Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια και γενικότερα σπουδαίος συγγραφέας. Αυτό το βιβλίο με συγκλόνισε όσο λίγα…
Διαβάστε και την Ανεμώλια του ιδίου…
“[B]Εις το όνομα τριών δαιμόνων-Κυνήγι μαγισσών στον Μεσαίωνα[/B]” Dieter Breuers
[I]Κρίμα που το είχα αφήσει στην άκρη για καιρό, σωστή ανάλυση του φαινομένου δοσμένο μέσα στις κοινωνικές, πολιτικές, θρησκευτικές και άλλες διαστάσεις καταρίπτοντας αρκετούς μύθους.[/I]
Οπισθόφυλλο:
[SPOILER]Περίπου 60.000 θύματα σε τρεις αιώνες. Αυτός είναι ο σκληρός απολογισμός της υστερίας εναντίον των μαγισσών στον Μεσαίωνα και στις αρχές της νεότερης εποχής. Αρχικά οι υποτιθέμενοι μάγοι και μάγισσες καταδιώχτηκαν από τους ιεροεξεταστές και, αργότερα, και σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, από τα κοσμικά δικαστήρια. Πολλοί δικαστές χρησιμοποίησαν ως οδηγό ένα τρομακτικό βιβλίο από το έτος 1487: το Σφυρί των μαγισσών.
Οι άνθρωποι σε κάθε εποχή κυβερνούνταν από τον φόβο - έναν ασύλληπτο για μας φόβο μπροστά στην πείνα, στην πανώλη και στον πόλεμο. Για όλη αυτή τη μιζέρια υπήρχε μόνο μία εξήγηση: μαγγανεία και μαύρη μαγεία.
Ο Ντίτερ Μπρόιερς μας καθηλώνει με τις απίθανες εξιστορήσεις του? με ύφος ζωντανό και γλαφυρό περιγράφει ιστορίες μιας άλλης εποχής για συμμαχίες με τον Διάβολο και συνάξεις μαγισσών, για ερωτικό πόθο και λαγνεία, για αγνότητα και φαντασιώσεις - και κυρίως ξεκαθαρίζει βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις πάνω στο ζήτημα των μαγισσών, οι οποίες αναθερμαίνονται χωρίς λόγο μέχρι σήμερα.[/SPOILER]
“[B]Η Κοινωνία Τιμωρός[/B]” Michel Foucault
[I]Το έπιασα μετά από χρόνια με αφορμή το προηγούμενο βιβλίο.[/I]
Η εισαγωγή [B][U]εδώ[/U][/B]
“[B]Ζουν Αναμεσα Μας-Ελ[/B]” Λιακόπουλος
[I]1 ευρώ από μοναστηράκι, δεν αντεξα παραπάνω από 80 σελίδες, δεν είχε πλάκα, ούτε καν εκεί που έλεγε ότι ο Διας έκλεισε το ρεύμα στους ανθρώπους μιας και είχε νεύρα?[/I] #-o
“[B]Προς μια Ελεύθερη Κοινωνία[/B]” Errico Malatesta
"[B]Περί Αναρχισμού και Βίας[/B]" Errico Malatesta
[I]all time classic[/I]
"[B]Γαμοτράγουδα-Δημοτικά[/B]"
[I]Με αφορμή ένα ταξίδι στην Εύβοια[/I]
“[B]Ποιήματα[/B]” Γιουτζελ Τζαν
[I]Με αφορμή ένα ταξίδι που ακυρώθηκε[/I]
"[B]Knots and Crosses[/B]"Ian Rankin
[I]Μεγάλος ντόρος για τούτον τόσα χρόνια στο χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος. Λέω να τα πάρω με τη σειρά όσα έχουν να κάνουν με το γνωστό χαρακτηρα Rebus που ελπίζω να έχει βελτιώσει στα επόμενα μιας και αυτό μοιάζει άγουρο και κάπως απότομο, σα να βλέπω τηλεοπτική σειρά και όχι καλή αστυνομική ταινία. Δικαιολογείται βέβαια αφού αυτό είναι μόλις το πρώτο και το έγραφε όσο ήταν ακόμα φοιτητής το 1987.[/I]
Τελείωσα το [B]όνομα του Ρόδου[/B] και έπιασα τη [I]Σπασμένη τζαμαρία[/I] των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης στη σειρά [B]Προοπτικές[/B].
