Είχα διαβάσει παλιότερα τον Παίχτη και δεν εντυπωσιάστηκα, επίσης.
Μόλις χθες τελειώσα το “To kill a mockingbird” (στα ελληνικά “Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια”) από Harper Lee και μου άρεσε πάρα πολύ… Δεκαετία του 30 στον αμερικάνικο νότο και ένας λευκός δικηγόρος ανατρέφει σωστά τα παιδιά του σε μια ρατσιστική και συντηρητική κοινωνία (μέσα από τα μάτια της κόρης του).
Έχει διαβάσει κανείς το πρόσφατο (και μόλις δεύτερο) βιβλίο της Χάρπερ Λι;
Πριν καποιες μερες τελειωσα το Οι Βατσιμανηδες της Μασσαλιας, του Ζαν Κλωντ Ιζζο. Καταπληκτικο βιβλιο. Να το διαβασετε οσοι δεν το εχετε κανει.
Καλησπέρα. Γνωρίζει κάποιος εάν υπάρχει κάποιο βιβλίο ή σειρά βιβλίων που να έχει ολόκληρη την Ιστορία του κόσμου απ’ τα αρχαία χρόνια μέχρι σύγχρονη ιστορία; Προφανώς δεν ψάχνω κάτι που να αναλύει τα πάντα που έχουν γίνει, αλλά να αναφέρει σημαντικά σημεία της ιστορίας που θα έπρεπε να γνωρίζουμε όλοι, και τέλος πάντων, κάτι που να δίνει 5-6 βασικές πληροφορίες για γεγονότα ώστε να τα ψάξεις μόνος σου μετά. Καταλαβαίνω είναι πολύ αφαιρετικό αυτό που ζητάω, αλλά αν έχει κάποιος ένα clue ας το δώσει.
Με άλλα λόγια, εάν κάποιος είναι ανιστόρητος εντελώς, τι θα του προτείνατε να διαβάσει για να έχει μια γενική εικόνα (εκτός από την Ιστορία που μαθαίναμε στο σχολείο);
Επίσης, εάν δεν βρεθεί κάποια απάντηση εδώ, γνωρίζετε κάποιο site ή forum που θα μπορούσε να απαντηθεί η ερώτηση;
Καμια προταση για ιστορικο μυθιστορημα ?
Καποια ωραια ιστορια μυθοπλασιας σε αληθινες ιστορικες περιοδους η κατι τετοιο ?
Όλες οι δουλειές των Wu Ming (ή Luther Blisset -έτσι υπέγραφαν παλιότερα), δηλαδή:
“Εκκλησιαστής” (σαν Luther Blisset αυτό)
“Αλτάι” (ουσιαστικά η ιστοριά συνέχεια του “Εκκλησιαστή”)
“Μανιτουάνα” (το διαβάζω αυτήν τη στιγμή κι έχω πορωθεί)
“54” (αγορασμένο, αλλά όχι ακόμα διαβασμένο)
Βασικά ξεκίνα από τον “Εκκλησιαστή” και θα κολλήσεις με το στυλ τους. Έχει να κάνει με εποχή Μεταρρύθμισης, Πόλεμοι των Χωρικών κλπ.
Ή αν γουστάρεις Γαλλοϊνδιανικό Πόλεμο, Αμερικανική Επανάσταση κλπ. πιάσε το “Μανιτουάνα”.
Μικρή Ιστορία του Κόσμου- Γκομπριχ
Το Χρονικό του Κόσμου- Ασίμωφ
εχει κανεις υποψη του βιβλια τρομου που να χουν σχεση με τον WW2 (ή γενικα με πολεμους πχ Βιετναμ)?
Σα το δαιμονες της Νορμανδιας του Μαστερτον πχ;
Διάβαζω το Στη χώρα των Έσχατω Πραγμάτων του Πολ Οστερ και το σκοτεινό δυστοπικο μέλλον του με απορρόφησε.
Επόμενο ειναι το Η Μουσική του Πεπρωμενου του ίδιου - έχετε καμία πρόταση από τα αλλά βιβλία του?
Τελειωσα πριν λιγες μερες το Θανατος επι Πιστωση που μου βγαλε την ψυχη. Και στο ταξιδι φλυαρουσε λιγο αλλα σαυτο το γαμησε. Καλο παρολαυτα
Το ημερολογιο ενος τρελλου αρκετα καλο για κατι τοσο συντομο, τοχε ο Γκογκολ
Επειδή είναι μακρύ το ιστορικό του παρόντος thread, έχει διαβάσει κάποιος το “Κουτσό” του Κορτάσαρ για να εκφέρει και καμιά άποψη; Μου προτάθηκε εδώ και κανά μήνα και το ‘χω συνέχεια στην άκρη του μυαλού μου. Μέχρι και σε βιβλιοπωλείο που μπήκα (σ’ ένα μικρό στην Αμοργό, ίσως και το μοναδικό), βρέθηκε μπροστά μου στο ράφι. Δεν το πήρα όμως. Ακόμα… Για πείτε…
Το διάβασα πριν μερικούς μήνες. Δεν ξέρω πόσα γνωρίζεις για το βιβλίο αλλά σου δίνεται η δυνατότητα να το διαβάσεις με 2 διαφορετικούς τρόπους. Η μια κανονική που φτάνει μέχρι το κεφάλαιο 73 και δεν περιλαμβάνει ολόκληρο το βιβλίο, και μια που ακολουθείς μια πιο μπερδεμένη πορεία πηγαίνοντας μπρος πίσω σε κεφάλαια και περιλαμβάνει το σύνολο του βιβλίου (υπάρχουν οδηγίες για τον τρόπο που θα ακολουθήσεις τα κεφάλαια).
