Σοβαρα τώρα ομως,το 1977 βγαζουν οι ΘΕΟΙ Steely Dan το Aja.
Ας μην ηταν τοσο κομπλεξικοί με το ευρυ κοινο και τον ηχο τους και θα ηταν πολυ πιο γνωστοι σε μερη οπως εδω.Οι απολυτοι αντισταρς.
Και με πανεξυπνη θεματολογια,καλα για μουσικη δεν το συζητάμε καν.Ολοι οι σεσσιοναδες τους πηγαν σε Τοτο ή ακόμα και στο Thriller του Jackson πιο μετα,μαζι με τον ηχο εννοειται
Μεγαλη σχολη
Ειναι να μπεις λιγο στο Mood ειναι η αληθεια καθως οι τυποι στα 70ς παιζαν αρχι-ΔΑΠιτικη μουσικη,ουτε βρωμια,ουτε προγκ επη,ουτε τπτ.Μπλουζοτζαζ φορμες με επικαλυψη ποπ,μιλαμε για παλικαρια.
Αν και ειναι κατεξοχην “Αμερικανικη” μουσικη,οποτε συ θα γουσταρεις σιγουρα ρε!
Ξερεις,πολυ λαόυντζ ομως,χαλαρα,cool κτλ.Ακους και βαζεις μαρτινι:p
(και πολυ εξυπνη θεματολογια ομως σε στιχους κτλ,πανεξυπνοι)
Έελα ρε Τσακάλιααα, γιατί. Σε κάποιους από μας έχουν λείψει οι καυγάδες μεταξύ πρόγκστερς και πάνκηδων. Δεν μπορείς τουλάχιστον να πετάξεις άλλο ένα καρφάκι; Άλλο ένα τοσοδά φλεημάκι; Πλιιιιιιιιζ;
nice try, Γρακχε, αλλά νομίζω ότι κανενας σοβαρά σκεπτόμενος ακροατής δεν μπορεί να επιχειρηματολογησει υπέρ ή κατά για οποιοδήποτε είδος μουσικής, πέραν του ότι είναι/δεν ειναι του γουστου κ της αισθητικής του. Εγω χαίρομαι το ίδιο που στη δισκοθήκη μου έχω και το ανιμαλς και το μαρκη μουν και το φεαργουελ του κινγκς και το ροκετ του ρασια. Χαίρομαι που έχω περάσει το ίδιο καλά σε συναυλίες του Waters, των Van Der Graaf Generator, του Marky Ramone, των Last Drive ή των Χαοτική Διάσταση. Τώρα αν κάποιος (εγώ, εσύ, αυτός, ο άλλος - δεν αναφέρομαι σε κανέναν προσωπικα) έχει την ψευδαίσθηση ότι η μουσική του γουστου του είναι “ανώτερη”, νικάει όλες τις άλλες, δεν ξέρωγωτιαλλο, και λοιπές πίπες, τότε απλώς χάνει την ουσία και το νοημα.
Θα συμφωνούσα γενικά αν δεν ήμουν σίγουρος ότι η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗ (aka ο κλασσικός hard/heavy ήχος) είναι καλύτερη από τις δικές σας :razz: Όπως κατάλαβες δεν παίρνω το μέρος κανενός σ’ αυτή τη διαμάχη. Μ’ αρέσει να κοροϊδεύω εξ’ ίσου και τους πρόγκστερς και τους πάνκηδες. Και δεν είναι μόνο ο λόγος που προανέφερα, αλλά και το γεγονός ότι μπορώ να απολαύσω και προγκ και πανκ (μη με ρωτήσεις για “αναλογίες” - δεν είμαι βέβαιος) αλλά δεν παίρνω στα σοβαρά τα κολλήματα καμίας από τις δύο κάστες.