Στη Λοάνα σκέφτηκα να κοψω το διαβασμα…αλήθεια…
Νεσμπο, διαβασα τους κυνηγους κεφαλων και με συνεπηρε ο μπουστης…αν και ανορθόδοξος…
Είμαι και σε φάση Καζαντζάκη (όχι απο τα φτηνιαρικα του εθνους) μελετάω το Ζορμπά αυτόν τον καιρό…
Και τα φτηνιάρικα του έθνους μια χαρά ειναι! Να μπει ο Καζαντζάκης σε οσο περισσότερα σπίτια γίνεται. Κανονικά θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, αλλά ακομα και σ αυτό κουμάντο κανουν οι μουτζαχεντίν…
[B]Bury My Heart at Wounded Knee: An American History of the American West - Dee Brown[/B]
Η ιστορία των πολέμων μεταξύ των ιθαγενών φυλών της Αμερικής και της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών απ’ το 1860 ως το 1890. Η πορεία των πιο διάσημων φυλών (Oglala , Brules, Teton) Sioux , Νοrthern/Southern Cheyennes , Navajo , Arapahos , Apache κλπ στο δρόμο για το πέρας της ελευθερίας τους. Must read.
[B]Η Μουσική στη Νεότερη Φιλοσοφία: Από τον Καντ στον Αντόρνο[/B]
Ένα θέμα με το οποίο ήθελα εδώ και καιρό να ασχοληθώ, την αισθητική στη μουσική αλλά και στις τέχνες εν γένει. Εδώ περιγράφει τα κυριότερα ρεύματα και φιλοσόφους που ασχολήθηκαν με το θέμα της μουσικής. Καθαρά φιλοσοφικό κείμενο (η γνώση μουσικής δε βοηθάει σε κάτι) και πολύ χρήσιμο, μήπως καταφέρουμε να οριοθετήσουμε κάποια στιγμή τα αισθητικά κριτήρια με τα οποία αξιολογούμε ένα έργο.
[B]Μονόδρομος - Walter Benjamin[/B]
Πρώτη μου επαφή με τον Benjamin … Μια συλλογή από σύντομες σημειώσεις, σκέψεις , προβληματισμούς του WB με θεματικές που εκτείνονται απ’ την παιδική ηλικία , τον αστικό τρόπο ζωής μέχρι τις ταξιδιωτικές περιγραφές . Όλα δοσμένα με μια διεισδυτική ματιά και μια λογοτεχνική,ποιητική χροιά… Σίγουρα θα επανέλθουμε.
[B]Alain Badiou - Περιστάσεις 1 και 2[/B]
Mία ανάλυση σύγχρονων πολιτικών/κοινωνικών περιστατικών απ’ τον Γάλλο μαρξιστή (δίδυμοι πύργοι, απαγόρευση μαντίλας στη Γαλλία, ιμπεριαλιστική πολιτική Αμερικής κλπ) . Δεν έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο… Μου φάνηκε αρκετά ‘δημοσιογραφική’ , επίπεδη η ανάλυση του. Πολιτικά στρατευμένη και με εύκολες ειρωνίες για να καλύψουν τα αναλυτικά κενά. Πάντως και τον WB και τον Badiou τα 'χει ‘τζάμπα’ η Πολιτεία , οπότε μη διστάσετε.
Από λογοτεχνία έπιασα πάλι τον αγαπημένο[B] P.Roth[/B] με το [B]Exit Ghost[/B]. O Roth νομίζω παραμένει διεισδυτικός και με εντυπωσιακά πυκνή και εκφραστική γραφή αλλά η θεματολογία του έχει εδώ και καιρό πάψει να με συγκινεί. Διάβασα και το [B]Ήλιος Ανατέλλει Ξανά[/B] του [B]E.Hemingway[/B] όπου περιγράφει τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις απ’ την Ισπανία και τις ταυρομαχίες και το [B]Οι νάνοι του θανάτου[/B] του [B]Jonathan Coe[/B] που δίνει τη δική του οπτική των Λονδρέζικων εργατικών συνοικιών μέσα απ’ την ιστορία ενός μουσικού συγκροτήματος. Not Bad.
To Catcher in the Rye του Salinger από πρωτότυπο, νεράκι φεύγει. 
Έψαχνα τις προάλλες και είδα ότι έπεσε η τιμή στον Κώδικα Da Vinci οπότε το παράγγειλα και προσπαθώ (όσο υπάρχει χρόνος) να το τελειώσω.
Υπάρχει κάποιος συμφορουμίτης που να έχει διαβάσει το κάτωθι αριστούργημα; (Αναφέρομαι στην αριστουργηματική ταινία του Κιούμπρικ προφανώς, και όχι στο βιβλίο). Θα ήθελα να μου απαντήσει όποιος ξέρει, παρακαλώ. Εντυπώσεις απ΄το έργο και (κυρίως) από τη μετάφραση του βιβλίου. Ξέρετε, καλή, πλήρης, κοκ;
Για όποιον ενδιαφέρεται, όλα τα βιβλία των εκδόσεων Verso στη μισή τιμή.
Ωραίος Isis !
Πέρασα λίγο να αφήσω το σοκ μου ολοκληρώνοντας το Skinny Legs And All του Μάστορα Tom Robbins και ξαναφεύγω.
Αυτό τον καιρό διαβάζω την Γαλαξιακή Αυτοκρατορία του Ισαάκ Ασίμωφ. Οι εκδόσεις Κάκτος είναι απλά τραγικές σε αυτό το βιβλίο. 6 τόμοι γεμάτοι ορθογραφικά, εννοιολογικά, συντακτικά και μεταφραστικά λάθη. Δλδ από τα λάθη μπορείς να βρεις πως ήταν η αγγλική φράση. Τόσο χάλια. Ωστόσο τα βιβλία είναι απίστευτα. Εφάμιλλα με τα υπόλοιπα έργα το συγγραφέα.
