Ευχαριστω. θα το κοιταξω. ειχα διαβασει και το κρατος και επανασταση και μπορω να πω πως με κατατοπισε πολυ. με τετοιου ειδους βιβλια πρεπει να ξερεις απο που να ξεκινησεις.
Για πρώτες γνώσεις που είναι ό,τι πρέπει πάνω στον μαρξισμό πάντως (όχι και λενινισμός, το δεύτερο αφορά τη σκέψη του Λένιν κατά κύριο λόγο) μπορείς να τσεκάρεις ένα ωραίο βιβλιαρακι που δεν είναι άλλο απο το “Κεφάλαιο” του Μαρξ εικονογραφημένο, με σκίτσα κλπ, ό,τι πρέπει για ξεκίνημα. Επίσης όλα τα βιβλία “εισαγωγής στη φιλοσοφία” ή “οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι” κλπ, τέτοιου στυλ πάντως, αναφέρονται στον μαρξισμό με απλο και κατανοητό τρόπο, λέγοντας τα βασικά του χαρακτηριστικά. Για αρχή τουλάχιστον συνιστώ κάτι τέτοιο, για να μη πελαγώσεις. 
Εγώ διάβασα τον Κλέφτη του Πάντοτε του Barker…με απορρόφησε τόσο που δεν έκανα πολλή ώρα να το διάβασω…πολύ κοντά στα γούστα μου, σε όσους αρέσουν τα σκοτεινά παραμύθια και δε το έχουν διαβάσει το συνιστώ ανεπιφύλακτα 
Ωραία, τώρα προχώρα και στο “Abarat” του ίδιου να πωρωθείς ακόμα περισσότερο. 8)
Θα το τσεκάρω σίγουρα!σκέφτομαι να πάρω και το Ημερολόγιο Ενός Δαίμονα Βασικά σε όποιο βιβλιοπωλείο πάω βλέπω τον Υφαντόκοσμο…
Παιδιά αν γουστάρετε καλό βιβλίο και πραγματική σοβαρή λογοτεχνία
Διάλεξτε αυτό το βιβλίο
http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=2635473
Πραγματικά είναι ότι καλύτερο έχω διαβάσει την τελευταία δεκαετία μαζί με την Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη…
Ωραια ωραια:) να σου πω το ειχα σκεφτει αλλα παλι πιστευα πως θα ηταν βαρυ.
Μόλις ξεκίνησα το “Last night in twisted river” του John Irving.
Τα Αγγλικά μου θένε ξεσκόνισμα.
Καλοί είστε πάντως εσείς. Αν και μου αρέσει η φιλοσοφία και τα δοκίμια, μου είναι δύσκολο να αφιερώσω το χρόνο που χρειάζεται και να ασχοληθώ. Επίσης έχει τύχει να διαβάσω βιβλίο και να καταλάβω άλλα αντί άλλων ή να μην το καταλάβω καθόλου. Οπότε προτιμώ σε αυτήν την κατηγορία είτε να έχω ένα μπούσουλα (π.χ. αναλύσεις άλλων συγγραφέων πάνω στο κείμενο) είτε -ακόμη καλύτερα- να παρακολουθώ σεμινάρια.
Είχα “διαβάσει” το “Ταδε έφη Ζαρατούστρα” στα 15, είχα κρατήσει και σημειώσεις στα περιθώρια (φιλοσοφικούς σχολιασμούς, βεβαίως βεβαίως), και όταν χρόνια μετά το ξανάνοιξα και είδα με τρόμο την ηλιθιότητά μου, πέταξα το βιβλίο και πήρα άλλο.
και τώρα παρακολουθώ ένα σεμινάριο και μας έχει πάρει 3 μήνες μόνο και μόνο για την εισαγωγή.
