Μισώ τα κλαμπ. Γιατί τα μισώ; Χμμμ…ήμουν έτοιμος να κάνω ένα ποστ για τα κλαμπ και πάτησα στο google “μισω τα κλαμπ” και βρέθηκα σε αυτό το φοβερό ποστ :
http://blogs.athensvoice.gr/phantom/2008/03/25/ολονυχτία-σε-club/
Αυτό το ποστ με εκφράζει απόλυτα! Είναι σα να το έγραψα εγώ.
Μπράβο στο παιδί που το έγραψε.
Είναι Σάββατο βράδυ λοιπόν, κοντεύει 1 τα μεσάνυχτα. Ένας φίλος μου θύμωσε μαζί μου που δεν ήθελα να πάμε στο κλαμπ που ήθελε στο Γκάζι. Μισώ το Γκάζι, μισώ τα κλαμπ και μισώ και το συγκεκριμένο κλαμπ που είναι σκέτο στριμωξίδι και παίζει τη μουσική που απεχθάνομαι. Techno, dance, dub, house, deep house, ούτε που ξέρω πως λέγεται και δε με νοιάζει. Αυτό το “νταμπα ντουμπα” τέλος πάντων που σου τρυπάει τα αυτιά και σου σπάει τα νεύρα. Αηδία σκέτη.
Και γιατί να πάω κλαμπ; Μήπως έχω και τα πολλά λεφτά να πάρω τουλάχιστον πάνω από ένα ποτό; Πως θα διασκεδάσεις αν δεν πιείς πάνω από ένα ποτό; Με την απαίσια μουσική; Τουλάχιστον να πας να πιεις πολύ μήπως και γίνει κάτι. Όχι φυσικά πως πιστεύω πως το ποτό είναι η λύση να περάσεις καλά. Άσε που δεν είμαι και φαν του ποτού.
Γιατί να πάω; Για να χορέψω; Μα δε χορεύω παρά μόνο όταν βάζει κάποιο τραγούδι που μου αρέσει πολύ. Και πως να χορέψω; Με το νταμπα ντουμπα; Και γιατι να χορεψω με ενα τραγουδι που δε γουσταρω; Επειδη χορευει η παρεα μου; Ε και; Άσε που βαρέθηκα πια και τα ποπάκια, τη lady gaga, τη beyonce, τη britney, τη shakira και όλα τέλος πάντων τα αδερφίστικα. Δε μου αρέσει πια η ποπ. Ούτε για χορό. Τη βαρέθηκα. Δεν θέλω. Όχι πως τρελαινόμουν ποτέ για χορευτική ποπ. Για ελληνικά φυσικά ούτε λόγος. Ξερνάω. Γιατί να παώ στο κλαμπ να περιμένω μήπως και βάλει τα τραγούδια που μου αρέσουν και που με κάνουν να θέλω να χορέψω; Άσε που πολλές φορές ζητάω από τον dj να βάλει ένα τραγούδι που θέλω και ή δεν το έχει ή δεν το βάζει καθόλου παρότι του το λέω ξανά και ξανά. Ο άχρηστος!
Γιατί να παώ; Για να πάρω μια βότκα λεμόνι που θα την πληρώσω 5 ή και 8 ευρώ και θα την πιω σε ενα λεπτό χωρίς να νιώσω τίποτα ή που θα την κρατάω στο χέρι, πίνοντας την αργά, επειδή δεν έχω και τι άλλο να κάνω, κοιτόντας τους άλλους που επίσης κρατάνε το ποτό τους και το πίνουν αργά επειδή δεν έχουν τι άλλο να κάνουν και αυτοί και που με τη σειρά τους κοιτάνε και αυτοί τους άλλους που κάνουν τα ίδια. Και ποτέ δεν συναντιούνται τα βλέμματα αυτά, υπάρχει συνήθως μονόπλευρο κοίταγμα. Και όταν συναντιούνται, γρήγορα αποστρέφονται και εστιάζουν σε αυτούς τους λίγους που χορεύουν. Τόσο παθητικό. Εσύ με ένα φτηνιάρικο ποτό και ένα τσιγάρο να κοιτάς αυτούς που χορεύουν, επειδή δεν έχεις και κάτι άλλο να δεις.