Με ψήσατε, διάβασα και διθυραμβικές κριτικές για δαύτο και το τσίμπησα…
Επίσης πήρα τα :
- [B]Aldous Huxley : O τυφλός λυτρωτής[/B] (Eyeless in Gaza o πρωτότυπος τίτλος, υπάρχει και [U]μπάντα[/U] με αυτό το όνομα), εκδόσεις Scripta
Ο Άντονυ Μπήβις ασχολείται ερασιτεχνικά με τις κοινωνικές επιστήμες και είναι άνθρωπος που έχει την τάση να αποσύρεται από τις χαρές της ζωής. Οι φυσικές απολαύσεις τού προξενούν αηδία και βρίσκει πρόχειρο καταφύγιο στο χώρο των ιδεών. Έχοντας χάσει κάθε επιθυμία για φιλικές συναναστροφές, προδίδει τις φιλίες του και παίζει με τα συναισθήματα των γυναικών.
Φτάνοντας όμως στην μέση ηλικία, ο κόσμος της τέλειας απομόνωσης αρχίζει να χάνει τη γοητεία του. Τελικά, συνειδητοποιεί ότι η άρνησή του να συμμετάσχει στις χαρές της ζωής δεν προερχόταν από πνευματική ειλικρίνεια αλλά από ηθική δειλία… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
- [B]Αλέξης Πάρνης : Η Οδύσσεια των Διδύμων[/B], Καστανιώτης
Ο Καστρινός, ελασίτης αντάρτης και μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού, βρίσκεται πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, στα τέλη του 1949, και προσπαθεί να προσαρμοστεί με την οικογένειά του στις νέες συνθήκες. Γίνεται αυτόπτης μάρτυρας συνταρακτικών ιστορικών γεγονότων. Aπό τη σταλινική εποχή στην περίοδο του Χρουστσιόφ, την επέμβαση της σοβιετικής ηγεσίας στο ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα και την καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη. Όμως η συστράτευσή του με τον Ζαχαριάδη, οδηγεί τον Καστρινό στα γκουλάγκ, και τον φέρνει αντιμέτωπο με την επερχόμενη κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Απ’ τον Γράμμο μέχρι την Τασκένδη, κι απ’ την Καστέλα ως τη Μόσχα και τη Σιβηρία, ο Αλέξης Πάρνης, με βάση μνήμες και βιώματα, διασταυρώνει την ιστορία με τη μυθοπλασία, για να δώσει το στίγμα μιας ολόκληρης εποχής. Αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της συγκλονιστικής εποποιίας που γράφτηκε από την Αριστερά των αντιφασιστικών αγώνων, της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής δημοκρατίας, απο εκείνους που κατάφεραν, μέχρι το τέλος, να “πετούν με τα φτερά της συνείδησής τους”.
