εκανα μια γυρα στο σαιτ και οι τιμες ειναι ΑΨΟΓΕΣ!
Παραγγελνω συχνα απο Πρωτοπορια και δεν ειχα ποτε προβλημα.Απο Πολιτεια εχω παραγγειλει μονο μια φορα και ηταν και αυτοι αψογοι.Και πιο γρηγοροι απο Πρωτοπορια.Συγκεκριμενα εκανα παραγγελια και απο τους 2 την ιδια μερα και η Πολιτεια τα εστειλε 2 ή 3 μερες πιο γρηγορα απο Πρωτοπορια!
Τώρα, διαβάζω το “η τελευταία μέρα ενός θανατοποινίτη” του Βίκτωρ Ουγκώ. Πολύ ωραίο βιβλίο και τόσο επίκαιρο, δυστυχώς. Το έχω φτάσει κάπου στη μέση και τώρα θα συνεχίσω. Μετά απ’ αυτό, σκέφτομαι να αρχίσω ε-π-ι-τ-έ-λ-ο-υ-ς το “λευκές νύχτες” και τα “λουλούδια της Χιροσίμα” της Εντίτα Μόρρις και “το υπόγειο” του Ντοστογιέφσκι - πείστηκα και το αγόρασα(το τελευταίο) μ’ αυτά και μ’ αυτά. Εν τω μεταξύ, έχω αγοράσει (το σύνολο) δέκα βιβλία και συνεχίζω ακάθεκτη, στο τέλος, δε θα μαζεύονται τα αδιάβαστα.μμμμμ. 
προσφατα διαβασα το “[COLOR=“Red”]Σκεψου εναν αριθμο” John Verdon [/COLOR].
ενα βιβλίο που σε απορροφα.σε κερδιζει απο την αρχη και σε κρατα σε αγωνια , για να μαθεις τι συνεχεια . με πολυ ενδιαφεροντες συνδυασμους κλαδων εγκληματολογια ψυχολογια αστυνομικη μεθοδολογια και με μια ιδαιτερη αισθηση εξυπναδας και λογικων συμπερασμάτων!
έχετε να πρότεινε κατι σχετικά με αστυνομική λογοτεχνία?
Τίμησα το ολόφρεσκο site της Πολιτείας και εκμεταλλευόμενος τα δωρεάν μεταφορικά για αγορές άνω των 30 ευρώ τσίμπησα τα παρακάτω (σε προσφορά όλα) βιβλία :
[B]1. Primo Levi : Aυτοί που βούλιαξαν και αυτοί που σώθηκαν, Εκδόσεις Άγρα
[/B]
O ΠΡΙΜΟ ΛΕΒΙ (1919-1987) δεν εξετάζει την εμπειρία του στα ναζιστικά στρατόπεδα ως ένα ατύχημα της ιστορίας, αλλά ως υποδειγματικό γεγονός που επιτρέπει να αντιληφθούμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος στο ρόλο του θύτη ή του θύματος. Ποιες είναι οι δομές της ιεραρχίας ενός απολυταρχικού συστήματος και ποιες οι τεχνικές εκμηδένισης της προσωπικότητας του ανθρώπου; Ποιες υπάρξεις κατοικούν στη γκρίζα ζώνη της συνεργασίας; Πώς κατασκευάζεται ένα τέρας; Ήταν δυνατό να κατανοήσει κανείς από τα μέσα τη λογική της μηχανής της εξόντωσης; Ήταν δυνατή η εξέγερση; Και ακόμη: πώς λειτουργεί η μνήμη μιας ακραίας εμπειρίας; Ο Πρίμο Λέβι δεν περιορίζεται στο να περιγράψει τις πλευρές εκείνες των στρατοπέδων συγκέντρωσης που παρέμειναν σκοτεινές μέχρι σήμερα, αλλά κάνει έναν απολογισμό για να αγωνιστεί ενάντια στην εξοικείωση και την αποδοχή του εξευτελισμού της ανθρώπινης ιδιότητας.