Κι επειδή είδα κάτι παραπάνω για τον Οδυσσέα του Joyce, υπάρχει αυτή η εξαίρετη μελέτη (http://www.ebooks.gr/book/102666) που είναι απίστευτη πηγή πληροφοριών για το κείμενο του Joyce, τον τόπο, τη γλώσσα, την ιστορία, πάει κεφάλαιο-κεφάλαιο όπως ο Οδυσσέας και είναι απίστευτο βοήθημα.
Τελευταία πρόταση το Catch 22 του Joseph Heller (εκδ. Ερατώ). Απίστευτο humor, (quote από κριτική :P) το μεγαλύτερο αντιπολεμικό μυθιστόρημα όλων των εποχών, μια μοναδική σάτιρα, που περιγράφει κατ’ επέκταση την τρέλα της σύγχρονης κοινωνίας.
Ω θεοί, πραγματικά δεν έχω γνωρίσει ανθρώπους που διαβάζουν!
διάβασα to kill a mockingbird που καλά σας χώνει ο atticus! και τώρα διαβάζω marquis de sade κάτι με έρωτα έχει ό τίτλος αλλά είμαι πολύ μεθυσμένος ή μάλλον χαρωπό αγόρι για να ασχολούμαι οπότε ψάχτε βρείτε το αν σας νοιάζει τόσο !
Καταρχάς είναι εκδόσεις Εκάτη και όχι Ερατώ! 
Στο λέω αυτό, γιατί οι “Ερατώ” έχουν λογικές τιμές στα βιβλία, και θα το είχαν φτηνότερο! Αυτός είναι ο μόνος λόγος που δεν το έχω πάρει ακόμα!
Αντίθετα έχω πάρει το άλλο του Heller, το “Για φαντάσου”, που το βρήκα κάπου πολύ φτηνό. Φυσικά δεν το έχω διαβάσει ακόμα.
Ούτε και το “Σφαγείο νο 5” που είναι στη λίστα (του Vonnegut αυτό).
Μας έχει φάει η “Ευρωπαϊκή Ιστορία” τον τελευταίο μήνα!
Να ήταν και καλογραμμένη, μάλιστα. #-o
Αλλά ας μη γκρινιάζω πάλι…
Eξεταστική;
Δηλαδή να μην περιμένω update για το “Για φαντάσου” εδώ κοντά;; 
Τα βιβλία έχουν γενικά ακριβύνει τρελά τελευταία.
Μμμμμ (για) φαντάσου ότι πλέον αγοράζω τα βιβλία μου με ορίζοντα πενταετίας. Και βάλε… #-o
Όσον αφορά τη δεύτερη πρόταση, υπάρχει λύση!
Βιβλιοθήκες!
Αλλά μέχρι να την ανακαλύψουμε θα έχουμε χαλάσει ένα κάρο λεφτά σε άχρηστα πολυσέλιδα τίποτα.
Καληνύχτα!
Όσο αφορά τον Οδυσσέα, υπάρχει πάντως και στα ελληνικά (δε μπορώ να διανοηθώ να το διαβάζει κάποιος αυτό το βιβλίο στα αγγλικά, θα πρέπει να είναι καθηγητής πανεπιστημίου τουλάχιστον!) και το “Ulysses” του Άρη Μαραγκόπουλου, ένας πάρα πολύ καλός οδηγός ανάγνωσης που εμένα τουλάχιστον με είχε βοηθήσει πολύ μπορώ να πω…
Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και διαβάστε ένα απο τα κορυφαία και πιο ριξικέλευτα λογοτεχνικά έργα όλων των εποχών.
εδιτ. Χα, όταν έγραφα το ποστ δεν είχα δει το λινκ, για το ίδιο βιβλίο μιλάμε! Αν μη τι άλλο, αυτό λέει πολλά για την αξία του.
@ forkboy: το θέμα είναι ότι τα θέλω όλα δικά μου! Εντάξει, βασικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα με τις βιβλιοθήκες (μία μόνο χρονιά που ήμουν εξωτερικό είχα πρόσβαση σε καλή βιβλιοθήκη, ήμαρτον…) είναι ότι δεν έχω καμία αυτοσυγκράτηση, άρα όπως αγοράζω πολλά βιβλία ταυτόχρονα (που δεν διαβάζω) έτσι (θα) δανείζομαι και πολλά βιβλία ταυτόχρονα (που δεν έχει νόημα).
