πολλες συνεντευξεις με συγγραφεις απο το 50 μεχρι τωρα
http://www.theparisreview.org/interviews/1950s#list
τον τελευταιο (αρκετο :() καιρο…
[B]χρονης μισσιος [/B]- χαμογελα ρε… τι σου ζητανε?
[B]μπερτολτ μπρεχτ[/B] - τρομος και αθλιοτητα του τριτου ραιχ
[B]βιλχελμ ραιχ[/B] - ακου ανθρωπακο
Ντάξει η “Βρώμικη τριλογία της Αβάνας” του Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες τα σπασε άσχημα.
Αβάνα στο πρώτο μισό των 90’ς,φτώχεια,σαπίλα και ρεαλιστικότατες περιγραφές της καθημερινότητας,γεμάτες αλκοολ και σεξ που κάνουν κάτι βιογραφίες των Μότλευ Κρου κτλ να κοκκινίζουν από ντροπή.
Εννοείται θα διαβαστούν και τα υπόλοιπά του.
Για Kierkegaard ξεκινάει 7 Οκτώβρη free online μάθημα στο coursera απ’ το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης… Αν το ψήνεις , μπορείς να το παρακολουθήσεις για να μάθεις τα βασικά… (εγώ είναι το πρώτο που θα παρακολουθήσω)
Διάβασα αρκετά τελευταία αλλά θα γράψω την επόμενη φορά περισσότερα… Σε κάθε περίπτωση διαβάζουμε τα σημαντικά [U]H.Broch - Οι Υπνοβάτες Ι, 1888, ΠΑΣΕΝΟΒ ή Ο ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ[/U] και το ‘[U]Μαιτρ και η Μαργαρίτα’ του Bulgakhov[/U]’ …(και τα δύο είναι σύμβολα μιας ολόκληρης εποχής… Θα σκότωνα για να επισκεφτώ το σπίτι-μουσείο του Bulgakhov στη Mόσχα…)
Επίσης έκανα ένα πέρασμα απ’ τον μισογύνη [B]Αισχύλο[/B] ([I]Ευμενίδαι[/I] , [I]Πέρσαι[/I]) και απ’ τον [B]Σοφοκλή[/B] ([I]Φιλοκτήτης[/I])…
Τώρα διαβάζω του Παπασωτηρίου το [U]Homo Americanus[/U]… Είναι καλύτερο απ’ ότι το περίμενα… Προσπαθεί να αναλύσει την αμερικάνικη ψυχοσύνθεση , κυρίως μέσα απ’ τις θρησκευτικές (Πουριτανισμός, Πραγματισμός) , αλλά και πολιτιστικές , κοινωνικοοικονομικές της ρίζες και επιρροές…
Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα
[B]Ρομπέρτο Μπολάνιο - Τελευταία Νύχτα στη Χιλή (Μεταίχμιο)[/B]
Πρόκειται για τις εξομολογήσεις ενός διανοούμενου ιερέα που έζησε το καθεστώς Πινοσέτ στη Χιλή. Ενός ανθρώπου ο οποίος, το μόνο που επιθυμούσε, ήταν να ζήσει τη ζωή του διακριτικά, να είναι εκτιμητός και αγαπητός από τους συναδέλφους του, πάντα καλοπροαίρετος, ευγενής, ευσυνείδητος στη δουλειά του. Ο Μπολάνιο διαπραγματεύεται τα θέματα της πολιτικής ευθύνης, της ιστορικής ευθύνης, της ηθικής, της σιωπής, της συνενοχής.
Μου είχε αφήσει γλυκόπικρη γεύση, ειδικά οι τελευταίες σελίδες, δεδομένης της πολιτικοκοινωνικής κατάστασης των τελευταίων χρόνων στη χώρα μας, με την οποία μπορεί να κάνει κανείς ανησυχητικά πολλούς παραλληλισμούς. Υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων, είπα να το ποστάρω.
Μικρό βιβλιαράκι, 150 σελίδες, μία ανάσα είναι.
