Μαγικές εκδόσεις Harper Collins. Όλα τα βιβλία(και τα silmarillion, unfinished tales κτλ κτλ) με εξώφυλλα Howe. Τα έβρισκες εύκολα mid 90s, early 00s, αλλά πλέον σπανίζουν 
Ευτυχώς έχω την τριλογία τουλάχιστον σε αυτές τις εκδόσεις.
Απο Harper Collins έχω την τριλογία του hobbit με το road to bag end και τον οδηγό του radcliff,και ένα collector’s edition του άρχοντα,και μια δερματοδετη του χομπιτ.Καλα είναι αλλα το μεγάλο όνειρο είναι απο George/Urwin και τα τρία.
Από [U]λογοτεχνία[/U], συνιστώ το “[B]ΟΜΙΧΛΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΒΑΛΟΝ[/B]”
& Ρ. ΓΚΡΕΗΒΣ -"[B]ΕΠΤΑ ΜΈΡΕΣ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ[/B]"
& (ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ) “[B]ΙΡΛΑΝΔΙΑ -ΣΚΩΤΙΑ: Το Βιβλίο των Ξωτικών[/B]” (terra nova)
…
Αλλά εάν εννοείς, [COLOR=“Purple”]μελέτη [/COLOR]σχετικά…είναι πολλά:
[U]Χ.ΜΗΝΗ -[B]Νεοπαγανισμός: η Επιστροφή της Μεγάλης Θεάς[/B].[/U]
[U]ΣΤΑΡΧΩΚ -[B]Ο Ελικοειδής Χορός[/B][/U].
[U]Τ.Γ.Λήλαντ -[B]ΑΡΑΝΤΙΑ[/B] ([I]Το Ευαγγέλιο των Μαγισσων[/I][/U]).
[U]ΜΑΡΙΖΑ ΓΚΙΜΠΟΥΤΖΑΣ -[B]Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΕΑΣ[/B][/U].
[U]ΡΟΜΠΕΡΤ ΓΚΡΕΗΒΣ -[B]Η ΛΕΥΚΗ ΘΕΑ[/B].[/U]
…και πολλά-πολλά άλλα ([I]ελληνικά και ξενόγλωσσα[/I])…
Ήθελα να μην τοποθετηθώ, αλλά με αφορμή τον [B]Robert Graves[/B] να πω πως δεν θα τον πρότεινα. Κοιτώντας λίγο τις πηγές που παραθέτει στους [B]ελληνικούς μύθους[/B] πχ, θα δει κανείς ότι αυτά που γράφει δεν αναφέρονται στις πρωτογενείς πηγές που χρησιμοποιεί. Η [B]Λευκή Θεά[/B] είναι ένα ποιητικό έργο, δε βρίσκω λόγο να το διαβάσει κανείς σ’ αυτή τη φάση ειδικά. Και για να μην παρανοώ, θα ψάξω κάποια στιγμή να βρω άρθρο σοβαρού ανθρώπου (:p) που τον έκραζε για τις περιορισμένες του πηγές.
Και βασικά πώς το εννοείς το “παγανισμός” ; πολυθεϊστικές θρησκείες αρχαίων λαών; ΝΕΟπαγανισμό; εγώ καταλαβαίνω το δεύτερο. Δεν σε ρωτάω επειδή ψειρίζω.
εδιτ/ νομίζω έχει ξαναγίνει παρόμοια συζήτηση εδώ.
Κοίταξε, ο άνθρωπος μας έχει αφήσει χρόνους, το γνωρίζεις ε; Ως τότε, η επιστήμη της Αρχαιολογίας έχει κάνει προόδους/αλματα. Ξεπερασμένος ίσως σήμερα, αλλά τις προσπάθειες του δεν γίνεται να τις αγνοήσεις. Ήταν ένας ευρυμαθής συγγραφέας. Για την εποχή του, κατάφερε αξιόλογα πράγματα, εκεί που άλλοι ,όλα αυτά τα έγραφαν στα @@ τους. Δεν είναι για θάψιμο ο Γκρέηβς, τουναντιον ΧΑΡΗ (και) σ αυτόν, αναγεννήθηκε μέρος του κινήματος επιστροφής στα Παλαιά πατρώα ήθη και έθιμα…Και σ αυτό συμφωνούν πολλοί.
Η [B]Λευκή Θεά[/B] είναι ένα ποιητικό έργο, δε βρίσκω λόγο να το διαβάσει κανείς σ’ αυτή τη φάση ειδικά. Και για να μην παρανοώ, θα ψάξω κάποια στιγμή να βρω άρθρο σοβαρού ανθρώπου (:p) που τον έκραζε για τις περιορισμένες του πηγές.
