Δεν ήξερα ότι λέγεται έτσι, αλλά ξεκάθαρα εκεί έπαιζα. Με θέα όλα τα βράχια στο φόντο

Είναι πολύ σοβαρό το ενδεχόμενο να έχουμε παίξει αντίπαλοι λοιπόν, πρέπει να παιζα εκεί σεζον 04/05.

Για Ζωγράφου επίσης, αν λες ενα πάνω στην Κοκκινοπούλου, το ενδεχόμενο μεγαλώνει

Αυτο λεω προφανως επισης, 5 λεπτα περπατημα απο την πυλη Κατεχακη (που ηταν ομως πανω στην Κοκκινοπουλου) της Πολυτεχνειουπολης. Εκει δεν ειχαμε παιξει τοσο πολυ, μη σου πω οτι σχεδον αποκλειστικα παιζαμε φιλικα εκει περα που τα διοργανωναμε μονοι μας, αλλα μπορει να ειχαμε παιξει και σε ενα πρωταθληματακι καποια σεζον.

Εχω κι αλλες πληροφοριες να σου δωσω αν θελεις

Το πρωταθληματακι στο μικρο 5Χ5 που ηταν μεσα στο Δημοτικο Γηπεδο της Καισαριανης πανω στα βραχια, το οργανωναν δυο τυποι που ο ενας ηταν σιγουρα πρωην επαγγελματιας ποδοσφαιριστης, ο Φωτης κι ο Αντωνης. Ο Φωτης ηταν ενας ψηλος καραφλας με εντελως ξυρισμενο κεφαλι που ηξερε πολλα κανταρια μπαλα, και ο Αντωνης ηταν ενας τυπος που καπνιζε 40 πακετα τσιγαρα την ημερα μαλλον, αφου εβηχε λες και ηταν 80 χρονων. Αυτος ηταν σχεδον παντα κι ο διαιτητης, ενω οταν επαιζε μπαλα μας σοκαρε το ποσο ετρεχε πανω κατω με τετοια σαπια πνευμονια.

Η ομαδα που ειχα με τους φιλους μου (ολοι στο Πολυτεχνειο ημασταν, με αυτην την παρεα παιζαμε εκει περα) λεγοταν 3-5 Πηγαδια 1860 , ενα ονομα εμφανεστατα πανεξυπνο, με καταγωγη απο Ναουσα και συμμετοχη στην Bundesliga. Ειχαμε μαλιστα βγει 2οι την πρωτη μας σεζον εκει περα, ενω 1οι ειχαν βγει κατι τυποι με το ονομα “Φορμουλα 1” , που ηξεραν τρελη μπαλα. Μας ειχαν κερδισει 17-9, το ψηλοτερο σκορ που εχω δει ποτε ισως σε αγωνα 5Χ5. Ο Βαγγελης πρεπει να ειχε ρουφηξει καπου 10 γκολ.

Εμεις ειχαμε κερδισει σχεδον ολα τα υπολοιπα παιχνιδια και μαλιστα ειχαμε κατι ομορφες νικες με 8-4, 8-3, 7-2 και μια μεγαλοπρεπη νικη με 6-5 στο τελευταιο δευτερολεπτο. Καναμε και μια ισοπαλια 4-4 με κατι Ρωσους εμφανως καλυτερους απο εμας, την οποια πανηγυρισαμε δεοντως, αν και στην τελευταια φαση του αγωνα εκλεψα την μπαλα απο τον τελευταιο τους αμυντικο στο κεντρο, και αντι να προχωρησω και να βρεθω τετ α τετ, απο την ενταση του αγωνα απλα αποφασισα να σουταρω απο το κεντρο - προφανως αουτ). Ακομα με κοροιδευουν για αυτην την φαση.