Οι φίλοι που διαβάζουν είναι γενικά καλό πράμα, η ακόμα καλύτερα, μία έτοιμη γονεική βιβλιοθήκη.
Πρόταση, από τα αγαπημένα μου βιβλία των τελευταίων χρόνων, και από τα ελάχιστα που έχω διαβάσει 2 φορές:
Richard Flanagan, Εγχειρίδιο Ιχθύων - Μυθιστόρημα σε 12 Ψάρια, εκδ. Άγρα
Μεταμοντέρνα “σπουδή” πάνω στην ιστορία της Τασμανίας, την ιστορία γενικότερα, το παρελθόν και το παρόν, το γραπτό Λόγο, την τέχνη, την τεχνολογία, το Διαφωτισμό, και όλα αυτά με ένα απίστευτο, καυστικό, σουρεαλιστικό χιούμορ.
Ακολουθούν αποσπάσματα κριτικών που πέτυχα στο ιντερνετ και τα λένε κάπως καλύτερα από μένα
[ul]
[li]Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που η γη ήταν ακόμα στα νιάτα της, πριν αρχίσουν να αφανίζονται όλα τα ψάρια της θάλασσας κι όλα τα πλάσματα της στεριάς, κάποιος ονόματι Ουίλλιαμ Μπιούλοου Γκούλντ καταδικάστηκε σε ισόβια και τόπος έκτισης της ποινής του θα ήταν η αποικία των βαρυποινιτών της νήσου Σάρα, στη Γη του Βαν Ντήμεν, σημερινή Τασμανία. Απατεώνας και παραχαράκτης με ταλέντο, ο Γκούλντ εξουσιοδοτήθηκε από τον γιατρό της αποικίας να ζωγραφίσει ένα βιβλίο με εικόνες ψαριών, που θα αποτελούσε το εισιτήριο του γιατρού για τη Βασιλική Εταιρεία.
[/li]
[li]“Το “Εγχειρίδιο Ιχθύων” είναι ένα μυθιστόρημα για τα ψάρια κατά τον ίδιο τρόπο που ο “Μόμπυ Ντικ” είναι μυθιστόρημα για τις φάλαινες και ο “Οδυσσέας” του Τζόυς μυθιστόρημα για τα συμβάντα μιας και μοναδικής ημέρας… πρόκειται για έναν καταπληκτικό, φαντασμαγορικό στοχασμό πάνω στην τέχνη, την ιστορία και τη φύση.”
[/li][/ul]
Ωστόσο την Αλήθεια του βιβλίου συνοψίζει καλύτερα ο (ήρωας) Billy Gould:
“For the world no longer existed to become a book.
A book now existed with the obscene ambition of becoming the world”
Χα χα χα χα!
Το “Εγχειρίδιο Ιχθύων” το έχω αγοράσει πριν δυο-τρια χρόνια αλλά (φυσικά) δεν το έχω διαβάσει ακόμα!
Ωστε έχει βάλει ήρωα τον Billy Gould ε; Ωραίος!
Ας προτείνω λοιπόν κάτι και γω.
Οι εκδόσεις Πόλις έχουν ξεκινήσει και εκδίδουν το έργο του Percival Everett. Το πρώτο που διάβασα, η “Αμερικανική έρημος”, αν και καλογραμμένο και τίγκα στο μαύρο χιούμορ, δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε. Τουλάχιστον από όσα περίμενα διαβάζοντας κριτικές (:–).