Να μην κράζεις. Άλλωστε η ίδια η καλή μας Εκκλησία και οι…ανθρώποι της :thumbdown:καλοφρόντισαν να εξαφανίσουν ([I]σχεδόν[/I]) οτιδήποτε αφορούσε τις ΠΑΛΑΙΕΣ θρησκείες! Και καλά διασώθηκαν μερικά ([I]διαμελισμένα[/I])αγάλματα και κίονες ναών, αλλά τα τυπικά ιεροπραξιών ([I]μόνο Ορφικοί κ Ομηρικοί ΥΜΝΟΙ μας σώθηκαν + μερικές σκόρπιες πηγές[/I]) κυριολεκτικά εξαφανίστηκαν. Φαντάζεσαι το τιτάνιο έργο και τις προσπάθειες που πρέπει να κάνει κάποιος/οια για να εμφανίσει τέτοια θέματα στο φως. Δεν είναι εύκολο. Και δεν καταλαβαίνω…τι “φάση”; Αν το θεωρείς ποίηση, όπως λες, ε η ποίηση είναι για every particular moment in life! 
Και βασικά πώς το εννοείς το “παγανισμός” ; πολυθεϊστικές θρησκείες αρχαίων λαών; ΝΕΟπαγανισμό; εγώ καταλαβαίνω το δεύτερο. Δεν σε ρωτάω επειδή ψειρίζω.
εδιτ/ νομίζω έχει ξαναγίνει παρόμοια συζήτηση εδώ.
Εδώ έχεις ένα δίκιο. Δεν ανοίγεις κάπου ξεχωριστό θρεντ; Μια καλή ιδέα είναι “ΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ και (μουσική?) ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ”.
Μεγάλο θέμα αυτή η ερώτηση. Πολύ περισσότερο που οι σημερινοί παγανιστές ΔΕΝ αποδέχονται τον όρο ([I]είναι ευλόγως μειωτικός- αφού ερμηνευτικά αναφέρεται στον “φτωχό χωρικό της υπαίθρου που εξακολουθεί να λατρεύει Αρχαίες Θεότητες[/I]”)και αντ’αυτού προτιμούν το [U]“ΕΘΝΙΚΟΣ -Εθνικοί[/U]” (στο ήθος και έθος)ως προσδιορισμός όσων ακολουθούν τη Πατρώα Εθνική Θρησκεία και παράδοση…
[U]ον τοπικ[/U]: θυμίθηκα το περίφημο πόνημα “[B]Η ΚΥΛΙΞ ΚΑΙ ΤΟ ΞΙΦΟΣ[/B]” :roll:
Δεν θα έγραφα για κάποιον χωρίς να γνώριζα γι’ αυτόν. Ο Γκρειβς έτυχε να αναγνωριστεί και αυτό γιατί ήταν ο πρώτος στον αγγλόφωνο κόσμο που δοκίμασε να μαζέψει τους ελληνικούς μύθους σε ακαδημαϊκό επίπεδο και αργότερα, οι δύο απόπειρες απέτυχαν μιας και δημιουργήθηκε ένα λεξικό ονομάτων μόνο και ο συγγραφέας που ετοιμάζε έναν πλήρη οδηγό, πέθανε πριν αναγνωρίστεί ακαδημαϊκά το έργο του. Ήταν θέμα κύρους επομένως. Και αφού έχουν γίνει άλματα και συμφωνούμε σε αυτό, καλύτερα να διαβάσει καμιά πρωτογενή πηγή ή μεταγενέστερη του Γκρέιβς. Κατα τ’ άλλα, όσον αφορά τον ίδιο, ευρωπαίοι σύγχρονοί ή/και ακόμα προηγούμενοί του είχαν ήδη κάνει καλύτερη δουλειά. Οπότε και πάλι, ποιός ο λόγος να ξεκίνησεις με Γκρειβς; Για οδηγούς, χίλιες φορές [B]“Η μυθολογία των ελλήνων”[/B] του Κερενύι πχ.
Συμφωνώ στη δυσκολία γύρω από τη συλλογή, αλλά 5 διαφορετικά βιβλία να διαβάσεις, θα βρείς πολλά περισσότερα κοινά απ’ ότι στου Γκρέιβς και πολλή περισσότερη “πίστη” στις πρωτογενείς και μή πηγές που χρησιμοποίησαν.