Μιλαμε για εποχες που τιποτα απο ολα αυτα δεν ηταν online, και τα σκορ και τις βαθμολογιες τα ανεβαζαν την επομενη μερα σε Α4 χαρτια κολλημενα πανω στο μικρο δωματιακι διπλα στο γηπεδο. Επισης, εποχες που μετα απο καθε αγωνα πηγαιναμε για πιτογυρα Ζωγραφου και μετα λιωναμε με Civilization 3 στο σπιτι φιλου μου. Γενικα δεν ειμαι καθολου της παρελθοντολαγνειας, αλλα για να ζησω τις συγκεκριμενες φασεις ξανα εδινα ενα νεφρο κι ενα αρχιδι.

Ποιος να ελεγε οτι μετα απο 15+ χρονια, θα μοιραζοσασταν και τα ιδια παπουτσια!

Απλά να πω πως ψοφάω να ακούω τέτοιες ιστορίες/συμπτώσεις. Συνεχίστε.

Να το συνεχίσω, αν και φοβάμαι ότι η μνήμη μου δε βοηθά (γενικά με εγκαταλείπει όλο και πιο πολύ τα τελευταία χρόνια).

Απ’ όσα αναφέρει ο @QuintomScenario αυτό που σίγουρα θυμάμαι είναι το χαρτί Α4 με αποτελέσματα/βαθμολογίες. Πολύ αμυδρά σα να μου λέει κάτι το όνομα “Φόρμουλα 1”.

Με την ομάδα που έπαιζα τότε, τους “Ibis”, αυτό ήταν το τελευταίο πρωταθληματάκι 5χ5 μετά από 3 σεζόν (1 στο Sala Sport στο Ίλιον -κορυφαία εμπειρία, θα αναφερθώ αργότερα πιο εκτενώς / 1 σ’ αυτό στου Ζωγράφου και αυτή στην Καισαριανή). Γενικά ήμουν ψιλοπαρείσακτος μια και η ομάδα κατά βάση αποτελούνται από παρέα φοιτητών πληροφορικής ΕΚΠΑ όπου ήταν και ο αδερφικός φίλος Κώστας μέσω του οποίου έγινε το κονέ. Αλλά αυτοί ήδη τσακώνονταν μεταξύ τους για γκομενικά κυρίως οπότε το κλίμα χαλούσε όλο και περισσότερο.

Παρολαυτά στην Καισαριανή είχαμε παίξει αρκετά καλά, θυμάμαι τώρα κάποια πράγματα που ίσως να μην ήταν 100% έτσι, πρέπει να είχε 2 ομίλους με αρκετές ομάδες ο καθένας και είχαμε τερματίσει αρκετά ψηλά ενώ σε ένα ματς (που ακόμα θεωρώ ως το καλύτερο στην πλούσια καριέρα μου) αφού πρώτα η ρουφιάνα δεν έμπαινε με τίποτα (3 δοκαρια και άλλο ένα από συμπαίκτη σε πάσα που αν έμπαινε θα ήταν η ασίστ της ζωής μου) με το σκορ στο 4-2 πρώτα μείωσα και με μπάζερ μπίτερ ισοφάρισα.

Εν τέλει πρέπει να παίξαμε πλέηοφ κάπου τον Μάιο του 2005, όπου ξεκινούσαμε με νίκες 1-0 επειδή είχαμε τερματίσει ψηλότερα (αυτοί ήταν σε άλλο όμιλο τώρα; δε θυμάμαι) και επειδή δεν καταφέραμε να μαζευτούμε καν στο πρώτο ματς ισοφάρισαν 1-1 στα χαρτιά. Στον win-or-go-home αγώνα λοιπόν πήγα άυπνος (μια και μέχρι το χάραμα ντάντευα φίλη που είχε γίνει γκολ από σαμπούκες), παρολαυτά το ματς μας πήγε φουλ, προηγηθήκαμε 9-4 (ή κάτι τέτοιο, είχα βάλει 4-5 γκολ) και μετά έπεσε το μπλακ άουτ της χιλιετίας, χάσαμε κάτι άχαστα και τελικά χάσαμε και το ματς με 9-10.

PS. Το βράδυ της ίδιας μέρας κατάκοπος είδα τους τεράστιους ISIS στο τελευταίο μου live στο Ρόδον.