Το σπόιλερ κάνει μία εξαιρετικά όμορφη και σύντομη παρουσίαση, αλλά είναι όντως σπόιλερ οπότε at your own risk
[SPOILER]
“Γιατί νομίζετε πως θέλω να μάθω τις βασικές αρχές του μαρξισμού;” με ρώτησε. “Για να προσφέρετε καλύτερη υπηρεσία στην πατρίδα, στρατηγέ μου”. “Ακριβώς. Για να καταλάβω τους εχθρούς της Χιλής…”
Παραλήρημα ενός ιερέα, κριτικού λογοτεχνίας και μέτριου ποιητή, μέλους της Χιλιανής διανόησης,[I] το Τελευταία Νύχτα στη Χιλή είναι ο καταιγισμός αναμνήσεων ενός ανθρώπου που αν και έζησε μέσα στο καθεστώς του Πινοσέτ, δεν κατάλαβε τίποτα.[/I] Εξομολόγηση ή ακόμα και μια προσπάθεια εκλογίκευσης μιας ζωής που χαρακτηριζόταν από τη λέξη “διακριτικότητα”.
Ο Σεμπαστιάν Ουρούτια Λακρουά, ο Ιερέας Ιμπακάτσε, έζησε τη μετάβαση από τον Αλιέντε στον Πινοσέτ, μέσα στους εκκλησιαστικούς κύκλους, την ενδελεχή ανάγνωση των κλασικών και τις συζητήσεις περί τέχνης και λογοτεχνίας. Ταξίδεψε στην Ευρώπη για να μελετήσει τις τεχνικές συντήρησης των εκκλησιών και εντρύφησε στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Τον προσέγγισαν για να διδάξει σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα και βρέθηκε να διδάσκει θεωρία του μαρξισμού στον Πινοσέτ και τους στρατηγούς του. Ο Πινοσέτ ήθελε να ξέρει πως σκέφτονται οι αντίπαλοί του, “ως που διατεθειμένοι να φτάσουν”. Ο Αλιέντε, εξάλλου, διάβαζε μόνο “επιθεωρήσεις και περιλήψεις βιβλίων”. Ενώ έξω συμβαίνουν τόσα, ο Λακρουά νιώθει μόνο την ησυχία των βιβλίων του και βρίσκεται σε λογοτεχνικά σουαρέ που διοργανώνει η Μαρία Κανάλες, φιλόδοξη λογοτέχνης και παντρεμένη με Αμερικανό. Στο σαλόνι της βρίσκουν καταφύγιο όλοι εκείνοι οι διανοούμενοι που έχουν ανάγκη να συναντιώνται όταν υπάρχει η απαγόρευση κυκλοφορίας. Όσο αυτοί τρώνε και πίνουν, στα υπόγεια του σπιτιού κάποιος βασανίζεται από τον σύζυγό της που δούλευε στη Μυστική Αστυνομία του Πινοσέτ.[I] Όταν όλα τελείωσαν, κανείς δεν αναγνώριζε ότι είχε βρεθεί εκεί και δεν μίλησε.[/I]
Θρησκεία, κράτος και λογοτεχνία, μπλέκονται σε αυτό το μοναδικής συμπύκνωσης κείμενο. Γραμμένο μονοκοπανιά, σε μια παράγραφο,με την εξαίρεση της τελευταίας του γραμμής, σκάβει σιγά σιγά στην βασανισμένη ψυχή ενός ανθρώπου που κατάλαβε πολύ αργά τι είχε πραγματικά συμβεί. Ποιός ο ρόλος της διανόησης μέσα σε τέτοιες πολιτικές συνθήκες; Η γνώση γίνεται όπλο που μπορεί ένα καθεστώς να χρησιμοποιήσει εναντίον των αντιφρονούντων. Η περιγραφή της δουλικότητας του Λακρουά μπροστά στον Πινοσέτ, φτάνει τα όρια της φάρσας και θυμίζει ακόμα και τον Δικτάτορα του Τσάπλιν. Η καρικατούρα ενός στρατηγού που όμως ήξερε πολύ καλά να “πατήσει τα κουμπιά” όσων τον φοβόντουσαν. [I]Και τι συμβαίνει όταν κανείς δεν παίρνει θέση; Παραμένει σε μια ψυχρή παράθεση γεγονότων, που κατανομάζονται και αναφέρονται ως αναπόφευκτα (η σκηνή με την ανακάλυψη του δωματίου βασανιστηρίων στην έπαυλη). Για τον Μπολάνιο, η σιωπή είναι συνενοχή.[/I]
Έντονο αλλά και πικρό, γεμάτο λεπτές αποχρώσεις και προβληματισμούς, το Τελευταία Νύχτα στη Χιλή θεωρείται ένα από τα καλύτερα βιβλία του πρόωρα χαμένου Μπολάνιο.
http://www.critique.gr/index.php?&page=article&id=126
[/SPOILER]
Έντιτ - για Κίρκεγκωρ, το πιο “υπαρξιστικό” βιβλίο του (και ένα από τα πιο διαδεδομένα έτσι κι αλλιώς) είναι νομίζω το [I]Ημερολόγιο ενός Διαφθορέα[/I].
