Το δεύτερο ακούγεται ενδιαφέρον.
Όταν τελικά το τελειώσεις, και μπεις να γράψεις εδώ, αν γίνεται πες και τίποτα παραπάνω για το τι διάβασες, μην γράψεις μόνο μια πρόταση…
Θα ήθελα να δω περι τίνος πρόκειται.
http://el.wikisource.org/wiki/Συμπόσιον
εααα ρε,διαβαστε να ξεστραβωθειτε ρε ζωα,μπουστοδιαλο μπμμμμ 8)
βιβλία διαβάζουμε ασταμάτητα και όοοοοολων των ειδών (εκτός ιστορίας της νεότερης Ελλάδος)… αυτές τις ημέρες διαβάζω το “ψηλά τακούνια για πάντα” της Ιουστίνης Φραγκούλη!!! μετά λέω να επιστρέψω στο ιστορικό μυθιστόρημα που είναι και η αδυναμία μου!
Διαβάζω το “Η πανούκλα στο Λονδίνο” του Ντάνιελ Ντεφόου που όπως μαρτυρά και ο τίτλος του αναφέρεται στην πανούκλα που θέρισε την πρωτεύουσα της Αγγλίας το 1665 μια χρονιά πριν την μεγάλη πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στην πόλη. Περισσότερο καταγραφή βασικά παρά λογοτεχνία αν και το όλο ιστορικό δίνεται μέσα από τα μάτια ενός φανταστικού επιζώντα που έζησε μέσα στην πόλη και είδε τα πάντα.
Αν και έχει το ενδιαφέρον του αρχικά γρήγορα αρχίζει και επαναλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό πισωγυρίζοντας πολλές φορές χωρίς λόγο στα ίδια περιστατικά και φλυαρώντας άσκοπα, κάτι που με οδήγησε να το αφήσω στην άκρη πολλές φορές για 1-2 μέρες για να επιστρέψω αργότερα. Αξίζει πάντως ακόμα και έτσι αφού η καταγραφή που γίνεται χωρίς μελοδραματισμούς σε στιγμές είναι πραγματικά συγκλονιστική και αποκαλύπτει τα όρια της ανθρώπινης αντοχής απέναντι όχι μόνο στην αρρώστια αλλά κυρίως στην απελπισία.
Ακούγεται ενδιαφέρον, πάντως, και δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλο βιβλίο…
Είναι, απλά ψάξε για όσο γίνεται πιο σύγχρονη μετάφραση. Σε αυτή που διάβασα εγώ όλα τα ονόματα των περιοχών στο Λονδίνο αποδίδονται στα ελληνικά (πχ. Whitechapel- Γουαιτσαπελ κτλ) και επειδή η αναφορά σε αυτά είναι πολύ συχνή στο κείμενο γίνεται αρκετά κουραστικό. Αν και δεν είμαι σίγουρος βέβαια πως σε πιο καινούργιες μεταφράσεις θα έχουν αποδοθεί διαφορετικά
Έψαξα στο γκουγκλ - συνήθως, πατάω “greekbooks” ή “perizitito” - και βρήκα το βιβλίο μόνο στις εκδόσεις “κριτική” [1988], σε μετάφραση του Τάσου Συμεωνίδη, 300 σελίδες. Αυτό διαβάζεις εσύ;
Ναι αυτό.
Οκ, θα ψάξω και πιο νέες μεταφράσεις, αν είναι. Σε ευχαριστώ. 
Έχω επιτέλους στα χέρια μου την “Θεωρία του Πολέμου” του Παναγιώτη Κονδύλη.
Επίσης θα τσεκάρω το “Καλό και το κακό στην τέχνη και στο δίκαιο” του Μαρκεζίνη,πρέπει να κυλάει ευχάριστα.
:bye: ζωή για μια εβδομάδα!
θαυμάσιες επιλογές!!!