- [B]Maurice Attia : Το Μαύρο Αλγέρι[/B] - Εκδόσεις Πόλις
Σε μια πολυσύχναστη παραλία του Αλγερίου ανακαλύπτονται τα πτώματα της Γαλλίδας Εστέλ και του Αλγερινού Μουλούντ. Μια σφαίρα στην καρδιά της γυναίκας, μια σφαίρα στον λαιμό του άντρα και τρία γράμματα χαραγμένα στην πλάτη του…
Καθώς η ακροδεξιά οργάνωση OAS κλιμακώνει τις τρομοκρατικές επιθέσεις της, αντιδρώντας έτσι στην επικείμενη αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αλγερίας από την κυβέρνηση του στρατηγού Ντε Γκωλ, η αστυνομία αντιμετωπίζει με αδιαφορία τέτοια “μικρά” περιστατικά. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Πάκο Μαρτίνεθ, γιος Ισπανού αναρχικού, ο οποίος ως εκείνη τη στιγμή δεν έχει επιλέξει στρατόπεδο, αρνείται να πάρει μέρος στον πόλεμο που μαίνεται και περιορίζεται αυστηρά στην τήρηση του καθήκοντος. Καθώς ο Μαρτίνεθ διεξάγει με πείσμα και επιμονή την έρευνά του, αντιλαμβάνεται πόσο λίγη σημασία μπορεί να έχει ο θάνατος ενός ζευγαριού, όταν η τρέλα και η απελπισία του Πολέμου της Αλγερίας αναγκάζουν απεγνωσμένους ανθρώπους να εγκαταλείψουν ή να καταστρέψουν τα πάντα.
Ο Μωρίς Αττιά, έντονα επηρεασμένος από τον Αλμπέρ Καμύ, συνθέτει ένα έξοχο πολιτικό, ιστορικό, νουάρ μυθιστόρημα για τα γεγονότα της Αλγερίας και για τα ηθικά και υπαρξιακά διλήμματα που τίθενται στις μεγάλες ιστορικές στιγμές.
“Το μαύρο Αλγέρι” τιμήθηκε με το βραβείο Jean Amila-Meckert (2007) ως το καλύτερο βιβλίο λαϊκής έκφρασης και κοινωνικής κριτικής της χρονιάς, το βραβείο Michel Lebrun αστυνομικού μυθιστορήματος (2006) και το βραβείο του Φεστιβάλ μεσογειακού αστυνομικού μυθιστορήματος.
- William Burroughs : Junky - Απόπειρα…
Ε αυτό δεν νομίζω να χρειάζεται παρουσίαση…
Το Breakfast for champions ειναι φανταστικο παντως
το breakfast πάντως δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.
Γενικά έχουν μεταφραστεί αρκετά έργα του, αν και τα περισσότερα είναι εξαντλημένα.
Εγώ έχω διαβάσει και τα “Φωλιά της γάτας”, “Γκαλαπάγκος”, “Άνθρωπος χωρίς πατρίδα” (δεν είναι μυθιστόρημα) και “Σλάπστικ”. Προς το παρόν νομίζω μόνο το πρώτο και το τελευταίο βρίσκονται εύκολα.
Ο Βόνεγκατ δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες σαν συγγραφέας χωρίς όμως να είναι κάτι το εξαιρετικό. Διαβάζεται ευχάριστα πάντως.
Το “Σφαγείο” ήταν η πιο ασφαλής επιλογή για να ξεκινήσεις, σε αυτό το ύφος κυμαίνονται και τα υπόλοιπα έργα του.
Και το “Breakfast” που προτείνει ο crabsody είναι γνωστό και δεν νομίζω να έχεις πρόβλημα να το διαβάσεις στο πρωτότυπο (κάτι που πρέπει να κάνω κι εγώ).
“Τουρίστες στον πλανήτη Γη” και το “Μάλλον Ακίνδυνος” τα διάβασα κι εγώ πρόσφατα μαζί με το “Αρργκ! Αδιάφοροι ροκ ρυθμοί για γρήγορα κέρδη” για να ολοκληρώσω τον Άνταμς. Κρίμα ρε γαμώτο που έφυγε τόσο νωρίς!
Ω thanks για τις προτάσεις!!
To Σφαγείο νο5 μου άρεσε αρκετά τελικά.Πολύ ενδιαφέρουσα και διαφορετική προσέγγιση του όλου θέματος.
Με τα αγγλικά δεν έχω πρόβλημα,οπότε θα δοκιμάσω και το breakfast for champions που είπατε!