Δεν ξερω αν εμπιπτει εδω ή στο θρεντ των κομιξ αλλα anyway, διαβασα το Περσεπολις. Ειναι συγκλονιστικο. Περιγραφεται η πολιτικη και πολεμικη κατασταση στο Ιραν απο το 1979 και μετα, μεχρι τα πρωτα χρονια του '80, με εναρξη την Ισλαμικη Επανασταση, μεσα απο τα ματια ενος μικρου κοριτσιου και της οικογενειας της, σε εικονογραφημενα καρε. Δεν ειχα ιδεα για τα γεγονοτα που περιγραφονται, αλλα δινει μια πολυ ολοκληρωμενη εικονα. Το γραψιμο ειναι απλο, αμεσο, οπως ακριβως ενος παιδιου. Φρικιαστικα γεγονοτα και μια εποχη ανελεητου τρομου φιλτραρονται μεσα απο τα ματια μιας μικρης κοπελας που καθως μεγαλωνει προσπαθει να χειραφετηθει, να επαναστατησει, να καταλαβει τον κοσμο και να ζησει. Προτεινεται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, εγω με το που τελειωσω την εξεταστικη θα χυμηξω στα βιβλιοπωλεια της Αθηνας για να βρω και τον 2ο τομο. Οποιος ξερει αν υπαρχει σε καποιο βιβλιοπωλειο στανταρ θα ηταν ωραιο να στειλει ενα pm.
“[B]Ψυχική Αρρώστια και Ψυχολογία[/B]” Michel Foucault
"[B]Η Κοινωνία του Θεάματος[/B]"Γκυ Ντεμπόρ
Από πρωτοπορία:
[SPOILER]Άπασα η ζωή των κοινωνιών στις οποίες κυριαρχούν οι σύγχρονες συνθήκες παραγωγής προαγγέλεται ως μία απέραντη συσσώρευση θεαμάτων. Ό,τι υπήρξε άμεσο βίωμα έχει απομακρυνθεί σε μία αναπαράσταση.
Οι εικόνες που αποσπάσθηκαν από κάθε όψη της ζωής, συγχωνεύονται σε μια κοινή πορεία όπου η ενότης αυτής της ζωής δεν είναι δυνατόν πλέον να αποκατασταθεί. Η αποσπασματικά θεωρημένη πραγματικότης εκτυλίσσεται εντός της ιδίας της, της γενικής ενότητος ως ένας κεχωρισμένος ψευδόκοσμος, αντικείμενο της μοναδικής παρατήτησης. Η εξειδίκευση των εικόνων του κόσμου επανευρίσκεται, ολοκληρωμένη, εντός του κόσμου της αυτονομημένης εικόνας, όπου το ψευδές εξαπάτησε τον ίδιο του τον εαυτό. Το θέαμα, γενικά, ως συγκεκριμένη αντιστροφή της ζωής, είναι η αυτόνομη κίνηση του μη-ζώντος.