ξερει κανεις κανα site που να λεει αν υπαρχουν ελληνικες μεταφρασεις για καποιο βιβλιο??:-k
συγκεκριμενα ψαχνω το [B]Dance Dance Dance[/B] του [I][B]Haruki Murakami[/B][/I]
εχω δει οτι υπαρχει στα αγγλικα στον παπασωτηριου και δεν εχω προβλημα να το διαβασω ετσι, απλα προτιμω να το διαβασω σε ελληνικη μεταφραση θα ναι που θα ναι μεταφρασμενο.Απο αγγλους και γαλλους συγγραφεις τα διαβαζω στη γλωσσα τους γενικα, τους υπολοιπους προτιμω ελληνικα…
επισης αν εχει κανεις να προτεινει κανα βιβλιο παρομοιο με το [B]on the road[/B] του [B][I]jack kerouac[/I][/B] ειτε με αντιστοιχα ταξιδια ειτε με τη μουσικη που αναφερεται(bebop, jazz κλπ) ας το κανει πλζ 
//ΥΓ: ξερει κανεις που μπορω να βρω εστω και μεταχειρισμενο το [B]Το Κυνήγι του Αγριοπρόβατου (Εκδόσεις Καστανιώτη)[/B] του [B][U]haruki murakami[/U][/B] παλι?(οπου κοιταξα ειναι εξαντλημενο)
Το πληρέστερο site και βάση δεδομένων ουσιαστικά για τα βιβλία που κυκλοφορούν στα ελληνικά έιναι η [U]Βιβλιονέτ[/U].
Όταν κάνεις αναζήτηση (πάνω δεξιά) σου βγάζει και τον πρωτότυπο τίτλο από κάποια μετάφραση.
Αλλιώς στην αρχική σελίδα πληκτρολογείς το όνομα του συγγραφέα, ή ό,τι άλλο θες να δεις και σε μεταφέρει στην αντίστοιχη σελίδα του.
Για οποιοδήποτε βιβλίο μπορείς να ρωτήσεις στην “Πολιτεία” στην Ασκληπιού, και αυτοί θα σε κατατοπίσουν αν ένα βιβλίο είναι εξαντλημένο ή όχι.
Αλλιώς μπορείς να το αναζητήσεις στα σίγουρα από τις ίδιες τις εκδόσεις Καστανιώτη στη Σόλωνος, χαμηλά στα Εξάρχεια.
ΥΓ. Απ’ ότι βλέπω πάντως, ο Murakami έχει μεταφραστει στα ελληνικά μέσω αγγλικών!!!
Ωραίος, forkboy! 
@zben: ο Jack Kerouac είναι συγγραφέας της γενιάς των beatnik. Όλη η κουλτούρα είναι αυτό το πράγμα που βλέπεις στο on the road, το οποίο θεωρείται και κλασικό ανάμεσα τους. Ψάξε για συγγραφείς αυτής της γενιάς και διάλεξε, θα βρεις σίγουρα κάτι καλύτερο γιατί υπήρξαν συγγραφείς με περισσότερες εμπειρίες από τον Κέρουακ, επομένως πιο αληθοφανείς. Ψάξε και για ό,τι έχει επηρεάσει αυτή η γενιά.
Το dance, dance, dance δεν πρέπει να έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Στην Πολιτεία θα το βρεις φθηνότερα από τον Παπασωτηρίου πάντως. Για το άλλο που λες πάρε ένα τηλέφωνο καλού κακού στις εκδόσεις ή πετάξου όπως λέει ο forkboy. Αλλά δεν το έχουν στον κατάλογό τους, οπότε από τον εκδότη είναι εξαντλημένο. Σύμφωνα με το biblionet, που είναι αξιόπιστος κατάλογος, κυκλοφορεί όμως. Μ’ ένα googlin(ή ψάξιμο σε κάποιον κατάλογο καληώρα) του ISBN του βιβλίου μπορείς να δεις κάποιο site που πιθανότατα το έχει ή κανά βιβλιοπωλείο αν είσαι τυχερός/η. Κατα τ’ άλλα μόνο αν αρχίσεις και ψάχνεις σε παλαιοβιβλιοπωλεία για κανά μεταχειρισμένο, γιατί γενικώς δεν κρατάνε καταλόγους. Αν είσαι από Αθήνα σου προτείνω τον Αλφείο στην Τρικούπη, ο τύπος εκεί πέρα ξέρει πολλά και μπορεί να σε βοηθήσει.
μεταφρασμενα απο αγγλικα? μαλιστα…
τεσπα αν και μαλλον ειναι εξαντλημενο, θα παω πολιτεια και καστανιωτη την επομενη φορα που θα περασω απο κει , αν δεν βρω θα κοιταξω γι αγγλικα
το site πολυ χρησιμο, κατι τετοιο εψαχνα 1000 thanx!!
///wretch ευχαριστω για τις πληροφοριες, να’ σαι καλα
καλο το κολπακι με το ISBN δε το χα σκεφτει!