Το έχω διαβάσει μόνο με τον ένα τρόπο και σε γενικές γραμμές μου άρεσε. Αρκετά φιλοσοφικό, δεν βασίζεται στην πλοκή του αν αυτό περιμένεις, αλλά στον λόγο. Μποέμικη φάση, καλλιτέχνες που φλυαρούν για την τέχνη, την ζωή, τον έρωτα. Ωραία γραφή πάντως σε γραπώνει αρκετά εύκολα. Κάποια στιγμή έχω σκοπό να το διαβάζω και τον 2ο τρόπο.
Τελιωσα από Charles dickens το the pickwick papers στα αγγλικά μετά από ένα μήνα και. Δύσκολο πολύ γιατί πρέπει να γνωρίζει κάποιος πολύ καλά αγγλικά και ιδιαίτερα ετσι όπως έγραφε ο Dickens. Παλιά αγγλικά υπάρχουν μερικές λέξεις δεν χρησιμοποιουν οι Άγγλοι σήμερα. Σειρά έχει Father Brown. Και Thomas Hardly
Μετα απο δευτερη αποπειρα επιασα το Blood Meridian του Cormac McCarthy (The Road, No Country for Old Men).
Η αληθεια ειναι οτι στην αρχη με δυσκολεψε παρα πολυ η γραφη του και ειμουν οριακα να το παρατησω μετα απο 100 σελιδες.
Τελικα μετα απο ενα διαλειμμα αλλων βιβλιων, αποφασισα να το πιασω απο την αρχη ξανα, και ειλικρινα ειναι ενα εκπληκτικο, βιαιο και με λιγο μαγικο ρεαλισμο… αριστουργημα! Μια Οδυσσεια της αγριας Δυσης. Ειμαι στα μεσα περιπου και ανυπομονω να το συνεχισω.
Δε νομιζω οτι θα ξαναδω γουεστερν με το ιδιο ματι παλι!
Διαβαζοντας το, καταλαβαινεις πως γραφτηκε η ταινιαρα NoCountry For Old Men.
Επειδη μολις ανακαλυψα οτι ο Κινγκ εβγαλε σχετικα προσφατα βιβλιο που εντασσεται στην σειρα του Dark Tower (αναμεσα στο 4 και το 5 απ’οτι διαβασα) εχω μια απορια, επειδη πανε κατι χρονια που διαβασα το DT, μπορω να το παρακολουθησω η πρεπει να ξαναπιασω τα 4 πρωτα για να ξαναμπω στην ροη της ιστοριας? Δεν ειναι οτι εχω ξεχασει τι γινεται (ξεχνιεται το Wizard and Glass αλλωστε?) αλλα οκ, δεν θα θυμαμαι τις μικρες λεπτομερειες.
νομίζω οτι διαβάζεται κ μόνο του αφού έχεις βγάλει όλη την σειρά. εγώ σταμάτησα πριν 2 χρόνια στο 4(έπος-δισκάρα!) και σύντομα σκέφτομαι να ξεκινήσω τους λύκους…αν τους βρω ποτε
Θα συμφωνήσω. Κι εμένα με κουρασαν οι περιγραφές της γεωγραφίας-γεωλογίας της δύσης αλλά όταν το τελείωσα δεν μου έφευγε απ’το μυαλό με τίποτα. Το φινάλε είναι μηδενιστικο και αρκετά αινιγματικό. Υπάρχει φυσικα και εκείνη η σκηνή με την επιδρομή των απατσι, τόσο τρομακτική και ρεαλιστική που ανατρίχιασα οταν τη διάβαζα.
Με ιντριγκαρεις. Θελω πολυ καιρο να το διαβασω γτ θεωρειται η βασικη επιρροη του αγαπημενου μου συγγραφεα φαντασιας, του Bakker. Απο κει εχει πει οτι πηγαζουν σε μεγαλο βαθμο η βια, ο μηδενισμος κ η μαυριλα της αφηγησης του κ τα οποια εκτοξευουν το αποκαλυπτικο Dune meets Tolkien, meets Γραφες, meets Crusades θεμα του, σε επιπεδα που δεν φτανουν αλλοι του ειδους, ουτε για πλακα.
Παίδες τι γνώμη έχετε για τις τριλογίες dragonlance? Ξέρω οτι βαδίζουν σε χνάρια salvatore κσι οτι παίζει φουλ oldschooliά αλλά σκέφτομαι να τα αποκτήσω για την συλλογή μου.
Οταν ημουνα μικρος οι 2 κλασικες Chronicles k Legends ηταν οτι καλυτερο. Τις προτιμουσα και απο Αρχοντα κτλ. Λιγο μετα αρχισα να αντιλαμβανομαι διαφορετικα την λογοτεχνια βεβαια. Πριν 2-3 χρονια εκανα μια αποπειρα να τα πιασω παλι να δω πως στεκουν και το παρατησα μετα απο 50-60 σελιδες. Παντως γνωμη μου ειναι οτι για να μπει καποιος στον κοσμο της φαντασιας και των rpg ειναι τελεια και εστω για συλλεκτικους σκοπους θα θελα να τα χω.