[B]2. Magnus-Hans Enzensberger : To σύντομο καλοκαίρι της Αναρχίας, Εκδόσεις Οδυσσέας[/B]
Κτισμένο γύρω από την προσωπικότητα του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, προλεταριακού ήρωα του αναρχισμού ο οποίος σκοτώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες το 1936 στη Μαδρίτη- ακτινογραφεί με εμπνευσμένο τρόπο τον (ολέθριο για τους Δημοκρατικούς) εμφύλιο-μέσα-στον-ισπανικό εμφύλιο, πατώντας σε ένα κολάζ από δεκάδες μαρτυρίες φυγάδων αναρχικών αλλά και των εχθρών τους, τις οποίες συνέλεξε στις αρχές του ΄70 ο, 40άρης τότε, συγγραφέας. Η έρευνά του είχε χρηματοδοτηθεί από τη Ραδιο-Τηλεόραση της Κολωνίας και γέννησε επιπλέον ένα ντοκιμαντέρ γι΄ αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα «αντι-ιστορία».
[B]3. Γιώργος Σταμάτης : Εισαγωγή στην Πολιτική Οικονομία, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα[/B]
[B]4. Γιώργος Οικονομάκης : Ιστορικοί τρόποι παραγωγής, Εκδόσεις Ελληνικά γράμματα
[/B]
Η θεωρία των τρόπων παραγωγής, την οποία έχει ως αντικείμενο η ανά χείρας μελέτη, αποτελεί «σκληρό πυρήνα» της μαρξιστικής θεωρίας, διότι αποτελεί το «κλειδί» μέσω του οποίου αποκρυπτογραφούνται και αναλύονται οι εσωτερικοί αιτιακοί καθορισμοί των κοινωνικών σχέσεων. Στα πλαίσια του Μαρξισμού έχουν διαμορφωθεί ιστορικά διαφορετικές ερμηνείες ή «αποσαφηνίσεις» της έννοιας «τρόπος παραγωγής», και είτε έχουν κατατεθεί σημαντικές επιμέρους αναλύσεις είτε έχουν σχηματιστεί διαφορετικά θεωρητικά ρεύματα, που αναλύουν την αντιφατική συνύπαρξη του καπιταλιστικού με τους προκαπιταλιστικούς ή μη-καπιταλιστικούς τρόπους παραγωγής. Η πρώτη σημαντική συμβολή της παρούσας μελέτης είναι ότι συμπυκνώνει ολόκληρη τη μαρξιστική συζήτηση όχι με τρόπο περιγραφικό η εγχειριδιακό, αλλά διεισδύοντας στην ουσία των εννοιών και των επιχειρημάτων και επιτρέποντας έτσι στον αναγνώστη να αντιληφθεί τα επίδικα θεωρητικά ερωτήματα και να εισδύσει στην ουσία των εκατέρωθεν επιχειρημάτων.
