Πάμε παιδιά, ορμάτε και κάντε πουτάνα το τοπικ
εντάξει γαμάτο topic. Ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό πάντως είναι Βασίλης Λυπηρίδης. Σαν Αρειανός του έχω σούρει πολλά στους αγώνες που έβλεπα στην tv μικρός όταν και ξεκίνησα να παθιάζομαι. Ο έλληνας Denis Rodman without the attitude :lol:
[SPOILER]
[/SPOILER]
Περι Τσεκου
Επιασε την απολυτη δοξα στο θρυλικο ημιτελικο με τις ΗΠΑ στο Μουντομπασκετ 1994. Μπηκε μεσα για match-ups με τον O’Neal και συμφωνα με Παπαδογιαννη αυτοι οι 2 ηταν οι βαρυτεροι παικτες του τουρνουα: Ο’Neal 137 κιλα, Τσεκος 132
Στο παρακατω στιγμιοτυπο απο το συγκεκριμενο παιχνιδι ο Τσεκος αγγιζει την τελειοτητα οταν πιανει την μπαλα και σαν ΑΛΗΤΑΡΑΣ που ειναι παει να καρφωσει στη μαπα των O’Neal και Kemp…
ΥΓ. Εχω πολυ υλικο κατα νου για το τοπικ, απλως θελω να παιξετε μπαλα και οι υπολοιποι
Θυμάμαι πάντως πως ο Τσέκος είχε δυσκολέψει πολύ τον O’ Neal σε εκείνο το ματς. Μάλιστα ήταν η μοναδική φορά σε όλο το τουρνουά που ο Saq δυσκολεύτηκε μιας και γενικά ήταν μακράν ο καλύτερος παίκτης των ΗΠΑ τότε και έκανε πλάκα στους αντίπαλους σεντερ.
Βλέποντας το βίντεο… Μπακατσιας ρεεε :lol:
Μην ξεχνάμε όμως και τον Πεδουλάκη κυρίως για τον τρόπο που σούταρε
(δεν βρίσκω κανένα βίντεο να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι).
Αγαμήδια Γιάννη.
Σήμερα απομυθοποίησα το ιντερνετ. Δεν μπορώ να βρω πουθενά φωτογραφία του τίμιου, του Ντάρκο Μιλίσεβιτς. Και ακόμα χειρότερα ούτε του λατρεμένου Άαρον Κούουσμα.
Θα μείνω στον συνοδοιπόρο του τελευταίου λοιπόν.
-
Mπακατσιας ειχε κανει τρομερο παιχνιδι με ΗΠΑ. Οντας γρηγορος play-maker και επειδη οι Αμερικανοι, ουτε ζωνη παιζανε (και ουτε γενικα σφιχτη αμυνα) το ειχε εκμεταλλευτει και ηταν ο καλυτερος παικτης της Ελλαδος σε εκεινο το ματς. Ειχε βαλει και ενα καταπληκτικο καλαθι υπο την πιεση του O’Neal αλλα δε θυμαμαι σε ποιο λεπτο. Γενικα ο Μπακατσιας ηταν ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ μπασκετμπολιστας, επαιζε αμυνα, μοιραζε/οργανωνε παιχνιδι, απλως ειχε μια αδυναμια στο σκοραρισμα.
-
Υπαρχει βιντεο Πεδουλακη απο το 1992, οπου καταγγελει την κοκκινη παραγκα που στηνεται στην Α1:lol:
- Τιτ Σοκ καλος παικτης! Ο Κουουσμα ηταν τοσο ξανθος και ασπρος που νομιζες οτι εμπαινε στο παρκε κατευθειαν απο καταψυξη. Ειχε βοηθησει και αυτος παντως, ειδικα σε κατι ντερμπι με τον Ολυμπιακο επαιρνε μπρος και δεν σταματαγε
Παιδιά να λέτε και ονόματα για μας τους νέους
Ο Κούουσμα είχε βρωμόχερο. Αν έβρισκε καλάθι δε σταμάταγε. Αλλά πάνω από όλα ήταν ο αθλητικός σωματότυπος που είχε.