Γιατί να παώ; Για να κάνω πως διασκεδάζω ενώ όχι; Πόσο άσχημος είναι αυτός ο εξαναγκασμός. Βάζω στοίχημα ότι οι μισοί στα κλαμπ, μπορεί και περισσότεροι, δεν περνάνε καλά. Πάνε επειδή πάει και η παρέα. Πάνε επειδή είναι Σάββατο. Πάνε επειδή δε λέει να μην πας κλαμπ μια φορά την εβδομάδα. Πάνε επειδή όλοι πάνε, άρα γιατί όχι και εμείς; Μα γιατί πάτε; Αφου δε σας αρέσει. Κάθεστε σε μια μεριά και κουνάτε το κεφάλι, άντε και λίγο την πλάτη σας και είστε για λύπηση.
Να πάω γιατί; Να κάνω γνωριμίες; Που; Στο κλαμπ; Να φωνάζω στο αυτί του άλλου;
Να πάω γιατί; Να μιλήσω με τους φίλους μου και να πω αστεία; Με τη μουσική στο τέρμα; Πρέπει να φωνάζω στο αυτί τους. Προτιμώ μια καφετέρια.
Να παώ γιατί; Για να δω ωραίο κόσμο; Πως; Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι;
Να πάω γιατί; Για να βλέπω (όσο μπορώ) αυτές τις ψωνίστικες σνομπ και όλο τουπέ φάτσες που μου σπάνε τα νεύρα;
Να πάω γιατί; Για να ακούω όλα τα ποπ αδερφίστικα σουξεδάκια που έχω σιχαθεί να ακούω;
Να πάω γιατί; Για να πληρώσω 5 και 10 και 15 ευρώ την είσοδο; Και να δώσω άλλα τόσα για ποτό; Και άλλα τόσα για ταξί; Και μετά να μην έχω τίποτα για όλη την εβδομάδα;
Να πάω γιατί; Επειδή είμαι νέος; Και ποιος ηλίθιος είπε ότι οι νέοι πρέπει να πηγαίνουμε σε αυτά τα ελεεινά μέρη;
Και τι που είναι Σαββατόβραδο;
Ας κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε κόντρα σε όλους και κόντρα στις επιταγές του σύγχρονου γελοίου lifestyle. Κανείς και τίποτα δε μπορεί να μας επιβάλει, ούτε άμεσα ούτε έμμεσα πως θα περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας. Άλλωστε, εκτός από τη διασκέδαση, υπάρχει κάτι πολύ σημαντικότερο, η ψυχαγωγία. Και η αγωγή της ψυχής είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και όχι του κάθε επιχειρηματία που αποφάσισε ότι οι νέοι θα διασκεδάζουν σε σκοτεινά δωμάτια με τη μουσική στο τέρμα.
Και όπως έγραψε κάποιος σήμερα στο twitter :
Ποιότητα ζωής είναι να μην έχεις ανάγκη το σαββατόβραδο για να βγεις.
ΥΓ.Ο Ελύτης λέει πως για να φτάσεις στο άσπρο έχεις δυο δρόμους : ή είσαι γεννημένος για το άσπρο ή κάνεις όλη τη διαδρομή του μαύρου για να φτάσεις στο άσπρο.
ΥΓ2.Ρε μην με πετάξετε πάλι έξω. Μη με διώχνετε και εσείς 
Μπορεί να με μισείτε αλλά ξέρω ότι με συμπαθείτε κάτα βάθος, το ίδιο και εγώ. Στεναχωρέθηκα πολύ που με κάνατε πάλι μπαν. Πείτε μου τι σας την σπαέι σε μένα και θα το διορθώσω. Είμαι καλό παιδί. Θέλω να είμαι στην παρέα σας.