Tα έχουμε ξαναπεί εδώ μέσα. ΜΑΚΡΙΑ από εκδόσεις του Κάκτου. Κάκιστες μεταφράσεις.
Τελικά τσιμπήσαμε αυτά εδώ από Verso:
[B]Benedict Anderson[/B] - [I]The Age Of Globalisation[/I]
[B]Judith Butler[/B] - [I]Precarious Life[/I]
[B]Walter Benjamin[/B] - [I]Walter Benjamin’s Archive[/I]
[B]Henri Lefebvre[/B] - [I]Critique Of Everyday Life Vol.1[/I]
[B]E.Balibar-I.Wallerstein[/B] - [I]Race, Nation, Class[/I]
αν και τώρα τα 'χει -40% όποτε πάλι καλές τιμές , για όποιον θέλει.
Κατά τ’ άλλα διαβάζω το 3ο μέρος απ’ τους [B]Yπνοβάτες ΙΙΙ,1918 - Χούγκεναου ή Ο Ρεαλισμός [/B] του [B]Hermann Broch[/B]. Πολύ σημαντικό έργο… Όσο προχωράει και συνέχει τα μέρη των 2 πρώτων βιβλίων … Την πορεία της ανθρώπινης σκέψης προς την αποδοχή των νέων ηθικών αξιών… ([I]Ρομαντισμός[/I] ή Συντηρητισμός , [I]Αναρχία[/I] ή Επαναπροσδιορισμός , [I]Ρεαλισμός[/I] ή Αποδοχή)
πεθανε ο μαρκεζ:(
να δουμε ποσοι θα γραψουν για τη Μαριονετα του Johnny Welch
Διάβασα το συγκλονιστικό “Για ποιόν Χτυπά η Καμπάνα” του Χέμινγουεϊ.
Σαν καρτ-ποσταλ από την Ισπανία του '37 απλώνει σε 500+ σελίδες 4 ημέρες πολέμου, δίνοντας σου την εντύπωση ότι περιέγραψε και τα 3 χρόνια του.
Έπειτα, άρχισα και τελείωσα το “Κυνηγοί Κεφαλών” του Jo Nesbo. Μάλλον δεν είναι από τα δυνατά του βιβλία. Πολλά κλισέ, πολλές υπερβολές και ένα συμπαθητικό τέλος.
Τώρα καταπιάνομαι με το Συμπόσιο του Πλάτωνα και την Ασκητική του Καζαντζάκη…
Γιατί έχει γίνει χαμός με τον Jo Nesbo? Δεν τον έχω διαβάσει ακόμα… αλλα δεν ξέρω αν πρέπει να ξεκινήσω νωρίτερα από ότι προγραμμάτιζα…
Έκανα μια βόλτα και έπεσε το μάτι μου στο βιβλίο Σιντάρτατου Erman Esse. Είναι βασικά βιογραφία αλλά το παρουσιάζει σαν ένα παραμύθι…αρκετά καλό. Απευθύνεται πιο πολύ στην ινδική θρησκία και την δημιουργία του βουδισμού αλλά το παρουσιάζει όλο το χρονικό της ζωής του Sintarta πολύ όμορφα.
Εγώ δε θα διάβαζα ποτέ Νέσμπο… Όλοι πέσαν πάνω του και σκιάχτηκα…
Είπα δε θα διάβαζα… Μέχρι που άρχισα να διαβάζω και σε χρόνο μηδέν έχω διαβάσει Κυνηγούς κεφαλών, Φαντομά, Χιονάνθρωπο, Λεοπάρδαλη, Αστέρι του διαβόλου και εχω στη σειρά Νυχτερίδα και Λυτρωτή…
Εντάξει, ο τύπος το έχει…Αν και αυτά είναι και λίγο υποκειμενικά…
Και θέλω να διαβάσω και το τελευταίο του Ζουργού…και την τριλογία του Βερολίνου…
Κι εγώ ψιλοσπάζομαι με το χαμό γύρω από κάποιον συγγραφέα, μουσικό κτλ.
Ήθελα όμως να αποδείξω γιατί δεν αξίζει και τελικά αγάπησα (εξέλιξη ηρώων, υποθέσεις με διαφορετικό υπόβαθρο κάθε φορά- ιστορία, θρησκευτικές οργανώσεις, βιασμοί, βρωμιά ατσυνομίας-.
Απλά μου άρεσαν περισσότερο βιβλία του για τα οποία δε γίνεται τόσος ντόρος, π.χ. το Χιονάνθρωπο δε το θεωρώ από τα κορυφαία του.
Επίσης, ξαναπιάνω το Μαουτχάουζεν του Καμπανέλλη μια που το χα αφήσει μισό λόγω ψυχολογίας.
Έπρεπε να φτάσω τα 32, για να πιάσω ξανά μετά από πολλά χρόνια (πάνω από δεκαετία) τον Καζαντζάκη και να συνειδητοποιήσω πως, μια παράγραφος του μόνο, το νόημα και η δύναμη που περικλείει μέσα της, ισοδυναμεί με ολόκληρα βιβλία άλλων συγγραφέων.
Διαβάστε Καζαντζάκη, άνθρωποι.
“Δεν έχουμε παρά μία μονάχα στιγμή στη διάθεση μας. Ας κάμουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει”.
(από την “Αναφορά στον Γκρέκο”).