Συμφωνώ με mindcrime περί Πολιτείας, για το συγκεκριμένο τμήμα... Προσωπικά την επιλέγω, γιατί όταν ζητάω Fanon , δεν ρωτάνε "Πως τον είπες? Μισό να δω!" , αλλά πάνε κατ' ευθείαν στο post-colonial ράφι... Και όταν γίνεται αναφορά σε Σώμα, στο μυαλό τους έρχεται η Βιοπολιτική και όχι κάποια περιποίηση σώματος (true stories). Νομίζω γι' αυτό επιλέγεται ειδικά σ' αυτόν τον τομέα η Πολιτεία, αλλιώς θα παίρναμε και απ' το bookdepository για να γλυτώσουμε 50 λεπτά στα ξενόγλωσσα.
Κατά τ’ άλλα νομίζω πάντα είμαστε ανοιχτοί σε ειλικρινείς προσπάθειες , με ξεχωριστή προσωπικότητα και ανανεωτικό αέρα. Ο hokam , που γνωρίζει καλύτερα το χώρο, μπορεί να αναλύσει περισσότερο τη σκέψη του βέβαια, γιατί μπορεί το βιβλίο να είναι ένας ευαίσθητος χώρος αλλά δεν παύει να διέπεται απ’ τους δύσκολους και σκληρούς κανόνες του εμπορίου.
Το θεωρώ must αυτό για κάθε βιβλιοπωλείο που θέλει να λέγεται έτσι κι όχι σουπερ-μάρκετ βιβλίων. Μια καλύτερη οργάνωση στα ράφια θα μπορούσαν να την κάνουν πάντως.
O Harvey Metcalfe εξαπατα 4 ατομα(εναν γιατρο,εναν λορδο,εναν μαθηματικο και εναν ιδιοκτητη gallery τεχνης) να επενδυσουν χρηματα σε μια εταιρια (φαντασμα) πετρελαιου,καταφερνοντας να αποσπασει συνολικα απο αυτους 1 εκ. δολλαρια. Τα 4 θυματα ,μαθαινοντας πως εχασαν τα λεφτα τους,ενωνουν δυναμεις με σκοπο να παρουν πισω τα χρηματα τους απο τον Harvey μεχρι τελευταιας δεκαρας(not a penny more-not a penny less).
Πραγματικα,ενα απο τα καλυτερα βιβλια που εχω διαβασει ποτε(το τελειωσα σε 2 μερες). Πολυ καλη ιστορια,που κραταει τον αναγνωστη στην “τσιτα”,με μπολικη αγωνια,πλεκτανες… Διαβαζεται πολυ ευχαριστα. Απλα τελειο!
Με αφορφή αυτό το ποστ, το χειμώνα που μας πέρασε, αγόρασα τη [I]Σκιά της Πεταλούδας[/I], για κάνα πεντάμηνο το είχα παρατήσει και βάλθηκα τις τελευταίες τέσσερις μέρες και το τελείωσα. Υπέροχες παρομοιώσεις, σπουδαίο στυλ γραφής, φοβερός και ο τρόπος που το αλλάζει καθώς περνάνε οι δεκαετίες και φτάνουμε στο σήμερα. Εκπληκτικό βιβλίο…
Έχω διαβάσει τα πάντα του. Ο τύπος είναι εξαιρετικός.
Τώρα έχω στα χέρια μου και μόλις ξεκίνησα το τελευταίο του [I][B]Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο[/B][/I]
Η σκια της πεταλουδας πρέπει να είναι το μόνο βιβλίο που με έκανε να κλάψω…
Αυτο το βιβλιο ηταν πολυ ενδιαφερον. Ξεκινησα να το διαβαζω απο περιεργεια και με οχι τοσο πολυ μεγαλο ενδιαφερον. Στην πορεια,ομως,οσο πιο πολυ διαβαζα,τοσο περισσοτερο ενδιαφερον ειχα.Σαν βιβλιο ειναι γραμμενο με μια δοση ειρωνειας,που το καθιστα αρκετα διασκεδαστικο. Επισεις,οι αποψεις του πανω σε διαφορα θρησκευτικα και κοινωνικα θεματα σε κανουν να αναθεωρησεις και να καλοσκεφτεις καποια πραγματα. Και τελος,ο Σατανισμος ειναι αδικως πολυ παρεξηγημενος,και προφανως ολοι οσοι ειναι αντιθετοι σε αυτον ,βασιζουν το μισος τους σε λανθασμενα στοιχεια και,ειναι ολοφανερο,πως δεν εχουν διαβασει αυτο το βιβλιο.
[B]Οι κόρες της λησμονιάς[/B]
[B]Οι μάνες της άδειας αγκαλιά[/B]
[I]Τα δάκρυα των αγγέλων[/I]
Οι καιροί της μνήμης
Φτάνω στα μέσα του τρίτου βιβλίου και χθες παρέλαβα και το τέταρτο.Κάθε βιβλίο βγαίνει σχεδόν μονορούφι…
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την Κατοχή και τον Εμφύλιο, Ιστορικό Μυθιστόρημα, δωσμένο θα έλεγα μέσα από “δεξιό” πρίσμα. Ναι μεν αναφέρει και τα εγκλήματα των ακροδεξιών και ταγματασφαλιτών, όμως περισσότερη βάση δίνει σε αυτά που διετέλεσε ο ΔΣΕ τοποθετώντας και αρκετή σάλτσα πιστεύω.
Μόλις το τελείωσα…
Άλλο ένα σπουδαίο βιβλίο, από έναν σπουδαίο συγγραφέα.
Πραγματεύεται την πορεία ενός φανταστικού προσώπου σε μία αληθινή εποχή. Αν και φαίνεται λίγο βαρύ στην αρχή (το έχει αυτό ο Ζουργός) όσο περνάνε οι σελίδες, αφ’ενός δεν θες να σταματήσεις, αφ’ετέρου δεν θέλεις να τελειώσει.
Ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσει και η σκοτεινή πλευρά του Ρεβέρτε…
Αν και θα έπρεπε να το έχω διαβάσει εδώ και χρόνια, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Αν και στους περισσότερους σίγουρα δε λέω κάτι καινούριο, το βιβλίο αποτελεί κάτι σαν κάθαρση, ξέσπασμα. Δεν ξέρω, αλλά ένιωσα σα να με “καθάρισε”, να με “ξαλάφρωσε” κάπως.
Θυμάμαι ομηρικούς καυγάδες με τη φιλόλογό μου στο σχολείο για το ότι άφηνε απ’έξω τρομερά κομμάτια λογοτεχνίας/ποίησης από το βιβλίο ενώ υπήρχε χρόνος να ρίξουμε μια ανάγνωση και σ’αυτά. Να σου λέει μαθητής “κάνε μας κι αυτό αφού προλαβαίνουμε” και να τρως άκυρα. Και μετά αναρωτιούνται γιατί δεν ασχολούνται τα παιδιά…