Από την άλλη, “Το σβήσιμο” μου άρεσε περισσότερο. Μεταμοντέρνο κι αυτό, παίζει με το θέμα της πολιτικής ορθότητας και του ρατσισμού, έτσι όπως τον βιώνει αντίστροφα ο μαύρος συγγραφέας-ήρωας του εργου. Με ένα έξυπνο εύρημα (μυθιστόρημα μέσα στο μυθιστόρημα) καταπιάνεται γενικότερα με τα θέματα του εκδοτικού χώρου, τη λογοτεχνική θεωρία και κριτική, το ρατσισμό, όπως είπα, την ομοφυλοφιλία, τις οικογενειακές σχέσεις και άλλα.
Ίσως αυτό να είναι το μειονέκτημά του, ότι θέλει να ασχοληθεί με πολλά θέματα και κάπου αποπροσανατολίζεται. Α! Κι άλλο ένα. Ότι ο συγγραφέας του είναι πανεπιστημιακός. Έχω ένα θέμα με τη συγκεκριμένη φάρα!
Τέλος πάντων. Καλό βιβλίο είναι, αξίζει να το διαβάσετε.
Το επόμενο μυθιστόρημα του Everett, “Πληγωμένοι”, δεν μπορώ να πω ότι με τράβηξε να ασχοληθώ μαζί του.
Κι αυτό καταπιάνεται με το ρατσισμό και την ομοφυλοφιλία, τη σχέση μας με τον κόσμο και την κοινωνία κτλ αλλά ok πήρα τη δόση μου.
Πώς το λένε οι My Life With The Thrill Kill Kult?
Gay, Black And Married!
O στρατος σου δινει την ευκαιρια να λιωσεις στο διαβασμα… εχουμε και λεμε :
- John Reed : Δεκα μερες που συγκλονισαν τον κοσμο
- Miklos Kun : Μπουχαριν
- Μaxim Gorky : Στα ξένα χέρια
- Anton Chekhov : Αριαδνη και αλλα διηγηματα
- Dan Brown : Το χαμενο συμβολο (απο σποντα αυτο ε… :p)
Θες να πεις δυο λόγια για αυτό; Είχε πέσει στα χέρια μου στο δημοτικό (σε πανάρχαια έκδοση) και το είχα παρατήσει γιατί ήταν ψιλοδύσκολο.
Κι εγώ στο στρατό διάβασα μπόλικα πράγματα:
Γυμνό Γεύμα - Ουίλιαμ Μπάροουζ (ότι καλύτερο, πιο τρομακτικό, πιο πολύπλοκο και παράλληλα πιο μαγικό έχω διαβάσει στη ζωή μου)
Στο Δρόμο - Τζακ Κέρουακ
Ουρλιαχτό, Καντίς και άλλα ποιήματα - Άλεν Γκίνσμπεργκ
Και έβρασαν οι ιπποπόταμοι στους βάλτους τους - Τζακ Κέρουακ/Ουίλιαμ Μπάροουζ
Η Διαθήκη του Γεδεών Μακ - Τζέιμς Ρόμπερτσον
Ο Ηλίθιος - Φίοντορ Ντοστογέφσκι
Το Υπόγειο - Φίοντορ Ντοστογέφσκι
Πνιγμός - Τζακ Παλάνικ
Θα φτύσω στους τάφους σας - Μπορίς Βιαν
Κας - Ράινχαρντ Κλάιστ
Logicomix - Απόστολος Δοξιάδης
Σκακιστική Νουβέλα - Στέφαν Τσβάιχ
Η χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ - Χάινριχ Μπελ
θελω να αρχισω το εγκλημα και τιμωρια του ντοστογιεφσκι…Το εχει διαβασει κανεις?
Φίλε έχω διαβάσει Ντοστογιέφσκυ,είναι τρομερός αλλά εμένα προσωπικά με είχε πιάσει η ψυχή μου.Πολύ πολύ στενάχωρος,όπως άθλια ήταν και η ζωή στην Τσαρική Ρωσία του τότε.
Αυτές τις μέρες το έχω ρίξει στον Χερμαν 'Εσσε,διάβασα το “Σιντάρτα” και είμαι έτοιμος να ξεκινήσω το “λύκο της Στέππας”.Κανείς ακουστά;