[B]5. Θανάσης Παπαρήγας : Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος - Σκέψεις για μερικές πλευρές του, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
[/B]
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε ένα φαινόμενο πολύπλοκο και πολυσχιδές. Σε μερικές πλευρές αυτής του της πολυπλοκότητας, θα αναφερθούμε, όσο επιτρέπουν τα στοιχεία μας και το βεληνεκές μας, στις σελίδες που ακολουθούν. Εδώ, ας αρκεστούμε να προϊδεάσουμε τον αναγνώστη, λέγοντας ότι το κεφάλαιο του πολέμου αυτού που θα μας απασχολήσει σ’ αυτή τη μικρή αναφορά είναι όχι τόσο η γενική του ιστορία, η γενική του πλοκή και η έκβασή του, όσο η φάση της προετοιμασίας του και της πρώτης περιόδου της διεξαγωγής του. Στην πορεία προετοιμασίας του πολέμου και διαμόρφωσης των μετώπων του, που καλύπτει όλη τη δεκαετία του ‘30, εμφανίζονται δύο “ιστορικές βάσεις”, αν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει αυτή την έκφραση, για τη μελλοντική αναμέτρηση: α) Η αναδιανομή του κόσμου. Το στοιχείο αυτό είναι εκείνο που συνδέει άμεσα το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον Α’. Πρόκειται για το γνώριμο φαινόμενο που έχει τις ρίζες του στη μόνιμα ανισομερή και ανισόμετρη ανάπτυξη και “επανανάπτυξη” του καπιταλισμού στο μονοπωλιακό του στάδιο. Η πλευρά αυτή παίρνει επείγοντα χαρακτήρα μετά το 1929, με το ξέσπασμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης, που βάζει οριστικά τέρμα στην περίοδο της σχετικής σταθερότητας του μεσοπολεμικού καπιταλισμού. Η σύνδεση μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων φαίνεται, πράγματι, πολύ στενή. Ακόμα και τα βασικά τους μέτωπα είναι τα ίδια. β) Η προσπάθεια καταστροφής του σοσιαλισμού. Το στοιχείο αυτό είναι καινούργιο στοιχείο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Εμφανίζεται, βέβαια, και στον Α’, αλλά μόνο σε μια ακόμα τελείως ανεξέλικτη μορφή. Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εμφανίζεται με την πλήρη μορφή του: Με τη μορφή της ανάγκης καταστροφής μιας συγκεκριμένης δύναμης, της ΕΣΣΔ.
[B]6. Marc Hillel : Ο οίκος του Εβραίου - Η καταπληκτική ιστορία του Τελ - Αβιβ, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα[/B]
(. . .) Με το ταλέντο και τη σοβαρότητα που τον διακρίνει, αλλά και με πολύ χιούμορ, ο Μαρκ Χιλλέλ περιγράφει τη μοίρα των «Εβραίων της πόλης», στους οποίους χρωστά τη δημιουργία του το Τελ-Αβίβ. Αυτό το ντοκουμέντο, όπου το δράμα συνυπάρχει με την κωμωδία, αποτελεί, επίσης, μιαν αυθεντική σελίδα της ιστορίας. Διαβάζεται ως αληθινό μυθιστόρημα μιας πόλης που υψώθηκε μέσα από την άμμο της ερήμου, χάρη στη μεγαλύτερη εύνοια της τύχης.
Πολύ ωραίες αγορές. :thumbup:
Σήμερα τάισα κι εγώ τη γαμώκαρτα, και, έφυγααααα
Αυτό το διάβασα πριν λίγους μήνες.
Εξαιρετικό βιβλίο αν και ανορθόδοξα γραμμένο:
πατώντας σε ένα κολάζ από δεκάδες μαρτυρίες φυγάδων αναρχικών αλλά και των εχθρών τους
Κατορθώνει να αποτυπώσει την προσωπικότητα του Ντουρούτι σε πολύ καλό βαθμό, καθώς και να ανασυνθέσει το πνεύμα της εποχής του Ισπανικού Εμφυλίου.
Αλήθεια, εσείς που ασχολείστε με αυτά… μήπως έχετε ακουστά ή έχετε διαβάσει το “Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο Πόλεμο και την Ελληνική Αριστερά” του Στέλιου Κούλογλου, από τις εκδόσεις Εστία,… καταγράφει μαρτυρίες. Τι λέει; Τυχαία, το βρήκα και μου 'κατσε ο τίτλος. Καμιά άλλη πληροφορία;
Γκεοργκ Λούκατς-Αστική και σοσιαλιστική δημοκρατία
Το τελευταίο του δεν είναι αυτό πριν πεθάνει για δεν τα ξέρω καλά;
Ναι το τελευταίο πολιτικό κείμενο που κληροδότησε στο μαρξιστικο και λενινιστικό κίνημα.Τα χειρόγραφα βρέθηκαν μετά τον θάνατο του και ήταν να πάνε στον εκδοτικό οίκο (Γερμανικό)luchterhand για τις εκδόσεις Editori riuniti του Ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος.Αμα σαρέσουν τέτοια βιβλία διάβασε και maurice godelier-Μαρξιστικοί ορίζοντες στην κοινωνική ανθρωπολογία και Herbert Marcuse αντεπανάσταση και εξέγερση.
