Το προσωπικό τρίπτυχο της κατάθλιψης/παράνοιας/μαυρίλας είναι “Ο Λύκος της Στέπας”, η “Δίκη” και “Το Υπόγειο”. Όποιος καταφέρει και τ διαβάσει μέσα σε έναν χρόνο, θα είναι για πάντα καταραμένος 
[FONT=Palatino Linotype]Αυτά και την “Πείνα” του Κνουτ Χάμσουν (από τις εκδόσεις ζήτρος). Πολύ καλό, μικρό και σχετικό, όσον αναφορά το κλίμα/θέμα του, με τα παραπάνω. Ειδικά με τον “Λύκο της στέπας” και το “Υπόγειο”. Τη “Δίκη” δεν την έχω διαβάσει ακόμα. :[/FONT]
Διαβασα “Τη δικη” πριν κανα διμηνο και τωρα βρηκα στη βιβλιοθηκη του πατερα μου “Το λυκο της στεπας” (Δραχμες 300 :p) και το ξεκινησα.Δεν μου ειχε δωσει την εντυπωση απο το οπισθοφυλλο και τις πρωτες σελιδες οτι ειναι καταθλιπτικο βιβλιο.Αλλα πιο καταθλιπτικο απο την Δικη δεν παιζει να ειναι.
Και μια και λεμε για την Δικη κορυφαιο βιβλιο.Ιδιαιτερα επικαιρο και ιδιαιτερα τρομακτικο αλλα ειναι μεγαλο κριμα που δεν εχει τελειωσει.Ο Καφκα πεθανε και το αφησε ημιτελες και ειναι λες και διαβαζεις ενα βιβλιο που ενω ειναι στα μισα του ξαφνικα καποιος τραβαει αποτομα την μπριζα.Το τελος πολυ αποτομο χωρις να “ολοκληρωνει” το βιβλιο και νομιζω δεν γραφτηκε καν απο τον ιδιο τον Καφκα.
Τελειωσα το ‘Γυριστε τον Γαλαξια με Ωτοστοπ’.
Οτι και να πει κανεις ειναι λιγο.Τρομερο βιβλιο.Απο την ιστορια και πως αυτη εξελισσεται,
στους απιστευτους χαρακτηρες ολα ειναι καταπληκτικα.
Η γραφη του Ανταμς ειναι απλα καταπληκτικη.Μπορεις να διαβασεις το βιβλιο σε μια μερα
και την αλλη μερα το ξαναδιαβαζεις.
Τωρα πρεπει να βρω και τα υπολοιπα.
Πάπαλα το [B]“Ο Κόκκινος Δράκος”[/B]. Τρομερό βιβλίο που με κράτησε στο τέρμα, ακόμα κι αν ήξερα το όλο story πάνω κάτω.
Και μιας και έπιασα τα κλασικά που δεν είχε τύχει να διαβάσω μέχρι στιγμής, σειρά έχει [B]“Το Πορτραίτο Του Ντόριαν Γκρέυ”[/B]…
Ώρα να γίνω λιγάκι βλάσφημος ίσως και να πω ότι το “Πορτραίτο…” δεν μου άρεσε καθόλου και το βρήκα απίστευτα βαρετό. :dunno:
Δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί ξανά, αλλά ένα μικρό, απολαυστικό και αληθινό βιβλίο είναι το παρακάτω:
"[B]Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας[/B]" - Carlo M. Cipolla
Οι ηλίθιοι βρίσκονται ανάμεσά μας. Είναι παντού, προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις, και είναι πάντα έτοιμοι να προκαλέσουν ζημιά στους άλλους και φυσικά και στον ίδιο τους τον εαυτό. Οι ηλίθιοι συνιστούν την πιο επικίνδυνη ομάδα ανθρώπων.
Ο ιστορικός Carlo M. Cipolla έγραψε αυτό το σύντομο, πνευματώδες δοκίμιο σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει, να κατανοήσει και να εξουδετερώσει μία από τις πιο ισχυρές δυνάμεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης ευμάρειας και ευτυχίας: την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Και αν αποδειχθεί ότι είναι αδύνατον να σώσουμε τον εαυτό μας από την ηλιθιότητα που μας περιβάλλει, τουλάχιστον μπορούμε να πάρουμε την εκδίκησή μας περιγελώντας την. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Πριν από καμιά εβδομηνταριά χρόνια έγραψε κάτι [COLOR=“RoyalBlue”]αντίστοιχο[/COLOR] με το παραπάνω και ο Ευάγγελος Λεμπέσης. Πέρα από το ευχάριστο του αναγνώσματος, οι “πραγματείες” περί της ηλιθιότητας και των ηλιθίων είναι σκέτη αερολογία.