Η ποίηση είναι για την ποίηση και η ιστορία για την ιστορία και την τεκμηρίωση ενίοτε. Άσε που όμως λέγοντας “ποιητικό” δεν εννοώ “έμμετρο”, αλλά περισσότερο κάτι σαν ωδή. Κάποιος ο οποίος δεν έχει έπαφη και ζητά να κάνει μια αρχή, δεν έχει νόημα να διαβάσει τα φαντασιακά μοτίβα που ο Γκρέιβς βρίσκει γύρω από τις γυναικείες θεές.
Δεν ανοίγω θρεντ, όχι. Κάντο εσύ αν θες. Γιατί αν είναι να βάζουμε μπαφομετς και πεντάλφες, ακούμε και electric wizard. Δεν ξέρω τι εννοείς με τον όρο “σημερινοί παγανιστές”, αλλά ναι, ο όρος περιγράφει σήμερα και γενικά όλες τις παλιές πολυθεϊστικές θρησκείες και είναι μειωτικός αφού άλλο οι κέλτες και άλλο οι έλληνες πχ.
Μήπως μπορεί να μου πει κάποιος που γνωρίζει ποια είναι η σειρά των βιβλίων του The Wheel of Time του Robert Jordan και ποια έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά; Γιατί τα έχω μπλέξει με τόμους Α’ και τόμους Β’ κλπ κλπ.
- The eye of the world
- The great hunt
- The dragon reborn
- The shadow rising
- The fires of heaven
- Lord Of Chaos
- A crown of swords
- The path of daggers
- Winter’s heart
- Crossroads of twilight
- New Spring ( χρονολογικά είναι 20 χρόνια πριν από το Eye of the world)
- Knife of Dreams
- The gathering storm
- Towers of midnight
- A memory of light ( Δεν έχει βγει ακόμα)
Στα Ελληνικά έχουν βγει σίγουρα τα πρώτα 10, από τις εκδόσεις ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Για τα υπόλοιπα δεν ξέρω γιατί τα διάβασα Αγγλικά. Τσέκαρε το site της Πολιτείας να δεις ποια έχει και πόσο κάνουν.
Θενξ φίλος για την απάντηση. Στην πολιτεία τα έχει σχεδόν όλα απ’ ότι είδα.
Δυστυχώς αυτές τις μέρες είχα τρέξιμο με τη σχολή και δεν πρόλαβα να μπω. Ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις σας, αν και δεν ξέρω εμ ποιο πρέπει να πρωτοαρχίσω 
!!
Κλασσικά στα ελληνικά 2 τόμοι το κάθε βιβλίο με 21 ευρώ ο κάθε τόμος :lol: :lol: !!
Και πάνω που ψηνόμουν να αρχίσω αυτή τη σειρά στα ελληνικά… back to the roots, τα αγγλικά σώζουν την τσέπη μας …
Ναι άστα να πανε.Να ναι καλα η πολιτεία με τις εκπτώσεις,γιατι έχω ένα θέμα να μην απολαμβανω όταν διαβάζω ξενογλωσσο.Η μετάφραση παντως αξίζει μέχρι ένα σημείο.
Κάτι άσχετο:Αν διαβάσει κανείς τον Δρακουλα του Stoker απο τις εκδόσεις Στοχαστης να το σκεφτει ξανά γιατι υπάρχουν παραπάνω του επιτρεπτου τυπογραφικά λάθη,και λάθη σε ημερομηνίες που μπερδεύουν αρκετά.
Διάβασα τον Πύργο του Κάφκα και η αλήθεια είναι ότι δεν με ενθουσίασε καθόλου… σαφώς θίγει ενδιαφέροντα θέματα όπως την θέση του ατόμου μέσα στην κοινωνία καθώς κ την αλληλεπίδρασή του με αυτήν αλλά και την προσπάθειά του να εναντιωθεί στο σύστημα. Όμως κάπου με κούρασε, νομίζω ότι σε πολλά σημεία μακρηγορεί χωρίς να υπάρχει λόγος. Σκέφτομαι βέβαια κάποια στιγμή να διαβάσω και την Μεταμόρφωση το οποίο πιστεύω ότι θα μου αρέσει περισσότερο με βάση αυτά που μου έχουν πει.
