Kανείς??
Anyway ας πώ δυο λόγια μπας και σας ψήσω:
O Carlos Ruiz Zafόn (Κάρλος Ρουίθ Θαφόν) γεννήθηκε το 1964 στη Bαρκελόνη. Tο 1993 κέρδισε το βραβείο Premio Edebe με το πρώτο του μυθιστόρημα, El Principe de la Niebla (O Πρίγκιπας της Oμίχλης). Aργότερα δημοσίευσε τα μυθιστορήματα El Palacio de la Medianoche (Tο Παλάτι του Mεσονυχτίου), Las Luces de Septiembre (Tα Φώτα του Σεπτεμβρίου) και το Marina. Tα έργα του έχουν εκδοθεί σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου και έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία.
Mε το βιβλίο του H Σκιά του Aνέμου, υποψήφιο για το βραβείο Premio de Novela Fernando Lara 2000, έχει αναδειχθεί σε μία από τις αποκαλύψεις του σύγχρονου μυθιστορήματος. Σήμερα ζει στο Λος Άντζελες, όπου ετοιμάζει διάφορα κινηματογραφικά σενάρια και ένα καινούριο μυθιστόρημα.
Και 2 λόγια για τα βιβλία που έχω διαβάσει:
H Σκιά του Aνέμου είναι ένα μυθιστόρημα για το μαγικό ταξίδι ενός αγοριού, του Nτανιέλ, στα μυστικά και τα φαντάσματα μιας σκοτεινής πόλης, με αφετηρία την αναζήτηση ενός μυστηριώδους συγγραφέα που τα βιβλία του, ακατανίκητα σαγηνευτικά, είναι ένας θανάσιμος κίνδυνος για όποιον τα κατέχει.
O Nτανιέλ οδηγείται από τον πατέρα του στο Kοιμητήριο των Λησμονημένων Bιβλίων, όπου του αποκαλύπτεται ένα μυστικό που θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα: πρόκειται για μια μυστική βιβλιοθήκη, στην οποία βρίσκονται όλα τα ξεχασμένα βιβλία περιμένοντας εκείνο τον αναγνώστη που θα τα βγάλει από τη λήθη. Ο πατέρας του τον προτρέπει να διαλέξει ένα βιβλίο μέσα από τους λαβύρινθους του Κοιμητηρίου. O Nτανιέλ επιλέγει το βιβλίο H Σκιά του Ανέμου, ένα μυθιστόρημα που θα τον γοητεύσει και θα τον παρακινήσει να ανακαλύψει και τα υπόλοιπα έργα του συγγραφέα του, του Χουλιάν Καράξ. Σοκαρισμένος, έρχεται αντιμέτωπος με τη φοβερή αποκάλυψη ότι κάποιος καταστρέφει τα αντίτυπα των έργων του Καράξ και ότι το δικό του είναι το μοναδικό που υπάρχει. Στην προσπάθειά του να ανακαλύψει την αλήθεια, θα διαβεί τις πύλες των σκοτεινότερων μυστικών της πόλης, σε έναν κόσμο που τον σκιάζουν δολοφονίες, μαγεία, παραλογισμός, πλεκτάνες και καταδικασμένοι έρωτες.