[B][U]ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΩΡΓΟΣ-ΙΚΑΡΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ, BΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 13/04/2001[/U][/B][/SPOILER]
"[B]Οι Ονειρότοποι της Γης[/B]"Γιώργος Ν. Μπαλάνος
Πρώιμη (για την ελλάδα) επιστημονική φαντασία, μικρά διηγήματα, άγουρο σχετικά με κάποιες καλές στιγμές
"[B]Η Αηδονόπιτα[/B]"Ισίδωρος Ζουργος
Oπισθόφυλλο:
[SPOILER]Η περιήγηση ενός Αμερικανού φιλέλληνα στον κόσμο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και η μανική του προσήλωση στον αγώνα των λαών ενάντια στην απολυταρχία δίνουν την αφορμή να ξεδιπλωθούν πέντε χρόνια πολέμου και ονείρων, από τον ξεσηκωμό της Μακεδονίας ως τα βουνά του Ασπροπόταμου, της Ρούμελης κι από κει στο έγκλειστο Μεσολόγγι. Η «Αηδονόπιτα» είναι το μυθιστόρημα μιας μεγάλης περιπέτειας, που στις σελίδες του συναντάμε τον Νικόλαο Παπάφη, τον Κασομούλη, οπλαρχηγούς της Ρούμελης και του Ολύμπου, τον Μπάιρον, ακόμα και τον Ανώνυμο, τον συγγραφέα της «Ελληνικής Νομαρχίας». Είναι ένα βιβλίο στραμμένο στον αγώνα του ανθρώπου για ελευθερία και αυτοδιάθεση, μα πιο πολύ στο ζεστό κουκούλι του έρωτα, που είναι ο δρόμος και ο βατήρας της άλλης ελευθερίας, της υπαρκτικής. Όλα αυτά συμβαίνουν στις ατραπούς μεγάλων ταξιδιών, καθώς η ανθρώπινη μοίρα, δεμένη πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι, χαρτογραφεί με το βλέμμα της τα έσχατα του ωκεανού.[/SPOILER]
"[B]Aνεμώλια[/B]"Ισίδωρος Ζουργος
Oπισθόφυλλο:
[SPOILER]Τα Ανεμώλια είναι ένα βιβλίο για την αντρική φιλία και τη φυγή. Μια παρέα φίλων από παιδιά δραπετεύει μ’ ένα ιστιοπλοϊκό στην αρχή του καλοκαιριού, αφήνοντας πίσω για πάντα όλη την προηγούμενη ζωή τους. Μέσα από τις περιπέτειες του ταξιδιού, το πικρό χιούμορ, τα απρόοπτα και την παλινδρομική μνήμη του αφηγητή αναδύεται ο πρόσφατος νεοελληνικός μηδενισμός και η δίνη της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια. «Ανεμώλια» στη γλώσσα του Ομήρου είναι τα λόγια του ανέμου, τα μάταια, τα ανώφελα. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα, που το διατρέχει μια συνεχής συνομιλία με τον ομηρικό κόσμο, ανεμώλια είναι η διαφυγή από τον κόσμο της αρσενικής απελπισίας, η απόδραση από την ασφυκτική καθημερινότητα αλλά και η δίψα για την αναζήτηση της νεότητας κι εκείνης της ομορφιάς που καταλύει τον χρόνο. [/SPOILER]
Μεγάλος ντόρος για τούτον (και εδώ στο thread), και στα δύο με κούρασε αρκετά, ειδικά στις πρώτες σελίδες που χτίζει τους χαρακτήρες και σε σημεία βαρέθηκα αλλά η τελική αίσθηση ήταν καλή?
δυστυχώς εξαντλημένο όπου έψαξα…
διάβασα την πρώτη ιστορία, βαρέθηκα και το άφησα .μου έκανε για μπουκόφσκι γουαναμπη . ήμουν σε αντιδραστική φάση ;
Xμ,ίσως ναι ίσως όχι. Προσωπικά τον βρήκα κάτι παραπάνω από μια καλή αντιγραφή. Έχει τον δικό του τρόπο να σου μεταφέρει την σαπίλα της φτώχειας στην Κούβα και γενικά γουστάρω ρεαλιστικές και ωμές διηγήσεις μιας δύσκολης καθημερινότητας. Πιστεύω επίσης πως η εποχή μας είναι ιδανική και για την ελληνική εκδοχή του Μπουκόφσκι. Για βρώμικο δλδ ρεαλισμό στην Αθήνα του 2013. Δεν μπορώ να φανταστώ πιο ιδανικό σκηνικο.
διαβασα προσφατα
[B]τον κοκκινο τραγο του κωστα παροριτη[/B]…μεσα απο μια παρεα νεων παρακολουθουμε το κλιμα που επικρατουσε στην αθηνα πριν την εμπλοκη της ελλαδας στον 1ο παγκοσμιο πολεμο, οταν η διαμαχη μεταξυ βασιλικων κ βενιζελικων κορυφωνεται… εξαιρετικοι χαρακτηρες για τους οποιους νιαζεσαι οσο προχωραει ενω στο τελος κρυβονται μεγαλες ανατροπες κ συγκινησεις…
κ το [B]hellbound heart του clive barker[/B]… πανω του βασιστηκε το hellraiser το οποιο δεν εχω δει ακομα…δε με εντυπωσιασε οσο περιμενα αλλα αυτο δε σημαινει οτι δε μου αρεσε κιολας… ειχε τις στιγμες του… ισως το περιμενα περισσοτερο horror…
το εχει διαβάσει κανείς??