Τελείωσα το “Αριστερό Χέρι του Θεού”. Πολύ καλό ανάγνωσμα γενικά. Νταξ είχε γίνει λίγος ντόρος γύρο από το όνομα του, δεν ενθουσιάστηκα τόσο πολύ. Βασικά τα περί θρησκείας με ενόχλησαν λίγο, ποτέ δεν ήμουν φαν. Ο Hoffman έφτιαξε ένα πολύ ωραία χαρακτήρα (Κέιλ), λογικό και στο τέλος συναισθηματικό.
Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για το ζήτημα του μελλοντικού ολοκληρωτισμού, που μπορεί να προκύψει από την καταστολή, τον έλεγχο της συμπεριφοράς και τη μετατροπή των ανθρώπων σε άβουλα και ανελεύθερα όντα. Αυτό ακριβώς το ζήτημα πραγματεύονται με ένα προφητικό τρόπο, τα βιβλία «1984» του Τζωρτζ Όργουελ και «Θαυμαστός Νέος Κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ.
[B]«1984»: Ο Μεγάλος αδελφός (George Orwell, εκδ. Κάκτος)[/B]
Το «1984» γράφτηκε από τον Όργουελ το 1948 (πρωτοκυκλοφόρησε το 1949) και ήταν σαφώς επηρεασμένο από τα γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την άνοδο του Στάλιν στην εξουσία και την ανάπτυξη των ολοκληρωτικών χαρακτηριστικών του σοβιετικού καθεστώτος. Ο ήρωας του βιβλίου του Όργουελ, Ουίνστον Σμιθ, είναι μέλος του Κόμματος αλλά έχει πολλές αμφιβολίες για το σύστημα. Διαπράττει με τον τρόπο αυτόν ένα βασικό έγκλημα, που «περιείχε όλα τ? άλλα μέσα του»: ένα «Έγκλημα της Σκέψης» και προσπαθεί εναγωνίως να διαφύγει την παρακολούθηση από το «Μεγάλο Αδερφό». Η παρακολούθηση είναι συνεχής μέσα από τηλεοθόνες που είναι ταυτόχρονα πομποί και δέκτες. Εκπέμπουν την προπαγάνδα του καθεστώτος αλλά παράλληλα συλλαμβάνουν κάθε ηχητικό ερέθισμα, από απλό ψίθυρο μέχρι όλες τις συζητήσεις των μελών του Κόμματος. Στις οθόνες προβάλλεται και το πρόσωπο του Εμμανουήλ Γκόλντσταιν, αποστάτη, που κάποτε υπήρξε μια από τις εξέχουσες φυσιογνωμίες του Κόμματος, σχεδόν στο επίπεδο του Μεγάλου Αδερφού, αλλά προέβη σε αντεπαναστατικές ενέργειες και κατά συνέπεια θεωρείται εχθρός του λαού. Η αλληγορία είναι προφανής: ο Μεγάλος Αδερφός είναι ο Στάλιν, ο Εμμανουήλ Γκόλντσταιν είναι ο Τρότσκι, ενώ οι μέθοδοι παρακολούθησης που περιγράφονται στο βιβλίο είναι εμπνευσμένες από τις μεθόδους τρομοκρατίας του σταλινικού
καθεστώτος.
[B]Ο θαυμαστός Νέος Κόσμος (Aldous Leonard Huxley, εκδ. Μέδουσα)[/B]
Ο «Θαυμαστός Νέος Κόσμος» του Χάξλεϋ είναι προγενέστερο βιβλίο (γράφτηκε το 1931), οπότε είναι σε μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστο από τα γεγονότα που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια (μαζικές δολοφονίες, βασανιστήρια, λογοκρισία κ.ο.κ). Στο «Θαυμαστό Νέο Κόσμο» οι άνθρωποι απολαμβάνουν τυπικά πλήρη ελευθερία, ουσιαστικά όμως ελέγχονται με τη χρήση διαφόρων μεθόδων, προκειμένου να είναι υπάκουοι και να ασκούν λιγότερη κριτική στην εξουσία. Αξιοσημείωτο είναι πως η τεχνολογία που περιγράφεται στο βιβλίο του Χάξλεϋ είναι πολύ προηγμένη σε σχέση με την αντίστοιχη της εποχής του Χίτλερ και του Στάλιν. Η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιείται σαν όργανο πολιτικής για την παρεμπόδιση του λαού από το να δίνει προσοχή στις πραγματικότητες της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης. Στο βιβλίο περιγράφονται συνθήκες γενετικής τυποποίησης με σκοπό τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων σε έναν υποτελή ρόλο, που άρχιζε αμέσως μετά τη γέννηση τους.