Λοιπον, επειδη εμενα η μνημη μου δουλευει ακομα εξαιρετικα οσον αφορα το μακρινο παρελθον και λεπτομερειες εντελως αχρηστες στην καθημερινοτητα μου (ενω αντιθετα ξεχναω σημαντικα πραγματα καθε μερα οπως το να μετακινησω το αμαξι για να μην φαει κληση, να σβησω το φως της κουζινας, να αγορασω αβοκαντο για το κοριτσι) οποτε πιστευω οτι αν ειχαμε παιξει αντιπαλοι θα θυμομουν 100% το ονομα της ομαδας (οχι ομως τους παικτες). Δεν ειχαμε παιξει ποτε με ομαδα με το ονομα Ibis.

Οποτε μαλλον δεν ειχαμε παιξει αντιπαλοι, αλλα εχεις απολυτο δικιο για τους ομιλους, και κατα 99% δηλαδη ησασταν στον αλλον ομιλο εσεις.

Το 2004 ειχαμε τερματισει οπως εγραψα πιο πανω 2οι και αρα δεν παιξαμε εξτρα γυρο για να μπουμε στα πλεηοφφς που ηταν 1 - 4 και 2 - 3, αλλα το 2005 που λες, ημασταν λογικα στην ιδια μοιρα με την δικια σου ομαδα. Ειχαμε νομιζω τερματισει στην 4η θεση, και το “μπαραζ” ηταν απεναντι στην ομαδα που ειχε τερματισει στην 5η θεση. Αυτη η ομαδα λεγοταν Αμπελογκαρντεν, τους οποιους ειχαμε αντιμετωπισει 4-5 φορες εκεινα τα χρονια, και τους ειχαμε κερδισει με πολλα γκολ στην κανονικη σεζον εκεινη την χρονια. Η φαση ηταν ακριβως ιδια με την δικια σου, δηλαδη ημασταν 1-0 στις νικες λογω της κανονικης σεζον, και επρεπε να μας κερδισουν δυο φορες για να μας αποκλεισουν. Στον πρωτο αγωνα ειχαμε κατεβει με πολλες απουσιες γιατι επεφτε σε εξεταστικη και μας κερδισαν ευκολα.

Στον δευτερο αγωνα το ματς ηταν γκολ με γκολ σε ολη την διαρκεια, και τελικα ενω ημασταν μπροστα με 5-4, εβαλαν δυο γκολ στα τελευταια δυο λεπτα και μας απεκλεισαν (!) Ειχαν μαλιστα εναν παικτη που πρεπει να ειχε ειτε μανα ειτε πατερα απο καποια ασιατικη χωρα, ηταν ψηλος, γεροδεμενος και εβαφε μια τουφα στο μαλλι του κοκκινη, οποτε τον φωναζαμε Ρουφιο απο τον χαρακτηρα στο Peter Pan (!) Τι εποχες ρε

Πεθαινω με πανομοιοτυπη εμπειρια παντως στα μπαραζ, και δυο συνεχομενες ηττες απο την ομαδα που τερματισε πιο κατω απο τις ομαδες μας.

Αν δεν έχετε παίξει εναντίον gunners και spirulina στου Λάκη στο Μαρούσι δεν ξέρετε τι εστί καθυστερημένοι πάντως.

“ΡΙΞΤΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ! ΜΗΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΙΤΣΑ ΑΤΟΥΦΕΚΙΣΤΟΙ!!!”

Γεια σου ρε @Elric83 άρχοντα \m/

Μάλλον στο χαλάω αλλά το ξανασκέφτηκα και πρέπει τελικά εμείς να είχαμε τερματίσει χαμηλότερα οπότε ξεκινήσαμε τα μπαράζ με 0-1, οι άλλοι δεν κατέβηκαν στο 1ο ματς, ισοφαρίσαμε και μετά έγινε ο αγώνας με την ανατροπή.