χτες το ξεκίνησα, δε με τρέλανε ([I]αλλά 2,40ε κάνει το ΦΩΣ δευτέρας-τρίτης :)[/I] ), ξέρεις ήδη φαντάζομαι ότι πρόκειται για συνεντεύξεις του Νόρμαν Μέιλερ στον Μάικλ Λένον όπου και αναπτύσει τις ιδέες/θέσεις του για το θεό
τελείωσα και 2 του Ian Rankin:
"[B]Hide and Seek[/B]"
"[B]Tooth & Nails[/B]"
ναι το ξέρω.
*φως σταμάτησα να παίρνω οταν σταμάτησε ο τζορνταν το μπάσκετ την πρώτη φορά. έπαιρνα κάθε μέρα και ρουφούσα τα στατιστικά
δε διαβάζω αθλητικές πια… τελευταία φορά πρέπει ναταν το 1993! (πάντως το ΦΩΣ ήθελε και τραπέζι για να το χαρείς)…
απλά ήθελα να δώσω έμφαση στις απίστευτες τιμές ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ… μπορώ να ζήσω με τις προσφορές της για τα επόμενα 60 χρόνια νομίζω… επίσης αν και διαβάζω συνεχώς τα αδιάβαστα βιβλία σε κομοδίνο/πάτωμα/ράφια είναι προκλητικά πολλά πια
το ίδιο και απο εδώ.θες να πας μια μέρα με φορτηγάκι. και για το από πάνω ρώτησα καθώς θέλω να κλείσω μια παραγγελία οπότε να μην πάρω οτι να ναι. βέβαια με 2,5 ευρο…
Αποφάσισα να ξεκινήσω το “Ουράνιο Τόξο Της Βαρύτητας” του Τόμας Πύντσον. Απ τα όσα έχω διαβάσει περί αυτού πριν καν αρχίσω να το διαβάζω, θεωρείται άθλος εφάμιλλος σχεδόν του “Οδυσσέα” το να το βγάλεις ως το τέλος αλώβητος. Είναι και “τούβλο” πανάθεμά το. Άντε να δούμε.
Τελείωσα ακόμα ένα του Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες, τον “Βασιλιά της Αβάνας” και το “Μετά τον Σεισμό” του Μουρακάμι. Το πρώτο εντελώς σκατόψυχο με υπερσάπιο φινάλε και το δεύτερο μετριότητα σε σχέση με 1Q84. Με άλλα του δεν ξέρω. Θα μάθω όμως πιθανότατα.
Τσίμπησα και κάτι “περιηγητικά” απ τις εκδόσεις Στοχαστής. Το ένα είναι το ημερολόγιο του Ρόμπερτ Σκοτ απ το ταξίδι του στην Ανταρκτική και το έτερο περιγράφει τις περιπλανήσεις ενός Δυτικού στην Μογγολία του 12ου αιώνα.
Το πιο αναμενόμενο ωστόσο για μένα είναι η βιογραφία του Πάτρικ Λη Φέρμορ, του γνωστού και ως “Φιλεντέμ”. Ενός Βρεταννού που διέσχισε με τα πόδια ολόκληρη την Ευρώπη και κατέληξε να μάχεται στην Κρήτη εναντίον των Ναζί στο πλευρό των ντόπιων. Μια τέτοια ζωή δεν θα μπορούσε να χει άλλον τίτλο πέρα από “Περιπέτεια” όπως και τιτλοφορείται. Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες,από Μεταίχμιο.
Έχει βγει προσφορά στην Πρωτοπορία η [I]Κεντρική Ευρώπη[/I] του Βόλμαν με 10 ευρώ, ενάμισι κιλό τούβλο.
Ήμουν έτοιμη να αγοράσω 2-3 έτσι, για να δηλώσω τον θαυμασμό μου, και για να τα κάνω δώρα σε φίλους, ως μπρελόκ, αν δεν ήμουν πεπεισμένη ότι θα μου τα πετάξουν στο κεφάλι.