Είπα να κάνω ένα “κλασικό” break και έπιασα[B] Χέμινγουεη και το “για ποιον χτυπάει η καμπάνα[/B]” που εντάξει είμαι στα μισά και δεν έχω λόγια.
[SPOILER]Ειδικά εκείνη η περιγραφή της εκτέλεσης των φασιστών στο χωριό ήταν ανατριχιαστική.[/SPOILER]
Στα καπάκια λέω να συνεχίσω με :
[B]Γκουτιέρες “Βρωμικη Τριλογία της Αβάνας”[/B]
[B]Ντον Ντελίλο"Κοσμόπολις"[/B]
[B]Τόμας Πίντσον(ή το Gravity’s Rainbow ή κάποιο άλλο αν προτείνετε για “εισαγωγή”).[/B]
Nαι,ναι νωρις θυμηθηκα να το διαβασω αλλα better late than never.
Στο διαταυτα:
Eιναι prequel του Hobbit και του Lord of the Rings. Στην ουσια περιγραφει τη δημιουργια της Μεσης Γης,στην οποια λαμβανουν χωρα τα γεγονοτα του Hobbit και του LOTR.
Ενω ειναι παρα πολυ καλο βιβλιο,οφειλω να προειδοποιησω οτι ειναι παρα πολυ ΔΥΣΚΟΛΟ στην αναγνωση και στην κατανοηση,αφου περιγραφει ολο το γενναιαλογικο δεντρο των θεων,νανων,ξωτικων,κτλ, ολες τις μαχες με τους πρωταγωνιστες κτλ κτλ,που ειναι πολυ δυσκολο να συγκρατησει κανεις τοοοοσα ονοματα.
Ειναι περιγραφικο βιβλιο,με ελαχιστους διαλογους. Η γλωσσα λογοτεχνικη,πλουσια,μαγευτικη,οι περιγραφες μεταφερουν τον αναγνωστη σε εναν αλλον κοσμο.
Υ.Γ: οσοι αποφασισουν να το διαβασουν στα Αγγλικα,να προετοιμαστουν να κανουν το λεξικο προεκταση του χεριου τους.
σωστος. χαλαρα το καλυτερο κεφαλαιο του βιβλιου.
μισο διαβασα το ενας τυχαιος εραστης της γκορντιμερ, το μισο δλδ γιατι δε με πολυαρεσε
Χτες τελειωσα το 5ο απο τα 7 βιβλια του Κοναν και ενα εχω να πω.
Ντρεπομαι που δεν τα ειχα διαβασει τοσο καιρο.Ο Κοναν των βιβλιων ειναι απιστευτος
και οι περιγραφες του Χαουαρντ οπως και ολος ο κοσμος που εχει δημιουργησει
ειναι καταπληκτικα.
Παρα πολυ ωραιο βιβλιο.Το διαβασα μεσα στο καλοκαιρι.Πολυ ωραιος τροπος γραφης.
Θελω καποια στιγμη να διαβασω καποια ιστορικα βιβλια/κειμενα για τον ισπανικο εμφυλιο
γιατι δεν ξερω τιποτα.
Edit : Και επειδη ειδα την ταινια και ψηθηκα να διαβασω τα βιβλια μιας και τα βρηκα φτηνα.
Εχει διαβασει καποιος και τα 3 βιβλια του Hunger Games ?
Λοιπον εγω σημερα τελειωσα επιτελους ενα τεραστιο σε αξια βιβλιο,το ‘’[B]On The Road[/B]’’ του [B]Jack Kerouac[/B].