Το παιχνίδι του αγγέλου (το αγαπημένο μου:) )
Στην καρδιά της Βαρκελώνης, σ? ένα εγκαταλειμμένο μέγαρο, ένας νεαρός άντρας, ο Νταβίδ Μαρτίν, βγάζει τα προς το ζην γράφοντας ερωτικά μυθιστορήματα τρόμου με ψευδώνυμο. Στιγματισμένος από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και βασανισμένος από έναν ανέφικτο έρωτα, έχει βρει καταφύγιο στον κόσμο των βιβλίων και περνάει τις νύχτες του επινοώντας μπαρόκ ιστορίες για τον υπόκοσμο της πόλης. Μια μέρα, τα βήματά του τον οδηγούν σ? ένα μυστικό κλειδωμένο δωμάτιο, όπου ανακαλύπτει φωτογραφίες και γράμματα που μιλάνε για τον μυστηριώδη θάνατο του προηγούμενου ιδιοκτήτη του σπιτιού. Ο Νταβίδ αποφασίζει να εξιχνιάσει την υπόθεση που εμποτίζει σιγά σιγά το είναι του σαν αργό δηλητήριο. Η παράλληλη πρόταση ενός Γάλλου εκδότη να γράψει ένα βιβλίο που όμοιό του δεν έχει υπάρξει ποτέ, με αντάλλαγμα μια περιουσία και κάτι παραπάνω, θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Σύντομα ο Νταβίδ θα συνειδητοποιήσει ότι περιβάλλεται από σκιές που απειλούν την ίδια του τη ζωή.
Έχω διαβάσει “Το Παιχνίδι Του Αγγέλου” και έπαθα πλάκα!! Ήθελα να πάρω άμεσα τη σκιά του ανέμου αλλά με έχουν φάει τα Game Of Thrones και ο Stephen King και συγκεκριμένα το βιβλίο του “Ο Θόλος”… Θα το πάρω άμεσα πάντως “Η Σκιά Του Ανέμου” αν και το θεωρώ πολύ δύσκολο να είναι ανώτερο από το “Παιχνίδι Του Αγγέλου”
Σε περίπτωση που ενδιαφέρεται κανείς για τους Μογγόλους και τον Τζένγκις Χαν και του αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα να τσεκάρει την σειρά του Conn Iggulden The Conqueror. Μόλις τελείωσα το πρώτο βιβλίο “Wolf of the plains” (http://en.wikipedia.org/wiki/Wolf_of_the_Plains) και πραγματικά είχα καιρό να διαβάσω κάτι τόσο γρήγορα. Δεν μπορούσα να σταματήσω. Ξεκινάει από τα παιδικά χρόνια του Τζένγκις τα οποία ήταν πολυτάραχα και παίξανε μεγάλο ρόλο ώστε να σχηματισθεί ο χαρακτήρας που θα σημάδευε την ιστορία.
Σαν επίπεδο θα έλεγα ότι είναι πάνω κάτω στα ίδια και τα δύο βιβλία, αλλά εμένα προσωπικά σαν story με κέρδισε περισσότερο το παιχνίδι του αγγέλου. Επίσης κυκλοφορεί και το Μαρίνα (τώρα τελευταία εκδόθηκε), του οποίου η γραφή ξεχωρίζει και κάνει κ μπαμ οτι είναι του συγκεκριμένου συγγραφέα, ειδικά άμα έχεις διαβάσει έστω κ ένα από τα προηγούμενα, αλλά σαν story δεν συγκρίνεται με τα παραπάνω.
Επίσης διάβασα ότι ετοιμάζεται κ άλλο ένα “Ο αιχμάλωτος του ουρανού” για το οποίο και ανυπομονώ!!!:D:D:D
Το “Μαρίνα” το βρήκα 12,96 ευρώ στο public και είναι και σχετικά μικρό (288 σελίδες) αλλά έχω τόσα που θέλω να διαβάσω και πραγματικά πιστεύω ότι δεν θα τα προλάβω ποτέ όλα αυτά…
Ψήνομαι να πάρω να διαβάσω την [I]Απαρχή της γνώσης(κλικ)[/I] του Γκάνταμερ. Και αυτό λόγω προσέγγισης των προσωκρατικών έτσι όπως περιγράφεται, φαντάζομαι ότι μπορεί να είναι κάτι πιο περίπλοκο από μια ιδεαλιστική ερμηνεία. Έχει διαβάσει κανείς να εκφέρει άποψη; όχι το βιβλίο απαραίτητα, Γκάνταμερ γενικότερα.