Ξαναεπιασα ορισμενα Lovecraftικα βιβλια που ειχα διαβασει μικρος και θελω να τα φρεσκαρω.
Τελειωσα τον Ισκιο Πανω απο το Ινσμουθ και τωρα για διαλειμμα θα συνεχισω Τομ Ρομπινς ( τα διαβαζω σιγα σιγα για να μη τελειωσουν! ).
[B]John Gray - Αχυρένια Σκυλιά: Σκέψεις για τους Ανθρώπους και άλλα Ζώα (Εκδόσεις 8 )[/B]
Εξαιρετικό (αν και ζόρικο) βιβλίο, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Τρομερή κριτική πάνω στον ανθρωπισμό, που σε στιγμές γίνεται πραγματικά επίπονη για τον αναγνώστη. Διαφωνείς ενστικτωδώς κι όμως κατορθώνει να σε πείθει με τους συλλογισμούς του. Δεν έχω διαβάσει άλλα βιβλία του -θα το πράξω σύντομα- αλλά έχω την αίσθηση ότι πρόκειται για μεγάλο στοχαστή.
Ύστερα από εξόρμηση στην Πολιτεία, θα ακολουθήσει η “Ναυτία” του Σαρτρ και το “Προς μια Ελεύθερη Κοινωνία” του Μαλατέστα.
Αυτή η Πολιτεία νομίζω ότι με κάνει να λειτουργώ σα γκόμενα σε μαγαζί με παπούτσια (συμπαθάτε με οι γυναίκες). Θέλεις κι αυτό, κι εκείνο, και λίγο από τρόμου, και λίγη ποίηση, και λίγη φιλοσοφία, και ένα κλασικό που δεν έχει τύχει να το διαβάσεις και το έχει προσφορά, και ένα που σου λείπει από τον αγαπημένο σου συγγραφέα…
Ναι φανταστική η τακτική της Πολιτείας να δίνει βιβλία σε τιμές χονδρικής, με κέρδος 1-2%, ποντάροντας στην μαζική επισκεψιμότητα που έχει και πηδώντας την αγορά ασάλιωτα, μαζί με τους άλλους απατεώνες της Πρωτοπορίας. Και το Waterstones και το HMV είχαν κλείσει ό,τι βιβλιοπωλείο υπάρχει στην Αγγλία και τώρα με το Amazon χρεοκόπησαν και δεν τους χάλασε καθόλου. Free market και πουτάνα όλα ναούμ. Πάμε γερά, βιβλία με το κιλό.Έλα πάρε πάρε.
Περιμένω το Amazon.gr ή την νέα μεγάλη stock αλυσίδα να γελάσω χαιρέκακα.
Η αλήθεια είναι ότι εκτός από πολύ καλές τιμές (οι οποίες τώρα έμαθα γιατί και πώς) δεν έχει κάτι άλλο. Συν το ότι δεν μπορείς να βρεις απολύτως τίποτα αν δε ρωτήσεις, είναι ένα χάος.
Αυτό που λες το παθαίνω ενίοτε στο σούπερ μάρκετ όταν χαζεύω τα ράφια με τα φαγώσιμα και τις μπύρες. Συμφωνώ πάντως, σε ό,τι λες.
Εγώ αυτόν τον καιρό διαβάζω τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι. Άφησα τα “ελαφριά” του και έπιασα τα πιο “βαριά”. Προς το παρόν έχω αρχίσει να μπαίνω στο κλίμα των γεγονότων, αλλά έχω ακόμα μπροστά μου 800 σελίδες. Αν με το καλό το ολοκληρώσω, θα είναι το πρώτο βιβλίο τόσων σελίδων που διαβάζω. Της σχολής δε μετράνε -αν και ούτε αυτά έχω διαβάσει. ;p
Πείτε για κανένα τίμιο και τρου βιβλιοπωλείο στη Θεσσαλονίκη, πληζ και θενκς
Πρωτοπορία
τίμιο και τρου είπα :Ρ
Έλα τόσο χάλια??Μάλλον πήρα ως μέτρο σύγκρισης τον Ιανό και τα Public.
όταν λες άλλο τι εννοείς? δεν έχει μόνο τιμές πάντως, υπάρχουν άνθρωποι εκεί που ξέρουν τι τους γίνεται ώστε και να συζητήσεις και να προτείνουν πράγματα (μιλάω για το τμήμα πολιτικής/φιλοσοφίας/ψυχολογίας στο οποίο περνάω τον περισσότερο χρόνο μου)