Ενα βιβλιο που μαλλον θα επρεπε να το εχω διαβασει καμμια δεκαπενυαρια χρονια νωριτερα,αλλα εστω και τωρα στα 34 μου,θεωρω οτι ενα καποιο impact θα το εχει…
Οσοι το εχετα διαβασει κι εχετε αποκομισει τους καρπους του,ξερετε πολυ καλα οτι σε αυτο το βιβλιο βρισκεται ολοκληρη η Αμερικη με τα καλα και τα στραβα της.Η αλητεια κι η ανεμελεια που διεπουν το μυθστορημα αυτο,ειναι πραγματικα σεμιαναριακου επιπεδου κι αυτο για εναν και μοναδικο λογο:για το οτι ειναι περα για περα αυθεντικες…
Aπιστευτο βιβλιο,μεγαλος συγγραφεας,απιστευτα ταξιδια στα οποια και ο αναγωστης γινεται πρωταγωνιστης…
Highly recommended!!!
Nomizw einai pio fronimo na kaneis to akrivws antistrofo. Gia mena, an theleis na diavaseis ousiastika ta mithistorimata tou (na pas ligo pera apo ti glwssa kai tin ploki dld), prepei prwta na diavaseis merikes fores tin askitiki, meta mia fora (toulaxiston) tin anafora sto greko, meta pali tin askitiki kai meta ta ypoloipa. Episis, voh8aei an diavaseis kapoia vasika pragmata gia ti filosofia twn bergson, nietzsche, buddha.
Nomizw gia na mpeis sto zaratoutstra einai aparaitito na diavaseis kai ta prin kai ta meta. apo ta prin “gennisi”, “anthropino poly anthropino”, “xaraugh” kai kyriws th xaroumeni epistimi kai apo ta meta ta gnwsta mexri to ecce homo. me ti thelisi gia dynami kaneis o,ti katalavaineis – egw pisteuw oti einai simantiko, alla gia na pas parapera ti diki sou skepsi. to kata poso antapokrinetai stou nitse einai sizitisimo. Afou diavastoun ta periferiaka, ksanadiavase to zaratoutoustra kai tote 8a se voh8aei auto na katalaveis kalytera ta ypoloipa.
Σ’ ευχαριστώ πολύ, Σομν! Επιτέλους, βρέθηκε ένας χριστιανός(:p) να απαντήσει στην απορία μου. Οκ, οπότε θα ξεκινήσω με τα “βαριά”, τα πιο φιλοσοφικά του, όταν είναι. Προς το παρόν, διαβάζω πιο ανάλαφρα βιβλία, νομίζω, και στην πορεία βλέπουμε…
Η αλήθεια είναι ότι με ενδιέφερε κάποια στιγμή, άμεσα, να διαβάσω και Νίτσε (Ο Αντίχριστος, Ίδε ο άνθρωπος κυρίως και ούτω καθεξής). Θα μου άρεσε πολύ να ασχοληθώ με τις απόψεις φιλοσόφων για τις θρησκείες και άλλα τέτοια, απλά στην παρούσα φάση δεν είμαι σε θέση (εξεταστική γαρ). Να τονίσω, θέλω να διαβάσω φιλοσόφους, όχι χριστιανικά βιβλία (μακριά από μας). Αυτά. Οπότε αν έχεις κανέναν (εύκολο για αρχή) υπόψιν να προτείνεις, καλοδεχούμενος.
Από Χειμώνα που θα έχω πιο ελεύθερο χρόνο, θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου!
Egw 8a elega makria apo mas kai oi filosofoi oson afora to theo. Den katalava vasika ti akrivws theleis na diavaseis. An px theleis koinwniologia tis thriskeias, ypothetw h klassiki triada weber, marx, durkheim tha sou kanei, kai den exoun idiaiteri dyskolia sto diavasma. An twra se endiaferei h filosofiki epixeirimatologia gia tin yparksi h oxi tou theou kai alla tetoia vareta kai anousia, yparxoun miliounia na diavaseis, klassikoi kai sygxronoi. Apo tous klassikous autoi pou diavazontai ypothetw einai metaksy allwn hume, descartes, russell. Egw dyskoleuomai na diavasw gia ton theo (eite aporriptei eite katafaskei o sygrafeas) an den yparxei kapoio eidos thriskeutikotitas sto keimeno. Mou fainetai kapws asteio na prospathisw na epixeirimatologisw logika gia metafysika zitimata. To endiaferon se olo auto einai to ti symperasmata mporoun na vgoun gia ti leitourgia tis an8rwpinis glwssas sti diamorfwsi tou an8rwpou. Tespa, tha sou elega na diavaseis kierkegaard (poso mallon an se endiaferoun nietzsche-kazantzakis), eukolos dyskolos den kserw, toulaxiston ta keimena tou mporoun na empneusoun. Kata t’ alla, kai o kazantzakis kai ta vivlia tou xristianikotata einai.