Ας συγκινηθείτε κάποιος!
Έχω εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να διαβάσω Πίντσον και να το απολαύσω…
σταμάτα να προτείνεις βιβλία που έχουν εξαντληθεί ρε 
Γιατί έτσι?
Διάβασα ήδη 200σελ και πραγματικά δεν θέλω να τελειώσει ποτέ. Είναι απ τα πιο ενδιαφέροντα και challenging πράγματα που χω διαβάσει ever. Ίσως βέβαια φταίει ότι είναι και η πρώτη μου επαφή με το Πυνσονικό σύμπαν. Τι να πω… θα δείξει!!
Τελείωσα μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα το [B][U]Αναστοχασμοί για την Εξορία[/U][/B] του [B]Edward Said[/B]… Μια τεράστια συλλογή από δοκίμια, απ’ όλο το φάσμα της πορείας και των ενδιαφερόντων του Said… Κριτική λογοτεχνίας , μετ-αποικιοκρατικές σπουδές , αραβικός πολιτισμός και λογοτεχνία , φιλοσοφία της μουσικής (απ’ το κόλλημα του με την κλασσική μουσική) και τόσες ιδέες για να διαβάσεις μετά ότι άλλο θες… Must…
[U][B]Καστοριάδης - Μια Φιλοσοφία της Αυτονομίας[/B][/U] του [B]Θεοφάνη Τάση[/B]. Υπερ-κατατοπιστική ανάλυση της φιλοσοφίας και των πεπραγμένων του Καστοριάδη… Κατανοητό , αλλά όχι απλουστευτικό βοηθάει να κατανοήσεις τις κύριες έννοιες που πραγματεύτηκε… ( ριζικό και κοινωνικό φαντασιακό , κοινωνική αυτοθέσμιση, γραφειοκρατικός καπιταλισμός κλπ) …Πολύ προσεγμένη δουλεία, απ’την έκδοση μέχρι και τα γραφόμενα… Προτείνεται…
[B]Homo Americanus[/B] του [B]Γ.Παπασωτηρίου[/B]… Προσπάθεια ανάλυσης της αμερικάνικης ιδιοσυγκρασίας κυρίως μέσα απ’ την επιρροή της θρησκείας , του προτεσταντισμού, του πραγματισμού, της έννοιας της ατομικότητας κλπ… Χρήσιμο μέχρι ενός σημείου αλλά και αρκετά επαναλαμβανόμενο…
[B]Διεθνής Τρομοκρατία[/B] του [B]Luigi Bonanate[/B]… Απλή συρραφή γεγονότων και προσπάθεια καταγραφής των ‘τρομοκρατικών οργανώσεων’ παγκοσμίως… Μηδενική ανάλυση… Μέτριο στα πάντα, προτείνεται μόνο ως εγχειρίδιο για τα πολύ βασικά (…προσπερνώντας και τη γελοία εισαγωγή του μεταφραστή).
Τώρα ξεκίνησα το [B][U]Χάιντεγκερ[/U][/B] του [B]G.Steiner[/B]
Πήραμε επίσης…
[B]Birth Of Biopolitics[/B] - [B]M.Foucault[/B] (Τα βασικά εντάξει )
[SPOILER]Michel Foucault’s 1979 lectures at the College de France, The Birth of Biopolitics, pursue and develop further the themes of his lectures from the previous year, Security, Territory, Population. Having shown how eighteenth century political economy marks the birth of a new governmental reason, Foucault undertakes the detailed analysis of the forms of this liberal governmentality. This involves describing the political rationality within which the specific problems of life and population were posed: “Studying liberalism as the general framework of biopolitics”.
What are the specific features of the liberal art of government as they were outlined in the eighteenth century? What crisis of governmentality characterizes the present world and what revisions of liberal government has it given rise to? This is the diagnostic task addressed by Foucault’s study of the two major twentieth century schools of neo-liberalism: German ordo-liberalism and the neo-liberalism of the Chicago School. In the years he taught at the College de France, this was Michel Foucault’s sole foray into the field of contemporary history. This course raises questions of political philosophy and social policy that are at the heart of current debates about the role and status of neo-liberalism in twenty-first century politics. A remarkable feature of these lectures is their discussion of contemporary economic theory and practice, culminating in an analysis of the model of homo economicus, or economic man.
