Eίχα να τη δω από την δεκαετία του 80, δεν φτιάχνουν πια τέτοιες ταινίες, δεν φτιάχνουν τέτοιους πρωταγωνιστές. Τεράστιε Paul. Η αγαπημένη μου ταινία για φυλακές . Cool all the way.
99 francs, του Jan Kounen (έχω δεί επίσης τα Dobermann και Blueberry απ’αυτόν) που σατυρίζει το κόσμο της διαφήμισης, και τελικά σε κάποια φάση σε μπερδεύει τόσο που δε ξέρεις τι είναι πραγματικό.
Ωραίος, συμφωνούμε απόλυτα αγαπητέ:)
… μεχρι ν’ αφησω τα κοκκαλα μου σε μια φαρμα, σ’ ενα χωριο στη παλια Βραζιλια.
[B]Tideland~ 2005[/B], του τιτανοτεράστιου [B]Terry Gilliam[/B], παραλλαγή του γνωστού μύθου της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, βασισμένη στη νουβέλα του Mitch Cullin.
Ονειρικά νοσηρή, “κατατονική” όσο δεν πάει, εφιαλτική στιγμές-στιγμές εξιστορεί την οικογενειακή τραγωδία ενός μικρού κοριτσιού [I](η εκπληκτική Jodelle Ferland) [/I] και των ναρκομανών “ροκ”-κατι γονέων της. Δεν είναι αριστούργημα. Προειδοποιώ πως ίσως ενοχλήσει. Εμένα πάντως μου’κανε “κλικ”, και τη βλέπω και ξαναβλέπω με το ίδιο ενδιαφέρον…
To tideland θα μου μείνει χαραγμένο στο μυαλό, είναι η μοναδική ταινία που κοιμήθηκα στο σινεμά.
Εταιρία Παραγωγής: Ανδρομέδα Φιλμ
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Φουρνιστάκης
Σενάριο: Αλέκος Δραγώνας
Ηθοποιοί: Κώστας Τσάκωνας, Σταυρίνα Πρεβεδώρου, Κώστας Τσάκωνας, Βασίλης Πολίτης, Βέρα Γκούμα, Νίκη Ζωγράφου, Κώστας Τερζάκης, Θύμιος Μανάφας, Αθηνά Μερτύρη, Μάκης Κωστίνης, Herbert Hofer, Μαίρη Βουλιώτη, Γιώργος Πολυχρονίδης, Σωτήρης Κατσένος, Βιργινία Ζίνγκλερ, Χρήστος Σάββας, Κατερίνα Σκιαδά, Θόδωρος Κατσικαλούδης, Κώστας Νασούλης, Χρήστος Ταπαντζής, Παναγιώτης Ρεσίτης, Μάρθα Κουμπάρου, Bruno Feretti
[B]Σχόλια/Πλοκή:[/B] Ο Παντελής παίρνει μέρος σε ένα στημένο διαγωνισμό Δήμου για οδοκαθαριστής, όπου φυσικά δεν προσλαμβάνεται. Περίλυπος αράζει σε ένα ουζάδικο να τα πιει και να ξεχάσει. Το ουζάδικο βρίσκεται πάνω σε ένα σταυροδρόμι χωρίς φανάρια όπου συγκρούονται δυο αυτοκίνητα. Οι οδηγοί ζητούν μάρτυρα, ο Παντελής προσφέρεται μα επ’ αμοιβή. Έτσι βρίσκει τρόπο να τα κονομάει κάνοντας τον ψευδομάρτυρα…
Πριν το Cloud Atlas και το Inception, είχε κυκλοφορήσει κι αυτό εδώ το αριστούργημα, το οποίο ποδοπατάει κάτω την ανθρωπότητα. Το έχω δεί τουλάχιστον 3 φορές, όποιος δε ξέρει τι παίζει τσακίζεται αμέσως και τσεκάρει.
ΤΑΙΝΙΑΡΑ.
Με ψησατε! Ωραιο φαινεται, ελπιζω να μην ειναι πολυ douchebag o Leto.
To mr.noboby θυμάμαι να το έχω παρατήσει στην μισή ώρα πάντως. Μέχρι σήμερα δεν το έχω συνεχίσει, ίσως το κάνω κάποια στιγμή.
on topic
[B]Inglorious basterds[/B]
Ότι θυμόμουν από το σινεμά αυτά ισχύουν. 2-3 πολύ δυνατές σκηνές και μετά τίποτα. Καταδικαστική η σύγκριση με Django. Πάντως ακόμα και αυτή η ταινία πιστεύω πως είναι καλύτερη από το pulp fiction.
Margareeeeeeetii!!!
καλά έλιωσα με αυτή την σκηνή :lol::lol:
Επιβάλλονται πολλαπλές προβολές εδώ. Εντάξει τι να πω τώρα είναι ένα αριστούργημα. Ότι και να πιάσεις: τη μουσική, το σενάριο, το μανιακό μοντάζ έχει γίνει καταπληκτική δουλειά. Τοπ ταινία του Νόλαν (όλες δηλαδή αλλά τέσπα), μαζί με το Prestige οι αγαπημένες μου. Αυτή τη φορά δεν άφησα καμία λεπτομέρεια που να μην έχω καταλάβει. Την απολαμβάνεις περισσότερο κάθε φορά.
edit: Ποιος άραγε πρόσεξε αυτο?
http://artsbeat.blogs.nytimes.com/2010/07/28/hans-zimmer-extracts-the-secrets-of-the-inception-score/
αουτς.με πόνεσες… ξανα παρτο απο την αρχη
κι επειδη εχει τη τιμιτικη του αυτες τις μερες ο τερρυ. πριν ενα μηνα ξανα τους δωδεκα πιθηκους και χτες:
το μπραζιλ παντα θα τα ξεπερνα και τα δυο. το ταηντλαντ δεν το χω δει και η αληθεια ειναι πως φοβαμαι, το falilv ειναι απλως καλο οταν εισαι ψυχοτροπος. ειναι τοσο τελεια αυτα τα τρια και τα μοντυπαηθονς που δε σε νοιαζει τι κανει στα 00ς.
Η αλήθεια είναι ότι το Tideland είναι ψιλοαπαράδεκτο.
Για το Inception που αναφέρθηκε πιο πριν, τώρα που έχει και “καθίσει” μετά από καιρό στις συνειδήσεις, πιστεύω πως είναι ένα φανταστικό sci-fi, το οποίο όμως το χωρίζουν κάποιες λεπτομέρειες εμπορικής προσέγγισης (και κάποια άλλα πράγματα όπως οι κάπως ρηχοί χαρακτήρες) από το να χαρακτηριστεί αριστούργημα. Κατ’εμέ πάντα. Αλλά σίγουρα απίστευτο δημιούργημα.
ρεεε, εμένα μάρεσε το Tideland 
έχει και την τιμή βέβαια να είναι η μοναδική ταινία που λιποθύμησα στο σινεμά και γιαυτό έχω συνδεθεί και συναισθηματικά μαζί του…
το inception τα έχουμε ξαναπεί, είναι απλά έτσι όπως θα έπρεπε να είναι κάθε σωστό Hollywood blockbuster, με τα αναγκαία καλά και κακά του…