[B]Σύγκριση - Διαφορές του “1984” και του “Θαυμαστού Νέου Κόσμου”[/B]
Μια σημαντική διαφορά μεταξύ των βιβλίων έχει να κάνει με τη χρήση του εκφοβισμού και της τιμωρίας. Στο «1984» η κοινωνία βασίζεται στο φόβο και την τιμωρία. Συχνές είναι οι καταγγελίες της αποκλίνουσας συμπεριφοράς, ακόμη και από οικεία και συγγενικά πρόσωπα, ενώ η τιμωρία είναι ένα συνοθύλευμα από βασανιστήρια, σωματικά και ψυχολογικά. Τα θύματα χάνουν κάθε ελεύθερη βούληση και αναγκάζονται να ομολογήσουν ό,τι τους υπαγορεύσουν οι κρατούντες, που στο τέλος διαπλάθουν τις επιθυμητές αντιλήψεις και αρχές. Στο «Θαυμαστό Νέο Κόσμο» η τιμωρία είναι σπάνια. Η κοινωνική σταθερότητα επιτυγχάνεται με τη βοήθεια της βιοτεχνολογίας. Ο έλεγχος και η συμμόρφωση προς τις αρχές του κράτους είναι πιο ευχερείς με τη συστηματική ενίσχυση της επιθυμητής συμπεριφοράς, με διάφορους τρόπους ήπιου σωματικού και ψυχολογικού χειρισμού και με τη γενετική τυποποίηση. Οι άνθρωποι «επωάζονται» μέσα σε επωαστήρια και κέντρα διαμόρφωσης αντανακλαστικής συμπεριφοράς, υπάρχουν βρεφονηπιακοί σταθμοί και αίθουσες νεοπαβλοφικής διαμόρφωσης της συμπεριφοράς και οι πολίτες χωρίζονται σε κατηγορίες, με διαβαθμισμένες σωματικές και πνευματικές ικανότητες: υπάρχουν βιολογικά ανώτερα όντα αλλά και υπάνθρωποι, προγραμματισμένοι για βαριές εργασίες και απόλυτη υπακοή στους ανωτέρους, που γινόταν εφικτή με την κατάλληλη εκπαίδευση, τη χωρίς περιορισμούς ζωή, τις άφθονες διασκεδάσεις και τη χορήγηση μιας ναρκωτικής ουσίας, του «σόμα». Αποτέλεσμα αυτών των μεθόδων είναι η πλήρης υπακοή και η επιβολή της ομοιομορφίας σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Στο «1984» υπάρχει μια πουριτανική ηθική γύρω από τη σεξουαλικότητα. Η σεξουαλική επαφή μεταξύ μελών του Κόμματος είναι έγκλημα ασυγχώρητο. Σκοπός της απαγόρευσης δεν ήταν μόνο η παρεμπόδιση αισθημάτων μεταξύ ανδρών και γυναικών, τα οποία το Κόμμα δε θα μπορούσε να ελέγξει, αλλά η αφαίρεση του ερωτισμού και της ηδονής από τη σεξουαλική πράξη. Μοναδικός σκοπός του γάμου στο «1984» είναι η τεκνοποίηση για την στελέχωση του Κόμματος. Στο «Θαυμαστό Νέο Κόσμο» νομιμοποιείται η σεξουαλική ελευθερία με την κατάργηση της οικογένειας και την παράδοση σε μια σεξουαλική ζωή χωρίς οποιοδήποτε εμπόδιο. ?Στο «1984» η διατήρηση της ισχύος επιτυγχάνεται με την πρόκληση του πόνου, στο «Θαυμαστό Νέο Κόσμο» με την παροχή μιας ηδονής σχεδόν το ίδιο εξευτελιστικής.