Εγώ χθες ξεκίνησα το “Άκου, ανθρωπάκο” του Βίλχελμ Ράιχ. Μικρό βιβλίο, αλλά αρκετά καλό προς το παρόν. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι ό,τι δεν έχει πλοκή, αρχή-μέση-τέλος, με κουράζει, αλλά έχω βρει αρκετά σωστά πράγματα μέσα και μία ανάγνωση, πιστεύω, δεν αρκεί. Ουσιαστικά, ο Βίλχελμ στο έργο αυτό “ξεγυμνώνει” τον άνθρωπο, νιώθω ότι μέσα από τον λόγο του προσπαθεί να τον εξυψώσει παρά να τον μειώσει. Κάνει λόγο, εν ολίγοις, για τις ικανότητες και δυνατότητες που έχει να γίνει “σπουδαίος άνθρωπος” και στηρίζει την επιχειρηματολογία του στους “μεγάλους άντρες” όπως τους αποκαλεί. Καλό. Θα χρειαστεί όμως περισσότερο προσοχή στο μέλλον, που θα μπορώ, και αναμφισβήτητα καθαρό μυαλό!
δεν είναι κοινότυπα τα μοτίβα του, είναι καθαρά δικά και κάπως εσωστρεφή. Γι’ αυτό και ο όρος “καφκικός” που κυκλοφορεί. μην προσπαθείς δηλαδή να μιλήσεις με λέξεις και εκφράσεις που αντιστοιχούν σε ήδη υπάρχοντα λογοτεχνικά έργα αν το δεις έτσι (βεβαιά αυτά είναι γούστα και βγαίνουν και αυθόρμητα, αλλά λέμε τώρα), παίζει και να τον λατρέψεις. Δεν ξέρω, αλλά έχω την εντυπώση ότι όλοι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να τον λατρέψουν.
πάντως, αν δεν έχεις διαβάσει καθόλου Κάφκα, καλύτερα να πιάσεις την Αμερική ή και ακόμα την μεταμόρφωση που λες, για πιο ιδιαίτερη γραφή.
Βασικά αυτό το κάτι παραπάνω που με παρακίνησε να τον διαβάσω ήταν ότι ο Καμύ -τον οποίο λατρεύω- έχει επηρεαστεί από αυτόν. Ίσως ο Πύργος όντως να μην είναι το κατάλληλο βιβλίο για μια πρώτη επαφή μαζί του. Θα διαβάσω πάντως και την Μεταμόρφωση. Για πιο μεγάλα το σκεφτόμουν για την Δίκη αλλά αφού λες για Αμερική μάλλον θα δοκιμάσω αυτό.
Καμυ λοβερ και εγώ 8) Αν και όσο και να τον λάτρευε, ποτέ δεν κατάλαβα τις επιρροές του. Τέλος πάντων.
Και η Δίκη είναι καλύτερη επιλογή από τον Πύργο, ναι (να δεις και την εξαιρετική μεταφορά του Ουελς με τον Περκινς :D). Όσον αφορά την Αμερική, αφού ενδιαφέρεσαι, έχε κατά νου πως είναι εντελώς διαφορετικό βιβλίο, ρέει πολύ πιο εύκολα, χωρίς τις ιδιομορφίες που έχει ο Πύργος πχ και δεν είναι το ίδιο “σκοτεινό”. Αν αυτό σ’ αρέσει στον Κάφκα και το θες απλά με ρέγουλα, τότε Μεταμόρφωση. Αν δεν σ’ αρέσει, αλλά θες να μπεις ομαλά στο συμπαν του, τότε Αμερική.
Σ’ ευχαριστώ πολύ, με κάλυψες πλήρως 
σύμφωνα με αυτά που μου λες, μάλλον θα προτιμήσω Μεταμόρφωση αρχικά. Και σίγουρα θα τσεκάρω την ταινία, τέτοια ονόματα είναι εγγύηση!
Πραγματικά και γω δεν μπορώ να καταλάβω τη σύνδεση του Κάφκα με τον Καμύ και την ενδεχόμενη επιρροή του πρώτου. Ο Πύργος είναι στριφνό,σκοτεινό και δύσκολο βιβλίο πάντως.Σίγουρα θα μπορούσε να είναι λίγο πιο σύντομο,αλλά αυτή του η “δυσκολία” και ο λαβύρινθος των καταστάσεων που συναντά ο Κ. καταφέρνει να περάσει πιο εύκολα το μήνυμα του συγγραφέα.
Λοιπόν κατάφερα το ακατόρθωτο. Τελείωσα το εκκρεμές του Φουκό.
Έλεγα ότι δεν θα το διάβαζα, αλλά ζωή χωρίς κίνδυνο, δεν έχει και πολύ αξία.
Λιγότερο κακό από ότι έλεγα, αλλά πολύ μπλαμπλάς ο Έκο. Κουράστηκα. Κρίμα γιατί η ιδέα ήταν καλή…