Είχα παίξει και Λακη πρωτάθλημα στο 7χ7 λίγο μετά από αυτά που περιγράφω πιο πάνω (κάπου 2006, 2007 δηλαδή) ωστόσο δε θυμάμαι κάποιο ιδιαίτερα ενδιαφέρον σκηνικό. Ήμασταν μια μέτρια ομάδα, όπου έπαιζα σέντερ φορ (σε καμία περίπτωση ιδανική θέση για μένα) και παρά τις ενστάσεις μου επιλέξαμε σύστημα 3-2-1 το οποίο αμυντικά ήταν καταστροφικό.

Σχετικά με “καθυστερημένους” πάντως, μου δίνεις καλή πάσα να κάνω μια μικρή αναφορά στο τιμημένο SalaSport στο Ίλιον όπου είχα κατέβει για πρώτη φορά με τους προαναφερόμενους Ibis το 2003. Το συγεκριμένο είναι ένα κλειστό γήπεδο (που υπάρχει ακόμα αλλά το έχει μετατρέψει σε μπάσκετ/βόλει/πισίνα) όπου παίζαμε 6χ6 με τη γραμμή του πλαγίου να απέχει περίπου 20 εκατοστά από τον τοίχο. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες είχαμε ομάδες διάφορων εθνοτήτων και με αρκετούς παίκτες από ακαδημίες της γύρω περιοχής και γενικά αν έβγαινες 100% σώος από έναν αγώνα αποτελούσε μικρό θαύμα. Στη δική μας ομάδα είχε μπει μέσω γνωριμίας ένας από ακαδημία Ακράτητου, καλό παιδί αλλά στο αγώνα το πόδι του πήγαινε κατευθείαν με τις τάπες πάνω στα γόνατα αντιπάλων με αποτέλεσμα το γενικευμένο ξύλο να είναι safe bet.

Προσωπικά εκμεταλλεύτηκα το γεγονός ότι κάπου στο 5ο-6ο ματς μας παράτησε ο τερματοφύλακάς μας και πήρα τη θέση του, βγάζοντας την καθαρή για το υπόλοιπο της σεζόν.

Οργανώσου κι έλα ρε μλκ

Ανάλογα τι φεγγάρια θα έχουν τα πόδια μου στην επόμενη, είμαι για comeback λογικά

IMG_20220525_2231042920×5184 2.84 MB

Παλι καναμε πλουσιο το μουνοπανο!

Βλέπετε το Ζοσέ να φτάνει στην τρέχουσα δεκαετία όσους ευρωπαικούς τίτλους έχει κι ο Κλοπ σε όλη του την καριέρα?

Οσο ο Λεμπρον εχει περισσοτερους τιτλους απο σενα στο ποδοσφαιρο, ασε, μην κουραζεσαι.

Ποσους τιτλους εχει ο Λεμπρον στο ποδοσφαιρο?
Πολυ θα ηθελα να παιξω μπαλιτσα με τον Λεμπρον, και να τον κανω ΠΟΥΤΑΝΑ.
Κανονιστε το καπως.

Αρκετους για να κλαις

Εδω δεν κλαιω για τους 4 που εχει στο ΝΒΑ, θα κλαιω για τους 0 που εχει στη μπαλα?

Σαββατο 30 Ιουλιου
Κυριακη 31 Ιουλιου

Δηλωστε συμμετοχες. Θα ειμαι Ελλαδα, δανεικος για μερικες βδομαδες απο MLS, και θα ηθελα να κανω μεγαλη εμφανιση με jetlag, με εξτρα κιλα, με κουραση, και με το βαρος της ηλικιας να με εμποδιζει απο τα μεγαλεια του παρελθοντος.

Ποιοι ψηνεστε για μια τελευταια Μαχη Των Τιτανων πριν το καλοκαιρινο διαλειμμα?
Η οποια θα ειναι πρωτη και τελευταια για μενα για ολο το 2022, και βλεπουμε στο μελλον.

Θα πεθάνουμε απ’τη ζέστη, αλλά ας δείξουμε στα αμερικανακια πως εδώ το λέμε football