Μια ακόμη διαφορά ανάμεσα στα βιβλία εντοπίζεται στο ζήτημα χειρισμούτης παρεμπόδισης άσκησης οποιασδήποτε κριτικής του συστήματος από τους πολίτες. Οι κρατούντες του «Θαυμαστού Νέου Κόσμου» όχι μόνον επιτρέπουν αλλά εσκεμμένα προωθούν τις αδιάκοπες συναρπαστικές διασκεδάσεις, σαν όργανο της πολιτικής που χρησιμοποιούν για τον αποπροσανατολισμό των ανθρώπων από τις πραγματικές συνθήκες. Οι διασκεδάσεις αποσπούν και στη συνέχεια μονοπωλούν την προσοχή του κοινού, που συνακόλουθα αδυνατεί ν? αντισταθεί στην παραβίαση των νόμων και βυθίζεται ευκολότερα στα συνθήματα της κρατικής προπαγάνδας. Όπως παρατηρεί εύστοχα ο Χάξλεϋ, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να γίνει ο κόσμος της διασκέδασης ένα άλλο όπιο του λαού και συνεπώς μεγάλη απειλή για την ελευθερία, διότι μια κοινωνία που αφιερώνει το χρόνο της στους κόσμους των σπορ, των μιούζικαλ ή τη μεταφυσική φαντασία, είναι πιο εύκολο να υποταχθεί και να εξουσιαστεί, ανήμπορη πια να αξιολογήσει τα πραγματικά προβλήματα. Στο βιβλίο του Χάξλεϋ γίνεται επίσης αναφορά στο χημικό πειθαναγκασμό, ο οποίος συνίσταται στη χρήση της ουσίας «σόμα», που αποτελεί ένα χάπι χημικής σύνθεσης με χαρακτηριστική ιδιότητα της πρόκληση αισθήματος ευφορίας. Το σόμα μεγαλώνει επίσης την υποβολιμότητα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καλύτερη εμπέδωση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Καθώς δεν έχει βλαπτικές ιδιότητες για την υγεία, η χρήση του αποτελεί κατά κάποιο τρόπο θεσμό για τη διατήρηση της τάξης. Με τον τρόπο αυτό, οι αρχηγοί του «Θαυμαστού Νέου Κόσμου» εξασφάλιζαν με την καθημερινή χρήση του σόμα την αποτροπή κάθε κοινωνικής αναταραχής και τη διάδοση ανατρεπτικών ιδεών.
Χαρακτηριστική είναι και η καταγραφή των τεχνικών υπνοπαιδείας στο βιβλίο του Χάξλεϋ, για την μετάδοση ηθικών μηνυμάτων στους πολίτες: Στο δεύτερο κεφάλαιο του «Θαυμαστού Νέου Κόσμου» γίνεται αναφορά σε ένα σύστημα ηθικής διαπαιδαγώγησης, γνωστό σαν υπνοπαιδεία, που χρησιμοποιείται για τη διάπλαση της συμπεριφοράς με προφορικές προτροπές κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπου η ψυχολογική αντίσταση είναι μειωμένη. Τα νήπια των κοινωνικά κατώτερων τάξεων δέχονταν από τη γέννησή τους αλλεπάλληλα μηνύματα με προτροπές και επαναλαμβανόμενες εντολές κατά τη διάρκεια του ύπνου τους, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται στη συνέχεια μια φιλήσυχη και δουλική κοινωνική τάξη.
Στο «1984» δε γίνεται αναφορά σε τόσο προηγμένη τεχνολογία, σαν αυτή που περιγράφει ο Χάξλεϋ. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, οι σκοποί του Κόμματος επιτυγχάνονται αποκλειστικά με την προπαγάνδα, την καταστολή, τον εκφοβισμό και τη δημιουργία ανασφάλειας. Η προπαγάνδα μέσα από τις τηλεοθόνες περιλαμβάνει προβολή δίλεπτων μίσους, τα προγράμματα των οποίων ποικίλλουν, αλλά πάντως προβάλουν κάθε φορά το πρόσωπο του μισητού εχθρού του λαού, του Γκόλντσταιν. Στις διδασκαλίες του τελευταίου αποδίδονταν όλα τα σαμποτάζ, οι αιρέσεις, τα εγκλήματα, οι συνωμοσίες και οι προδοσίες κατά του Κόμματος. Τα δίλεπτα μίσους προκαλούν έντονες αντιδράσεις του πλήθους, παραληρήματα και περιφρόνηση για τους εχθρούς του λαού αλλά και θεοποίηση του Μεγάλου Αδερφού και των κατορθωμάτων του. Η μεταχείριση όσων δρουν αντεπαναστατικά περιλαμβάνει συλλήψεις μέσα στη νύχτα χωρίς να ακολουθεί δίκη και ουσιαστικά εξαφάνιση τους, αφού διαγράφεται από τους καταλόγους κάθε στοιχείο της ύπαρξής τους. Σύμφωνα με τη λέξη που χρησιμοποιείται γι? αυτή την περίπτωση, οι υπαίτιοι «εξατμίζονται». Ουσιαστικά ένα μέλος του Κόμματος ζει κάτω από την παρακολούθηση της «Αστυνομίας της Σκέψης» από την ημέρα που γεννιέται έως το θάνατό του. Όπου και αν βρίσκεται παρακολουθείται χωρίς προειδοποίηση και δίχως να το γνωρίζει. Οι εκκαθαρίσεις, τα βασανιστήρια και οι «εξατμίσεις» αποτελούν μέσα εξόντωσης για εγκλήματα που θα μπορούσαν εν δυνάμει να διαπραχθούν, κάποια στιγμή στο μέλλον. Η αυτοκυριαρχία διδάσκεται στα μέλη του Κόμματος από την παιδική ηλικία, προκειμένου να καταστέλλουν έγκαιρα τις επικίνδυνες σκέψεις τους. Ο Μεγάλος Αδερφός θεωρείται αλάθητος και παντοδύναμος, αν και κανείς δεν τον έχει δει ποτέ από κοντά, παρά μόνο μια φωτογραφία του στις τηλεοθόνες και τις εφημερίδες.
