[B][I][U][SIZE=“2”]Down - Over the under[/SIZE][/U][/I][/B] ακομα δεν χωραει το μυαλο μου πως γραφονται τραγουδια οπως το Never Try και το Nothing in return εν ετει 2007(και τα πλαισιωνουν και κατι μετριοτηες μωρε,On march the saints και FUCKIN’ MOURN).Και εννοειται μαζι του και το (μαλλον ηδη) θρυλικο NOLA χωρις περαιτερω σχολια,απλα τυχαινει προσωπικα το Οver the Under να με συγκλονιζει περισσοτερο.
[B][I][U][SIZE=“2”]Machine Head- The Blackening [/SIZE][/U][/I][/B] Clenching the fists of dissent πιθανοτατα το κορυφαιο τραγουδι της δεκαετιας 00’…Λυσσα που σε λιγα αλμπουμ απανταται και μακαρι στο μελλον να το τοποθετουν [U]διπλα[/U] (οχι πανω) σε αλμπουμ οπως το Master of Puppets,Raining Blood κτλ
[B][I][U][SIZE=“2”]Graveyard - Hisingen Blues [/SIZE][/U][/I][/B] Απλα γαματοι.Καργα μπλουζιλα και αλητεια βγαλμενη απ τα 70s που μακαρι να μνημονευεται παρεα με τα κλασσικα απο τα οποια ξεσηκωσαν τον ηχο τους
Black Label Society - 1919 Eternal ή Stronger than death
Οτιδηποτε απο Electric Wizard (το οποιο αν το δουμε ρεαλιστικα περισσοτερο θα [U]ηθελα[/U] να γινει κλασσικο,παρα προκειται καποτε να [U]γινει [/U] κλασσικο)
Γιατί ρε φίλε τι περίμενες; Tους περισσότερους δίσκους που γουστάρουμε από την εποχή μας δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους σε αντίθεση με τους κλασσικούς δίσκους των 60ς,70ς και 80ς που τότε τους άκουγαν οι πάντες. Γενικά το θρεντ έπρεπε να τελειώσει με τα Lateralus,Leviathan , Remedy Lane , Thorns ή μαλλον με το top 20 που βγάλαμε για την δεκαετία.
Δεν πάει έτσι και το ξέρεις.
Να σου φέρω ένα παράδειγμα; Ανέφερες ένα δίσκο των Ulver. ΟΚ, μια χαρά, σ’ αρέσει πολύ και φαίνεται. Κι εμένα μου αρέσουν (πολύ!) οι δύο πρώτοι δίσκοι των Virus. Τί λες, να πω κι εγώ ότι μπορεί να γίνουν κλασσικοί, να γελάσουνε κι οι πέτρες;
Κάποιοι δίσκοι, αυτό θέλω να πω, δεν μπορούν να γίνουν κλασσικοί όσο κι αν τους γουστάρουμε.
Ίσως το μέτρο “κλασσικότητας” για ένα δίσκο, εκτός από ένα δεδομένο πήχη ποιότητας, είναι το πόσο κομβικός/σημαδιακός είναι για την εποχή του και πόσο την επηρέασε. Το “Shadows of the Sun” που είπε ο φίλος πιο πάνω, ή (για τα δικά μου δεδομένα) το “California Crossing” των Fu Manchu είναι απλά δισκάρες ανάλογα το γούστο μας.
Κατά τη γνώμη μου πάντως, θα πρεπε αντί να αναφέρουμε ποιούς δίσκους γουστάρουμε από το 2000 κ μετά, να αιτιολογούσαμε κ λίγο την άποψή μας. Υπάρχουν κάποια στάνταρ κριτήρια βάσει των οποίων μπορεί ένας δίσκος να μείνει κλασσικός. Πιθανότατα έτσι να’χε κάποια μεγαλύτερη έννοια αυτό το τόπικ. Να υπενθυμίσω κ όρους εμπορικότητας κ μαζικής αποδοχής στο θέμα “κλασσικό” ε, μην το παραβλέπουμε… Πέραν της ποιότητας που αδιαμφισβήτητα πρέπει να υπάρχει.