Για προτεινε τιποτα απο kierkegaard.Παντα αναφερεται ως “πρωτος υπαρξιστης” και ως κυρια επιροη του Σαρτρ και μου εχει κινησει την περιεργεια να διαβασω τα βιβλια του.Πετυχα καποια σε ενα βιβλιοπωλειο αλλα προτιμησα να μην παρω τιποτα “στα τυφλα”.
Επισης δεν ποσταρω συχνα στο θρεντ αλλα μπαινω και βλεπω τα βιβλια που προτεινετε και οσα εχω διαβασει γαμανε.Μεσα στο καλοκαιρι διαβασα το “Κατα Ιησουν Ευαγγελιο” του Σαραμαγκου για το οποιο συζηταγατε και πραγματικα με εντυπωσιασε.Απιστευτο μυθιστορημα με πολλες ιδεες για τις αφηρημενες εννοιες του Θεου,που στο τελος με αφησε με μια μικρη σκεψη οτι ισως αυτα που γραφει ειναι αληθεια :p.
Διαβασα και τον “αναρχικο τραπεζιτη”.Απειρες ιδεες και φρασεις που μπορουν να σε προβληματισουν,δυσαναλογες της μικρης του εκτασης.
Τελειωνω τωρα τη “Δικη” του Καφκα.Ψυχεδελικο βιβλιο.Αν και δεν το εχω διαβασει ολο μπορω να πω οτι ειναι τρομακτικα επικαιρο,ενω η ατμοσφαιρα του μου δημιουργει ανασφαλια.
Επισης,πηγα και χθες μια βολτα απο την Πολιτεια και τσιμπησα το “Ξενοδοχειο νεο Χαμσαιρ” του Ιρβινγκ που παλι καποιος προτινε,και διαβαζοντας τις πρωτες σελιδες στο λεωφορειο φανηκε υπερβολικα ενδιαφερον κι ανηπομονω να το ξεκινησω.
Δεν έχω ασχοληθεί γενικώς με φιλοσοφικά βιβλία, οπότε θα δυσκολευτώ να σου προσδιορίσω τί ακριβώς θέλω να διαβάσω. Ας πούμε, θα με ενδιέφερε ένα βιβλίο, θρησκευτικού περιεχομένου, που να επιχειρηματολογεί υπέρ ή κατά της θεϊκής υπόστασης του Χριστού ή ακόμα και ένα που να αναπτύσσει θεωρίες άλλων θρησκειών, για παράδειγμα. Για να το κάνω πιο λιανά, γιατί μάλλον δεν έγινα σαφής, το βιβλίο του Καζαντζάκη “Ο τελευταίος πειρασμός” είναι ένα απ’ αυτά. Παρουσιάζει την “άλλη όψη του Θεού”, την ανθρώπινη υπόστασή του. Τέτοιου είδους βιβλία θα με ενδιέφεραν πιο πολύ, αλλά πιο…“επιστημονικά”. Προσωπικά δεν αμφισβητώ την ύπαρξη του Χριστού, ως ιστορικό πρόσωπο (θα ήταν και αστείο, όπως λες, ελλείψει επιχειρημάτων), αλλά τη θεϊκή του υπόσταση. Δηλαδή, δεν τον απορρίπτω ως υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο, αλλά ως Θεό. Θα ήθελα αυτή την άποψη να την “ενισχύσω” διαβάζοντας ανάλογες φιλοσοφικές τοποθετήσεις.