Από όλα τα παραπάνω συνάγεται ότι ο «Θαυμαστός Νέος Κόσμος» αποτελεί μια αντίστροφη εκδοχή του «1984», για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Σύμφωνα με τον Neil Postman («Διασκέδαση μέχρι θανάτου», εκδ. Κατάρτι 2007), ο Χάξλεϋ και ο Όργουελ δεν έκαναν την ίδια προφητεία, αφού στον αντίποδα του έξωθεν αυταρχισμού που περιγράφει το «1984», βρίσκεται η οικειοθελής αποστέρηση της αυτονομίας και της διαφορετικότητας και η αποδοχή της καταπίεσης, όπως περιγράφονται στο «Θαυμαστό Νέο Κόσμο». «Στην προφητεία του Χάξλεϋ, ο Μεγάλος Αδερφός δεν μας βλέπει με δική του επιλογή. Τον βλέπουμε εμείς όμως, με δική μας».
τou slash το βιβλιο κυκλοφορησε?το πηρε κανεις?
Σήμερα, ξεκίνησα το [B][I]“Ο προφήτης. Ο κήπος του προφήτη”[/I][/B] του [B][I]Kahlil Gibran[/I][/B], από τις εκδόσεις [I][B]printa[/B][/I]… Χωρίς να μπορώ να πω, ότι με έχει τρελάνει και καθηλώσει, είναι ιδιαίτερο, όμορφο και γραμμένο με πολύ απλοικό τρόπο… Παρουσιάζει έναν προφήτη, ο οποίος πριν αναχωρήσει για την πατρίδα του, μίλησε στο πλήθος που τον είχε περικυκλώσει και το οποίο “διψούσε” να ακούσει τον λόγο του, τον λόγο του Θεού…για την αγάπη, τους ανθρώπους, την προσφορά, τον θάνατο και πολλά άλλα… Είμαι ακόμα στην αρχή, αλλά οι εντυπώσεις μου είναι καλές! Είναι ένα παραμύθι, ουσιαστικά, με όμορφα πράγματα -αποφθέγματα για τη ζωή- αυτό και μόνο, τίποτα εξεζητημένο… Σίγουρα, όμως, ένα βιβλίο που χάρισε την αναγνωρισιμότητα στον συγγραφέα του και στο οποίο μπορεί κανείς να συναντήσει ωραίες κουβέντες και να προβληματιστεί !
[B]edit:[/B]
Μόλις το τελείωσα, μέσα σε μιάμιση μέρα (άθλος για μένα!:Ρ). Ωραίο, τελικά, αν και μπερδεύτηκα μετά από τόσες μεταφορές…“χάθηκα” και δεν κατανοούσα απόλυτα τί λέει… Σίγουρα, θέλει περισσότερες από μία αναγνώσεις και κυρίως, καθαρό μυαλό, για να συλλάβεις τα νοήματα του ποιητή. Και αν… :Ρ Στο τέλος, νομίζω ότι πέθανε ο προφήτης ή μάλλον κάτι τέτοιο άφησε να εννοηθεί… 
Επίσης, ένα απόφθεγμα για την αγάπη: [I]“όταν σε καλέσει η αγάπη, ακολούθησέ την, παρ’ όλο που τα μονοπάτια της είναι δύσβατα και απότομα… κι όταν οι φτερούγες της σε τυλίξουν, παραδώσου σ’ αυτήν, αν και το ξίφος που κρύβουν μέσα τους, μπορεί να σε πληγώσει…”[/I] και κάτι άλλα έγραφε, που δεν τα θυμάμαι τώρα… :Ρ