Deadmeat παραληρείς λίγο νομίζω μέητ. Κλασσικός thrash δίσκος εν έτει 2012 (και μάλιστα από Kreator), είναι σαν να λέμε αυτοκινητοβιομηχανία του ανατολικού μπλοκ. Αντιπρόσωποι σε βιομηχανία που έχει κλείσει - κλαφ’τα Χαράλαμπε. Κλασσικό Lada κανένας; Κλασσικοί οι Vektor; Τρίζουν τα κόκκαλα του Piggy, σοβαρευτείτε.
Deckard ας αφήσουμε προς το παρόν την ελληνόφωνη σκηνή, μη γίνω ρουβίτσα με τα του signature και γελάνε και τα λάχανα πάλι. Δεν έχεις καθόλου άδικο όμως - δεν επεκτείνομαι άλλο.
sametaler έχεις ασχοληθεί με gravity πριν καν το σκεφτείς δεύτερη φορά - τόσο απλά. Διαφωνώ πάντως μαζί σου για “Third” αλλά είναι στη διάθεση της ιστορίας. Η αναπόφευκτη σύγκριση με τα άλλα δύο πάντως το σκοτώνει, έτσι νομίζω.
για τους Kreator σιγουρα οχι, ουε τα enemy of god, hordes of chaos κλπ, δεν βλεπω το λογο γιατι να θεωρηθει το phantom antichrist κλασικος δισκος. προσοχη, αλλο προσωπικος αγαπημενος δισκος, αλλο κλασικος.
για Vektor ομως θα συμφωνησω με τον ντεντμητ, το Black Future εχει ολα τα στοιχεια. ναι μεν εχει επηρροες απο voivod, ομως σιγουρα ΔΕΝ ειναι κοπια και ειμαι σιγουρος οτι τα κοκαλα του piggy ειναι μια χαρα. και voivod εχει μεσα, και destruction, και nocturnus, και κομητες και πλανητες και πολυ ευφυια και πρωτοτυπια. τοσο σαν συνθεσεις οσο σαν στησιμο κομματιων…
Διαφωνω σ αυτα που λετε για ενα λογο. Ενας δισκος για να γινει κλασσικος τη σημερινη εποχη το επιτυγχανει μεσω επιδραστικοτητας. Εγω γι’ αυτο ανεφερα το Graves, που μπορει να σας φαινεται φανμποηστικο αστειο, αλλα μιλαω πολυ, πολυ σοβαρα. Ειδικα στη Γερμανια υπαρχει πολυς κοσμος που τους θεωρει υπευθυνους για την ολη ανοδο του old school death metal κυματος - κι εδω που τα λεμε, αν τα παρεις χρονολογικα, εχει μεγαλη βαση.
Της Amy ναι, γιατι θεοσχωρεστην εφυγε. Οταν καποιος αξιος που εχει ηδη ξεχωρισει απο τους υπολοιπους πεθαινει, καποια στιγμη στη πορεια γινεται θρυλος, ή οσο πιο κοντα μπορει να φτασει καποιο ονομα ενα τετοιο ιστορικο στατους τη σημερινη εποχη.
Έχετε πολύ δίκιο και οι δύο - Angmar θενκς, τη λέξη επιδραστικότητα έψαχνα σε προηγούμενα ποστς. Παρ’όλα αυτά, δεν ξέρω αν έχει νόημα να μιλάμε για “κλασσικό” σε επιδραστικούς δίσκους ενός ξεπερασμένου (χρονολογικά και μόνο) είδους, που απλά αναβιώνουν κάτι σαν ρετρό κίνημα.
Adele και Amy σίγουρα, δεν είναι κλασσικά μόνο όσα είναι αρκετά τρου και ψαγμενιές στα αυτιά μας.
edit: Για Vektor πάντως συνεχίζει να γελάει ο κόσμος. Έχουν λέει επιρροές από Voivod - ναι αμέ, έχουν ένα πανομοιότυπο λογότυπο, και από τίτλους… “Hunger for Violence” (δηλαδή “Live for Violence” από “War and Pain”), “Black Future” (δηλαδή “Black City”), “Outer Isolation” (“Outer Limits”), “Cosmic Cortex” (δηλαδή “Cosmic Drama”), “Tetrastructural Minds” (γοάο και περίεργη λεξούλα τύπου “Technocratic”). Εντ οφ τόπικ - έλεος απλά.
Nameless είσαι άδικος μαν, οι Vektor είναι όντως η τελευταία λέξη στη θρας πιάτσα. Δεν ξέρω αν θα μείνουν κλασσικοί αλλά ούτε μέτριους τους λες, ούτε στυγνούς αντιγραφείς των Voivod, ούτε τίποτα.
Επίσης θεωρώ ότι το νόημα του θρεντ το έπιασε μέχρι τώρα όσο κανένας ο 87 μ’ αυτά που πόσταρε. Το λέω γιατί αν και δε μ’ αφορά ούτε η μία, ούτε η άλλη, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω ότι όντως έχουν ξεπεράσει τα στενά όρια της εποχής. Δεν είναι ούτε underground, με τους λίγους οπαδούς τους να εύχονται να γίνουν κάποτε κλασσικές, εννοώντας όμως υπερ-καλτ, ούτε οι τυπικές r’n’b/pop μετριότητες που κάνουν το μπαμ, πουλάνε για λίγους μήνες ή άντε κάνα-δυο χρόνια τα κέρατά τους και μετά δυσκολεύεσαι να θυμηθείς ακόμα και το όνομά τους.