Σχετικά με τον Καζαντζάκη και τον λόγο που θέλω να διαβάσω τα βιβλία του, είναι αυτονόητο. Είναι ο κορυφαίος της Ελληνικής λογοτεχνίας αφ’ ενός και αφ’ ετέρου τα βιβλία του είναι “τροφή” για σκέψη. Δεν είναι ένας συνηθισμένος θρησκευόμενος άνθρωπος, αναζητά μία εξήγηση, απορρίπτει και δέχεται [I]κριτικά[/I], και γι’ αυτό θέλω να ασχοληθώ εκτενέστερα με το έργο του.
Ελπίζω να σε κάλυψα για το τί θέλω. Ευχαριστώ πολύ και για τις προτάσεις σου!
Ε, κοίτα, Αντιγόνεν, αν διαβάσεις ας πούμε τα “Θεμέλια του Χριστιανισμού” του Καρλ Κάουτσκι για μια συγκροτημένη “ανασκευή” των μεταφυσικών δογμάτων της Καινής Διαθήκης, και πες και καμιά “Αντιγνώση” από Λιλή Ζωγράφου για εμβάθυνση σε “εναλλακτικές” αφηγήσεις περί Χριστού, νομίζω κι εγώ ότι είσαι λίγο πολύ καλυμμένη και μετά όπως είπε και ο Σομν συνεχίζεις το πολύ με κοινωνιολογίες και θρησκειολογίες, γιατί όντως το να επιμείνεις στα δόγματα δεν έχει και πολύ νόημα, από ένα σημείο και μετά κινδυνεύεις να γίνεις πιο γραφικός κι απ’ τους “άθεους” από ΗΠΑ μεριά που βρίσκονται σε ατέρμονο ιντερνετικό πόλεμο με τους χριστιανοταλιμπάν ξεψαχνίζοντας εδάφια και αποσπάσματα από την Αγία Γραφή, δηλαδή καταντάει λίγο αηδία.
Ευχαριστώ πολύ! Ωραίες προτάσεις - βρήκα ήδη το “Αντιγνώση” της Ζωγράφου και φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον.
Αν γίνεται, Σομν, να μας προτείνεις (εμένα+του mech) κάποια βιβλία των παραπάνω φιλοσόφων-θεωρητικών ακόμα καλύτερα.
Και πάλι, σας ευχαριστώ και τους δύο!
edit: Επίσης, Γράκχε, συμφωνώ σε όλα!! Χαχα δεν έχω το κουράγιο να πω κάτι περαιτέρω επ’ αυτού!
Silent τσεκαρε και το “Ιησους Χριστός και Χριστιανισμός” του Κορδάτου.
silent…
Marx
http://www.marxists.org/archive/marx/works/1843/critique-hpr/intro.htm
Weber
https://www.marxists.org/reference/archive/weber/protestant-ethic/index.htm
[exei alla 2-3 gia diaforetikes thriskeies]
Durkheim
Descartes
http://www.earlymoderntexts.com/de.html
Hume
http://www.davidhume.org/texts/etv2.html [to “natural history of religion” pou einai perissotero ergasia gia to pws proekypse h thriskeia]
http://www.davidhume.org/texts/dnr.html [epixeirimata gia thn yparksh tou 8eou]
Russell
http://users.drew.edu/~jlenz/whynot.html
Kierkegaard
http://www.religion-online.org/showbook.asp?title=2067
http://www.religion-online.org/showbook.asp?title=2068
Den kserw poia apo auta exoun metafrastei sta ellhnika omws kai poso eukola vriskontai. Camusbal, an vreis to practice in christianity diavase gia arxh auto, alliws to sickness unto death.