^ Ψυχεδέλεια
Για πολλά lsd πραγματικά. Άντε να βγάλεις άκρη.
Κατα τ’ άλλα επιστροφή στον [B]Hobsbawm[/B] από την πλευρά μου, και στο νέο του πόνημα που είδα σε περίποτη θέση στο βιβλιοπωλείο… “Πως να Αλλάξουμε τον Κόσμο”, μια ανασκόπηση του μαρξισμού ουσιαστικά από τα πρώτα του χρόνια μέχρι τις μέρες μας, μέσα από δοκίμια που έγραψε ο Hobsbawm σε διάφορες φάσεις, κάποια νεότερα, κάποια παλαιότερα.
Για να δούμε τι θα δούμε λοιπόν.
Θεωρία του ιστορικού υλισμού από Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ και 10 μέρες που άλλαξαν τον κόσμο από τον τζον ριντ στη νέα έκδοση και αφού τελειώσω τον Ιμπεριαλισμό , ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού πάω για βιβλιοφάγωμα αυτά τα δύο!!
Εμένα μου έκανε πολύ εντύπωση ο τρόπος γραφής, αλλά το γούσταρα. Δεν το βαριέσαι και είναι κάτι το διαφορετικό. Όπως και να 'χει καταπληκτικό βιβλίο, από τις πληρέστερες περιγραφές της Ισπανικής Επανάστασης.
Ωχ ωχ ωχ
Έτσι να τρέμεις!
Οπιούχα: Μορφίνη-Ηρωίνη-Μεθαδόνη του Γρίβα. Για να δούμε αν και μέχρι στιγμής δε με έχει πείσει ίσως λόγω της υπερβολής του σε πολλά σημεία…
Νέα αποκτήματα τις τελευταίες ημέρες.
[B]1. Οι εργάτες της Νύχτας[/B] - Δαίμων του Τυπογραφείου
Μια μπροσούρα για τους Γάλλους ιλλεγκαλιστές του 19ου αιώνα.
[B]2. Felix Guattari - Suely Rolnik : Μικροπολιτικές[/B] - Ελευθεριακή Κουλτούρα
Αποσπάσματα από το βιβλίο με τίτλο : Micropolitica-Cartografias do desejo, εκδοθέν στη Βραζιλία το 1986 μετά τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές, έπειτα απο δύο δεκαετίες δικτατορίας. Περιγραφές, ομιλίες και συζητήσεις με ακτιβιστές της εποχής.
[B]3. Marco Philopat : Η συμμορία Μπελίνι[/B] - Ελευθεριακή Κουλτούρα
Μυθιστορηματική αφήγηση της ιστορίας της “συμμορίας” Μπελίνι, μιας αντιφασιστικής γκρούπας που έδρασε στο Μιλάνο τη δεκαετία του 70. Συγκρούσεις με την αστυνομία, κυνηγητό στους φασίστες και τους πρεζέμπορους, έρωτες, φόβοι, διαμάχες, καταλήψεις, μεθύσια, χαρές και απογοητεύσεις.
[B]4. Αldous Huxley - Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος[/B] - Εκδόσεις Νησίδες
Έχω στην κατοχή μου και την έκδοση του Κάκτου, η οποία είναι επιεικώς απαράδεκτη. Προσπάθησα να την ξεκινήσω αλλά την παράτησα στις πρώτες σελίδες. Εδώ έχουμε την έκδοση απο τις εξαιρετικές Νησίδες. Από μια βιαστική ματιά που του έριξα και αντιπαραβαλλόμενο με τη έκδοση του Κάκτου, μιλάμε για πολύ καλή δουλειά. Όχι τυχαίο καθώς την μετάφραση την έχει αναλάβει ο Βασίλης Τομανάς.
Γενικά μακριά από εκδόσεις Κάκτος. Κάκιστες μεταφράσεις, χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η σφαγή στα έργα του Lovecraft.
