Eκτος απο εμενα και την κιθαρα μου 
απο τα καλυτερα κιθαριστικα διδυμα πρεπει σιγουρα να ηταν Jeff Waters/Anthony Greenham(εποχη Alice In Hell) kai Jeff Waters/Dave Davis(εποχη Never Neverland) των Annihilator.
Aυτό είναι θέμα δύναμης χεριών/τεχνικής του παίχτη, εγώ αναφερόμουν στο γνωστό θέμα intonation που έχουν τα floating τρέμολα που είναι θέμα οργάνου.
:bow2::papas::respect:
THIN LIZZY
[SIZE=“4”]SCOTT GORHAM / BRIAN ROBERTSON[/SIZE]
O ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ ΚΙΘΑΡΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΛΩΔΙΚΗΣ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑΣ.
ΟΙ ΔΥΣΟΛΙΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΟΙ ΙΔΙΕΣ.
Πιστοί των METAL GODS γρηρορείτε. Πάλι μας έφαγαν οι Σιδηρές Παρθένες
+
Keith Ritchards ο καλύτερος ροκ μπλούζ κιθαρίστας
Kαι ο Μέταλ Κιθαρίστας που έχει γράψει Ιστορία
ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΧ, ΠΕΘΑΙΝΩ!!!
Κάτι έχει πάρει αυτός, δεν εξηγείται αλλιώς.
Ναι αλλά το ότι ο Ιομμι κάνει για 2 (για χίλιους μάλλον) είναι γεγονός. 8)
Εγω ψηφισα σακσον επειδη δεν ειχαν καθολου βοουτς αν και δεν εχω ακουσει νοτα.
:thumbup:
Doyle Wolfgang Von Frankenstein + Gene Hoglan
Trucks-Haynes.Μάγοι.
επειδή οι άλλοι παίζουν απλά ρυθμική-σόλο ή ‘‘απλές’’ διπλοσολiές σε πέμπτες/τρίτες . απλά προτιμώ τους κυρίους Andy Powell and Ted Turner (Wishbone Ash) .
δεν ονομάστηκαν “η πιο σκληρά εργαζόμενη μπάντα” δίχως λόγο . τα σόλο τους συμβαδίζουν κ συνεργάζονται κρατώντας το καθένα το δικό του στυλ και την δικιά του ροή . αριστούργημα …
Ρε σεις, 71-45 λέει. Αν είναι δυνατόν! [-X
Μάθετε μπαλίτσα επιτέλους.
:thumbup:
Εγω ψηφισα σαξον για να μην εχουν μονο αριθμο ψηφων.
Αυτό που γουστάρω σε αυτούς είναι ότι γουστάρουν να παίζουν,να τζαμάρουν με τους ήρωές τους…Έχει εκλείψει αυτό στη μουσική γενικότερα.Μου θυμίζουν τις παλιές καλές εποχές που δυστυχώς δεν τις έζησα αλλά τις άκουσα!
Πράγματι, κουβαλάνε αυτή τη νοοτροπία που γράφεις, και εγώ στις συναυλίες τους έχω νιώσει πως ακούω/βλέπω κάτι που έχει έρθει κατ’ ευθείαν από τα 60’s και τα 70’s. Θεωρώ δεδομένο πως κάποια στιγμή θα δεις τον καθένα μόνο του, θα ήταν εμπειρία ζωής αν μπορέσεις να τους ακούσεις μαζί! 8)