Τιτ Σοκ, τιμή στο τελευταίο μεγάλο μουστάκι των ελληνικών παρκέ.
Αλλά η τρίχα του Ντάρκο του Μιλίσεβιτς, του μόνου σέντερ που έριχνε περισσότερα τρίποντα από δίποντα σε έναν αγώνα, είναι one of a kind. Τον έζησα κι από κοντά στην Απολλωνάρα.
Επίσης, σεβασμό στον παίκτη που από μπάσκετ μπορεί να μην ήξερε και τίποτα ιδιαίτερο, αλλά τον αγαπάγαμε γιατί έκανε εντυπωσιακά καρφώματα και αυτά μετράγανε τότε…
…και πήρε και Ευρωπαϊκό με τον παθαναϊκό, αν είναι δυνατόν. Και δεν έχει πάρει ο Γκάλης…
Bουρτζουμης σκυλος. Μαζι με Σιγαλα οι καλυτεροι Ελληνες αμυντικοι των 90s, απλως ο Γιωργαρος ειχε και αλλα πολυ καλα στοιχεια, που ο Βουρτζουμης δεν…
:’)
Μάριο Μπόνι;
Τι κορνέτο ήταν εκείνο που είχε κεράσει τους Τούρκους;
Θυμάμαι που ήταν διπλός τελικός και είχαν γεμίσει το χώρο με μπαλόνια, γιατί είχαν κερδίσει τον πρώτο αγώνα στο Αλεξάνδρειο με μεγάλη διαφορά. Ή κάτι τέτοιο…
Κυπελλο Ελλαδος 1998, με δυνατη ΑΕΚ στο Αλεξανδρειο
“Ουλελε αμαν αμαν”
Αυτος αναμεσα στον Μπονι και τον Αγγελιδη ειναι ο Βεγγος?
Ναι,ημουν μεσα σε κεινο το ματς,πιτσιρικας 10 χρονων,ειχαμε χασει 66-77 και στον επαναληπτικο στην Προυσα το θεωρουσαν απλα τυπικη διαδικασια το ματς.Και πηγαν ο ΧΟΣΕ ΠΙΚΟΥΛΙΝ (αλλη μυθικη μορφη) και ο σουπερ Μαριο και τους αλλαξαν τα φωτα.
Αναγκαστηκαν να αδειασουν το γηπεδο λογω επεισοδιων για να ληξει το ματς.
Tέτοιο και αν θυμάμαι καλά το πήγε ο Άρης στην παράταση και το πήρε εκεί…Μεγάλη κούπα εκείνη…
Πάλι δε βρίσκω φωτόζ.
Αλλά για όποιον θυμάται το πρώτο ευρωπαϊκό του Άρη απέναντι στην Εφες.
Εκείνη την χρονιά ήταν ο Tarpley (υπό τις οδηγίες Στηβ Γιατζόγλου) που γενικά είχε όλα τα φώτα (δικαίως), αλλά στους ημιτελικούς με τη Σαραγόσα είχε κάνει δυο μυθικές ματσάρες ο Jey Jey Anderson.
Δεν πρέπει να έπαιξε ούτε πριν, ούτε μετά. Αλλά τι ματσάρες ήταν εκείνες που είχε κάνει.
Ο Ορτιθ ηταν ο “Τατσοπουλος” της Θεσ/νικης, αλλα στα αληθεια. Ειχε πηδηξει πολυ πραμα απ’οτι μου εχουν πει. Θυμαμαι στους Ολυμπιακους Αγωνες (οπου ειχα δηλωσει εθελοντης στο μπασκετ και ειχα λιωσει να βλεπω παιχνιδια) κατεβαινα μολις τελειωνε το καθε ματς στη φυσουνα και εβλεπα παικτες απο κοντα. Ο Ορτιθ ηταν ο ΟΡΙΣΜΟΣ του λατινου εραστη, βγαλμενου απο δεκαετια 50/60. Κολλαγε και το μαλλι πισω με μπριγιαντινη και κατι κοπελιτσες που τον εβλεπαν ειχαν παθει πλακα:lol:
Ορθώς τον λέγανε ΧΟΣΕ τότε.