[B]5. Haruki Murakami : Νορβηγικό Δάσος[/B] - Εκδόσεις Ωκεανίδα
Τούτο δω μου το έκαναν δώρο. Δεν έχω ξανάρθει σε επαφή με το έργο του, εγνωσμένης αξίας, Ιάπωνα λογοτέχνη. Γνωστότερο του έργο το Κουρδιστό Πουλί, πάντως και για το παρόν έργο έχω ακούσει πολύ καλά λόγια. Ότι πρέπει για διάβασμα μέσα στις γιορτές. Από το οπισθόφυλλο :
Όταν ακούει το “Norwegian Wood” των Beatles, ο Tόρου Bατανάμπε θυμάται την πρώτη του αγάπη, τη Nαόκο, το κορίτσι του καλύτερού του φίλου. Ήταν το αγαπημένο της. Αμέσως μεταφέρεται σχεδόν είκοσι χρόνια πίσω, στην εποχή που ήταν φοιτητής στο Tόκιο, χαμένος σ’ έναν κόσμο πάθους, περιστασιακού σεξ, απώλειας, επιθυμιών και ταραγμένων σχέσεων, στην εποχή που εισέβαλε στη ζωή του μια αυθόρμητη γυναίκα, η Mιντόρι, κι αυτός έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στο μέλλον και στο παρελθόν.
Εγώ το έχω διαβάσει από τις εκδόσεις Μέδουσα που το είχαν βγάλει παλιότερα.
Δε θυμάμαι να με είχε προβληματίσει η μετάφραση.
Από την άλλη, το “1984” που είχα διαβάσει από -επίσης παλαιότερη- έκδοση του Κάκτου με είχε δυσκολέψει κάπως. Κάτι που μου είπαν και ένας-δυο άλλοι που προσπάθησαν να το διαβάσουν. Δεν ξέρω, λοιπόν, αν και εκεί υπάρχει το ίδιο θέμα, αλλά μάλλον προς τα εκεί κλίνω όπως λες και συ για τις μεταφράσεις του Κάκτου.
Οι Νησίδες είναι του ίδιου του Τομανά, και, εκτός των άλλων, έχουν κάνει πολύ καλή επιλογή τίτλων.
Τέλος, διάβασα το μικρό βιβλιαράκι του Παναγιώτη Κονδύλη “Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας. Η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία” (εκδ. Θεμέλιο).
Μικρό και περιεκτικό, δημοσιεύτηκε αρχικά ως πρόλογος στο “Η παρακμή του αστικού πολιτισμού. Από τη μοντέρνα στη μεταμοντέρνα εποχή και από το φιλελευθερισμό στη μαζική δημοκρατία” (εκδ. Θεμέλιο). Γι’ αυτό και αν θέλει να το διαβάσει κανείς θα πρότεινα αυτήν την έκδοση, που έχει μεγαλύτερη πληρότητα και μικρή διαφορά τιμής. Δηλαδή, κοστολογούνε 8 του βιβλιαράκι των 65 σελίδων, ενώ μπορείς με 15 ευρώ να πάρεις την πλήρη έκδοση με 335 σελ., η οποία θίγει πολύ περισσότερα ζητήματα και πιο αναλυτικά. Από τη στιγμή βέβαια που δεν το πλήρωσα τόσο δεν παραπονιέμαι, εξάλλου “Οι αιτίες…” αποτέλσαν την καλύτερη εισαγωγή για μένα στο έργο του συγκεκριμένου στοχαστή.
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής του, συγκροτημένος και συγκρατημένος, θίγει εγκαίρως ζητήματα που μας απασχολούν σήμερα (έχει γραφτεί πριν 20 χρόνια), μιλάει για την αστική τάξη στην Ελλάδα και πώς δημιουργήθηκε, για το πελατειακό πολιτικό σύστημα κτλ. Ζητήματα βέβαια που δεν εξαντλούνται σε μια σύντομη παρουσιάση, γι’ αυτό και θέλω να διαβάσω την “Παρακμή του αστικού πολιτισμού”.