διαβασα το “αδελφοι αδελφες”(the sisters brothers) που βγηκε στα ελληνικα προσφατα. απο τα πιο ευκολοδιαβαστα βιβλια εβα…θα μερεσε να το δω ταινια!..αγρια δυση καουμπουδες,σαλουν,χρυσος κτλ κτλ
τελειωσα χθες την"ονειρικη αναζητηση της αγνωστης κανταθ"(πιο κουλ και πιο γαματος τιτλος πεθαινεις)
τετοια πανδαισια εικονων ειχα να βιωσω απ το σιλμαριλλιον.
προσκυνημα κανονικα.η μεταφραση ηταν αρκετα καλη(του πανωριου,εκδοσεις αιολος)και γενικα αν ειστε φαν της φαντασιας διαβαστε το.τοσο η αναζητηση του ρ.καρτερ μαζι με τους περιεργους συντροφους του και οσο το υπαρξιακο τελος θα σας μαγεψουν
[SPOILER]σωστοτατη η συνδεση στον προλογο με την ιθακη του καβαφη[/SPOILER]
εχω και τα “βουνα της τρελας” αν και λεω να τα πιασω μετα το καλοκαιρι με τα πρωτα κρυα.
εδιτ
σεπτεμβρη κυκλοφορει μαζι με αυτο για τον κενεντι(αντε οκτωβρη)
εγω εχω μεινει ακομα στο 6ο:p
Χτες το τελείωσα (Το Όνομα, όχι το Επιμύθιο που ασφαλώς θα με απασχολήσει πολύ σύντομα), θυσιάζοντας άλλες δύο ώρες από τον ύπνο μου και νομίζω ότι δεν έχω απορροφηθεί τόσο πολύ από βιβλίο εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
[SPOILER]Μέχρι το σημείο να κάτσω να φτάξω μόνος μου το σκαρίφημα των δωματίων της βιβλιοθήκης πριν φτάσω στην σελίδα στην οποία παρουσιαζόταν -είχα κάποια λάθη βέβαια.[/SPOILER]
Χτες τελείωσα το ‘’[B]Να σου πω μια ιστορία[/B]’’ του Χόρχε Μπουκάι. Ο Μπουκάι είναι κάτι αντίστοιχο με τον Γιάλομ, ψυχαναλυτής,γιατρός και μυθιστοριογράφος. Το βιβλίο ήταν δώρο και μάλιστα ένα από τα ομορφότερα που έχω λάβει (πάντα είναι ωραίο δώρο ένα βιβλίο). [SPOILER][/SPOILER] Πρόκειται για μια συλλογή ιστοριών που συνδέονται χαλαρά μεταξύ τους με αφορμή την ψυχοθεραπεία ενός εφήβου.Αυτόνομες ιστορίες, παραμύθια,παραβολές,αλληγορίες άλλές μικρότερες κι άλλες μεγαλύτερες, στο σύνολό τους πενήντα. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι ο συγγραφέας δεν εξηγεί, αλλά αφήνει τον ανγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα στο τέλος κάθε ιστορίας. Ένα πολύ όμορφο βιβλίο που διαβάζεται εύκολα,χαλαρά και ευχάριστα, ειδικά για πριν τον ύπνο είναι ότι πρέπει.
[/SPOILER] Πρόκειται για μια συλλογή ιστοριών που συνδέονται χαλαρά μεταξύ τους με αφορμή την ψυχοθεραπεία ενός εφήβου.Αυτόνομες ιστορίες, παραμύθια,παραβολές,αλληγορίες άλλές μικρότερες κι άλλες μεγαλύτερες, στο σύνολό τους πενήντα. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι ο συγγραφέας δεν εξηγεί, αλλά αφήνει τον ανγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα στο τέλος κάθε ιστορίας. Ένα πολύ όμορφο βιβλίο που διαβάζεται εύκολα,χαλαρά και ευχάριστα, ειδικά για πριν τον ύπνο είναι ότι πρέπει.