Παρολο που αρχικα σε μισησα με ολη μου την ψυχη (ο υπερβολικα υπερβολικος ξερωγω) για τη διαφωνια σχετικα με τους Down,τωρα ανεβηκες μιλια στην εκτιμηση μου για το θαψιμο στους απαραδεκτα ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΜΕΝΟΥΣ Vektor…Ενα ματσο Watchtower/Voivod wannabes με 237665 αλλαγες ρυθμων και ταχυτητας μεσα στο καθε τραγουδι για να δειξουμε ποσο γαματοι και προγκρεσιβ και γουαου ημαστε.Συγνωμη σε οσους τους γουσταρουν,εγω δε μπορω να ακουσω νοτα και θεωρω πως δεν δικαιολογειται σε καμια περιπτωση ολο αυτο το σουσουρο γυρω απο το ονομα τους…
Επισης νομιζω οτι μαλλον πρεπει να ξεκαθαριστει αν το θρεντ ειναι για δισκους που πιστευουμε οντως οτι θα γινουν κλασσικοι, ή απλα αν ο καθενας λεει ποιους [B][U]θελει[/U][/B] να γινουν κλασσικοι
Αφού το είπαμε τόσες φορές, μετά τους Sabbath όλα τα άλλα είναι απλά αναβιώση του ήχου τους…κλασικοί μόνο οι Sabbath είναι και ο Mozart…και το αιγάλεω…όλοι οι άλλοι να πα να γα #-o
Τωρα που περασε καιρος, εμενα αυτο που με χαλασε στους Vektor ηταν πως ο επομενος δισκος ηταν ιδιος με τον προηγουμενο. Οχι κι ολοιδιος να πεις, αλλα απο διαφοροποιηση, ξερωγω. Αν δεν το προχωρησουν καπως το πραγμα θα μεινουν μεν ως μια γαματη ιδιαιτερη μπαντα, αλλα αυτο.
Ωραία αφού είδα να έχουν ποσταριστεί κάτι Lateralus και Leviathan, να πω κι εγω το Led Zeppelin II, δισκάρα να το τσεκάρετε όλοι.
Κορίτσια, σε περίφτωση που δεν το πήρατε είδηση, τα 00ς τέλειωσαν. Το Monotheist είναι ήδη υπερκλάσικ, το ίδιο και το Blackening. Εστιάστε από 2009 και μετά.
Ε αφού δεν πρόκειται να γίνουν κλασσικοί οι Minsk, πώς να το κάνουμε τώρα. Στην καλύτερη περίπτωση σε καμιά δεκαριά χρόνια θα θεωρούνται μια γαμάτη καλτ μπάντα.
Ναι, εγώ όμως δεν εξετάζω το αν είναι ενεργοί ή όχι, όσο κι αν μου διαστείλλουν το σουφρίδι, και Πύλη του Βραδεμβούργου να μου το κάνουνε δηλαδή, κλασσικοί δε μπορούν να γίνουν. Εδώ δε μπορούν άλλοι κι άλλοι που είναι και πολύ πιο εύπεπτοι μουσικά ρε ψηλέ!
Η απορία μου παραμένει απλά αλλάζοντας λίγο μορφή: πριν διερωτήθηκα για τα κριτήρια που γίνεται κλασσικός ένας δίσκος, τώρα διερωτώμαι και για το χρονικό διάστημα.
ΟΚ, δεκτόν, τα 00’s τελειώσανε αλλά δέκα ή έντεκα χρόνια μετά το Lateralus και δε θυμάμαι πόσα από το Monotheist, το θεωρούμε κλασσικό διάφοροι καβλωμένοι που καθόμαστε πάνω σε ένα φόρουμ μουσικής. Είμαστε αρκετοί ποσοτικά για να ορίσουμε το κλασσικό; Ή δεν αρκεί μια δεκαετία για να αποφανθεί η ιστορία; Είστε σίγουροι ότι το '83 ήταν ήδη κλασσικό το “Dark Side” - εγώ δεν ήμουν καν σπερματοζωάριο και δεν ορκίζομαι τίποτα.
Φτάσαμε να συζητάμε για Vektor σε αυτό το θρεντ - μάγκες υποψιάζομαι ότι ένα μεγάλο ποσοστό (αυστηρά) μεταλλάδων δεν τους ξέρει καν, άσχετα με το τι λέμε εμείς
Όπως σε κάθε θρεντ, ο καθένας είτε γράφει τα αγαπημένα του, είτε αυτά απέναντι στα οποία είναι εμπαθής.
Ο τίτλος είναι σαφής, περιλαμβάνει την φράση “δίσκος του τώρα που στο μέλλον θα είναι κλασικός”. Αυτό δε μπορεί παρα να σημαίνει δίσκο που έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία 3-4 χρόνια και καμια δεκαετία μετά θα είναι κάποιου είδους σημείο αναφοράς. Δηλαδή μέσα σε κάποιο πλαίσιο (της μουσικής συνολικά ή του ροκ ή του μέταλ ή του μπλακμέταλ ή …) θα τον έχει ακούσει/αποδεχτεί η πλειοψηφία του κοινού που εντάσσεται στο πλαίσιο αυτό και όταν θα την ρωτάνε 10 χρόνια μετά “τι έλεγε το ΘΡΑΣ του 2010 θείο?” θα απαντάει “παιδί μου το 2010, οι παλιοί θρασάδες κάνανε ριγιούνιονς και προσπαθούσαν να παίξουν όπως το '85, οι νέοι θρασάδες προσπαθούσαν να κοπιάρουν τους παλιούς και οι VEKTOR γαμούσαν το σύμπαν μπλέκοντας τους VOIVOD, το προγκρέσιβ, τα φωνητικά των SABBAT, την λύσσα των πρώιμων KREATOR και ένα σωρό αλλα τέτοια”.