Foucault’s analysis also highlights the paradoxical role played by “society” in relation to government. “Society” is that in the name of which government strives to limit itself, but it is also the target for permanent governmental intervention to produce, multiply, and guarantee the freedoms required by economic liberalism. Far from being opposed to the State, civil society is thus shown to be the correlate of a liberal technology of government. (From the publisher)[/SPOILER]
[B][U]Βαδίζοντας με τους συντρόφους[/U][/B] - [B]Arundhati Roy[/B]
[SPOILER]Το βιβλίο “Ινδία, βαδίζοντας με τους συντρόφους” είναι μια συλλογή κειμένων της Αρουντάτι Ρόι και άλλων αγωνιστών και μελετητών για τα κινήματα των Ναξαλιτών και των Αντιβάσι. Δεκάδες κινήματα για τη γη, ενάντια στις εκτοπίσεις πληθυσμών, τρεις εξεγέρσεις, ένα ισχυρό αντάρτικο κι ένας εξελισσόμενος πόλεμος ενάντια στο λαό, η Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι, συγκροτούν τη σημερινή, πλούσια μα άγνωστη πραγματικότητα μιας από τις ανερχόμενες “δυνάμεις” του υπό διαμόρφωση 21ου αιώνα.
Η μαρτυρία της Αρουντάτι Ρόι από τη ζούγκλα της Νταντακαράνια, για το “ποιοι είναι οι Μαοϊκοί”, σπάει τον αποκλεισμό τον οποίο τους έχει επιβάλλει το ινδικό κράτος. Μαζί με μια ανθολογία κειμένων που πραγματεύονται ζητήματα της αντίστασης των Αντιβάσι και των Ναξαλιτών, επιχειρείται να δοθεί μια σφαιρική εικόνα του “ουράνιου τόξου” των κινημάτων της Ινδίας, της δράσης τους και του πλούτου τους. Μιας αντιπαράθεσης που βρίσκεται στην καρδιά σύγχρονων προβλημάτων που θέτει η επίθεση και η κρίση του καπιταλισμού στην οργάνωση της αντίστασης των λαών.
“Ίσως 10 χρόνια πριν… ο λαός ακόμα να συζητούσε για το μοντέλο “ανάπτυξης” το οποίο του είχε επιβληθεί από την Νέα Οικονομική Πολιτική. Τώρα η απόρριψη αυτού του μοντέλου είναι καθολική. Είναι απόλυτη. Όλοι από τους υποστηρικτές του Γκάντι μέχρι του Μάο συμφωνούν σε αυτό. Το μόνο ερώτημα τώρα είναι: ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να το διαλύσουμε;”
Οι Μαοϊκοί προσπαθούν να ανατρέψουν τον ινδικό κράτος. Θα έλεγα ότι, το ινδικό κράτος έχει ήδη ανατραπεί από τις εταιρείες."[/SPOILER]
[B][U]Τοπογραφίες Ελληνισμού[/U][/B] - [B]Άρτεμις Λεοντίου[/B]
[SPOILER]Με ποιόν τρόπο οι άνθρωποι χαρτογραφούν την πατρίδα τους; Με ποιόν τρόπο αυτή η πατρίδα, με τη σειρά της, τους προσδιορίζει; Εξετάζοντας τις αμφίδρομες σχέσεις κουλτούρας και γεωγραφίας, η Άρτεμις Λεοντή φωτίζει τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες δημιουργήθηκε η σύγχρονη Ελλάδα. Καθώς προσεγγίζει με νέο πνεύμα τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, η Λεοντή διερευνά την μεταμόρφωση του ελληνισμού από πνευματικό ιδεώδες σε έθνος-κράτος. Σύμφωνα με την άποψη της Λεοντή, η ύπαρξη μιας πατρίδας δεν εξαρτάται από το εάν έχει χαρτογραφηθεί. Η χαρτογράφηση του ελληνισμού, υποστηρίζει η ίδια η ερευνήτρια, απαιτούσε από τους σύγχρονους έλληνες συγγραφείς να ανοικοδομήσουν έναν τόπο για τον ελληνισμό μέσα από της δική τους εθνική λογοτεχνία. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)[/SPOILER]
Πύνσον και σε εμένα η πρώτη προσπάθεια δεν είχε στεφθεί με επιτυχία… Πάμε για τη δεύτερη κανένα καλοκαιράκι …