισσοτερους νεους δισκους τους βαριεμαι αρκετα επειτα απο λιγο. θα το ακουσω μια δυο τρεις μετα οκ θα μπει στο ραφι. και δε νομιζω πως παιζει ελλειψη χρονου, ή προσηλωσης, παιζει στο οτι βγαινουν ΓΑΜΑΤΑ κομματια αλλα οχι γαματοι ΔΙΣΚΟΙ. ελαχιστοι δισκοι θα με κρατησουν απ το πρωτο μεχρι το τελευταιο τραγουδι, το supporting caste των propagandhi ας πουμε ειναι ενα καλο παραδειγμα μεγαλου δισκου των τελευταιων ετων, αλλα ποσα τετοια υπαρχουν; απο το 2007-2008 και μετα αρχισε να πηδιεται η φαση, οταν μπηκε το ιντερνετ για καλα στη ζωη μας, και δεν φταιει το downloading γι αυτο αλλα αλλοι παραγοντες που εχουν να κανουν με το ιντερνετ και αποκλειστικα με το internet. ολοι προσπαθουν να επιβιωσουν, ολα εμπορευματοποιηθηκαν σε μεγαλυτερο βαθμο, η μουσικη πηδηχτηκε κι ουτω καθ εξης. το λεω παντως, μεγαλοι δισκοι και μπαντες ακομα υπαρχουν, απλα οχι οσοι σε σχεση με παλαιοτερα. και να σας πω την αληθεια καπου εχω αρχισει να ξενερωνω με ολη αυτη την υπερπροσφορα, εχω ενα σκασμο πραγματα που δεν ακουω ποτε κι ειναι ωρες ωρες που μου ρχεται να τα πουλησω ολα να τελειωνω

#157

Το internet είναι σίγουρα κάτι το οποίο είχα στο μυαλό μου, αλλά δεν το ανέφερα γιατί είχα έναν συγκεκριμένο ειρμό στο post. Είναι δίκοπο μαχαίρι όμως το γαμήμενο. Έχει τόσα θετικά και τόσο αρνητικά που δεν ξέρω ρε γαμώτο. Αναφέρω ενδεικτικά ένα νόμισμα (με δύο όψεις) που ίσως να σχετίζεται με τα όσα λέει ο Angmar.

Ότι πολύ απλά υπάρχουν παλιές μπάντες και κυκλοφορίες, που η αξία τους αναγνωρίστηκε χρόνια, ή και δεκαετίες έπειτα, χάρη (ή εξαιτίας?) στο internet. Μπάντες όπως οι cock sparrer, ή οι slaughter and the dogs θα παρέμεναν γνωστές μόνο στην Αγγλία, και στους βαθιά ανά τον κόσμο χωμένους πάνκιδες, ενώ ιαπωνικά διαμαντάκια όπως οι crude θα φυλακίζονταν για πάντα στην άπω ανατολή. Το internet βοήθησε αντιθέτως στην διάδοση τους, και το γεγονός ότι τόσα χρόνια μετά υπάρχουν 100-200-500 καμένοι που ασχολούνται σοβαρά με αυτούς σημαίνει πολλά (για την αξία τους). Από την άλλη σήμερα είναι αδύνατο αυτό να συμβεί. Όλοι έχουν σχεδόν τις ίδιες δυνατότητες αυτοπροβολής και διάδοσης του υλικού τους, και αξιόλογος και μη ανήκουν ακριβώς στο ίδιο καζάνι. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι λογικό κάποιος να κάνει λόγο για πτώση της μουσικής ποιότητας, παρ’ όλο που προσωπικά διαφωνώ. Απλά πλέον με τέτοια υπερπληροφόρηση πρέπει να έχεις τακτική, να κινείσαι έξυπνα, και να πέρνεις ρίσκα, λέξεις (τακτική, ρίσκο, κλπ) που πραγματικά δε θέλω να συνδέονται με τη μουσική. Κάποιες φορές το καταφερνώ και κάποιες όχι.

#158

Άνγκμαρ ον τόπικ είσαι, δηλαδή λες μπούρδες.

Το μόνο που δεν έχει γίνει είναι να πέσει η ποιότητα της μουσικής, και ευτυχώς που υπάρχει ίντερνετ και ο καθέ δημιουργός μπορεί να κάνει γνωστή την ύπαρξή του παίζοντας ακριβώς αυτά που θέλει να παίξει και όχι κοπιάροντας τους IN FLAMES ή τους CoF όπως συνέβαινε πριν δέκα χρόνια.

#159

Δηλαδη μπορειτε να σκεφτειτε πολλους δισκους τα τελευταια χρονια που δεν εχουν fillers; Δεν αναφερομαι σε καλους δισκους, παρα μονο σε συγκλονιστικους.

Εγω μπορω να σκεφτω γυρω στους 25, απελπιστικος αριθμος σε σχεση με παλαιοτερα.

#160

Το να υπάρχει δίσκος με πάνω απο 7-8 κομμάτια και να μην είναι ούτε ΕΝΑ filler λίγο δύσκολο angmar! Ακόμα και στα παλαιότερα άλμπουμ δηλαδή. Ακόμα και στα πιο κλασσικά. Αλλά και εγώ διαφωνώ λίγο σε αυτά που είπες, όχι απαραίτητα στο internet αλλά για τη μουσική σήμερα. Βασικά έκανε μια κοιλιά τουλάχιστον ο ακραίος ήχος τα τελευταία χρόνια αλλά ανεβαίνει σιγά σιγά, με νέες ιδέες κτλ. Αλλά πάντοτε είναι το πώς τα βλέπεις τα πράγματα ο ίδιος και τι στάνταρ έχεις για τις μπάντες που ακούς