Επίσκεψη στην Πολιτεία και προφανώς δεν έφυγα με άδεια τα χέρια :
[B]1. Canfora, Luciano : [/B]Εμείς και οι αρχαίοι, Μεταίχμιο, 2003
Ο δεσμός που συνδέει τον πολιτισμό μας με τη γλώσσα, την ιστορία και τη σκέψη των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων δεν αναζητείται σε υποτιθέμενα “κοινά σημεία” ανάμεσα στους αρχαίους και σ? εμάς. Αντιθέτως, είναι επίκαιρο και πιο παραγωγικό να καταλάβουμε τις διαφορές· ο στοχασμός πάνω σ? αυτή την απόσταση θα μας επιτρέψει να καταλάβουμε το νόημα που το παρελθόν και η κληρονομιά του έχουν για μας.
Αυτή είναι η οδός που ακολούθησε ο Λουτσιάνο Κάνφορα στα δοκίμια που έγραψε σ’ αυτό το βιβλίο, τα οποία αφορούν ορισμένα κρίσιμα θέματα: τη μέθοδο των αρχαίων ιστορικών, τη σχέση ανάμεσα στην ιστοριογραφία και την αλήθεια, τη θεώρηση της Ιστορίας ως ανάμειξης, σαν “μεγάλο και λασπώδες” ποτάμι που αφομοιώνει και παρασύρει τις πιο διαφορετικές παραδόσεις.
[B]2. Κατσαρός, Στέργιος : [/B]Εγώ ο προβοκατόρας, ο τρομοκράτης, Ισνάφι, 2008
Οι δεκαετίες του 1960 και του 1970 σημαδεύονται, στην παγκόσμια ιστορία του αριστερού κινήματος, από τη δράση του Τσε Γκεβάρα στη Λατινική Αμερική και από τους “αντάρτες των πόλεων” στην Ευρώπη. Με το βιβλίο του “Εγώ ο προβοκάτορας, ο τρομοκράτης” ο Στέργιος Κατσαρός καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία σχετικά με το μεγάλο και “απαγορευμένο” ζήτημα της ένοπλης δράσης.
Είναι η πολιτική διαδρομή ενός εργάτη, στελέχους της ελληνικής αριστεράς, που δίνει τη δική του εκδοχή για την περίοδο της “θύελλας και της ορμής” από τη δεκαετία του 1960 ίσαμε τη μεταπολίτευση. Γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, η ζωντανή αυτή αφήγηση μας μεταφέρει από τη Νεολαία Λαμπράκη και τα οδοφράγματα των Ιουλιανών το 1965 στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου το 1967 και την παρανομία, και από την Κούβα, στην οποία ο Κατσαρός βρέθηκε ως… ναυαγός λίγο μετά το θάνατο του Τσε Γκεβάρα, στην Τήνο και στις παράνομες επαφές στο σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά… Η δεύτερη αυτή περίοδος της παρανομίας θα τον οδηγήσει στις φυλακές του Κορυδαλλού και της Αίγινας, ύστερα από την καταδίκη του σε ισόβια κάθειρξη από τη Χούντα. Η μεταπολίτευση και η επιστράτευση κλείνουν έναν κύκλο και σηματοδοτούν έναν ιδιότυπο “αποχαιρετισμό στα όπλα”.
Το κείμενο αυτό έρχεται να φωτίσει μια σημαντική περίοδο της πρόσφατης νεοελληνικής ιστορίας, όχι από τη θέση του ιστορικού ή του απλού παρατηρητή, αλλά μέσα από τη ματιά ενός αγωνιστή με ενεργό συμμετοχή στα γεγονότα. Κι αυτή η ματιά δεν εξαντλείται στην περιγραφή των επαναστατικών τάσεων και οργανώσεων της αριστεράς, ούτε περιορίζεται στο ρόλο της βίας στη σύγχρονη ιστορία· πού και πού προχωράει βαθιά, για να κοιτάξει τις σχέσεις των ανθρώπων μέσα στα κινήματα - στις οργανώσεις, στο πεζοδρόμιο, στις φυλακές.
[B]3. Λόρδος Άκτον : [/B]1834-1902. Από την Αναγέννηση στην αμερικανική επανάσταση : Η φιλελεύθερη ματιά στην ιστορία, Σμίλη, 2008. (To συγκεκριμένο το είχε προτείνει και ο Country Joeσε προηγούμενο ποστ).
Άκτον ήταν ένας από τους μεγάλους ιστορικούς που, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, σφράγισαν με το έργο τους τον 19ο αιώνα, έναν αιώνα ο οποίος κοίταζε ταυτόχρονα στο παρελθόν και στο μέλλον. Παρόμοιες εμβληματικές φυσιογνωμίες ήταν ο Μακώλεϊ και ο Καρλάιλ στην Αγγλία, ο Μισλέ και ο Γκιζό στη Γαλλία, ο Ράνκε και ο Ντρόιζεν στη Γερμανία, ο Παπαρρηγόπουλος και ο Λάμπρος στην Ελλάδα. Κάθε έθνος, όπως είχε τον εθνικό του ποιητή, είχε και τον εθνικό του ιστορικό. Όλοι αυτοί φιλοτέχνησαν τις εικόνες που τα έθνη επιθυμούσαν για τον εαυτό τους. Ανήκαν στις ηγετικές ομάδες, ήταν αξιόλογοι λογοτέχνες και, γράφοντας την ιστορία τους, δεν απευθύνονταν απλώς στους ομοτέχνους τους αλλά στο έθνος συνολικά. Το ύφος τους ήταν υψηλό, επικό, διανθισμένο με συμπεράσματα που συνήθως αποκόπτονταν από τα συμφραζόμενά τους για να γίνουν γενικά αξιώματα. Ποιος δεν θυμάται τη φράση “Η εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα”, ακόμη κι αν έχει ξεχάσει ότι την είπε ο Λόρδος Άκτον;
[B]4. Subcomandante Marcos : [/B]Ιστορίες του γερο-Αντόνιο, Ροές 2004.
Τι συμβαίνει όταν ο νεαρός διανοούμενος, που ήρθε από την πόλη στη ζούγκλα για να γίνει αντάρτης, συναντά το σοφό Ινδιάνο γέροντα; Πού οδηγείται η μεξικανική επαναστατική αριστερά όταν αντί για «προλεταριάτο» ανακαλύπτει τους ιθαγενείς της Τσιάπας; Και πού βαδίζει ο Ζαπάτα, έχοντας γίνει ένα με τον Βοτάν, τον αρχαίο θεό των Μάγιας;
Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου είναι σαν τα παλιά παραμύθια που αφηγείται ένας σοφός γέρος ή σαν τους πανάρχαιους μύθους των Μάγιας -ξεπήδησαν όμως από την πένα του πρώην πανεπιστημιακού καθηγητή Φιλοσοφίας και τωρινού «Υποδιοικητή» του αντάρτικου στρατού των Ζαπατίστας, του περίφημου Subcomandante Marcos. Ο αναγνώστης θα βρει σε αυτές ό,τι ο ίδιος επιθυμεί: στοιχεία μυθολογίας, φιλοσοφικές θέσεις, πολιτικά κείμενα, αλληγορίες πλασμένες με μαγευτική ευστροφία, αναμνήσεις απ το αντάρτικο ή -απλώς- κάποια παραμύθια από μια μακρινή χώρα…
Από 60 ευρώ στα 30. 