Θα βγω λίγο οφτόπι και θα πω για καλλιτέχνη γενικά και όχι για δίσκο. Νομίζω ότι σε κάποια χρόνια από τώρα ο Θανάσης θα (ή θα πρέπει να) καταλογίζετε στους μεγάλους της ελληνικής μουσικής δίπλα σε Θοδωράκη, Χατζιδάκι, Λοΐζο, Γκάτσο κτλ. Ok είναι bold statement και κατά πάσα πιθανότητα να μην πλησιάσει αυτό το μέγεθος, κυρίως λόγω της αποχής του από τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα. Όμως σίγουρα θα θεωρείται κάτι παραπάνω από ο αγαπημένος τραγουδοποιός της αριστερίζουσας νεολαίας (sic). Ίσως να με έχει παρασύρει και η γύμνια της ελληνικής μουσικής τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω. Για πείτε.
μεταξυ των συγκροτηματων “αναβιωσης του θρας μεταλ” New Wave Of Thrash Metal νομιζω πως ανετα θα αναφερεται ως κλασσικος δισκος τα επομενα χρονια το [B]Black Future[/B] των Vektor.
Επισης εχω την εντυπωση οτι θα μεινει ως κλασσικο και ενα εκ των [B]Communion[/B] η [B]The Great Mass[/B] απο τους σεπτικφλες. προσωπικα θεωρω το 1ο καλυτερο αλλα το 2ο ειναι πιο επικο και αυτο ειναι ενα στοιχειο που παιζει μεγαλο ρολο σε “κλασσικα” αλμπουμ.
Ακομη, ηδη θεωρειται κλασσικο το ντεμπουτο των [B]Wintersun[/B]. στα ματια μου δεν ειναι τιποτα το τρομερο αλλα νομιζω πως εχει “γραψει ιστορια”.
Κλασσικοτατο αλμπουμ επισης νομιζω πως ανετα λεγεται το [B]Monotheist[/B] των Celtic Frost. ανεπαναληπτο επος σκοταδιου…
Κλασσικο στο melodeath ειναι πλεον το [B]With Oden On Our Side[/B] απο Amon Amarth.
απο κει και περα -και για να μην παω και εγω πιο πισω απο τα 10 χρονια- απο φετινες κυκλοφοριες νομιζω πως το νεο Kreator, [B]Phantom Antichrist[/B] εχει ΟΛΑ τα στοιχεια για να ειναι ενα κλασσικο αλμπουμ (αλλιως το Enemy Of God ισως μπει στη λιστα με τα κλασσικα μετα απο χρονια) αλλα επειδη ειναι αρκετα διαφορετικο απο τις αλλες κυκλοφοριες της μπαντας ισως του παρει καιρο για να παρει ολη τη δοξα που του πρεπει. Τελος εχω την αισθηση οτι το νεο Be’lakor, [B]Of Breath And Bone[/B] θα καθιερωθει ως ενα απο τα κορυφαια αλμπουμ στο ειδος του.
τον έβαλες σε δυσθεώρητα ύψη και δε νομίζω ότι μπορεί να φτάσει εκεί.
όχι τόσο λόγω της μουσικής ποιότητας που πέραν από την υποκειμενικότητά της είναι υπο συζήτηση,αλλά κυρίως για την αναγνώριση που μπορεί να έχει το έργο του και γενικά το πρόσωπό του.
κατατάλλα
[B]Portishead - Third[/B] 08
πήραν αυτό το γκρίζο trip-hop που έφτιαξαν πριν 15 χρόνια και το πήγαν 15 βήματα μπροστά κάνοντάς το μαύρο και πιο άμεσο.
[B]Meshuggah - obZen[/B] 08
ο ακραίος ήχος χρωστάει πολλά σαυτόν τον δίσκο,και σε λίγα χρόνια αν δεν γίνεται ήδη όσοι χώνονται στο extream metal,θα περνάνε αναπόφεκτα από αυτό το σιδι.
επίσης
russian circles - station
zu - carboniferous
ocean - precambrian
sun of nothing - the guilt of feeling alive
ντάξει κάποια είναι ευσεβείς πόθοι, άλλα είναι απλώς πόθοι.
και επαυξάνω για sleepin pillow…gravity δεν έχω ασχοληθεί κομα…
και εγω το βλεπω δυσκολο και το ειπα κιολας ομως στα ματια μου εχει “αυτο το κατι που θελω” :lol: περισσοτερο απο ολα τα προηγουμενα των τελευταιων πολλων ετων.
